Jeśli przez rok regularnego współżycia bez stosowania środków antykoncepcyjnych, para bezskutecznie stara się o potomstwo, powinna zgłosić się do lekarza – radzą specjaliści. Dłużej nie należy zwlekać, bo im szybciej zostanie zdiagnozowana przyczyna niepłodności, tym szybciej spełni się marzenie o dziecku. Pierwsza wizyta u specjalisty to najczęściej typowy wywiad lekarski. Termin takiej wizyty należy przyspieszyć, jeśli występują u nas czynniki takie jak: zdiagnozowane już problemy zdrowotne u jednego lub obojga partnerów, przebyte choroby, które mogą powodować niepłodność lub gdy partnerka ma więcej niż 35 lat. W przypadku wystąpienia trudności z zajściem w ciążę im szybciej para zgłosi się do specjalisty tym ma większą szansę na poczęcie dziecka.
Następnym krokiem jest badanie USG przezpochwowe. Wykrywa ono wady anatomiczne, guzy, mięśniaki oraz torbiele, które mogą być przyczyną problemów par starających się o potomstwo. Dzięki badaniu można określić też wielkość, położenie i budowę jajników oraz ilość pęcherzyków, w których dojrzewają komórki jajowe. Dzięki tym wstępnym badaniom można wykluczyć np. anatomiczne przyczyny niepłodności lub przyczyny, które można rozwiązać np. samą zmianą diety i trybu życia.W większości przypadków, badania USG i hormonalne przynoszą odpowiedź na pytanie, co może być przyczyną trudności z zajściem w ciążę. Jeśli tak się nie dzieje, specjalista zaleca dalsze badania, m.in.: immunologiczne, genetyczne, bakteriologiczne.
Z kolei podstawowym badaniem, który ma na celu zdiagnozowanie niepłodności u mężczyzny, jest badanie nasienia. Dzięki niemu dowiadujemy się, czy plemniki są ruchliwe, jaką mają kondycję, czy są prawidłowo zbudowane oraz jak dużo ich jest w ejakulacie. Należy pamiętać, by zachować wstrzemięźliwość płciową przed badaniem. Okres abstynencji seksualnej mężczyzny powinien trwać od 2 do 7 dni. Chodzi tu o nagromadzenie odpowiedniej ilości plemników i o to, by nie były one zbyt „stare”. Na niepłodność najbardziej narażeni są mężczyźni, którzy prowadzą siedzący tryb życia, palą papierosy lub noszą ciasną bieliznę. Ale nie tylko. Również ci, którzy przeszli zabiegi chirurgiczne w obrębie układu rozrodczego, stany po skręcie jądra, wnętrostwo w dzieciństwie lub byli poddawani terapii steroidami płciowymi.
Zobacz również:
