Naturalne maseczki z glinki skuteczne?

Już starożytni znali wspaniałe właściwości glinki – opiewali ją w opowieściach, używali dla poprawy urody, a także opracowywali metody leczenia z jej wykorzystaniem. Glinki, które pochodzą z głębokich pokładów ziemi wykazują niezwykłe właściwości. Wpływają niezwykle korzystnie na naszą skórę, pielęgnują ją, a nawet leczą. Warto więc poznać ich właściwości, by móc je umiejętnie wykorzystać.

Glinki wydobywane są w postaci twardego kamienia. Następnie suszy się je na słońcu. Kolejnym krokiem jest poddanie ich starannej obróbce. Glinki są oczyszczane, sterylizowane i rozdrabniane. Potem dopiero można je wykorzystać jako kosmetyki. Mają różne kolory – w zależności od tego, skąd się je wydobywa. Mają szerokie zastosowanie lecznicze i upiększające. Terapia wykorzystująca dobroczynne właściwości glinek nazywa się argilloterapią.

Glinki wykazują szereg dobroczynnych właściwości. Działają oczyszczająco, antybakteryjnie. Ponadto wykazują właściwości reminalizacyjne, gojące. Niektóre glinki przyczyniają się do pobudzenia funkcji obronnych organizmu. Wszystkie te zalety wiążą się ze składem oraz strukturą glinek. Przyczyniają się do pochłaniania zanieczyszczeń, toksyn oraz łoju. Odtruwają więc skutecznie skórę. Ponadto ułatwiają przyswajanie oraz utrzymanie w skórze substancji o działaniu nawilżającym. Dzięki tym właściwościom skóra staje się gładka i delikatna. Jest też dużo jędrniejsza i odzyskuje zdrowy koloryt. Glinki dzięki swoim właściwościom kojącym przyczyniają się do zmniejszania ilości wyprysków, zmniejszają pory, mogą więc być wykorzystywane w zwalczaniu zmian trądzikowych. Mają działanie bakteriobójcze, remineralizujące, odtruwające, zabliźniające i stymulujące funkcje organizmu.

W związku z tym, że glinki zawierają szereg dobroczynnych składników mineralnych i soli, wzbogacają w te składniki naszą skórę. Glinka zawiera liczne makro i mikroelementy potrzebne organizmowi m.in.: krzem [Si], fosfor [P], żelazo [Fe], azot [N], wapń [Ca], magnez [Mg], potas [K], glin [Al], cynk [Zn], miedź [Cu], selen [Se]. Krzem, który jest głównym składnikiem glinki, poprawia elastyczność skóry i wzmacnia ścianki naczyń krwionośnych, ma też działanie przeciwzapalne. Wapń i magnez są niezbędne dla prawidłowego działania układu krwionośnego i działają przeciwalergicznie. Potas pomaga w wydalaniu toksyn z organizmu. Cynk reguluje funkcje wydzielnicze skóry i przyspiesza gojenie ran, utrzymuje też odporność skóry na infekcje. Selen usprawnia odtruwanie organizmu i działa przeciwzapalnie.

Glinki występują w różnych kolorach, co uzależnione jest od ich struktury i pochodzenia. W drogeriach i aptekach dostępne są preparaty z zawartością glinki zielonej, glinki czerwonej, glinki żółtej, glinki różowej oraz glinki białej. W zależności od koloru, glinki mogą mieć  różne właściwości.

Jej barwa związana jest z obecnością jonów żelaza dwuwartościowego. Pochodzi ze skał krzemionkowo-aluminiowych. Posiada około 20 różnych soli mineralnych istotnych dla organizmu. Jest tam między innymi: krzem [Si], fosfor [P], sód [Na], potas [K]. Nie brakuje również mikroelementów oraz pierwiastków śladowych: selen [Se], molibden [Mo], cynk [Zn]. To właśnie glinka zielona wspomaga leczenie trądziku oraz eliminuje wszystkie inne skórne wypryski. Okłady wykonywane z glinki zielonej mogą również wspomóc zwalczanie wrzodów. Warto również wspomnieć, że glinki tego koloru przyczyniają się do łagodzenia stanów zapalnych i podrażnień skóry. Ponadto odżywia zmęczoną cerę oraz wygładza niewielkie zmarszczki.  Dobrze wchłania zanieczyszczenia i wygładza naskórek, delikatnie go złuszczając. Zmniejsza zmarszczki i zapobiega ich powstawaniu. Koi drobne skaleczenia, lekkie oparzenia i ugryzienia komarów. Glinka zielona ma wspaniałe właściwości dezynfekujące, absorpcyjne i gojące. Działa jak antyseptyk i antybiotyk zarazem. Normalizuje proces przemiany materii, działa uzdrawiająco i zwiększa działanie innych środków leczniczych. Doskonale regeneruje zmęczoną cerę również podczas leczenia, odkażając ją i wzmacniając. Dezynfekuje istniejące zmiany skórne, przyspiesza ich gojenie i przyczynia się do wyrównania pH do wartości przyjaznej dla skóry. Ma działanie ściągające, matujące i wysuszające. Zamyka rozszerzone pory i zapobiega tworzeniu się zaskórników. Ma także szerokie zastosowanie w medycynie niekonwencjonalnej zarówno do stosowania wewnętrznego jak i zewnętrznego – okłady lecznicze i wyszczuplające. Lecznicze i pielęgnacyjne właściwości tej glinki oparte są na zasadzie fizycznej absorpcji substancji szkodliwych, a także chemicznej absorpcji wody. Stosowanie na skórę glinki zielonej ma działanie wychwytujące toksyny zgromadzone na jej powierzchni i jednocześnie odżywiają ją. Jest też ważnym składnikiem kremów i maseczek opóźniających procesy starzenia skóry, do spłycania zmarszczek, wygładzania i regeneracji cery oraz jako delikatny peeling. W kosmetyce profesjonalnej stosowana jest do zabiegów kształtowania sylwetki typu Body Wrap, polegających na owijaniu folią tych części ciała, na które została nałożona maska z zielonej glinki. Zabiegi takie łagodzą zmiany dermatologiczne i bóle reumatyczne. Do tego celu we Francji tradycyjnie stosuje się granulat glinki zielonej. Poza tym wchłania ona substancje toksyczne i usuwa obumarłe komórki, likwiduje rozstępy. Zielona glinka ujędrnia oraz uelastycznia ciało, niweluje cellulit.

Biała glinka (kaolin) jako naturalny, organiczny kosmetyk, stosowana jest od setek lat. Biała glinka, która swoją moc czerpie z wnętrza ziemi, wydobywana z niedostępnych miejsc, morza oraz jaskiń, jest wolna od zanieczyszczeń. Glinka biała nazywana jest także porcelanową albo chińską. Obfituje w aluminium (glin) [Al], ale znajdziemy w niej ponadto krzem [Si], wapń [Ca], sód [Na], żelazo [Fe], oraz potas [K]. Ten rodzaj glinki doskonale pielęgnuje skórę suchą, wrażliwą oraz zmęczoną. Kosmetyki zawierające białą glinkę przyczyniają się do odświeżenia cery, jej wygładzenia oraz delikatnie ściąga pory. Ma doskonałe właściwości ściągające, gojące, zabliźniające. Kosmetyka wykorzystuje zwłaszcza jej działanie polegające na ściąganiu porów, rewitalizacji, działanie odświeżające, odtruwające, oczyszczające, złuszczające, odżywiające i wygładzające. Działa również jak antybiotyk (zwłaszcza amazońska biała glinka), niszcząc szkodliwe mikroorganizmy, przez co zapobiega zmarszczkom. Likwiduje martwe komórki i stymuluje regenerację tkanek. Jej cechą charakterystyczną jest zdolność do wchłania dużej ilości płynów, gazów oraz szeregu substancji zanieczyszczających, takich jak środki chemiczne, bakterie, wirusy i pasożyty. Biała glinka jest także podstawowym składnikiem pudrów, zasypek i cieni. Przy zastosowaniu tej glinki zaleca się dodanie do sypkiej maseczki kilku kropel oliwy na zimno tłoczonej dla poprawienia komfortu kuracji. Ekologiczna substancja, jaką jest biała glinka, jest idealna do stosowania w kosmetologii i w zabiegach upiększających włosy. Jest odpowiednia zarówno do włosów suchych, delikatnych jak i tych z problemami.

W glince czerwonej znajdziemy spore ilości krzemu [Si]. Jednak można doszukać się również aluminium (glinu) [Al] oraz żelaza [Fe]. Poza solami wapnia [Ca], magnezu [Mg] oraz sodu [Na], w glince czerwonej znajdziemy tytan [Ti] oraz mangan [Mn]. Dzięki takiemu składowi glinka ta wpływa niezwykle korzystnie na cerę mieszaną oraz tłustą (również skłonną do trądziku). Glinka czerwona przyczynia się zatem do łagodzenia trądziku różowatego oraz wzmacniania kruchych naczyń krwionośnych. Podobnie jak inne glinki łagodnie ściąga pory i wygładza skórę. W rezultacie skóra staje się świeża, gładka i aksamitna o brzoskwiniowym zabarwieniu. Systematyczne stosowanie glinki czerwonej zapewnia obkurczenie i uszczelnienie naczynek krwionośnych. Jest polecana dla cer, które są wrażliwe i skłonne do zmian alergicznych. Regularne stosowanie tej glinki może dodatkowo wywołać efekt delikatnie opalonej skóry.

100% naturalna, bardzo delikatna glinka różowa to natomiast połączenie glinki białej oraz glinki czerwonej. Połączenia tego dokonuje się w laboratoriach. Glinka różowa zawiera m.in.: krzem [Si], aluminium [Al], żelazo [Fe], magnez [Mg], sód [Na], potas [K], wapń [Ca]. Występujące mikroelementy powodują, że glinka różowa ma właściwości zabliźniające, dezynfekujące i wygładzające. Będąc glinką bardzo delikatną posiada jednocześnie, tak jak inne glinki, właściwości absorpcyjne. Glinka różowa ma zastosowanie głównie w kosmetyce do pielęgnacji skóry wrażliwej i delikatnej, również ze skłonnościami do alergii i podrażnień. Daje efekt ściągający, wzmacniający, a jednocześnie kojący i odprężający. Stosowana jest w kosmetykach przeznaczonych do skóry wrażliwej, skłonnej do uczuleń, m.in. jako preparat relaksujący.

Nowością na polskim rynku jest glinka żółta. Jej struktura, skład i działanie przypomina glinkę czerwoną. Charakteryzuje się jednak większą niż inne glinki zawartością żelaza [Fe]. Z dużym powodzeniem stosowana jest do cery tłustej, a jednocześnie wrażliwej oraz do cery normalnej oraz dla cery dojrzałej i mieszanej. Ma działanie rewitalizujące i regeneracyjne. Spowalnia procesy starzenia opóźniając wydzielanie wolnych rodników. Poprawia sprężystość skóry, wygładza ją, przywracając utraconą równowagę. Ujędrnia, likwiduje rozstępy, rozbija cellulit.

Dla cery trądzikowej i  tłustej niezwykle pomocna może być glinka błękitna (bentonitowa). Niegdyś stosowały ją żony chanów krymskich, dziś błękitną glinkę krymską (bentonitową) wydobywaną z kopalni w okolicach Bakczysaraju można kupić w aptekach. To nic innego jak popiół wulkaniczny, wydobywany z głębi ziemi, suszony na słońcu i rozdrabniany. Najdrobniejsze cząsteczki glinki są doskonałym adsorbentem, dzięki czemu bardzo dobrze wchłaniają sebum oraz produkty metabolizmu znajdujące się zarówno na powierzchni skóry, jak i głęboko w porach. Glinka ma działanie osuszające i oczyszczające. Mikroelementy i minerały sprawiają, że preparaty stworzone na bazie glinki działają przeciwzapalnie, przeciwobrzękowo, odżywczo i regeneracyjne, poprawiają krążenie i odżywianie tkanek, co sprzyja regeneracji komórek naskórka i wygładzaniu zmarszczek. Ponadto działa przeciwzapalnie oraz niweluje cellulit.

To glinka o właściwościach oczyszczających. Zawiera siarkę, magnez, wapń oraz mangan, jest źródłem mikroelementów: głównie krzemu (około 45%), glinu (około 30%) i żelaza (około 2,5%). Normalizuje pracę gruczołów łojowych. Zapobiega powstawaniu podrażnień, wywołanych nadmiernym gromadzeniem się sebum na powierzchni skóry. Reguluje proces keratynizacji naskórka oraz chroni przed nadmierną utratą wody. 
Skutecznie łagodzi podrażnienia skóry, aktywnie nawilża oraz skutecznie regeneruje podrażniony naskórek.

W drogeriach i aptekach znajdziemy gotowe kosmetyki, które zawierają w swoim składzie odpowiednie glinki. Najczęściej jednak można spotkać się z glinkami w proszku, z którym w domu wykonuje się maseczki bądź okłady. W połączeniu z wodą lub z naparem z ziół oraz z olejem kosmetycznym glinka może być wykorzystywana jako maseczki kosmetyczne na włosy, twarz i dekolt, a także jako okłady do pielęgnacji całego ciała.

Cera sucha, zmęczona i zwiotczała: Do sproszkowanej glinki (10 g) dodajemy 2 łyżeczki oliwy z oliwek (lub pół żółtka). Mieszamy do uzyskania gładkiej masy. Maseczka powinna mieć konsystencję pasty. Nałożyć na twarz i trzymać ok. 20 min. Następnie zmyć maseczkę ciepłą przegotowaną wodą i nałożyć krem stosowny dla rodzaju skóry. Stosować 1-2 razy tygodniowo.

Cera tłusta trądzikowa z wypryskami: Zawartość opakowania (10 g) wymieszać z przegotowaną wodą (10 ml to jest ok. 2 łyżeczki) do uzyskania konsystencji gęstej papki. Grubą warstwą nałożyć na twarz i trzymać ok. 20 min. Przemyć twarz ciepłą wodą. Stosować codziennie , do uzyskania efektu.

Maseczki można stosować miejscowo na stany zapalne skóry, pryszcze, wypryski. Wieczorem nakładamy 2 centymetrową warstwę maseczki na zainfekowane miejsce, przykrywamy wacikiem pozostawiamy na noc, a rano zmywamy.

20 g glinki wsypać do 150 ml letniej przegotowanej wody. Pozostawić na 2-3 godziny. Wstrząsnąć przed użyciem. Dobrze umyć ręce, wacik zanurzyć w glinianej wodzie i nacierać chore miejsce. Wskazania do stosowania: Kuracja wspomagająca leczenie okładami.

W przypadku gdy ciężko jest nałożyć opatrunek ( oczy, uszy i inne) można robić zawijanie. Należy wziąć masę glinianą, namoczyć w niej gazę i nałożyć na chore miejsce. Wierzch przykryć wełnianą tkaniną. Gazę namoczoną w glinianej wodzie trzeba często zmieniać. Zabiegi tego typu można wykonać na większej powierzchni ciała.

Glinkę wsypać do szklanego, porcelanowego lub glinianego naczynia, zalać świeżą (najlepiej mineralną) wodą tak, aby pokrywała ona glinkę całkowicie. Po chwili masę wymieszać drewnianą łopatką (nie może być metalowa). Masa powinna być jednolita , bez grudek i mieć konsystencję maści. Przed zastosowaniem naczynie wystawić na słońce lub w pobliżu innego źródła ciepła. Pozostawioną w naczyniu nie wykorzystana zaschniętą glinkę możemy wykorzystać ponownie po dolaniu wody i wymieszaniu.

Zanurzyć mokrą szczoteczkę w proszku. Myć zęby i dziąsła tak jak zwykłą pastą. Glinka skutecznie usuwa kamień nazębny, zapobiega krwawieniu dziąseł. Ma właściwości wybielające i bakteriobójcze. Niweluje nieprzyjemny zapach z ust.

Częściowe: Do miski wsypać 30 g glinki, wlać 2 litry przegotowanej wody o temperaturze pokojowej. Pozostawić na 2 godziny w pobliżu źródła ciepła. Moczyć ręce i nogi w roztworze 20-30 min. Roztwór można wykorzystać 2-3 razy. Przed użyciem dobrze jest wystawić roztwór na działanie promieni słonecznych.

Całościowe: Do wanny wsypać 100-200 g proszku, zalać ciepłą wodą. Kąpiel przyjmować przez ok.15-20 min. Kąpiel stosować przy przeziębieniach, działa również relaksująco i odprężająco.

Wymieszać: 10 g glinki, 20 ml wody, 1 żółtko kurze. Powstałą pastę nanieść na włosy i trzymać 15 min. Spłukać wodą. Pielęgnacja włosów glinką zmniejsza ich łamliwość i wypadanie, a także poprawia ukrwienie skóry, działa przeciwłupieżowo. Ich szerokie zastosowanie sprawia, że są jednym z najczęściej wykorzystywanych produktów naturalnych w kosmetyce. Pochłaniają zanieczyszczenia, absorbują sebum wytwarzane przez skórę, usuwają obumarłe komórki i działają ściągająco, dlatego skóra po ich zastosowaniu jest rozjaśniona, odmłodzona i gruntownie oczyszczona. Bogactwo makro- i mikroelementów wchodzących w skład glinek zapewniają prawidłowe funkcjonowanie organizmu oraz doskonale pielęgnują urodę.

Ich wszechstronne działanie sprawia, że pomagają na niemal każdy rodzaj skóry. Trzeba je tylko umiejętnie dobrać.

Glinka zielona – szczególnie dobra dla cery tłustej, trądzikowej. Działa bakteriobójczo, więc wysusza wypryski i wygładza skórę. Przepis: glinkę mieszamy z gorąca wodą, lub dla lepszego efektu z jogurtem.
Glinka biała – polecana jest do cery normalnej i suchej. Posiada właściwości ściągające i oczyszczające. Zmieszana z łyżeczką płatków owsianych z dodatkiem gorącej wody jest wyśmienitym przepisem na domową maseczkę.
Glinka szara – praktycznie dla każdego rodzaju cery. Oczyszcza, odżywia, przywraca blask skórze. Podobnie jak pozostałe – należy ją zmieszać gorącą wodą i pozostawić na kilka minut na skórze.

2. Pomagają ukoić podrażnienia naskórka – tu sprawdza się glinka biała. Wystarczy tylko rozmieszać ją z letnią wodą i przemywać twarz, aż do całkowitego zagojenia drobnych uszkodzeń.

3. Likwidują pryszcze – zielona glinka jest często składnikiem wielu korektorów na wypryski, ponieważ wykazuje działanie pochłaniające nadmiar sebum. Dlatego chcąc się pozbyć tej nieestetycznej przypadłości skórnej wystarczy tylko posmarować nią zmienione miejsce na noc, a rano zmyć. Pryszcz powinien być mniejszy, mniej bolesny i jaśniejszy. Dla cery trądzikowej polecane jest zmieszać glinką z wodą i łyżką śmietany, i tak przygotowaną zawiesinę nałożyć na twarz na około kwadrans.

4. Leczą stany zapalne skóry (w tym także np. zapalenie dziąsła) – z zielonej glinki przyrządzany roztwór zmieszany z wodą i przemywamy miejsca chorobowo zmienione (przy zapaleniu dziąsła usta płuczemy). Do mikstury można też dodać rumianek.

5. Koją poparzenia, ugryzienia komarów, dezynfekują – tu znów swoje zadania spełnia zielona odmiana glinki, która odpowiada za błyskawiczną regenerację naskórka, szybsze gojenie i natychmiastową ulgę w bólu.

Zewnętrznie w postaci okładów, nacierań, maseczek, kąpieli. Wskazania do stosowania: stany bólowe i obrzęki po stłuczeniach, siniaki, skaleczeniach i ranach złamaniach, zwichnięciach, oparzeniach, choroby układu krążenia w obrębie kończyn (żylaki), przewlekłe zapalenia skóry (trądzik, ropienie, czyraki, alergie, łuszczyca egzema), zmiany skórne po ukąszeniach owadów, choroby kobiece, anemie, przepukliny, choroby odbytu (żylaki, guzki krwawnicowe, stany zapalne błony śluzowej odbytu).

Na gazę lub lnianą ściereczkę łopatką drewnianą nałożyć przygotowaną masę glinkową grubości od 0,5cm, a przy ostrych schorzeniach nawet 3 cm. Warstwa masy powinna być szersza niż chore miejsce. Gęstość masy powinna mieć konsystencję pasty. Powierzchnia masy ma być gładka, ma szczelnie przylegać do ciała. Jeśli okład ma być nałożony na owłosioną część ciała należy najpierw pokryć tą część szeroką serwetką, żeby łatwiej było zdjąć okład. Przed nałożeniem okładu chore miejsce trzeba przetrzeć mokrą serwetką. Jeśli nakładamy okład na wrzód, najpierw myjemy to miejsce ciepłą wodą. Przygotowany okład nałożyć szczelnie na chore miejsce nie bojąc się zakażenia, ponieważ glina ma właściwości antyseptyczne. Czas trwania i częstotliwość okładów zależy od stadium zaawansowania choroby, wrażliwości pacjenta rozmiarów leczonej powierzchni itp. Jeśli leczymy organy wewnętrzne (wątrobę, nerki itp.) okłady pozostawiamy przez 2-3godziny. Nakładamy je najlepiej po posiłku. W przypadku stosowania okładów których celem jest usuniecie toksyn okład pozostawiamy na 1-1,5 godziny. W momencie gdy stwierdzimy, że okład jest suchy i gorący musimy wymienić go na nowy. Czasami okład odpada samoczynnie – oznacza to zakończenie działania glinki. Aplikujemy 2-3 okłady jednorazowo. Terapię w początkowym stadium rozpoczynamy od bardzo cienkich okładów (lub przemywań wodą glinianą), stopniowo zwiększając warstwę masy glinianej do 1-1,5 cm grubości. Warto przy tej kuracji pić herbaty przeczyszczające, przejść na dietę owocową lub przynajmniej ograniczyć spożycie tłuszczów, przyjmować glinkę doustnie. Pozwoli to zredukować ilość toksyn w organizmie. Nie wolno przerywać raz rozpoczętej kuracji , nawet gdy wydaje nam się, że nie przynosi rezultatów. Glinka jest czynnikiem niezwykle aktywnym. Inicjuje proces oczyszczania w całym organizmie, dlatego raz rozpoczęta kuracja musi wypełnić swoje przeznaczenie. Na wrzody i ropienie – wymagana jest zmiana opatrunku co 1-2 godziny. Glinę można usunąć do momentu ostatecznego wyschnięcia, po czym należy umyć chore miejsce zimną lub letnią wodą (bez mydła, nie używamy spirytusu).

Sposób przygotowania wody glinkowej do spożycia: 1-2 łyżeczki na 150-200 ml płynu (np. napar mięty lub innych ziół z miodem). Ilość przyjmowanej gliny trzeba regulować w zależności od potrzeb organizmu. Glina nie szkodzi, ale w niektórych przypadkach może wywołać nieprzyjemną reakcję, dlatego wskazane jest rozcieńczyć glinkę w schłodzonym naparze z mięty z niewielką ilością miodu. Stopniowo zwiększamy dawkę z pół łyżeczki glinki do 2. Dla dzieci wystarczy jedna łyżeczka. Normalna dawka dorosłej osoby to 2 łyżeczki proszku z glinki dziennie. Glinkę miesza się zimną wodą i przyjmuje się 2 razy dziennie – rano i wieczorem, obowiązkowo godzinę przed jedzeniem (jeśli nie zalecono inaczej). Nie należy dużo jeść po przyjęciu glinki. Jeśli przyjmowanie glinki powoduje ból, trzeba wystawić glinę na słońce, wtedy jest lepiej tolerowana przez organizm. Rozcieńczony proszek gliny należy pić powoli. Jeśli na dnie kubka zostanie osad z gliny można dodać jeszcze wody. Nie można mieszać glinki metalową łyżeczką. Stosowanie gliny wewnętrznie powoduje wydalenie z organizmu szkodliwych substancji. Jeśli na początku leczenia przyjmowanie gliny powoduje zaparcia jest to wskaźnikiem tego, że leczona osoba ma poważną chorobę przewodu pokarmowego. W tym przypadku należy przyjmować glinę w niedużych ilościach w ciągu dnia, roztwór gliny powinien mieć jasny kolor. Leczenie glinką trwa kilka miesięcy, niekiedy do roku. Trzeba robić przerwy w leczeniu, żeby żołądek nie przyzwyczajał się do glinki (na przykład 21 dni przyjmować glinkę, potem 10 dni przerwy). Nie powinno łączyć się kuracji glinką z innymi formami leczenia. W czasie leczenia glinką obowiązuje całkowity zakaz picia alkoholu, spożywania cukru, tłuszczu. Wskazane jest połączenie kuracji glinką z kuracją pitną (woda niegazowana z dużą ilością cytryny).

Receptury medycyny ludowej leczenia argiloterapią, zebrane wśród rdzennej ludności zamieszkującej na obszarach występowania kambryjskiej zielonej glinki – obecnie zalecane przez naturopatów.

– Tarczyca – pić wodę. Robić okłady.
– Ból głowy – robić okłady na czoło i tył głowy. Do masy okładu można dodać niewielką ilość octu. Tak przygotowaną maść nałożyć na podeszwy nóg, założyć ciepłe skarpetki. Trzymać przez 1 godzinę.
– Choroby nerwicowe ( depresja, histeria, neurastenia) – pić wodę, robić okłady na tył głowy, Nacierać kręgosłup glinianą wodą.
– Bezsenność – nakładać na czoło zimne okłady glinki zmieszanej z kefirem, jednocześnie mocząc nogi okłady w ciepłej wodzie rozcieńczonej z octem.
– Choroby oczu (zły wzrok, bielmo, katarakta, zapalenie) – okłady na oczy (zamknięte), czoło, skronie, tył głowy. Nacierać powieki woda glinkową.
– Zapalenie gruczołu sutkowego, – pić wodę, robić okłady na piersi i na podbrzusze.
– Choroby żeńskie (wypadnięcie macicy, włókniakomięśniak, polip, torbiel, nieregularna miesiączka, zapalenie pochwy, wydzielina) – pić wodę, okłady na brzuch.
– Choroby męskie ( zapalenie organów płciowych, gruczolak, impotencja) – pić wodę, robić okłady.
– Cukrzyca – pić wodę niewielkimi porcjami 5-6 razy dziennie.
– Choroby organów trawienia (nieżyt żołądka, zgaga, wrzody żołądka, kolka jelitowa, nieżyt jelita cienkiego, biegunka) – pić wodę 2 razy dziennie rano i wieczorem przed jedzeniem. Stopniowo powiększając dozę do 4 łyżek dziennie. Okłady na brzuch.
– Zaparcie – pić wodę po 50 g trzy razy dziennie.
– Choroby nerek i pęcherza – pić wodę. Okłady na nerki i dół brzucha.
– Choroby organów oddechowych (zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie opłucnej, gruźlica, kaszel) – pić wodę, dwa razy dziennie nacierać klatkę piersiową wodą z gliny zmieszaną z rozdrobnionym czosnkiem. Dwa razy dziennie robić okłady na klatkę piersiową. Na kaszel dobrze jest płukać gardło wodą glinkową kawałek nakładać okład na gardło i klatkę piersiową.
– Zęby, język, usta, dziąsła – czyścić zęby gliną 1-2 razy dziennie celem ich wzmocnienia. Płukać woda, przy bólu zęba robić okłady na chory ząb i szczękę w okolicy zęba.
– Nos (katar, zapalenie zatok, polipy nosa, gorączka sienna) – okłady na nos, płukać nos wodą. Przy krwotoku z nosa włożyć do nosa waciki nawilżone wodą glinkową
Zdecydowanie warto stosować glinki ze względu na ich niezwykłe właściwości. Glinka jest wskazana każdemu niezależnie od diagnozy, bo jest to środek naturalny i bardzo efektywny. Stosuje się ją w wielu światowej sławy uzdrowiskach oraz szpitalach Niemiec i Szwajcarii w leczeniu różnych chorób, szczególnie gruźlicy. Glinki również mają zastosowanie w pudrach i jako dodatek do mydeł, ze względu na różnorodność swoich kolorów.