Co to jest zły dotyk?

Jak uchronić dziecko przed pedofilem?

Nie wszyscy dorośli są dobrzy. Niektórzy krzywdzą i wykorzystują dzieci. To prawda, którą pewnego dnia musimy przekazać dziecku.

Jeśli wydaje nam się, że w otoczeniu naszej pociechy są sami życzliwi ludzie, tak pewnie jest. Ale nie powinno to uśpić naszej czujności. Osoby molestujące dzieci najczęściej nie różnią się niczym od innych. Ani w ich wyglądzie, ani w zachowaniu nie ma żadnych oznak, że mają niezdrowe skłonności. Sprawcy molestowania doskonale się maskują i często mają wyjątkową zdolność wzbudzania sympatii zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Mogą to być osoby samotne, ale tez mające normalne rodziny i własne dzieci, a nawet zawodowo pracujące z dziećmi. Molestowania dopuszczają się nie tylko mężczyźni, ale także kobiety i starsze dzieci, wykorzystując młodsze. W 90 proc. Przypadków są to osoby znane dziecku i często darzone zaufaniem przez rodziców. Trzeba mieć świadomość, że takie zagrożenie istnieje. I przede wszystkim zrobić wszystko, by się przed nim zabezpieczyć.

Z natury ufne i nieświadome zachowań o charakterze seksualnym dziecko często nie jest w stanie zorientować się, że ktoś zachowuje się wobec niego w sposób niestosowny. Tym bardziej, że pedofile wkładają wiele wysiłku w zdobycie zaufania i sympatii dziecka, zanim dojdzie do dramatycznych w skutkach wydarzeń. Mechanizm ten ma nazwę „urabiania”, bo ma charakter długotrwałego procesu. Osoba taka jest świetnym kompanem zabaw i jest pozornie otwarta na potrzeby dziecka, a jednocześnie coraz bardziej oswaja je fizycznie ze sobą. Ocieranie, pomoc przy ubieraniu, częste sadzanie na kolanach to coś, do czego dziecko jest przyzwyczajone i co bierze za dobrą monetę. Ważne jest abyśmy zachowali czujność wobec osób, które łatwo i szybko wchodzą w  relację z dzieckiem, faworyzują je i komplementują, poświęcają wybitnie dużo uwagi. Jeśli jakaś osoba wzbudza naszą nieufność, nie pozostawiajmy nigdy syna czy córki z nią sam na sam lub w ogóle wycofajmy się z kontaktów.

Dziecku, które zetknęło się z molestowaniem, bardzo trudno opowiedzieć rodzicom o swoich doświadczeniach. Sytuacja jest dla niego niezrozumiała, wzbudza wiele emocji. Jednocześnie sprawca wmawia swojej ofierze, że to, co robią, nie jest niczym złym i zobowiązuje dziecko do utrzymania tajemnicy. Taka sytuacja odbiera dziecku ufność wobec świata. Sytuacja często przytłacza dziecko, że zamyka się ono w sobie, nawet przed rodzicami. Dlatego ważne jest, by czuło, że o każdej, choćby najtrudniejszej sprawie, może z rodzicami porozmawiać.

Czy w związku z tym powinien nas paraliżować strach przed sytuacjami, kiedy dziecko znajduje się poza naszą kontrolą? Oczywiście, że NIE. Jednym z najpewniejszych sposobów minimalizowania niebezpieczeństwa jest szczera rozmowa z dzieckiem, wyposażenie go w konkretną wiedze, by samo umiało rozpoznawać niebezpieczne sytuacje. Nie należy się tego bać. Nie musimy straszyć. Warto poruszyć kilka podstawowych kwestii:

1. Naucz dziecko, że jego ciało należy tylko do niego i że nikt nie może go dotykać, jeśli ono tego nie chce. Powiedz dziecku, czego nie wolno robić dorosłym w kontakcie z nim: dotykać intymnych części ciała, fotografować go nago, rozbierać się przy nim, kazać się dotykać. Nie zmuszaj do buziaków i przytulania na powitanie, nawet z najbliższymi krewnymi, jeśli tego nie chce. Niech wie, że ma prawo odmówić, a ty to respektujesz.
2. Wytłumacz dziecku, ze są też żli dorośli, którzy mogą mu zrobić krzywdę. Dlatego nie każdego dorosłego trzeba słuchać. Jeśli ktoś go dotyka wbrew jego woli, próbuje gdzieś zaciągnąć lub robi coś, co wzbudza w nim niepokój, trzeba powiedzieć NIE! Żeby się obronić może nawet kopnąć czy ugryźć.
3. Opowiedz dziecku o „złych tajemnicach”, takich, o których nie mogłoby opowiedzieć mamie lub tacie. Wytłumacz, że nie może mieć z nikim takich sekretów.
4. Naucz dziecko, że może ufać swojej intuicji, może kogoś nie lubić lub żle się czuć w czyjejś obecności. Powinno ci o tym mówić.
5. Przyzwyczaj dziecko, że może zadawać ci pytania na każdy temat, a ty będziesz się starać na nie odpowiadać.
6. Naucz dziecko, że nie wolno rozmawiać z obcymi, gdy nie ma cię przy nim. Nie powinno zdradzać swojego imienia, przyjmować prezentów, poczęstunku czy reagować na prośby o pomoc, np. w odnalezieniu zaginionego pieska. Wytłumacz, kto to jest obcy. Dla dziecka miła ekspedientka w sklepie to już znajoma.

Ofiarami pedofilów często padają dzieci, dla których rodzice mają mało czasu, są dla nich surowi. Takie dzieci są złaknione akceptacji i uwagi ze strony innych osób. Pedofile wyszukują też tych nieśmiałych i łatwo podporządkowujących się. Mają nadzieję, że łatwiej namówią je do milczenia. Dlatego ucz śmiałości i pewności siebie.

– pozwalaj wyrażać swoje emocje i opinie, nawet gdyby groziło to niekończącymi się dyskusjami na każdy temat. Dziecko przyzwyczajone, że w domu może mówić to, co myśli, jest mniej podatne na manipulację i łatwiej rozpozna czyjeś nieczyste intencje.

– zanim zostawisz dziecko sam na sam z obcą osobą, poznaj ją dobrze. Wróć czasem prędzej do domu. Dowiedz się od dziecka, jak spędzają czas.

– nie żałuj czasu na poznawanie osób, z którymi dziecko ma styczność. Poznawaj przyjaciół swojej pociechy i ich rodziców.

Emilia

Zobacz również:

1. Przemoc domowa: zespół dziecka potrząsanego
3. Maltretowanie dziecka w zastępczym zespole Münchausena
4. Najgorsze zabawki dla dziecka
5. Objawy stresu u dziecka