Należy pamiętać, że mięso najlepiej przygotować i zamacerować w przyprawach dzień wcześniej, smażymy je na rozgrzanej patelni po 3 minuty z każdej strony. Najlepiej jest kroić mięso (pierś z kurczaka lub indyka w cieniutkie plasterki a nie w kostkę). Mięso smażymy szybko w woku lub na patelni. Ryż staram się gotować nie w woreczkach tylko sypki ryż podsmażam chwilkę na patelni z dodatkiem masła lub kapki oleju. Potem ryż w proporcjach 1:2 zalewam gorącą wodą czyli szklanka ryżu i dwie szklanki wody. Solimy ryż w trakcie gotowania.

składniki:

pierś z kurczaka pokrojona w paseczki, przyprawiona (najlepiej niech poleży w lodówce minimum godzinkę w przyprawach)

papryka zielona

papryka czerwona

jeden batat lub marchew

por lub cebula

sok z pół cytryny

kawałek imbiru

ryż

puszka mleka kokosowego

przyprawa curry, papryka czerwona, sól i pieprz

Do dużego rondla wlewam odrobine oleju, dodaję pokrojone w cienkie paseczki papryki, cebulę, batata, starty imbir, wszystko smażę około 10 minut, podlewam pół szklanką wody, dodaję mleko kokosowe, przyprawy oraz sok z cytryny lub limonki. Osobno przygotowuję ryż (najczęściej podsmażam szklankę ryżu na patelni, dodaję dwie szklanki wody i sól). Osobno na rozgrzanej patelni podsmażam krótko mięso. Wszystko razem serwuję na eleganckim talerzu. Mile widziana kolendra lub natka pietruszki, ale świetny też będzie posiekany szczypior.

W skład kuchni hiszpańskiej wchodzą zarówno potrawy o typowo śródziemnomorskim rodowodzie z południowego wybrzeża, potrawy ludów pasterskich, jak i kuchnia wywodząca się z tradycji morskich. Kuchnia hiszpańska to więc zjawisko złożone, widać tu też wpływy arabskie, angielskie, francuskie, greckie i włoskie. Żadna inna kuchnia europejska nie niesie ze sobą wpływu tak wielu kultur oraz nie posiada tak różnorodnych składników tworzących tutejsze dania.

Przykładowe przepisy:

Gazpacho

Crema catalana

Składniki: 2 i ½ szklanki słodkiej śmietany, 2 szklanki mleka, cukier waniliowy, gałka cynamonu, skórka z cytryny, skórka z pomarańczy, 6 żółtek, 4 łyżki białego cukru, 3 łyżki brązowego cukru (trzcinowego).
Przygotowanie: W garnuszku podgrzać śmietanę, mleko, cukier waniliowy, gałkę cynamonu i skórki z cytryny i pomarańczy. Doprowadzić do zagotowania, wyjąć skórki i cynamon. W miseczce wymieszać żółtka z białym cukrem. Wlewać cienkim strumieniem do żółtek z cukrem zagotowane mleko ze śmietaną cały czas mieszając. Na wierzchu utworzy się piana, która należy zebrać. Przelać krem do miedzianego garnka, przykryć folią aluminiową a następnie włożyć go do wysokiej blaszki napełnionej do połowy wodą. Całość wstawić do nagrzanego do 140oC piekarnika i pozostawić w nim przez przynajmniej pół godziny. Wyjąć z piekarnika, poczekać aż ostygnie, a następnie wstawić do lodówki na dwie godziny. Po tym czasie wyjąć z lodówki, posypać po powierzchni kremu cukier trzcinowy i powrotem wstawić do piekarnika, tym razem nastawiając go na funkcję grillowania, tak, aby cukier mógł stopnieć i stać się twardą, karmelową „kołderką” na powierzchni kremu. Poczekać, aż krem ostygnie i serwować.

Patatas bravas

Tortilla de patatas

Paella

Składniki: 45 dag okrągłego ryżu (np. Arborio), 6 małych porcji kurczaka (mogą być skrzydełka lub pałki), 30 dag karkówki, 2 kiełbaski chorizo lub węgierskie paprykowe, 35 dag kalmarów, 16 małży, 20 dag krewetek, 2 zielone papryki, 1/2 kg pomidorów, 2 łyżeczki ostrej papryki, 1,5 litra bulionu z kurczaka, 10 dag ugotowanego groszku zielonego, 8 łyżek oliwy w dobrym gatunku, 6 ząbków czosnku, 1/2 pęczka natki, 2 szczypty szafranu.
Przygotowanie: Na patelni lub w rondlu podgrzać 2 łyżki oliwy. Następnie wrzucić do niej przeciśnięte przez praskę 4 ząbki czosnku. Smażyć przez 3 min., cały czas mieszając drewnianą łyżką, po czym przełożyć do miski. Pietruszkę posiekać, jedną pełną łyżkę odłożyć, a resztę wsypać na patelnię i smażyć przez kilka sekund. Dodać do czosnku razem z szafranem. Wszystko wymieszać i rozetrzeć na miazgę w moździerzu. Kawałki kurczaka i pokrojoną w kostkę wieprzowinę smażyć na 4 łyżkach oliwy, aż mięso się przyrumieni (15 min.). Dodać pozostały czosnek pokrojony w plasterki, posiekane pomidory (wcześniej sparzone i obrane ze skórki) i pokrojone w kwadraciki strąki zielonej papryki. Dusić 2-3 min., po czym dodać paprykę w proszku. Wszystko starannie wymieszać i od razu zdjąć z ognia, ponieważ papryka długo smażona gorzknieje. Mięso z warzywami przełożyć z patelni do innego naczynia, patelnię umyć i podgrzać na niej pozostałą oliwę. Kalmary umyć i pokroić w plastry, małże wyszorować i wypłukać starannie pod bieżącą wodą. Kalmary i małże dorzucić do ryżu i gotować razem, aż ryż zmięknie, a kurczak straci surowość. Zajmuje to 10-15 min. Usunąć małże, które się nie otworzyły (to znak, że nie były dość świeże). Następnie dodać groszek i podgotowane krewetki. Trzymać na ogniu, dopóki krewetki się nie rozgrzeją, lub wstawić na 10 min. do gorącego piekarnika. Można posypać wierzch paelli zieloną pietruszką. Postawić na stole w naczyniu, w którym przygotowywałaś potrawę.

Zobacz również:

1. Kuchnia chorwacka – przepisy

2. Jak podawać owoce morza?

3. Kuchnia brazylijska – przepisy

4. Kuchnia wietnamska

5. Kuchnia irlandzka

6. Kuchnia litewska

7. Kuchnia turecka

8. Kuchnia ormiańska

9. Kuchnia węgierska czyli gotowanie w kociołku

10. Kuchnia indyjska

Zupa Miso

Zupa miso, znana jako „miso shiru”, to jedno z najpopularniejszych dań japońskiej kuchni. Pasta miso dodaje głębokiego smaku bulionowi, tworząc zupę o równowadze słodyczy i umami. Dodatek wodorostów, tofu czy warzyw sprawia, że danie to staje się nie tylko smaczne, ale i zdrowe.

Marynaty Miso

Pasta miso doskonale sprawdza się jako składnik marynat do mięsa, ryb i warzyw. Jej słona, umami nuta nadaje potrawom niepowtarzalny smak po upieczeniu czy usmażeniu. W połączeniu z miodem, olejem sezamowym czy imbirem, pasta miso tworzy zaskakujące i aromatyczne marynaty.

Dip Miso do Warzyw i Sushi

Pasta miso może również stanowić bazę dla dipów do warzyw czy sosów do sushi. Połącz ją z jogurtem lub majonezem, dodaj trochę soku z cytryny i ziołowej przyprawy, aby uzyskać lekki i aromatyczny dip, który doskonale komponuje się z różnorodnymi smakami. Doskonałe połączenie na widelcu.

Miso Ramen

Ramen z dodatkiem pasty miso to pełne smaku danie, które szybko zdobywa popularność poza granicami Japonii. Zintegrowanie pasty miso z bulionem, makaronem ramen i różnorodnymi składnikami, takimi jak kiełbaski, gotowane jajka czy kiełki bambusa, tworzy wyraziste danie, które rozgrzewa i kusi zmysły.

Pasta miso to kulinarne bogactwo, które otwiera drzwi do niekończących się możliwości kulinarnych eksperymentów. Niech ta tradycyjna japońska pasta zagości w Twojej kuchni, wprowadzając nowe smaki i aromaty do codziennych potraw.

– 1/2 kg wołowiny (chociaż oryginalnie powinna być baranina)
– 2 cebule
– 3 niewielkie marchewki
– 1/2 kg ryżu
– 2 główki czosnku
– pomidor
– dymka
– 2 ogórki
– natka pietruszki
– świeża bazylia i kolendra
– ziarna kolendry
– kmin rzymski
– olej do smażenia

W rondelku rozgrzać olej, wsypać przyprawy i chwilę smażyć, dodać mięso pokrojone w grubą kostkę, a gdy się zrumieni, dodać cebule pokrojone w piórka i smażyć do zeszklenia. Dodać marchew, pokrojoną w talarki, po 10 minutach wsypać ryż, mieszać aby się równo przysmażył. Gdy będzie szklisty zalać taką ilością wrzątku aby sięgał ponad ryż na dwa palce (ogólna zasada: na szklankę ryżu – dwie szklanki wody itd). Dodać główki czosnku z odciętą podstawą. Gotować na małym ogniu pod przykryciem do całkowitego wchłonięcia ryżu. Jeśli ryż będzie jeszcze twardy dodać odrobinę wody i nadal gotować.

• 2 czerwone cebule,
• 2 łyżki oliwy,
• 3 ząbki czosnku,
• 150 g parzonego lub wędzonego boczku,
• 1 kg mielonej wołowiny,
• 200 g gorącego bulionu wołowego lub wody,
• 100 ml gorącej kawy,
• 1 i ½ puszki obranych pomidorów,
• 1 łyżeczka cukru,
• 1 czerwona papryka,
• papryczka chili,
• 400 g czerwonej fasoli,
• 200 g kukurydzy,
• 3 kostki ciemnej czekolady,
• przyprawy: dodaj po 1 i ½ łyżeczki mielonego kminu rzymskiego, suszonego oregano, ostrej papryki.

Opis wykonania chili con carne

Rozgrzej oliwę  w garnku i przysmaż na niej pokrojoną w kostkę cebulę, starty czosnek oraz przyprawy. Na osobnej patelni podsmaż boczek i przełóż go potem do garnka z cebulą, a na pozostałym po boczku tłuszczu usmaż wołowinę. Smaż mięso partiami i przekładaj je po trochu do garnka z cebulą. Gdy mięso będzie usmażone, wymieszaj je dokładnie z cebulą i podsmaż wszystko jeszcze 3 minuty. Dopraw solą i pieprzem. Potem dodaj gorący bulion oraz kawę i zagotuj. Duś przez 45-60 minut na małym ogniu. Później dodaj pomidory, zagotuj. Następnie dodaj cukier oraz czekoladę. Wymieszaj. Dodaj do potrawy pokrojoną w kostki paprykę, posiekaną papryczkę chili, fasolę oraz kukurydzę. Gotuj jeszcze przez 1 – 1½ godziny.

Przygotowanie:

Ziemniaki obrać, wypłukać i pokroić w cienkie plasterki. Na patelni rozgrzać oliwę z wyciśniętym przez praskę czosnkiem i smażyć pokrojone ziemniaki, mieszając, żeby się nie przypaliły. Pod koniec smażenia doprawić solą i pieprzem. Do dużej miski wbić jaja, posolić i ubić trzepaczką na jednolitą masę. Podsmażone i ostudzone ziemniaki wrzucić do miski z masą jajeczną i dokładnie wymieszać. Na patelni rozgrzać oliwę i wlać na nią ziemniaki z jajami. W czasie smażenia poruszać energicznie patelnią, żeby placek nie przywarł do dna. Kiedy powierzchnia potrawy się zetnie, przyłożyć talerz o średnicy nieco większej od patelni i obrócić patelnię, aby tortilla wypadła z niej na talerz. Pokroić placek na porcje i podawać na gorąco lub na zimno.

Kuchnia turecka przez wielu uznawana jest za jedną z najsmaczniejszych kuchni świata. Zajmuje również wysoką pozycję jeśli chodzi o jej popularność, bo któż nie słyszał o tureckim kebabie czy o słodkiej chałwie? Bogactwo aromatów i składników jest tu wręcz ogromne.

Historycznie kuchnia turecka jest efektem burzliwej historii Azji Mniejszej. W tureckich potrawach odnajdziemy ślady kuchni chińskiej, środkowoazjatyckiej, hetyckiej, greckiej czy nawet francuskiej. Wbrew złożoności i licznych mieszających się ze sobą kuchniach, dania tureckie nie są bardzo skomplikowane. Bazują raczej na prostych połączeniach smaków i składnikach dobrej jakości. Świeże mięso – zazwyczaj jagnięcina lub baranina, dużo warzyw i owoców, aromatyczne przyprawy: papryka, chilli, świeże zioła takie jak mięta czy pietruszka, a także przyprawy korzenne np.: cynamon, to kwintesencja kuchni tureckiej. W kuchni tureckiej nie dominuje mięso, ale ryby, warzywa i owoce. Przysmakami są tu kabaczki, bakłażany, pory, pomidory, ogórki, karczochy, słodka i ostra papryka, fasolka szparagowa, różne gatunki sałaty, okra, winogrona, brzoskwinie, najlepsze na świecie smyrneńskie figi, jabłka, morele, melony, kawony i inne. Ponieważ Koran zabrania jedzenia wieprzowiny, jako mięsa ze zwierzęcia nieczystego, dania mięsne ograniczają się do jagnięciny (kuzu) i wołowiny (sr), które prawie zawsze są grillowane na ruszcie albo przygotowane jako kebab. Do tego dochodzi jeszcze pieczony kurczak (kzarm tavuk), a na wybrzeżu ryba (balk) pod wieloma postaciami. Stąd tureckie dania składają się przede wszystkim z mięsa i świeżych warzyw, takich jak bakłażan (patlcan), ogórek (salatlk), dynia (kabak), papryka (biber) i wreszcie pomidor (domates), ziemniak (patates) oraz cebula (soan).

Döner Kebap obecnie jest tureckim daniem narodowym. Kebaby mogą być mięsne, rybne lub warzywne. Najpopularniejsze to döner (plastry upieczonego mięsa), şiş (kostki mięsa upieczone na szpikulcu), adana (siekane mięso upieczone na szpikulcu) i iskender lub bursa (mięso z rusztu, polane sosem pomidorowym i jogurtem). Istnieje wiele sposobów jego przyrządzania, może być podawany z płaską bułką (pita) i sałatką, czy z gęstym sosem pomidorowym i jogurtem. Bardzo popularny jest też niezwykle pikantny kebab Adana z czerwoną papryką. Spośród rozlicznych jego odmian najbardziej popularną i oryginalną jest Iskender Kebap – paseczki mięsa wymieszane z chlebem i sosem pomidorowym, podawane na talerzu obok jogurtu i warzywnej sałatki. Köfte – mięsne pulpeciki, są przyrządzane na kilka sposobów, przeważnie opala się je na poziomym ruszcie. Jadane z chlebem, ryżem, ziemniakami i sałatką, stanowią ciekawe urozmaicenie tureckiej kuchni. Pide to słynna turecka pizza, czyli płaski chleb przypiekany w piecu, na który kładzie się ser, mielone mięso i warzywa. Pide mogą być małe i okrągłe (zawsze cienkie) lub duże i podłużne. Cieńszą, mniejszą i tańszą odmianą pide jest lahmacun (przypomina nieco naleśnik), który przeważnie bywa od pide ostrzejszy. Niesłabnącą popularnością cieszy się także Ayran – jogurt z dodatkiem wody i soli, a więc rozrzedzony, bardzo smaczny i pasujący niemalże do każdej ciepłej i zimnej potrawy. Ayran szczególnie dobrze komponuje się z ciepłymi potrawami z warzyw i daniami faszerowanymi. Wysoko cenione są także dania z ryb. Do popularnych gatunków ryb należą: turbot, makrela, sardela, tuńczyk czy pelamidy. Bakłażan jest najważniejszym bodajże warzywem w Turcji, a liczba dań z jego współudziałem lub solo jest wprost niewiarygodna. Najpopularniejszą potrawą z bakłażanów jest Imam bayildi. Danie to składa się ze smażonych bakłażanów nadziewanych masą z pomidorów, cebuli i czosnku, czasami z dodatkiem baraniny, zalanych zimnym jogurtem. Ponadto poza bakłażanem spotkamy w tureckiej kuchni pomidory – dodatek do wielu gulaszy mięsnych i warzywnych, cukinie, ogórki, papryki – które często faszerowane są mięsem mielonym z dodatkiem ryżu. Nieodłącznym dodatkiem do wszystkich dań a zwłaszcza przystawek i sałatek są oliwki oraz pozyskiwana z nich oliwa. Warzywa często są traktowane jako osobne dania, smażone z cebulą i pomidorami w bardzo dużej ilości oliwy z oliwek, z solą, cukrem, czasem czosnkiem, podawane na zimno. Każdy region ma także własne kulinarne specjalności: w Afyonie warto spróbować gęstej, kwaśnej śmietany, w Tekirdağ – pikantnych klopsików, w Kahramanmaras – ciągnących się lodów, a w odległym Erzurum – pełnotłustego jogurtu. Tureckie pieczywo to przede wszystkim ekmek (biały chleb) i pide (płaski chleb), podawany do kebabu, a także podczas świąt religijnych. Chrupiący obwarzanek posypany ziarnem sezamowym to simit.

Na deser tradycyjnie podaje się owoce sezonowe. Wiosną są to śliwki i truskawki, latem możemy skosztować pysznych melonów i czereśni. Zima to czas cytrusów i bananów. Arbuzy i melony (karpuz i kavun) – owoce tureckie w wyniku nasłonecznienia są szczególnie słodkie i jednocześnie wyjątkowo soczyste. Turcy bardzo lubią słodkie przysmaki. Wszelkie herbatniki, ciastka, placki i torty nasączane są słodkimi syropami. Wspólną cechą tureckich łakoci jest to, że są niewiarygodnie słodkie, co automatycznie wyklucza przejedzenie się nimi. Najbardziej popularna jest baklava, czyli ciasto przekładane warstwami miodu, migdałów, orzechów włoskich, pistacji, a całość oblana i nasączona jest płynnym lukrem. Baklava najwierniej oddaje charakter tureckich słodyczy. Ponadto tak jak przystało na kuchnię z wpływami bałkańskimi i arabskimi pełno tutaj orzechowych dodatków i bakalii oraz miodu i słodkich syropów, które dodaje się do ciast i ciasteczek. Inną słodkością jest nasycone gęstym syropem z cukru i miodu ciasto, smażone w oleju – w kształcie palucha (tulumba) lub okrągłe (mü ebbek). Ponadto kandyzuje się owoce np. małe jabłuszka oraz figi. Znane są także kolorowe pudrowe galaretki rachatłukum, których pełno jest na tureckich straganach. Wśród słodyczy ważne miejsce zajmują te zrobione na bazie mleka i ryżu (sütlaç), czyli różnego rodzaju kremy i budynie. Popularny jest również frnda sütlaç, czyli pudding ryżowy upieczony w piekarniku, ale podawany na zimno czy kazandibi – pudding karmelkowy. Osobne miejsce zajmuje w Turcji znana chyba każdemu helva, czyli po prostu chałwa, której kraj ten jest ojczyzną. Odmian chałwy jest nieskończenie wiele, a jedna jest smaczniejsza od drugiej. Przepyszne są też lokum, których podstawą jest galaretowata zalewa ze stężałego soku winogronowego.

Prawdziwa kawa turecka musi być mało słodka (ekerli), półsłodka (orta) lub bez cukru (ekersiz). Bardzo drobno zmieloną kawę wsypuje się do specjalnego naczynia z wydłużoną rączką (cezve) napełnionego wcześniej wrzątkiem, dodaje cukier i stawia na ogniu. Po doprowadzeniu do ponownego wrzenia napój wlewa się bez odcedzania do małych czarek. Najbardziej aromatyczna jest kawa z największą ilością pianki. Herbatę (çay) podaje się w małych szklaneczkach w kształcie tulipana na metalowych lub porcelanowych podstawkach. Herbata turecka jest bardzo aromatyczna i mocno słodzona. Pije się ją wszędzie, o każdej porze i przy każdej okazji, mimo upału dochodzącego do 40°C. Popularne są także herbaty ziołowe, na przykład: napary z lipy, z szałwii czy świeżego oregano. Turcy i turyści chętnie piją też herbatę zieloną i jabłkową. W Turcji niemal wszędzie można też dostać sok ze świeżo wyciskanych owoców. Jeśli chodzi o alkohole, Turcy nie piją wiele. Najpopularniejszą marką piwa jest turecki Efes. Najpopularniejszą wódką turecką jest raki o anyżowym smaku. Najczęściej miesza się ją pół na pół z zimną wodą i dodaje lodu (staje się koloru mlecznego i nazywana jest „mlekiem lwa”). Zimą pija się salep – robi się go z korzenia jednego z gatunków storczyka, gotuje z mlekiem i cynamonem.

Przykładowe przepisy:

Ayran

Baklawas

Sebzeli ezme kirmizi mercimek Çorbasi

Etli Yaprak Dolmasi

Turlu Guveç

Tereyagli Pilav

Od zarania dziejów na terenach dzisiejszej Chorwacji jadało się ryby. Dzisiejsi Chorwaci przygotowują ryby w ten sam sposób jak przed tysiącami lat robili to Vučedolianie – garnek z brązu trzymany jest nad ogniem, mieszanie jest zabronione, wolno jedynie potrząsać od czasu do czasu naczyniem. Tak właśnie przyrządzana jest jedna z tradycyjnych potraw Północnej Chorwacji – fiš paprikaš (pikantny gulasz rybny). Danie to powinno składać się przynajmniej z trzech różnych gatunków ryb: karpia, szczupaka i suma, ale tylko prawdziwy ekspert od ryb zdradzi wam tajemnicę uzyskiwania pożądanego smaku: należy do garnka dodać jeszcze kilka jesiotrów. Danie to podawane jest z ręcznie robionymi kluskami zwanymi rezanci. Ich sposób przyrządzania ma równie stare korzenie i niezwykle tradycyjną oprawę. Popularne są także inne dania z ryb, wśród których wymienić wypada: saran na slavonski nacin (karp po slawońsku podany z pieczonymi ziemniakami), brudet od riba (brodetto z mieszanych ryb morskich w sosie pomidorowym), punjene lignje (kałamarnice faszerowane pietruszką z czosnkiem) czy bakalar tucen na bijelo (dorsz w białym winie). Najpopularniejszy sposób przyrządzania ryb to pieczenie na ruszcie, inny sposób to brodet, czyli duszenie kawałków ryby razem z cebulką i pomidorami. Podaje się również ryby gotowane (lešo). Można również spróbować girice, czyli malutkie rybki smażone w całości na głębokim tłuszczu. Będąc w Chorwacji warto spróbować smacznego mięsa rekina, które całkowicie pozbawione jest ości. Kuchnia chorwacka posiada wiele dodatków w postaci owoców morza, w związku z czym potraw z ich udziałem jest dość sporo. Z owoców morza najsłynniejsze są lignje i kalmary. Niezwykle smaczne są raki, choć przy ich kosztowaniu trzeba się mocno napracować. Polecane są też grilowane kalmary (lignje na žaru). Do najdroższych przysmaków należy langusta (jastog) przyrządzana na różne sposoby (grilowana, gotowana).

Posiłek w Chorwacji zaczyna się od przystawek serwowanych jako hladni pladanj. Taki „zimny talerz” składa się z kilku plastrów salami, szynki, małych kiełbasek, owczego sera, oliwek, kilku strąków papryki. Skład talerza może być uzupełniany o inne składniki, w zależności od lokalnych tradycji. Najczęściej można się spotkać z przystawką z wędzonych wędlin tzw. pršutem oraz tradycyjnym serem z oliwkami. Popularna jest również makaronowa potrawa z mięsem na wzór włoskiego minestrone. Istarski pladanj będzie się składał z istarskiego prsutu (rodzaj specjalnie wędzonej szynki, cienko pokrojonej), owczego sera i zielonych oliwek. Podravski pladanj – z suszonego ozorka, suszonej golonki, wędzonego sera, zielonej sałaty i kiszonego ogórka. Dalmatinski pladanj będzie kombinacją: dalmatyńskiego prsutu, cebuli – dymki z octu, czarnych oliwek w oliwie i pomidorów. Zaś Slavonski pladanj to połączenie: slawońskiej kiełbasy, podwędzonego czarnego salcesonu, zielonej i czerwonej papryki oraz cebuli. Przed posiłkiem podaje się również šljivovicę (czyli śliwkowe brandy o mocy 40-75%, domowej roboty oczywiście), do posiłku – znakomite, miejscowe wina, białe lub czerwone, w zależności od tego, co znajduje się w naszym garnku. Najwięcej chorwackich win wytwarzanych jest wzdłuż wybrzeża oraz na wyspach (np. Korčula, Vis, Hvar czy Krk). Półwysep Istria słynie z produkcji białego wina, a szczególnym uznaniem cieszą się muscatel i malvazija. W okolicach Dubrownika produkowane jest dingač, uznawane za najszlachetniejsze wino w kraju. Również chorwackie wyspy mogą pochwalić się świetnymi winnicami. Na Korčuli warto spróbować białe wina, takie jak kaštelet czy grk. Tradycja uprawy wina na wyspie Vis sięga IV w p.n.e., kiedy to Grecy popijali ten trunek na wyspie i zabierali go ze sobą do Aten; dziś na tej wyspie warto skosztować wina viški plavac i vugava. Bardzo popularnym winem jest także vrbnička žlahtina pochodzące z wyspy Krk, które idealnie pasuje do dań rybnych. Chorwaci często piją wino rozcieńczając je z wodą mineralną (bevanda) lub z gazowaną wodą (gemišt). Z kolei najpopularniejszym piwem w kraju jest Karlovačko, które jest zachwalane zarówno przez Chorwatów, jak i turystów.
Ogólnie mówiąc, zwykły, tradycyjny, niedzielny obiad w Slawonii wyglądałby następująco (jest to oczywiście jedna z kilku wersji): zimna śliwowica jako apperitif – drugi kieliszek, jako toast ku czci gospodarza za jego gościnę i wyśmienite dania, na trzeci musimy poczekać, aż podane zostanie kuhano, juha z rezancima – zupa z kluskami, kuhano – gotowane mięso z zupy: kurczak, kaczka lub cielęcina. Jeśli mamy więcej gości, można ugotować dodatkową kaczkę. Do kuhano podawane są rozmaite sosy – pomidorowy, koperkowy, czosnkowy oraz tłuczone ziemniaki ze śmietaną jako przystawka. Pečenka lub pečenje – teraz następuje wymiana talerzy i podajemy pieczone mięso, zazwyczaj wieprzowinę. Do tego pieczone ziemniaki, pikle oraz marynowaną paprykę z kapustą (zieloną lub czerwoną) albo inne marynaty (np. cukinia lub nawet gruszki!). Kolaci – ciasta. Slatko czyli słodkości: owoce w słodkim syropie, galaretki lub tzw. kitnikies (pigwy gotowane w galarecie, potem wlewane do metalowych form w kształcie kwiatów lub zwierząt), kawa, wino lub piwo (chociaż napoje są serwowane również w czasie całego posiłku). Mężczyźni preferują mocną wódkę z winogron (rakija), zaś panie muszą koniecznie spróbować słynnego likieru Maraskino ze specjalnych wiśni maraska.
Jedna z najstarszych potraw w chorwackiej kuchni, to Čobanac (potrawka pasterza) – jest ona przyrządzana podobnie jak danie z ryb, z tą różnicą, że rybę zastępujemy mięsem.  Może być to wieprzowina lub cielęcina, ale prawdziwy čobanac przyrządzany jest z jagnięciny (ewentualnie baraniny). Žganci (od žgati – płonąć) to kolejne chorwackie danie, znane jako pura w Dalmacji i w górach Lika oraz jako palenta na wybrzeżu i na Istrii. Przyrządzamy je następująco: do garnka wsypujemy mąkę kukurydzianą, dolewamy wodę i gotujemy, aż powstaną kawałki wielkości dziecięcej piąstki. Z zup najbardziej lubianymi są fasolowa i kapuśniak. Pożywne i podawane z kromką chleba jako danie główne. Godne polecenia są: zagorska juha od krumpira (zagorska zupa ziemniaczana) podawana z grzankami i drobno pokrojonymi parówkami lub juha od gljiva z heljdinom kasom (zupa grzybowa z kaszą gryczaną), czyli gęsta pikantna zupa z różnego rodzaju grzybów. Podstawową zupą jest rosół z kury i wołowiny, podawany z makaronem własnej roboty, a latem Chorwaci chętnie zjadają lekką zupę ogórkową, zupę z kapusty włoskiej lub fasoli szparagowej.
Jednym z charakterystycznych, zachowanych do dziś zwyczajów, jest rytuał zarzynania świni (zwany kolinje – od klati – zarzynać). Jest on tu niemalże święty. Nic z ubitego zwierzęcia nie może się zmarnować, stąd wiele potraw przyrządza się „przy okazji”. Tłuszcz topi się w wielkich kotłach nad ogniem lub nad specjalnymi piecami, aż powstanie żółty płyn, który po wystygnięciu zmienia barwę na białą. Dzieci uwielbiają kanapki ze smalcem, posypanym papryką lub cukrem. Żółto-brązowe kawałki, które pozostają po gotowaniu tłuszczu, to čvarci (skwarki), w lecie zjadane na zimno, rozsmarowane na chlebie, a w zimie jako całe śniadanie. Skwarki podgrzewa się na patelni, aż tłuszcz się rozpuści, a następnie rozlewa po gorącej žganci. Przykryte warstwą zimnej śmietany, zostawia się na noc w przedsionku – rano potrawa jest chłodna na zewnątrz, a ciepła w środku i wprost rozpływa się w ustach. Podczas kolinje zetkniemy się również z krvavicą – jest to głowizna wieprzowa zmieszana z krwią i jako nadzienie włożona do jelita. Tak powstałe kiełbaski podaje się na zazwyczaj na zimno, chociaż można je też podsmażyć. Z tego samego mięsa możemy także przyrządzić tlačenica (tlačiti – uciskać, przygniatać), z tą różnicą, że mięso jest wsadzane w świński żołądek. Jedyny w swoim rodzaju kulen slawoński pochodzi jeszcze z czasów, zanim Chorwaci osiedlili się na tych terenach. Składa się on z najlepszych części wieprzowego mięsa, pociętego w kostkę i paski, doprawionego czosnkiem, solą, pieprzem i sproszkowaną ostrą papryką. Całość musi być długo, przez kilka nawet godzin, ugniatana ręcznie; ugniatanie zaś trzeba kilka razy przerywać. Następnie mięso jest wkładane do jelita, wiązane sznurkiem i wędzone.  Przysmak ten spożywa się dopiero 29 sierpnia, w święto upamiętniające ścięcie Jana Chrzciciela (Glavosjek Ivana Krstiela). Nie zmarnuje się też mięso z nóżek i szynki (butovi) – jest ono formowane w okrągłe kształty, solidnie solone, a następnie układane warstwami w drewnianych beczkach, gdzie leży przez 3 tygodnie. Jeden lub dwa dni mięso leży w soli, aby wyciekły z niego soki, następnie beczka jest napełniana marynatą (salamura) – soloną wodą z gotowanym w niej uprzednio czosnkiem i ziarnistym pieprzem. Po pewnym, określonym oczywiście, czasie szynkę i nóżki wyjmuje się z marynaty i zaczyna wędzić. Niektórzy umieszczają je wcześniej na strychu, aby dym z kuchni przeniknął przez dach, inni wykorzystują w tym celu osobne wędzarnie, zwane pušnice. Wspomnieć należy też o sławnym paški sir (serze z wyspy Pag), który pasuje idealnie do pršut. Jest to twardy, owczy ser, na głowę bijący swoje francuskie i holenderskie odpowiedniki. Wśród innych przysmaków kuchni slawońskiej warto wspomnieć o: sarmie (mięso z ryżem w liściach marynowanej kapusty), papryce z nadzieniem (takim jak w sarmie), rozmaitych makaronach (rezanci z makiem, orzechami i śmietaną), potrawkach, ślimakach i tuczonych gęsiach.

Jeśli zaś chcemy skosztować dietetycznej mało tłustej kuchni, warto odwiedzić chorwacki region Dalmacji. W potrawach tego regionu znajdziemy potrawy z ryb, kalmarów, ośmiornic i krewetek. Mięsa typu jagnięcina czy wieprzowina przyrządzane są najczęściej na rożnie i z tego tytułu należą do najbardziej dietetycznych potraw. Mieszkańcy tego regionu bardzo chętnie do swoich dań dodają wszelkiego rodzaju warzywa. W Dalmacji mamy więc jagnięcinę, pršut, ser owczy, oliwę z oliwek, makarony śródziemnomorskie, owoce morza i brodet (rodzaj naszej potrawki rybnej z północy, tym razem przyrządzany z ryb morskich, podawany z gorącą purą lub palentą. Ponadto w mieście Ston, w połowie drogi między Splitem a Dubrownikiem, można znaleźć najlepsze w Europie ostrygi. I na całym wybrzeżu – wino, jedno lepsze od drugiego. Nie zapominajmy o lozovačca lub loza. Winogrona, wyciśnięte po produkcji wina, nie są wyrzucane – lecz zostają poddane fermentacji oraz destylacji (tak jak np. przy produkcji whisky lub wódki). W regionie śródlądowym czyli na obszarze Gorskiego Kotaru, jedzenie i tradycyjne potrawy przyrządza się na żywym ogniu. Najpopularniejsze potrawy tego regionu powstają z jagnięciny, baraniny, wieprzowiny podawane z miazgą kukurydzianą zwaną palentą lub purą. Dodatkami do potraw w tym regionie są również ziemniaki, grzyby i kiszona kapusta. Odwiedzając kontynentalną Chorwację koniecznie należy skosztować smacznej wędzonej wędliny, smalcu ze skwarkami, turośa z Medimurja, podrawskiego wędzonego sera, rosołu z kury z makaronem domowej roboty, samoborskich kiełbasek czosnkowych z musztardą, kaszanki zapiekanej w kiszonej kapuście, zagórskiej indyczki zmlincami, paprykarza rybnego, gulaszu myśliwskiego, fasoli z rzepą, kaczki nadziewanej kaszą gryczaną, pieczeni wieprzowej, nadziewanej śliwkami polędwicy i koniecznie chorwackich naleśników z serowym nadzieniem polanych śmietaną i zapiekanych. Podstawowym dodatkiem do mięs są ziemniaki, ryż, polenta z mlekiem, makaron, ryż z groszkiem i sos grzybowy ze śmietaną. Dochodzą do tego sałatki i surówki z białej lub czerwonej kapusty, pomidorów, papryki, gotowanej fasoli, ziemniaków i różnego rodzaju sałat. Zimą szczególnie cenione są przetwory z owoców i warzyw. Natomiast odwiedzając Medimurje warto zatrzymać się w restauracji i skosztować tam indyka ze słoniną bądź kiszką. Niezłe są również rozmaite przystawki z grochu, ziemniaków oraz z wędzonego lub suszonego sera krowiego. W północno-zachodniej Chorwacji za potrawę numer jeden uważa się gotowaną wędzoną golonkę z chrzanem, a w całej kontynentalnej części bardzo lubiany jest drób: Chorwackie Zagorje preferuje indyczkę, Turopolje, Medimurje, Podraiina, Posavina, Moslavina gęsi i kaczki. Chorwaci lubią też dziczyznę (szczególnie pieczonego bażanta i paprykarz z dziczyzny). Potrawy te cieszą się dużym powodzeniem zwłaszcza w regionie Gorskim Kotar, gdzie królują dania z niedźwiedzia, dzika i jelenia. Prawie jak w czasach dawnych Słowian z kapusty i innych jarzyn przygotowywane są kiszonki, a mięso, najczęściej wieprzowe, wkładane jest do słonej zalewy i suszone w dymie. Przeróżne wędzonki: szynkę, boczek, salami i kiełbasy kroi się i spożywa ze świeżym twarogiem z krowiego mleka lub suszonymi serami i cebulą. Charakterystyczną potrawą, jaką można zjeść tylko na wyspach Havar, Kordula czy Brae to danie z podrobów jagnięcych nadziane w jelito zwane popularnie vitalac. Na Visicie natomiast jedynym niepowtarzalnym daniem jest pizza z sardelami. Region Slavonii i Baranji słynie z dużej ilości spożywanego białego pieczywa, makaronów, ziemniaków i grochu oraz dań mlecznych z dodatkiem mięsa wieprzowego bądź indyczego. W tym też regionie można spróbować niezwykle ostrego gulaszu, dania regos w którym znajduje się kilka gatunków mięsa. Typowa dla tego regionu jest suszona bądź wędzona szynka wieprzowa oraz kiełbaski podawane z serem i kiszonymi warzywami.
Charakterystyczne dla kuchni chorwackiej są także potrawy mączne. Znajdują się wśród nich bardzo lubiane knedle z mąki lub bułki, które nadziewa się twarogiem i pokrojonymi w kostkę, ugotowanymi warzywami. Popularnością cieszy się również nabiał. Jego najpowszechniejszym przedstawicielem jest twaróg ze śmietaną oraz wędzony, krowi ser. Za jego pomocą przygotowuje się specjalne naleśniki, które można nadziać serem, polać śmietaną i zapiec w piekarniku. Podstawowym daniem są też suszone na powietrzu białe sery z przyprawami. Zaś przysmakami Istrii i Kwarneru są przepyszne sery i zimne dania. W Chorwacji popularne są też potrawy z warzyw w postaci różnego rodzaju zapiekanek. Musaka to zapiekanka z mielonego lub drobno pokrojonego mięsa oraz ziemniaków, bakłażanów i jajek. Inne specjalności to punjene paprike (papryki faszerowane), prebranac (potrawa na zimno z papryki, cebuli i oliwy), czy wspominane już sarme (gołąbki najczęściej z kiszonej kapusty).   Do potraw zarówno mięsnych, jak i rybnych podawane są różnego rodzaju sałatki (ze świeżych lub kiszonych warzyw oraz owczego sera), ziemniaki smażone z czosnkiem i kapustą, palenta (mamałyga z kaszy kukurydzianej) i papryka w occie. Wspaniałym dodatkiem do każdego dania jest ajvar (sos sporządzony z papryki, pomidorów i bakłażanów). Smak i atrakcyjność każdej potrawy wzbogaca odrobina vegety – produktu chorwackiej Podravki, która swoją główną siedzibę ma w Koprivnicy. Podravka produkuje vegetę od 1959 roku.
W obydwu częściach Chorwacji furorę robią ciasta. Na kontynencie są to głównie ciasta na bazie drożdży (makowce, strudle, orzechowce). Natomiast w okolicach Adriatyku królują słodkości ze świeżymi lub suszonymi owocami. Chorwaci szczególną estymą darzą rodzynki, suszone figi, migdały i orzechy. Warto podkreślić, że bardzo często zamiast cukru używa się naturalnego lub sztucznego miodu. W czasie pobytu w Chorwacji warto też skosztować strukle (strucle), które mogą być podawane na słodko lub jako dodatek do zup czy przekąska. Z karmelu, jajek, mleka i gorzkiego likieru przygotowuje się rozatę, typowy dalmatyński deser, natomiast najpopularniejszym jest palcianka – naleśnik z dżemem, roztopioną czekoladą i siekanymi orzechami włoskimi. Nie sposób pominąć potraw z kuchni chorwackiej, które do narodowych nie należą, ale są ogromnie popularne i lubiane. Pierwsza z nich to burka, którą w każdej piekarni sprzedaje się gorącą przez cały dzień. Jest podobna do ciasta francuskiego, nadziewana mięsem, serem lub jabłkami. Druga to ćevapčići – doskonale przyprawione paluszki z mielonego mięsa pieczone na ruszcie, podawane z siekaną cebulą i kwaśnym mlekiem. W restauracjach i hotelach najczęściej podawanym daniem jest mięso z grilla zwane tradycyjnie sa žara. Jest to najczęściej grillowana wieprzowina. Niezwykle popularne są mięsa mielone z warzywami oraz paluszki z mięsa mielonego. Specjalnością restauracji jest stubica, wieprzowa pieczeń z farszem śliwkowym, duszona w winie i śliwowicy.

Przykładowe przepisy:

Slawoński Čobanac (gulasz pasterski)
Składniki: 80 dag jagnięciny, 2 ostre papryczki, 100 ml oleju, 1 łyżka mielonej papryki, łyżka mąki, 20 dag pomidorów, 30 dag ziemniaków, 100 ml białego wina, listek laurowy, sól, pieprz.
Przygotowanie: Drobno pokrojoną cebulę podsmażyć na złoto na gorącym oleju, posolić, doprawić pieprzem. Mięso pokroić w kostkę i dodać do kociołka. Dobrze podsmażyć, dodać listek laurowy, drobno pokrojone papryczki i zalać ciepłą wodą. Gotować przez pół godziny, po czym dodać rozrobioną w wodzie mąkę, sproszkowaną paprykę, obrane pomidory i pieprz. Jeśli trzeba, dolać wody i gotować przez 20 min. Pokroić ziemniaki w kostkę i również dodać do kociołka. Podlać białym winem i po 15 min. zdjąć z ognia. Przed podaniem można według uznania dodać kwaśną śmietanę. Gulasz pasterski jest w Slawonii tradycyjnym daniem, przygotowywanym w specjalnych, miedzianych kociołkach na naturalnym ogniu. Dlatego zazwyczaj przygotowuje się go na powietrzu, przed domem albo gdzieś w plenerze.

Ryba po amatorsku
Składniki: 1 kawałek suma (2-3 kg), 2 kawałki (5 kg) karpia  (ale nie takiego barowego z jeziora, tylko takiego z rzeki), pomidory, biała cebula (2-3 sztuki), makaron (domowy), czerwona ostra papryka, oliwa, sól, pieprz.
Przygotowanie: Kiedy woda w kociołku na palenisku (do ognia koniecznie podkładamy drewno dębowe lub grab) zacznie bulgotać, dodajemy drobno posiekany czosnek z pomidorami, dzięki którym uzyskamy kwaśny smak. Następnie należy zmniejszyć ogień albo zestawić kociołek i wrzucić rybę (głowy i ogony, podczas gdy pozostałe części wyrzucamy albo przygotowujemy z nich jakieś inne danie). Gotować nieco ponad 1,5 godziny, po czym przyprawić mieloną papryką i sprawdzać, czy już jest gotowe (należy uważać, żeby nie zjeść wszystkiego). Na końcu dodajemy oliwę. Jedzenie miesza się łagodnym poruszaniem kociołka. Istnieje ponad 100 różnych sposobów na przyrządzanie ryby, które stanowią rodzinne tajemnice. Ten przepis zawiera tylko ogólne wskazówki, a do udoskonalenia dania potrzebna jest praktyka. Podawać z makaronem.
Paprykarz rybny (fiš paprikaš) à la Baranja
Składniki: 1 kg różnych ryb słodkowodnych (karp, sum, szczupak), 40 dag cebuli, 20 dag pomidorów, 6 dag mielonej słodkiej czerwonej papryki, 150 ml oliwy, sól, pieprz.
Przygotowanie: Ryby oczyścić, dobrze umyć i pokroić na spore kawałki lub dzwonka, cebulę pokroić w talarki. W garnku z oliwą układać warstwami rybę i cebulę, aż do wykorzystania wszystkich składników. Posolić, doprawić pieprzem, dodać pokrojone pomidory i zalać wodą. Kiedy się zagotuje, dodać mieloną paprykę i gotować na wolnym ogniu przez 40 min. Paprykarz podawać z makaronem.
Ryba pieczona na ryżu
Składniki: sandacz lub inna ryba słodkowodna (ok. 1 kg), 2 łyżki soku z cytryny, 2 cebule, 5 łyżek oleju, 20 dag ryżu długoziarnistego, 3 szklanki bulionu (może być z kostki) lub wywaru z warzyw, łyżeczka soli, szczypta pieprzu, 2 łyżeczki słodkiej papryki w proszku, 2 łyżeczki mąki, 4 łyżki masła, 3 łyżki śmietany, cytryna.
Przygotowanie: Sprawioną rybę skropić sokiem z cytryny. Cebulę obrać i drobno posiekać. W rondlu rozgrzać 3 łyżki oleju i zeszklić cebulę. Wsypać ryż i podsmażyć go mieszając. Zalać ryż bulionem i ogrzewać na maleńkim ogniu przez 20 min. Jeden dok ryby naciąć w 3-4 miejscach od grzbietu do brzucha dość głęboko, do ości. Natrzeć solą i pieprzem.
Mąkę wymieszać z papryką i obtoczyć w niej rybę. Żaroodporne naczynie posmarować resztą oleju, wyłożyć na dno warstwę ryżu i ułożyć rybę, zwijając lekko nacięciami do środka. Skropić rybę roztopionym masłem, polać śmietaną i wstawić do piekarnika nagrzanego do temp. 200°C. Piec około 30 min. Przed podaniem udekorować ósemkami cytryny.

Ajvar
Składniki: 80 dag papryki, 40 dag bakłażanów, 6 ząbków czosnku, 100 ml oliwy, 250 ml octu, sól i pieprz.
Przygotowanie: Bakłażany obrać i pokroić w podłużnie w słupki. Papryki przepołowić i oczyścić z nasion. Do garnka wlać ¾ litra wody i ¼ litra octu, dodać trochę oliwy i zagotować. Następnie wrzucić paprykę i bakłażany. Gotować 5 min. i odcedzić. Warzywa zemleć w maszynce do mielenia i dobrze wymieszać. W odpowiednie naczynie wlać oliwę, dodać mielone warzywa i postawić na ogniu. Gotować około godziny, mieszając, dopóki masa warzywna nie zgęstnieje. Na 10 min. przed końcem gotowania dodać posiekany czosnek, posolić i doprawić pieprzem. Jeśli chcemy przechować ajvar na zimę, należy zagrzać czyste słoiki w piekarniku, włożyć w nie ajvar i jeszcze raz włożyć słoiki do wygaszonego, ale ciągle ciepłego piekarnika, tak, żeby na wierzchu powstała przypieczona warstewka. Ajvar podaje się jako przystawkę albo dodatek do chleba i bułeczek.

Zobacz również:

Cechy charakterystyczne

Warzywa stanowią bardzo ważny składnik diety każdego Węgra i są nieodłącznym elementem składowym większości z popularnych dań. Papryka obok cebuli i pomidorów oraz wołowina i cielęcina stanowią podstawę tradycyjnych, węgierskich potraw ludowych. Nasłynniejszymi i zarazem najbardziej cenionymi odmianami papryki są: sygietyńska i kolczańska. Najostrzejszą jest papryka czereśniowa. Owoce swą ostrość zawdzięczają zawartości kapsaicyny, im jej wiecej, tym papryka ostrzejsza. Gotując węgierskie dania z dodatkiem papryki trzeba przestrzegać kilku podstawowych zasad, które sprawią, że wszystkie potrawy będą naprawdę smaczne. Pierwsza podstawowa reguła mówi, że dodając mieloną paprykę do tłuszczu, cebuli czy zasmażki, zawsze należy zdjąć patelnię lub naczynie z ognia i nie stawiać go na nim ponownie, póki nie zostaną dodane wszystkie składniki zawierające dużą ilość wody (np. pomidory). Papryka posiada w sobie wiele cukru, który łatwo ulega spaleniu. Potrawa staje się wówczas brązowa i gorzka w smaku. Druga zasada mówi, że jeśli pragniesz tylko pięknie zabarwić potrawę, ale nie nadawać jej zbyt paprykowego smaku, wystarczy do gorącego tłuszczu dodać szczyptę mielonej przyprawy, nie należy jednak podawać jej na oddzielnym talerzyku przygotowanej do posypania. Trzecia zasada mówi, że do przygotowania potraw używa się słodkiej lub bardzo delikatnie pikantnej papryki. Ostra przyprawa stosowana jest tylko i wyłącznie wtedy, gdy wiadomym jest, że żaden z jedzących posiłek nie ma nic przeciwko palącym i pikantnym daniom. Trzeba bowiem pamiętać, że ostra papryka może powodować różnego rodzaju przykre dolegliwości gastryczne, jej spożycie jest też zabronione w niektórych chorobach. Suszona papryka pochodzi z dwóch regionów Węgier: upraw z okolic Szeged w pobliżu Cisy oraz naddunajskiej Kalocsy. Sznury papryk często sprzedawane są jako swoista atrakcja turystyczna – jeden z symboli Węgier. Do najważniejszych warzyw madziarskiej kuchni obok papryki zaliczyć należy pomidory, cebulę, marchew i pietruszkę, które bardzo często przyrządza się smażąc je lub dusząc. Gotowe warzywne potrawy są zazwyczaj zagęszczane mąką lub śmietaną i zawsze podaje się je jako dodatek do mięs lub ryb. Warzywa są także ważnym składnikiem zup, często traktowanych jako swoisty rodzaj aperitifu, wspomagającego trawienie późniejszego, konkretnego posiłku. Lecsó jest typowym węgierskim daniem, bazującym na składnikach roślinnych i przygotowywanym z papryki, cebuli i pomidorów. W zależności od upodobań kulinarnych osób je spożywających, do przyrządzenia wykorzystać można zarówno wyłącznie wielokolorowe papryki słodkie, jak i ostre, a najwspanialsza wychodzi chyba ich mieszanka (oczywiście w odpowiednich proporcjach). W każdym razie przyprawiając danie trzeba uważać, by przypadkowo wrzucona czuszka nie popsuła przyjemności konsumpcji pozostałym uczestnikom obiadu. Lecsó bardzo często traktowane jest przez Węgrów jako… przetwór na zimę, doskonały do późniejszego wykorzystania do przygotowania bardziej złożonych potraw wymagających świeżych warzyw, np. prklta. Gotową mieszaninę papryki, pomidorów i cebuli pasteryzuje się w zwykłych domowych słoikach, kładąc na wierzchu po odrobinie tłuszczu, pomagającego w konserwacji potrawy. Słoiki owija się w papier i przechowuje w chłodnej spiżarni. Lecsó można również zamrażać, bez szkody dla jego wyśmienitego smaku i aromatu.
Przyprawami używanymi przez węgierskich kucharzy są obok papryki: pieprz, majeranek, kminek, szafran, oregano i tymianek. Typowa ilość mielonej papryki zalecana w przepisach to 200 g (jedna standardowa paczuszka) na 1 — 1,5 kg mięsa.
Dania panierowane są na Węgrzech niezwykle popularne. Zwyczaj panierowania przywędrował na Węgry poprzez dwór Habsburgów. Madziarzy do tego stopnia uwielbiają chrupiącą powłoczkę, że panierują nie tylko mięso, ale i ryby, chleb, a nawet warzywa. Wybrany produkt obtacza się w mące, następnie moczy w rozbełtanym widelcem jajku, a w końcu bardzo dokładnie toczy bułką tartą. Do smażenia nie wystarczy lekko natłuszczona patelnia – na Węgrzech dania panierowane smaży się na głębokim tłuszczu, a najlepiej jest, gdy kawałek mięsa czy ryby całkiem zanurzony jest we wrzącym oleju, tak, by opiekał się jednakowo i jednocześnie ze wszystkich stron. Najważniejszym daniem panierowanym, koło którego żaden Węgier nie przejdzie dziś obojętnie, to oczywiście kurczak (rntott csirke). Smażone na głębokim oleju nóżki czy skrzydełka są tak popularnym posiłkiem, że bardzo często oferuje się je w budkach specjalizujących się w zwykłych fast foodach. Innymi często serwowanymi daniami tego typu są panierowane kotlety schabowe (podawane z ryżem lub smażonymi kartoflami) i panierowany kalafior (z ryżem i sosem pomidorowym lub sosem tatarskim). Ponadto często panieruje się inne rodzaje mięs i grzyby, plasterki dyni, selera i bakłażana.

Węgierska kuchnia narodowa słynie także z ryb. Są to głównie ryby słodkowodne pochodzące np. z jeziora Balaton, głównie karpie, sandacz, fagosz i czeczuga. Narodową węgierską potrawą rybną jest oczywiście słynna zupa rybna zwana halszl i gotowana w tradycyjnym kociołku. Z daniem tym związany jest jednak pewien problem, który najłatwiej opisać parafrazując polskie przysłowie: gdzie dwóch Węgrów, tam trzy przepisy na halaszle. Zupę tę gotuje się odmiennie w zależności od regionu kraju, zawsze jednak składa się ona z podstawowych trzech składników: ryby, cebuli i papryki. W rzeczywistości różnice dotyczą dodatków i przypraw, ewentualnie kolejności ich dodawania. Zupa rybna jest też zawsze co najmniej pół ostra, w odróżnieniu od innych potraw węgierskich z dodatkiem papryki. Ogień, jakim płonie gardło, wygaszać ma świeży biały chleb, zawsze podawany razem z halaszle.
Niekwestionowaną królową węgierskich wędlin jest bez wątpienia kiełbasa zwana salami (tliszalmi). Jest to sztandarowy, obok gulaszu i papryki, produkt madziarskiej kuchni, znany i lubiany na całym świecie. Co sprawia, że salami jest tak wyjątkowe? Przede wszystkim do jego produkcji używa się wyłącznie naturalnych składników – żadnej współczesnej chemii. Najlepsza gatunkowo wieprzowina i tłuszcz zwierzęcy krojone są ręcznie, przy użyciu specjalnych noży, nie zaś za pomocą maszyn. Skład przypraw dodawanych do mięsa jest naturalnie tajemnicą handlową, ale ostateczny smak wędliny zależy nie tylko od nich, ale i od specjalnie przygotowanej skórki, w którą wkładane jest mięso. Charakterystyczna, biała skórka chroni kiełbasę w trakcie trzymiesięcznego okresu jej dojrzewania (następującego po wędzeniu), a później zapobiega zbyt szybkiemu wysuszeniu się mięsa.
Bogactwo klusek to wpływ naszej rodzimej kuchni na kuchnię Węgrów. Najsłynniejszymi kluskami są galuszki, tsipekti i tarhonye. Pierwsze z nich to rodzaj kładzionych klusek z mąki i jaj, tsipekti są podobne do polskich zacierek, a tarhonye to kluski z bardzo ścisłego ciasta w kształcie kuleczek wielkości grochu.

Węgry należą do czołówki państw produkujących wino, a wiele jego marek znanych jest i cenionych na całym świecie – dość wspomnieć Tokaj Asz czy słynną „Byczą Krew” – Egri Bikavr. Do innych słynnych należą: Tokaj Szamorodny, Rizling, Furmint, Medoc Noir, Kadarka, Burgund oraz Muskataly i Ezejro. Madziarzy specjalizują się w produkcji wszelkich odmian tego trunku zaś typowo węgierskie szczepy winorośli rozpowszechniły się nawet w Ameryce. Mimo całego bogactwa trunków produkowanych w tym kraju Madziarzy nie należą do narodów nadużywających napojów wyskokowych. Panuje tam bardzo wysoka kultura picia, dopuszczająca dodatek w postaci alkoholu do każdego posiłku, jednak w bardzo umiarkowanych ilościach. Po śniadaniu Węgrzy często raczą się malutkim kieliszkiem owocowej lub ziołowej wódki zwanej plinką, co w zamierzeniu pozytywnie wpływać ma na trawienie, a żaden obiad ani kolacja nie obejdą się bez butelki węgierskiego wina. Na co dzień wybierane są głównie tanie (ale wcale nie najgorsze) gatunki win stołowych, a drogie, gatunkowe wina podawane są wyłącznie przy wyjątkowych okazjach. Odwiedzając wioski z kresów wschodnich nadal można znaleźć osoby, które w ramach węgierskiej gościnności poczęstują zbłąkanego turystę mocną śliwowicą. Węgrzy mają też własny gatunek szampana, określanego tu słowem pezsg. Jest to właściwie rodzaj dość cierpkiego i kwaśnego wina musującego (nazwa szampan zastrzeżona jest wyłącznie dla produktów z francuskiej Szampanii), produkowanego z winogron rosnących w winnicach w bezpośrednim sąsiedztwie Budapesztu. Dodając do tego dwa doskonałe browary (Dreher i Kbanya) otrzymujemy pełną panoramę czysto węgierskiej sceny alkoholi, uzupełnianej przez ziołową nalewkę Unicum. Węgrzy piją też mnóstwo kawy. Z ekspresu i po tyrecku. Herbata spożywana jest rzadziej.

Gotowanie w kociołku

Podróżując po Węgrzech, szczególnie po Wielkiej Nizinie, odwiedzając tradycyjne kiermasze i jarmarki ludowe, a nawet w centrach większych miast spotkać możemy sklepy, w których sprzedaje się tradycyjne madziarskie kociołki – kociołki, które przez wieki służyły kolejnym pokoleniom do przygotowania tradycyjnych węgierskich posiłków. Dziś nadal pozostają w powszechnym użyciu: korzystają z nich zarówno piewcy madziarskich obyczajów, jak i przedstawiciele ery nowoczesności, którzy opuścili na weekend swe biuro, by wraz z rodziną udać się na odpoczynek w sielskiej, wiejskiej okolicy. Gotowanie w kociołku jest domeną mężczyzn. Oczywiście tradycyjnie kuchnią zajmują się kobiety, jednak to właśnie silna płeć korzystała z dobrodziejstw żeliwnych garnczków zawieszanych nad ogniskiem. W przeszłości wielu mężczyzn trudniących się pasterstwem zmuszonych było na wiele dni, a nawet tygodni opuszczać swe domy, wędrując z bydłem w poszukiwaniu żyznych pastwisk i łąk. Ciężko pracując fizycznie, sami musieli zapewnić sobie ciepły posiłek, a kociołek doskonale nadawał się do gotowania w trudnych warunkach. Oczywiście wszystkie potrawy przygotowywane w kociołkach należą do dań prostych, złożonych z małej ilości składników, a jednocześnie nie wymagających nazbyt wiele uwagi przy przyrządzaniu. Z drugiej strony prostota ta wydaje się być zaletą – zupa rybna z kociołka smakuje dokładnie jak zupa rybna, a gulasz wołowy – jak gulasz wołowy. Wszystkie dania z kociołków przygotowuje się na ognisku. Kociołki zawiesza się nad ogniem na specjalnym stalowym trójnogu, który, w razie potrzeby, może być zastąpiony statywem wykonanym z trzech grubszych gałęzi. Kociołki nie mają pokrywki, zaś same dzielą się na dwa podstawowe typy: o wąskiej podstawie rozszerzającej się ku górze i szerokiej podstawie i wąskiej górnej części. Pierwszy z opisanych rodzajów używa się do przyrządzania zupy gulaszowej i wszelkich odmian paprykowych dań mięsnych, drugi – do gotowania zupy rybnej. W bograczu do dziś przygotowuje się zupy i mięsa z warzywami, a gotowanie rozpoczyna się od roztopienia tłuszczu (oleju, słoniny lub boczku). Do rogrzanego tłuszczu wrzuca się pokrojoną cebulkę i lekko podsmaża. Kociołek zdejmuje się z ognia, dodaje małą ilość wody i wrzuca paprykę, bez której nie ma węgierskiej potrawy. W następnej kolejności dodaje się mięso i warzywa. innym sekretem kuchni węgierskiej jest dodawanie do potraw świeżych pomidorów, gdyż przeciery są za słodkie i nadają się tylko do sosów. Do przyrządzanych dań często dodaje się również wino, stąd potrawy mają bardziej wyrafinowany smak.
Trudno powiedzieć, że kuchnia węgierska jest lekka, łagodna i „chuda”. Ale kto może oprzeć się smakowitej zupie gulaszowej, paprykarzowi, salami i słynnym deserom retes? Pikantne, syte, często tłuste i ciężkie dania kuchni węgierskiej przez wielu uważane są za jedne najlepszych na świecie. I trudno odmówić im racji.

Kilka przepisów:

Zupa gulaszowa

– 25 dag wołowiny bez kości
– 10 dag cebuli
– 1 kg ziemniaków
– 10 dg pomidorów
– 5 dag papryki
– 4 dag smalcu
– 1 ząbek czosnku
– ostra papryka mielona

Kapuśniak po węgiersku

– 3 marchewki
– 200 g wędzonego boczku
– 200 g kiełbasy/mięsa
– 2-3 cebule

Langosz

Składniki:
– 2 ugotowane ziemniaki
– 30 g drożdży
– 1 łyżeczka cukru
– 400 ml ciepłego mleka
– 400 g mąki
– 3 łyżeczki oleju
– sól
– olej do głębokiego smażenia
Przygotowanie:

Gulyasleves

Składniki:
– 40 dag (łącznie) wołowiny i wieprzowiny od szynki
– 6 średnich ziemniaków
– 1 cebula
– 2-3 łyżki oleju
– 1 marchewka
– 1 pietruszka
– 1 łyżka słodkiej czerwonej papryki w proszku
– 1 ząbek czosnku
– pół łyżeczki kminku
– ewentualnie 1 czuszka
– pomidor
– zielona papryka

Halaszle

Składniki:
– 70 dag ryb
– 20 dag cebuli
– 2 łyżki ostrej papryki w proszku
– łyżka chili w proszku
– 2 pomidory
– 2 czerwone papryki
– 1 łyżka oliwy

Lecso

– 1 cukinia
– 1 łyżka koncentratu pomidorowego

Paprikas krumpli

– 1/2 kg pomidorów
– 1/2 główki czosnku,
– 2 łyżki startego kminku,
– torebka papryki słodkiej,
– pieprz i sól,
– łyżka magi,
– 0,2 kg kiełbasy/salami

Tokan

– wołowina: ligawa lub łopatka
– wędzony boczek
– oliwa
– cebula
– główka czosnku
– mały przecier pomidorowy
– wino białe niecała szklanka
– majeranek, kminek mielony, pieprz, sól
– pietruszka do dekoracji

Zobacz również:

1. Kuchnia chorwacka

2. Kuchnia hiszpańska

3. Jak podawać owoce morza?

4. Kuchnia brazylijska – przepisy

5. Kuchnia wietnamska

6. Kuchnia irlandzka

7. Kuchnia litewska

8. Kuchnia turecka

9. Kuchnia ormiańska

10. Kuchnia indyjska

Kuskus w związku z tym, że jest produktem zbożowym cechuje się jednak wysoką kalorycznością już 100 g suchego kuskusu dostarczy nam 376 kcal. Porcja ugotowanej kaszy w postaci 1 szklanki o masie 173 g zawiera 176 kcal, 2 g błonnika i pokrywa zapotrzebowanie na żelazo w 2%. Kuskus jest dobrym źródłem białka, a przy tym zawiera bardzo niewiele tłuszczu (poniżej 1 g/100 g.

Kasza kuskus jest bogata w wartości odżywcze i minerały oraz witaminy, zawiera żelazo,  sód, wapń, fosfor, witaminy z grupy B (zwłaszcza niacynę oraz kwas foliowy) i błonnik.  Dobrze jest spożywać tę kaszę ze względu na zawartość żelaza i jego lepsza przyswajalność w towarzystwie produktów bogatych w witaminę C (np. natkę pietruszki,  paprykę, cytrusy). Dzięki tej kaszy usprawnimy pracę układu nerwowego, pracę mózgu oraz zwiększymy metabolizm.

Zobaczcie sami pyszne potrawy z kaszy kuskus

Sałatka z brokułami

Co kupić?

• kostka bulionu warzywnego
• 0,5 szklanki kaszy kuskus
• 0,5 sztuki brokuła
• 0,5 sztuki małej cukinii
• 1 marchewka
• 1 cebula
• 2 łyżki oleju
• ząbek czosnku
• 2 łyżki posiekanej natki pietruszki
• sól
• pieprz

Przygotowanie:

Kaszę przygotuj według instrukcji na opakowaniu.  Warzywa umyj, obierz i pokrój na paski. Brokuła podziel na małe różyczki. Podgrzej olej na patelni i zeszklij cebulę, a następnie dodaj brokuł, cukinię i marchew. Całość duś na małym ogniu i dodaj kostkę bulionu. Warzywa wymieszaj z kuskusem i dopraw czosnkiem oraz solą i pieprzem. Na koniec posyp sałatkę pietruszką.

Sałatka z tuńczykiem

co kupić:

10 łyżek kuskusu
puszka tuńczyka
1/2 puszki kukurydzy
1/4 ogórka wężowego
1/4 dużej czerwonej papryki
1 mała cebula
fasolka szparagowa świeża lub mrożona
sól, pieprz
łyżeczka bazylii
2 łyżki majonezu lub oliwy z oliwek

 Suflet z owocami

Co kupić?

• 2 szklanki świeżych owoców
• 2 szklanki mleka
• 1 szklanka kaszy kuskus
• 4 jajka
• 4 łyżki cukru
• 1 łyżeczka cukru waniliowego

Przygotowanie:

Przygotuj ulubione owoce przykładowo: wiśnie, agrest, jagody, porzeczki.  Foremkę wysmaruj masłem i posyp bułką tartą. Kuskus zalej wrzącym mlekiem i odstaw na 5 minut, do napęcznienia. Następnie utrzyj żółtka z cukrem waniliowym i dodaj do kuskusu. Wymieszaj z owocami i ubitym białkiem  na sztywną pianę. Całość piecz w 180 stopniach przez 25 minut.

Placki

Co kupić?

• 300 g kaszy kuskus
• opakowanie fix sos kotlety mielone
• 0,5 sztuki cukinii
• 1 cebula
• 1 jajko
• 2 łyżki startego parmezanu
• olej

Przygotowanie:

Cebulę oraz cukinię pokrój w kostkę i usmaż w garnku. Dodaj kaszę i zalej 600 ml wrzącej wody. Odstaw garnek na bok  na 10 minut. Sos fix wymieszaj z ciepłą wodą i odstaw. Wymieszaj z kaszą i startym serem. Uformuj placki i smaż po obu stronach.

Płatki owsiane

Co kupić?

• garść płatków owsianych
• ok. 3 łyżek kaszy kuskus
• rodzynki lub suszona aronia
• łyżka miodu
• łyżka ziaren sezamu
• łyżka płatków migdałowych
• troszkę mleka

Przygotowanie:

Na suchej patelni upraż płatki z migdałami, aż do zarumienienia. Następnie zalej je zimną wodą i duś chwilę pod przykryciem. Dodaj sezam, bakalie, miód i mleko. Na koniec dodaj kaszę kuskus i pozostaw na chwilę.

Sałatka z kaszą kuskus z pomidorem i papryką

Składniki:

3/4 szkl. kaszy kuskus
1/2 ogórka szklarniowego
1 czerwona papryka
1 pomidor lub kilka pomidorków koktajlowych
3 łyżki posiekanych liści pora
1 łyżka posiekanego szczypioru
3/4 puszki kukurydzy konserwowej
sól, pieprz
2 łyżki majonezu

Kaszę umieścić w misce, zalać wrzątkiem na wysokość 1 cm wyżej niż poziom ziaren. Odstawić na 10 minut. Dodać pokrojone w cząstki warzywa. Doprawić do smaku solą i pieprzem, połączyć z majonezem.

autor: Margaretkaw

Kasza kuskus z grillowanym kurczakiem

Pierś kurczaka
Mleczko kokosowe
Łyżka miodu
Paczka kuskus
Sałata lodowa
Garść rodzynek
Garść suszonych moreli pokrojonych na kawałki
Natka pietruszki
Szczypiorek
Czerwona cebula
Papryka
Mały pomidor
Chilli,
Sól
Pieprz,
Oregano

Etapy przygotowania

Pierś kurczaka marynujemy w kokosowym mleczku i miodzie z dodatkiem chilli i wstawiamy na grill (elektryczny lub węglowy, gazowy itd.) paprykę, pomidory posypane oregano też kładziemy na grillu. Kasze kuskus zalewamy 3 łyżkami oliwy z oliwek i mieszamy aby ziarenka się dobrze pokryły po czym zalewamy wodą lub bulionem i odstawiamy na 5 minut – dodajemy sól, rodzynki i morele i mieszamy. Kurczak kroimy na kawałki z papryka i pomidorem i dodajemy do kuskusa. Dodajemy natkę, szczypior i mieszamy. Podajemy na liściach sałaty . Obok też kładziemy liście sałaty tak aby każdy sobie nabierał do liścia porcje sałatki i jadł jak zdrowszą wersje tortilli. Podajemy z dużym liściu sałaty lodowej.

autor: gadulka

Faszerowana cukinia kaszą i szpinakiem

1 duża cukinia
20 dag mrożonego szpinaku
2 pomidory
sól
pieprz
natka pietruszki
1 szklanka kaszy kuskus
2 plastry mozzarelli
oliwa z oliwek

Cukinie umyć i pokroić pionowo i poziomo. Wykroić miąższ. Na patelni podsmażyć rozmrożony szpinak, przyprawić. Miąższ z cukinii pokroić na kawałeczki i dodać do szpinaku, wymieszać. Pomidory umyć i pokroić w plasterki, wrzucić na patelnię, dodać natkę pietruszki i dokładnie wymieszać. Zasmażyć. Farsz nakładać na cukinię. Na wierzch obłożyć kaszę kuskus i plasterki mozzarelli. Przełożyć do natłuszczonej blachy i piec 30 min w 180 stopniach. Po 30 minutach Całość polać majonezem i jeszcze przez chwilkę zapiec.

autor: marta11986

Kuskus z borówką i śmietaną

szklanka kuskusu

2 szklanki mleka

25 dag borówki amerykańskiej

3 łyżeczki cynamonu

cukier

bita śmietana lub śmietana 18  %, jogurt grecki

łyżeczka masła

gorzka czekolada

Przygotowanie:

Mleko zagotowujemy, zalewamy kuskus, mieszamy. Pozostawiamy do całkowitego wchłonięcia mleka, słodzimy do smaku. Niezbyt duże naczynie do zapiekania smarujemy masłem. Nakładamy warstwę kaszy, którą przykrywamy umytą i osuszoną borówką amerykańską. Posypujemy łyżeczką cynamonu. Przykrywamy kolejną warstwą kaszy i borówek. Posypujemy pozostałą kaszą. Przybieramy kilkoma borówkami, posypujemy odrobiną startej na grubych oczkach gorzkiej czekolady. Pieczemy około 10 minut w piekarniku nagrzanym do 170-180 stopni. Podajemy z odrobiną bitej śmietany.

autor press

Kuskus z karmelizowanymi morelami i grillowaną kiełbasą

Składniki:

szklanka kaszy kuskus
4-5 świeżych moreli
garść rodzynek
łyżka miodu lub cukru
szczypta kurkumy
sól/pieprz
łyżka masła
ulubiona kiełbasa
natka pietruszki

Rodzynki zalewamy wrzątkiem i odstawić na 15 minut. Zagotowujemy wodę, i przygotowujemy kuskus zgodnie z przepisem na opakowaniu z tą różnicą, że dodajemy szczyptę kurkumy. Morele myjemy, usuwamy pestki i kroimy w ćwiartki. Na patelni rozpuszczamy masło i wrzucamy morele. Podsmażamy, a po chwili dodajemy odsączone rodzynki oraz miód lub cukier. Delikatnie mieszamy, by nie zmiażdżyć owoców, a gdy się lekko zezłocą, zdejmujemy z kuchenki. Kiełbasę kroimy w ukośne plastry i grillujemy na patelni grillowej lub ruszcie. Gdy kuskus wchłonie całą wodę, mieszamy i delikatnie łączymy z owocami. Wykładamy na talerze tak, jak pokazuje fotografia lub w sobie dogodny sposób i podajemy na stół.

autor: Pastelle

Sałatka z kuskusu z awokado

połówka awokado
4 pomidorki koktajlowe
1 łyżeczka oliwy
4 łyżki suchej kaszy kuskus
3 łyżki kukurydzy
sól i pieprz

Awokado obieramy i usuwamy pestkę. Kuskus zalewamy wrzątkiem i odstawiamy aż napęcznieje.
Wszystko kroimy w kostkę, mieszamy z gotową kaszą i doprawiamy.

Zapiekanka z ziemniakami

4 duże ziemniaki

1/2 szklanki kuskusu

sól, cebula, olej

1/2 szklanki śmietany do zup

jajko, pieprz

20 dag wędzonego boczku

kilka pieczarek

cukinia

Wykonanie:

Ziemniaki obieram i ścieram na tarce o małych oczkach. Kuskus zalewam 3/4 szklanki wrzącej wody i odstawiam na 10 min, potem łączę z ziemniakami. Cebulę obieram, siekam i obsmażam na 2 łyżkach oleju, dodaję pokrojona w paski cukinię i pieczarki, całość podsmażam kilka minut i dodaję kuskus. Mieszam. Naczynie żaroodporne smaruję olejem i wykładam do niego masę. Śmietanę mieszam z jajkiem, doprawiam solą i pieprzem. Polewam nią zapiekankę. Bekon kroję w kostkę i lekko podsmażam na łyżce oleju. Wykładam na wierzch potrawy. Zapiekam 15 min w temp. 180 stop. aż się zarumieni. Podaję na ciepło.

Warstwowa sałatka z kaszą i szynką

Składniki :

1/2 szklanki suchego kuskusu

3/4 szklanki wrzącej wody

sól

1/2 szklanki pokrojonej w kostkę chudej szynki

1/3 szklanki pokrojonej w drobną kostkę papryki ( może być jedno kolorowa lub zmieszane kilka kolorów )

pieprz mielony

8 łyżeczek

Kuskus zalać w miseczce wrzątkiem – lekko posolić i zostawić by wchłonął wodę. Przestudzić i rozdzielić widelcem by był sypki.

W szklanym pojemniku ( niedużym ) lub szklaneczkach położyć na dnie warstwę kuskusu . Przykryć go majonezem ( na szklaneczkę 3 łyżki ) , posypać warstwą papryki – posolić i popieprzyć . Na wierzch dać pokrojoną szynkę . Udekorować każdą porcję łyżeczką majonezu , listkami sałaty , pomidorkiem koktajlowym itp. Albo po prostu wymieszać wszystkie składniki z majonezem i doprawić solą i pieprzem.

autor: Babciagramolka

Sałatka z kasza i jajkami

1/3 szklanki kuskusu

1/3 szklanki osolonego wrzątku

2 łyżki oliwy z oliwek

2 łyżki pokrojonego koperku lub natki pietruszki

2 jajka

pieprz mielony

kawałek czerwonej papryki

kilka plasterków ogórka i pomidorków koktajlowych

Zalać kuskus osolonym wrzątkiem i zostawić by wchłonął wodę. Ostudzić. W tym czasie ugotować na twardo jajka, zalać zimną wodą, ostudzić, obrać. Pokroić w drobną kostkę paprykę, pomidory a ogórka w plasterki. Wymieszać z oliwą i koperkiem lub natką,  kuskus  doprawić solą oraz pieprzem. Jajka pokroić w plasterki. Układać plasterki jajka na kuskusie.

zobacz również:

Kaszotto, gryczotto, pęczotto, jaglotto – przepisy na różne dania z kaszy

Wegańskie dania jednogarnkowe – 3 super przepisy!

Rodzaje kasz i przepisy na dania z kaszą!

Kasza bulgur różne pomysłowe przepisy na smaczne dania