Jak nauczyć dziecko dyskrecji?

22 lutego 2016, dodał: Redakcja

Artykuł zewnętrzny

Jak już wasza pociecha wyjdzie z etapu niemowlęctwa, kiedy to tylko leżała, spała, potem raczkowała i milczała, to przyjdzie czas na lepsze zadomowienie się świecie i komunikowanie się z otoczeniem. Będziecie musieli ją poprowadzić po zawiłych drogach życia i udzielić lekcji o dyskrecji.

Na początku przeprowadźcie z dzieckiem lekcję: Co to w ogóle znaczy „być dyskretnym”?

Dochowywać szepniętych na ucho tajemnic;
Nie wchodzić z butami w czyjeś prywatne życie;
Pamiętać, że w niektórych sytuacjach milczenie jest złotem;
Zachować powściągliwość;
Posiadać wyczucie i takt.

Pociechy nie mają zahamowań i bardzo często nie znają granic między tym, co wolno, a czego nie. Nauczenie malucha dyskrecji to bardzo trudne zadanie, które wymaga ćwiczenia i zachowania przez was cierpliwości oraz wyrozumiałości. Ważne, żebyście nie krzyczeli na oseska jak np. wyjawi sąsiadowi jakąś waszą tajemnicę. Małe dziecko nie rozumie, dlaczego o jednych sprawach można mówić w sposób otwarty, a o innych ani mru mru. Wyjaśnijcie latorośli, czemu nie może o wszystkim opowiadać poprzez odwołanie się do faktów z waszego życia, np. „Pamiętasz jak zrzuciłeś ze stołu talerz i go stłukłeś? My nikomu o tym nie powiedzieliśmy, by nie było ci smutno. Dlatego o sekretach nie mówi się wszem i wobec”. Podkreślajcie, że odsłanianie rodzinnych tajników wywołuje u was uczucie smutku, zażenowania, skrępowania i wstydu.

Wykorzystajcie zabawę w głuchy telefon. Jeśli pociecha będzie chciała coś głośno zakomunikować, a nie będzie wiedziała czy powinna, to najpierw niech powie to wam na ucho, a wy ocenicie czy może to podać do publicznej wiadomości. Ustalcie jakiś charakterystyczny gest np. klaśnięcie w dłonie, który wykorzystacie, by przerwać dziecku jak zacznie poruszać zakazany temat. Nie mylcie też dyskrecji z kłamaniem i nie zachęcajcie pociech do cyganienia, np. „Jeśli tata zapyta co robiliśmy, to powiedz, że siedzieliśmy w domu, a w rzeczywistości byliście w galerii handlowej”.

Jeśli wasz maluch powie coś nieodpowiedniego w gronie obcych osób, np. „Ale grubas”, postarajcie się wyłożyć mu swoje racje, iż jest to niestosowne zachowanie i pewnych kwestii nie powinno się wygłaszać na głos. Starajcie się nie podejmować przy dziecku tematów, które chcecie zachować w tajemnicy.
W przypadku gdy pędrak zignoruje zakazy i was nie posłucha, od razu reagujcie. Weźcie oseska na bok i poinformujcie, że jest wam przykro, bo wydobyło na światło dzienne coś, co powinno zostać sekretem. Zapytajcie: „A jak ty byś się czuł jakbym powiedział cioci, że nazwałeś ją krową?”. Czasami ciężko jest zwrócić uwagę natychmiast, to wtedy przeprowadźcie rozmowę z potomkiem w późniejszym terminie.

Drodzy rodzice to wy powinniście dawać dobry wzór do naśladowania. Nie musicie być idealni, ale ważne żebyście przestrzegali zasad dobrego wychowania, bo dziecko was obserwuje i się uczy.