Bigoreksja, ortoreksja – uzależnienie od diet

5 marca 2018, dodał: Malwina

Artykuł zewnętrzny

Prawie co druga kobieta jest na diecie. W ciągu całego życia średnio dwa razy w roku podejmujemy walkę z kilogramami – przed wakacjami i po Nowym Roku, ustalając postanowienia noworoczne. Zdrowy tryb życia i racjonalne odżywanie stało się ostatnio modne, a ludzie lubią o sobie mówić, że są fit.

Internet, telewizja – ogólniej mówiąc media – bombardują nas wizerunkami szczupłych, gibkich modeli i modelek, przez co kodujemy sobie nowe wyobrażenia idealnego ciała. Co jednak w sytuacji, kiedy w dążeniu do upragnionej sylwetki zatracamy się i zbaczamy na niewłaściwą drogę? Sprawdź, jakie zagrożenia czyhają na drodze do wymarzonej sylwetki.

Bigoreksja – na czym polega?

Bigoreksja, zwana inaczej dysmorfią mięśniową lub obsesją Adonisa, jest chorobą, uzależnieniem od częstej aktywności fizycznej, która jest wynikiem zburzonego obrazu własnego ciała. Osoba, która intensywnie ćwiczy na siłowni i koncentruje się wyłącznie na własnym wyglądzie, stosuje rygorystyczną dietę, nadużywa sterydów y to bigorektyk. Choroba ta ma swoje źródła w psychice człowieka, który nie akceptuje swojego wyglądu i dąży do ideałów, które z czasem ulegają deformacji i stają się celem nie do osiągnięcia. Treningi, mimo upływającego czasu i wyraźnych efektów fizycznych, nie przynoszą pozytywnych i satysfakcjonujących emocji. Zwiększanie masy mięśniowej staje się priorytetem, wokół którego koncentruje się reszta życia. Bigorektyk obsesyjnie myśli, że ciało nie jest wystarczająco umięśnione. Wobec tego spędza długie godziny na siłowni katując swoje ciało kolejnymi seriami ćwiczeń. Często choroba prowadzi do zaburzeń funkcjonowania człowieka na innych polach życia rodzinnego czy zawodowego. Aby mieć jak najwięcej czasu na treningi, bigorektyk rezygnuje z zajęć według niego nie istotnych, by zaoszczędzony czas poświęcić na ćwiczenia. Kontynuuje on dietę i treningi nawet wtedy, gdy widocznie pogarsza się stan jego zdrowia. Towarzyszy mu również obsesyjne myślenie o zbyt chudym ciele. Leczenie bigoreksji ogniskuje się wokół o psychoterapii a nawet leczenia farmakologicznego.

Ortoreksja – na czym polega?

Ortoreksja jest obsesją na punkcie spożywania zdrowej żywności. Ortorektyk obsesyjnie sprawdza etykiety wszystkich produktów, analizując ich skład z mikroskopijną dokładnością. Ma to swoje źródła między innymi w tym, że codziennie media mówią nam o szkodliwości niektórych produktów codziennego spożywania, zasypują nas informacjami o najnowszych dietach i szybkich sposobach na zrzucenie zbędnych kilogramów. Osoby takie unikają spożywania niektórych produktów lub sposobów ich przygotowania, ponieważ uznają je za niezdrowe. Często takie zaburzenia prowadzą do usuwania z jadłospisu składników, w których zawarte są podstawowe wartości odżywcze, niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Wszystkie aspekty życia zdominowane są przez planowanie, kupowanie oraz przygotowywanie posiłków. Wszelkiego rodzaju odstępstwa od rygorystycznych zasad dietetycznych skutkują wyrzutami sumienia.
W skrajnych wypadkach ortoreksja prowadzi do niedożywienia oraz zaburzeń funkcjonowania jednostki w społeczeństwie. Osoby zmagające się z ortoreksją bardzo często zapadają na różnego rodzaju choroby z powodu niedoborów mikroelementów w organizmie. Konsekwencją jest zaburzenie pracy narządu, a nawet całego układu. Początkowo pojawiają się bóle i zawroty głowy, kłopoty z pamięcią i koncentracją. Dodatkowo pojawiają się zaburzenia miesiączkowania, osłabienie. Przez takie podejście do życia człowiek staje się wyobcowany, ponieważ inni nie potrafią zrozumieć jego obsesyjnego podejścia do żywienia.
Leczenie ortoreksji skupia się na ułożeniu odpowiedniej diety, która pozwoli uzupełnić braki w podstawowych witaminach i mikroelementach oraz wzmocnić organizm. Jeśli ortorektyk nie jest w stanie zaakceptować planowanego leczenia dietą, zwykle kierowany jest pod opiekę psychoterapeuty.

Czasem zdrowy styl życia i dążenie do szczupłej sylwetki przeradza się w chorobę, z którą trudno sobie poradzić. Najważniejsze jest aby szybko zdiagnozować chorobę i pomoc osobie, która się z nią zmaga. Wsparcie drugiej osoby jest niezwykle ważne w walce z chorobami, które swoje źródła mają w psychice. Pamiętaj, aby w dążeniu do celu obrać prawidłową drogę i nie dać się omamić ideałom, których nie jesteśmy w stanie osiągnąć.