Nagła śmierć sercowa

23 maja 2011, dodał: Redakcja

Artykuł zewnętrzny

Komu grozi nagła śmierć sercowa?

Definicja . Nagła śmierć sercowa (ang. SCD – sudden cardiac death) – oznacza poprzedzony utratą przytomności zgon pacjenta spowodowany przyczynami sercowymi, prowadzącymi do nagłego zatrzymania krążenia (NZK), jeżeli objawy poprzedzające wystąpiły nie wcześniej niż przed 1 godziną.

W ok. 80% przypadków zatrzymania krążenia pierwszym stwierdzanym rytmem serca jest migotanie komór, często poprzedzane częstoskurczem komorowym. Znacznie rzadziej zatrzymanie krążenia przebiega w mechanizmie asystolii, czyli zatrzymaniu funkcji skurczowej serca.

W potocznym języku często spotykany jest termin „atak serca”. Nie jest on równoznaczny z „nagłą śmiercią sercową” czy „ , gdyż zwykle używa się tego terminu na określenie zawału serca, czyli martwicy jego fragmentu w następstwie zamknięcia przepływu krwi w tętnicy wieńcowej (patrz: Choroba niedokrwienna serca i zawał).
SCD częściej dotyczy mężczyzn i zdarza się w zdecydowanej większości przypadków w warunkach domowych, rzadziej w miejscach użyteczności publicznej. Jedynie niewielki odsetek chorych, u których doszło do zatrzymania czynności serca, dociera do szpitala, gdzie udaje się uratować zwykle co drugiego pacjenta.

Objawy zatrzymania czynności serca występują natychmiast – zanika tętno, po 5-10 sekundach następuje utrata przytomności, potem oddechu. Bez natychmiastowego podjęcia akcji reanimacyjnej, po ok. 3-4 minutach dochodzi do nieodwracalnego uszkodzenia mózgu i zgonu pacjenta.
Nawet w obszarach miejskich, gdzie czas dotarcia Pogotowia Ratunkowego jest stosunkowo krótki, rzadko udaje się to w krytycznym dla chorego czasie 3 minut.

Nagła śmierć sercowa jest przyczyną większej ilości zgonów niż rak piersi, płuc i AIDS łącznie. W populacji ogólnej występuje z częstością ok. 1/1000 w ciągu roku, ale w grupach zwiększonego ryzyka zdarza się znacznie częściej.

Do takich grup należą chorzy: