Zaplanować płeć dziecka

Możliwość wyboru płci dziecka to marzenie wielu przyszłych rodziców. Pragnienie to jest tym większe jeśli planuje się drugą ciążę. Wtedy płeć planowanego dziecka nie jest tak obojętna przyszłym rodzicom jak było to za pierwszym razem.
Wśród metod i czynników determinujących płeć dziecka często między innymi wymieniane są pora zbliżenia, pozycja seksualna czy rodzaj spożywanej diety. Na uwagę zasługuje też inna metoda – chiński kalendarz płodności. Chiński kalendarz płodności powstał 700 lat temu i według autorów pozwala przewidzieć płeć dziecka na podstawie miesiąca poczęcia i wieku matki w chwili poczęcia. Parametry te oblicza się według kalendarza księżycowego. Wynikiem obliczeń są tabele, o które właśnie opiera się chiński sposób planowania płci niemowlęcia. Tabele te pozwalają wyznaczyć czas, kiedy powinno dojść do zbliżenia, aby zwiększyć szanse na narodziny chłopca lub dziewczynki. Chińscy eksperci uważają, że metoda ta jest trafna w 99%, a w Stanach Zjednoczonych wskaźnik trafności określono na 85%. Zgodnie z danymi na portalach internetowych skuteczność tej metody to 8 na 10 przypadków, choć jej skuteczność nie została potwierdzona badaniami.

Dotychczasowe badania mające na celu wyodrębnienie czynników determinujących płeć dziecka zwracały uwagę przede wszystkim na rolę mężczyzn. Pisano, że mężczyźni o wysokim statusie społecznym mają częściej chłopców, a ci starsi lub żyjący w dużym stresie, są przede wszystkim ojcami dziewczynek. Mimo to żadne badania nie przyniosły rezultatu w postaci spójnej teorii.
Jednakże najnowsze badania dowodzą, że to kobieta odgrywa większą rolę w determinowaniu płci swojego potomstwa. „New Scientist” informuję, że kobiety posiadające silną osobowość, a tym samym wysoki poziom testosteronu, rodzą częściej chłopców. Valerie Grant z Uniwersytetu Auckland jest przekonana, że to matki odgrywają najważniejsza rolę, jeśli chodzi o płeć potomstwa. Twierdzi ona, że jest w stanie przewidzieć, jakiej płci dziecko kobieta urodzi, używając do tego celu testów psychologicznych. Kobieta posiadająca więcej cech określających silną i dominującą osobowości ma jednocześnie wyższy poziom testosteronu. Dlatego też będzie ona rodziła raczej synów niż córki – twierdzi Grant. Badania Valerie Grant polegały na wypełnieniu przez kobiety kwestionariusza. Za jego pomocą można było określić osobowość kobiety na skali dominacji. Test dostępny także przez internet (www.sexratio.com), składa się z 64 przymiotników takich jak: dumna, wolna, znudzona, przerażona. Kobiety miały za zadanie zaznaczyć te przymiotniki, które dobrze opisują je same. Badania Grant dowodzą, że kobiety, które osiągają wynik 8 lub powyżej, mają 80% szans na urodzenie chłopca.
Dlaczego tak jest? Każdy z nas w momencie zapłodnienia otrzymuje od rodziców po 23 chromosomy, czyli razem liczba ich wynosi 46. Spośród nich 44 (czyli 22 chromosomy od matki i 22 chromosomy od ojca) łączą się w pary i determinują określone cechy cielesne, takie jak kolor oczu czy kształt nosa. Natomiast zupełnie inną rolę pełni ostatnia para chromosomów. Są to tzw. chromosomy płciowe. Matka wnosi do komórki jajowej chromosom X. Jeżeli ojciec wniesie w procesie zapłodnienia także chromosom X, wtedy powinno narodzić się dziecko płci żeńskiej. Natomiast, jeżeli plemnik wniesie chromosom Y, powinien narodzić się chłopiec. Jednak nie same chromosomy decydują o płci dziecka. Znaczną rolę odgrywa tu również obecność lub nieobecność drugiego determinującego płeć czynnika – hormonów. Niezależnie od genetycznej natury zarodka, płód ukształtuje się jako męski tylko wówczas, gdy obecne będą hormony męskie, a kształt żeński przyjmie jedynie w przypadku, gdy hormony męskie będą nieobecne. Kluczem do rozwiązania zagadki jest więc testosteron. Potwierdzają to wcześniejsze badania przeprowadzone przez Grant i John’a France’a. Dowiodły one, że wszystkie kobiety, które plasowały się wysoko na skali dominacji, miały jednocześnie najwyższy poziom męskiego hormonu. Grant przypuszcza, że wysoki poziom testosteronu sprzyja zapłodnieniu komórki jajowej plemnikiem z chromosomem Y, natomiast niski poziom testosteronu faworyzuje plemnik z chromosomem X.
Teoria Grant została niejako potwierdzona przez badania Johna Manningama z Uniwersytetu w Liverpool. Pokazały one, że kobiety i mężczyźni posiadający dłuższy palec serdeczny w porównaniu z palcem wskazujący mają więcej chłopców. Manning wcześniej udowodnił, że ta cecha fizyczna wskazuje jednocześnie na posiadanie wysokiego poziomu testosteronu. Manning twierdzi, że Grant może mieć racje co do tego, że kobiety o dominującej osobowości mają więcej chłopców. Jednak nie oznacza to, że są one w stanie wybierać płeć swojego potomstwa.

Niezwykle korzystna dla matki byłaby możliwość posiadania dziecka o płci, która najlepiej dopasowuje się do jej temperamentu. Grant podkreśla, że najważniejsza rola kobiety w płodzeniu, wychowywaniu i żywieniu potomka wskazuje na to, że kobieta mogłaby rozwinąć umiejętność wpływu na płeć własnego dziecka.