Życie seksualne

Rola jaką seksualność pełni w życiu człowieka, w rozwoju jego osobowości, w związkach emocjonalnych i w więziach kształtujących kontakty z innymi ludźmi sprawia, że jest ona istotnym elementem jakości życia. Jest źródłem najściślejszych i najbardziej intymnych związków i przeżyć, podstawą prokreacji i rodzicielstwa.

Udane życie seksualne i związek z partnerem pozwalają kompensować niedostatki innych dziedzin życia, są podstawą wspólnoty, która redukuje napięcia wynikające z różnych przeciwności losu.

Menopauza to okres poszukiwania nowej tożsamości, zmian zachodzących w podejściu do pełnienia roli – żony, matki, córki, kochanki a przede wszystkim kobiety. Jeśli ta zmiana jest satysfakcjonująca, przyjemna i wspierana przez członków rodziny czy grupę społeczną może nadać swojej seksualności nowy wymiar: coś, co powoduje, że wszystko co robi, robi z przyjemnością i zaangażowaniem.

Sfera życia seksualnego jest integralną częścią życia, bez względu na wiek i sytuację osobistą. Satysfakcjonujące życie seksualne wpływa pozytywnie na długość życia, stanowi profilaktykę zawału serca, raka piersi i prostaty, przewlekłych bólów, migreny i depresji. Ponadto sprzyja ogólnej poprawie jakości życia, poczucia własnej wartości i funkcjonowania społecznego oraz redukuje stres.

Zdrowie seksualne jest definiowane jako połączenie biologicznych, emocjonalnych, intelektualnych i społecznych aspektów życia seksualnego, niezbędnych do pozytywnego rozwoju osobowości, komunikacji i miłości. Wymaga ona pozytywnego i pełnego szacunku podejścia do seksualności i związków seksualnych, jak również umożliwia przeżywanie przyjemnych i bezpiecznych doświadczeń seksualnych wolnych od przymusu, dyskryminacji i przemocy. Aby osiągnąć i utrzymać zdrowie seksualne, należy respektować, chronić i wypełniać prawa seksualne jednostki ( WHO, 2002 ,81).

Zmiana postawy kobiet wobec menopauzy, wydłużenie średniego czasu trwania życia, poprawa jakości życia i zmiany obyczajowości erotycznej przyczyniły się do wzrostu populacji kobiet aktywnych seksualnie w wieku okołomenopauzalnym.

Potwierdzają to wyniki badań socjoseksuologicznych.Z badań tych wynika ,że w wieku 50-59 lat regularnie osiąga orgazmy 72-80% kobiet ( Mulligan i Moss 1991).

Z amerykańskiego Raportu Janusa wynika ,że na 230 kobiet w wieku 51-64 lat współżyje codziennie 4 % badanych ,kilka razy tygodniowo 28% badanych ,raz w tygodniu 33% badanych ,raz w miesiącu 8 % , a rzadziej 27 %.W ciągu ostatnich 3 lat poprzedzających badania u 39 % kobiet zmieniła się aktywność seksualna, zmniejszyła się u 38 %, zwiększyła się u 23 %.Często osiąga orgazmy 65 % kobiet, a nigdy 3 %.Wśród kobiet nie mających partnera seksualnego 42 % ujawnia aktywność masturbacyjną.

Wyższy poziom aktywności seksualnej koreluje z wyższym poziomem wykształcenia i posiadaniem stałego partnera.

Z badań przeprowadzonych w Polsce na reprezentatywnej populacji ( Lew – Starowicz, 1992 ) wynika ,że w wieku 50-54 lat 64,2 % badanych kobiet jest aktywnych seksualnie ,kilka razy tygodniowo współżyje 11 % badanych kobiet , raz w tygodniu 20,4 % ,kilka razy w miesiącu 35 % ,rzadziej 31 %.

Wysoki poziom potrzeby seksualnej ujawniło 23 % badanych, a niski 17 %.

Psychoanalitycy zwracają uwagę na fakt, że wiele kobiet postrzega menopauzę w kategoriach częściowej śmierci, frustracji w roli kobiecej, ale dzięki leczeniu i medycynie estetycznej zmieniają postawę wobec menopauzy ( Ballinger 1990 ).

Starzejąca się kobieta przeżywa kryzys egzystencjonalny, a wiele czynników natury psychospołecznej jak poczucie starzenia się, negatywny wizerunek własnego ciała, utrata atrakcyjności mogą wpływać na zachowania seksualne.

I tutaj duże możliwości ma medycyna estetyczna która w znaczący sposób może zredukować lub całkowicie wyeliminować te aspekty pogarszające jakość życia seksualnego kobiet w okresie okołomenopauzalnym poprzez poprawę wizerunku, jakości ciała kobiet również w tym wieku.

Starzejąca się kobieta przeżywa kryzys egzystencjonalny, a wiele czynników natury psychospołecznej jak poczucie starzenia się, negatywny wizerunek własnego ciała, utrata atrakcyjności mogą wpływać na zachowania seksualne.

I tutaj duże możliwości ma medycyna estetyczna która w znaczący sposób może zredukować lub całkowicie wyeliminować te aspekty pogarszające jakość życia seksualnego kobiet w okresie okołomenopauzalnym poprzez poprawę wizerunku, jakości ciała kobiet również w tym wieku.

Analizując seksualność kobiet w okresie klimakterium, należy przybliżyć definicję zdrowia seksualnego. WHO definiuje je jako połączenie fizycznych, emocjonalnych, intelektualnych i społecznych aspektów danej osoby poprzez pozytywne wzmacnianie zachowań, które rozwijają osobowość, porozumienie i miłość.

Najnowszy cyrkularny model kobiecej seksualności – model Bassona z 2002 roku, kładzie szczególny nacisk na emocjonalną bliskość i satysfakcję wynikającą ze związku. Czynniki te zostały całkowicie zignorowane w modelu linearnym.

Kobiety w odróżnieniu od mężczyzn mogą od fazy podniecenia przejść od razu do orgazmu, czasem osiągają satysfakcję bez pożądania albo przechodzą przez wszystkie fazy bez osiągnięcia orgazmu.

Kobieca seksulaność w dużej mierze zależy również od poczucia własnej wartości i atrakcyjności i tutaj otwierają się duże możliwości pomocy jakie niesie ze sobą medycyna estetyczna.

Warto zwrócić uwagę, że celem aktywności seksualnej kobiety nie zawsze musi być orgazm. Duże znaczenie ma dla niej również satysfakcja wynikająca ze związku oraz poczucie bliskości z partnerem.

Prawidłowe funkcjonowanie seksualne kobiet jest uwarunkowane w większym stopniu ich wcześniejszym funkcjonowaniem i relacjami z partnerem niż zmianami hormonalnymi.

Zaburzenia seksualne w wieku okołomenopauzalnym związane są nie tylko ze starzeniem i zaburzeniami hormonalnymi. Satysfakcję z życia seksualnego warunkuje również odpowiedni poziom edukacji kobiety i jej partnera, sama obecność partnera seksualnego oraz więź emocjonalna w związku. W terapii natomiast warto podkreślić, że menopauza nie oznacza końca odczuć seksualnych i pożądania. Seks nie jest zarezerwowany wyłącznie dla ludzi młodych, a każdy człowiek niezależnie od wieku ma prawo do satysfakcjonującego życia  seksualnego.

W wielu społeczeństwach dominują mity i stereotypy wiążące się z erotyzmem w okresie klimakterium: kobiety są wtedy mniej zmysłowe, kobieta chce wypocząć od seksu, starzejąca się kobieta zaczyna mieć męskie cechy. Utarł się pewien kanon, według którego „wszystko, co związane z seksem, jest nie na miejscu u kobiety w okresie klimakterium”. Uważa się powszechnie, że kobiety w tym czasie „najlepsze lata mają za sobą”. Te trudne do odwrócenia atawistyczne poglądy spowodowały, że kobieta po 40 lub 50 roku życia, która pragnie się cieszyć swoją seksualnością, spotyka się z potępieniem (Blumel JE, Castelo-Branco C, Binfa L, et al. Quality of life after the menopause: a population study. Maturitas 2000; 34: 17-23).

Do lat 60-tych XX wieku nie zajmowano się seksualnością kobiet w wieku menopauzalnym. Nie sprzyjała temu atmosfera społeczna wobec seksu, postrzeganie kobiet w tym wieku jako matron, a pozaprokreacyjne znaczenie seksualności nie było traktowane jako wartość w jakości życia. Zmiana obyczajowości, emancypacja, wydłużenie średniego czasu trwania życia, promocja zdrowia i poziom lecznictwa przyczyniły się do wzrostu badań i publikacji poświęconych seksualności w wieku okołomenopauzalnym (Blumel JE, Castelo-Branco C, Binfa L, et al. Quality of life after the menopause: a population study. Maturitas 2000; 34: 17-23).

Należy dążyć do tego, aby dla kobiety XXI wieku klimakterium stało się okresem niewiele zmieniającym jakość jej życia, zarówno w sferze psychicznej jak i w zakresie aktywności seksualnej.

Artykuł przygotowany i opracowany przez dr Izabelę Lenartowicz z instytutu Med Estetica z Katowic, ulica

Zabrska 7-9, tel. 605 -198- 555, www.medestetica.com.pl