Termin „superfoods”  odnosi się do pożywnych produktów, które są szczególnie bogate w składniki odżywcze mineralne i mają potencjał wpływania na zdrowie w różnorodny sposób. Poniżej poznasz jedynie kilka produktów definiowany jako ,,superfoods’’ oraz dowiesz się o ich właściwości.  Dzięki temu, spożywając takie produkty, można zachować na dłużej młodość oraz zdrowy wygląd, ale też przeciwdziałają przedwczesnemu starzeniu się skóry. Do tego chronią przed uszkodzeniami komórek, a także zabezpieczają przed chorobami.

Dlatego zamiast wybierać niezdrowe słodycze, warto sięgnąć po superfood. Sprawdź, które produkty będą dla Ciebie i wybierz te najlepsze. Oto wykaz top 50 produktów HOT SUPERFOOD polskich.

1. Aronia

Zawiera również dużo witaminy P, a ta witamina to nic innego, jak bioflawonoidy, a są to substancje fitochemiczne, które występują w roślinach i są one barwnikami, które nadają kolor przeważnie owocom, ale też pełnią funkcje ochronne. Chronią one roślinę przed bakteriami, wirusami i grzybami, a także przed szkodliwym działaniem słońca. Kiedy zjadamy owoce z bioflawonoidami, to zaczynają one działać również w naszym organizmie. Są cennymi przeciwutleniaczami i mają działanie takie jak witaminy.

Aronia ma intensywną barwę oraz cierpki smak, ale za to jest bogatym źródłem przeciwutleniaczy, np. polifenoli, kwasów fenolowych, antocyjanów oraz flawonoli. Zawarte w niej związki polifenolowe mają zdolność do wiązania wolnych rodników, a także ochraniają komórki przed uszkodzeniem. Poza tym znajduje się w niej błonnik pokarmowy, cukry redukujące, białko, witaminy z grupy B, a w tym niacyna oraz kwas pantotenowy, a także witamina C, E oraz minerały, np. wapń, magnez, potas, cynk i mangan.

Ponad to aronia ma silne działanie antyoksydacyjne, a jedzenie tych owoców wpływa korzystnie przy chorobach neurologicznych, miażdżycy, cukrzycy oraz infekcjach bakteryjnych. Bardzo dobrze wpływa na układ krążenia, ponieważ jej organiczne związki uszczelniają naczynia krwionośne. Aronia zawiera też flawonoidy oraz antocyjany, które są naturalnymi antymutagenami i chronią organizm przed chorobami nowotworowymi. Do tego zmniejszają stężenie glukozy w moczu oraz we krwi.

Aronia przyczynia się do zmniejszenia aktywności enzymu cyklooksygenazy, a tym samym zmniejsza się stan zapalny w ciele człowieka. Poza tym sok z aronii jest dobry dla osób z zapaleniem trzustki i wątroby oraz owrzodzeniem żołądka, ponieważ przyczynia się do zmniejszenia głębokości uszkodzeń błon śluzowych.

Bioflawonoidy zawarte w aronii opóźniają postępowanie chorób oczu, np. jaskry i zaćmy, a także degeneracji plamki żółtej na siatkówce. Antocyjany, które zawiera aronia, regenerują rodopsynę, czyli barwnik na siatkówce, który wpływa na jakość widzenia. Poza tym antocyjany obniżają utlenianie lipidów, obniżają poziom złego cholesterolu, a podwyższają dobry cholesterol.

2. Brokuły

Brokuły nazywany są również zielonymi kalafiorami albo kapustą szparagową, a do tego mają wiele cennych właściwości prozdrowotnych. Uważane są również za jedne z najzdrowszych warzyw. Jest bardzo dobrym źródłem minerałów, czyli potasu, fosforu, wapnia, manganu, chromu. Zawiera też wiele cennych witamin, takich jak: witamina C i K, a także witaminy z grupy B, a przeważnie kwas foliowy. Ma też dużą zawartość białka oraz błonnika pokarmowego. Poza tym ma w swoim składzie fitozwiązki – karetonoidy, czyli beta – karoten, luteina, zeaksantyna, a także flawonoidy, czyli kemferol, kwercetyna oraz sulforafan.

Brokuł ma najwyższą zawartość sulforafanu spośród wszystkich warzyw, a ma on silne działanie przeciwnowotworowe na różnych etapach karcynogenezy. Nie tylko zapobiega mutacjom w obrębie DNA, ale wpływa na istniejące już komórki nowotworowe, gdyż hamuje ich rozrost, ale też likwiduje je, ale nie niszczy przy tym zdrowych tkanek. Dlatego pomóc może w profilaktyce raka piersi, płuc, jelita grubego oraz prostaty. Ponad to ten sulforafan ma też właściwości przeciwzapalne oraz przeciwbakteryjne. Chroni przed wrzodami żołądka i dwunastnicy, blokuje enzym, który odpowiada za procesy reumatoidalne, zmniejsza ryzyko wystąpienia zaćmy, zwyrodnienia plamki żółtej oka, a także udrażnia tętnice i ogranicza wstępowanie chorób sercowo – naczyniowych.

Bardzo dobrze wpływają na układ krążenia. Ich regularne spożywanie obniża ciśnienie krwi, ponieważ zawierają potas. Do tego brokuły wzmacniają naczynia krwionośne, zapobiegają odkładaniu się płytki miażdżycowej oraz regulują gospodarkę lipidową. Dieta bogata w brokuły korzystnie wpływa na właściwą pracę nerek, ale też reguluje pracę układu nerwowego, ponieważ oddziałuje korzystnie na samopoczucie, poprawia zdolność koncentracji, zapamiętywanie oraz redukuje stres.

Poza tym brokuły chronią wzrok i zapobiegają chorobom oczu, które są związane z wiekiem, ale też wpływają na kondycję skóry, tkanki łącznej, stawów i ścięgien. Zawierają błonnik, a wiec zapewniają na długo uczucie sytości i doskonale sprawdzają się, jako składnik diety odchudzającej. Jednak trzeba wiedzieć, że spożywane w dużych ilościach mogą powodować wzdęcia i, aby temu zapobiec, można je połączyć z czosnkiem, koprem albo kminkiem.

Najlepiej przygotowywać je na parze przez przynajmniej 4 minuty albo blanszować, ale w temperaturze nie wyżej niż 76 stopmni Celsjusza.

3. Brukselka

Brukselka jest bogata w bardzo wiele cennych składników odżywczych. Jest źródłem witaminy C oraz K, a do tego zawiera duże ilości kwasu foliowego, manganu, choliny, miedzi, błonnika pokarmowego, potasu i fosforu. Zawiera także fitochemikalia, które zwalczają różne choroby, np. sulforafan, indole, fenole oraz glukozynolany.

To warzywo zmniejsza ryzyko powstawania nowotworów, takich jak: rak pęcherza, piersi, okrężnicy, płuc, prostaty oraz rak jajnika. Dzieje się tak, ponieważ brukselka wspiera system detoksykacji organizmu, system antyoksydacyjny oraz układ zapalny/przeciwzapalny.

Brukselka zawiera duże ilości błonnika, a dzięki temu wspomaga układ trawienny. Zawiera też sulforafan, który pomaga chronić zdrowie żołądka, ponieważ zapobiega nadmiernemu wzrostowi bakterii Helicobacter pylori w żołądku albo nadmiernemu przyleganiu danej bakterii do ścian żołądka.
W brukselce jest zawarta witamina K, która jest potrzebna do prawidłowego krzepnięcia krwi w organizmie, a do tego chroni zdrowie serca i wzmacnia wytrzymałość kości. Poza tym brukselka zawiera duże ilości witaminy C, a to korzystnie będzie wpływało na układ odpornościowy, gdyż pobudza wytwarzanie białych krwinek, ale też działa, jako przeciwutleniacz w organizmie, a dzięki temu zmniejsza stres oksydacyjny oraz chroni przed różnymi infekcjami.

Zawarty w brukselce potas działa, jak środek, który rozszerza naczynia krwionośne, a to oznacza, że może zmniejszyć napięcie i ciśnienie naczyń krwionośnych oraz tętnic. Do tego odciąża układ sercowo – naczyniowy. Dzięki temu może zmniejszyć ryzyko zawału serca, miażdżycy, udaru mózgu oraz choroby niedokrwiennej serca. Ponad to dzięki substancjom, jakimi są glukozynolany może wpływać na regulowanie odpowiedzi zapalnej organizmu. Może też wpłynąć na zmniejszenie bólu przy artretyzmie, stresie oksydacyjnym oraz przy innych stanach zapalnych.

Niektórzy uważają, że brukselka po ugotowaniu zawsze będzie gorzka, ale to nie prawda, ponieważ istnieją metody, które sprawiają, że brukselka po ugotowaniu nie będzie gorzka. Brukselka swoją naturalną goryczkę traci po zamrożeniu, gdyż można ją włożyć na noc do zamrażarki i ugotować następnego dnia. Jeśli jednak chcemy ugotować świeżą brukselkę, to poza solą, do wody trzeba wsypać odrobinę cukru oraz dodać troszkę mleka i gotować ją bez przykrywki.

4. Buraki

Buraki można jeść na wiele sposobów, czyli gotowane, pieczone, na surowo i w formie wywaru, czyli tradycyjnego barszczyku. Warzywo to jest cennym źródłem kwasu foliowego, witaminy A, B6, B12 oraz C, a także żelaza, wapnia i magnezu. Buraki zawierają duże ilości żelaza, więc powinny je jeść szczególnie osoby, które mają anemię, ale też są dobre, jeżeli chce się poprawić wyniki morfologii krwi. Dostarczają również błonnika pokarmowego, a więc dobrze wpływają na pracę układu pokarmowego, przeważnie na jelita.

W warzywie tym znajduje się również dużo aktywnych związków, a najbardziej cenne z nich to antocyjany, które mają działanie przeciwzapalne i neutralizują wolne rodniki. Ważne znaczenie ma również substancja, która należy do flawonoidów, a jest to betaina, która wpływa na redukcję poziomu homocysteiny w organizmie człowieka, która jest odpowiedzialna za powstawanie miażdżycy, która zwiększa ryzyko zawału serca, osteoporozy, choroby Alzheimera, co sprzyja powstawaniu zakrzepów oraz wylewowi krwi do mózgu. Betaina usprawnia też funkcjonowanie wątroby, dzięki czemu może ona lepiej przetwarzać tłuszcze, ale też oczyszczać organizm z toksyn. Poza tym chroni ona również nerki, bierze udział w wytwarzaniu karnityny oraz w podziałach komórek.

Buraki to także duże ilości potasu i mają działanie zasadotwórcze, czyli zobojętniają nadmiar soków żołądkowych, które są wydzielane po spożyciu produktów zakwaszających, a dzięki temu zapobiegają zgadze i nadkwasocie.

Jeśli chcemy, aby buraki zachowały swoje cenne składniki, to należy gotować je w łupinie, którą zdejmuje się dopiero wtedy, gdy wystygną. Można je również piec w całości w piekarniku owinięte w folię aluminiową. Swój intensywny kolor zachowają dzięki temu, gdy dodamy do nich sól dopiero na końcu gotowania.

5. Cebula

Cebula to wartościowe warzywo, które wykorzystywane jest nie tylko w kuchni, ale również w medycynie ludowej. Ma wysoką wartość odżywczą, ponieważ dostarcza do organizmu człowieka wiele cennych i niezbędnych mu składników. To doskonałe źródło witamin z grupy B, a także C, E, K oraz prowitaminy A. Najwięcej jednak zawiera witaminy C, która jest substancją antyoksydacyjną.

Poza tym w cebuli można znaleźć składniki mineralne takie jak: żelazo, magnez, potas, wapń, siarka, fosfor, krzem, cynk, selen oraz sód. Bardzo ważnymi związkami, które znajdują się w cebuli są glikozydy, a przeważnie dwusiarczek alilo-propylowy, który ma bardzo charakterystyczny zapach, a do tego odpowiedzialny jest za większość właściwości leczniczych cebuli. Poza tym w cebuli można znaleźć również flawonoidy, enzym i glukokininę, która jest hormonem roślinnym, regulującym poziom glukozy we krwi i ma właściwości przeciwcukrzycowe. Cebula zawiera też błonnik pokarmowy, który wpływa na regulację pracy jelit.

Cebula i jej właściwości znane są w medycynie ludowej od tysięcy lat. Dawniej była uważana za podstawowy lek, który zapobiegać miał szkorbutowi, czyli chorobie wywoływanej niedobór w organizmie witaminy C. Poza tym cebula stosowana jest do zwalczania przeziębienia, a także w celu podniesienia odporności organizmu. Natomiast sok z cebuli jest bardzo dobrze znany, jako naturalny antybiotyk, gdyż ma właściwości bakteriobójcze, hamuje rozwój paciorkowców i gronkowców, a także bakterii Salmonella oraz Shigella, które wywołują bardzo groźne zatrucia pokarmowe.

Poza tym cebula ma również działanie grzybobójcze, przeciwwirusowe oraz odkażające. Sok z cebuli można stosować ran i oparzenia, ponieważ przyspiesza ich gojenie się. Kompresy z cebuli bardzo dobrze radzą sobie z trądzikiem, czyrakami, ropniami, pęknięciami i ranami skóry. Cebulę można również stosować w leczeniu cukrzycy, a także w zapobieganiu rozwojowi tej choroby. Do tego ma działanie przeciwzapalne, przeciwkaszlowe i wykrztuśne, ale też powoduje, że upłynnia się wydzielina, która zalega w drogach oddechowych, poprzez co ułatwia jej odkrztuszanie.

Cebulę można stosować przy infekcjach górnych dróg oddechowych, np. zapalenie gardła, krtani, zatok przynosowych oraz oskrzeli, ale też przy anginie i zapaleniu migdałków. Ma tez właściwości przeciwastmatyczne, ale też obniża ciśnienie tętnicze krwi, poprzez co zapobiega rozwojowi nadciśnienia. Ma też działanie przeciwzakrzepowe, ponieważ rozrzedza krew oraz chroni przed powstawaniem zakrzepów. Poza tym zmniejsza stężenie złego cholesterolu, a podnosi tego dobrego, przez co zmniejsza ryzyko rozwoju miażdżycy i innych chorób sercowo – naczyniowych. Do tego poprawia przemianę materii, przeciwdziała zaparciom oraz reguluje procesy trawienne.

Ponad to cebula wzmacnia serce i przeciwdziała nowotworom, gdyż obniża ryzyko zachorowania na raka jamy ustnej, gardła, nerek, jelita grubego, trzustki oraz jajników. Poza tym poprawia funkcjonowanie wątroby, usuwa nadmiar wody z organizmu i działa moczopędnie. Dlatego można ją stosować przy obrzękach, opuchliznach, artretyzmie oraz chorobach reumatycznych.

Jednak nie każdy może stosować cebulę, a przeważnie osoby ze stanami zapalnymi jelit, chorobą wrzodową, a także poważnymi schorzeniami wątroby, ponieważ cebula jest ciężkostrawna, ale też może nasilić dolegliwości, które towarzyszą tym chorobom. Cebulę w swojej diecie powinny też ograniczyć kobiety w ciąży, a przeważnie te, które cierpią na zgagę.

6. Chleb pełnoziarnisty

Mąka, z której wypieka się chleb pełnoziarnisty jest nieoczyszczona i zrobiona z całych ziaren zboża. Nie jest usuwana z niej zewnętrzna warstwa, ponieważ jest ona cennym źródłem składników odżywczych, dlatego jest jednym z najzdrowszych produktów. Chleb pełnoziarnisty jest bogaty w minerały, witaminy oraz błonnik. Błonnik, który zawiera chleb, bardzo dobrze wpływa na pracę jelit, ale też powoduje, że mniej się zjada, ponieważ pęcznieje i powoduje uczucie sytości, a także usuwa z organizmu tłuszcz oraz szkodliwe substancje.

Takie pieczywo pełnoziarniste najczęściej wypieka się z mąki żytniej, a dzięki temu chleb jest cięższy i ma szarobrązowy kolor. Chleb ten nie powinien się kruszyć i powinien być wilgotny przez długi czas. Na etykiecie takiego chlebka powinna być informacja o przynajmniej 50% zawartości mąki pełnoziarnistej.

Najważniejsze zalety jedzenia takiego pieczywa pełnoziarnistego to prawidłowy wpływa na działanie układu pokarmowego, zmniejszenie ryzyka różnego rodzaju chorób serca. Chlebek ten daje uczucie sytości, ponieważ zawiera duże ilości błonnika pokarmowego, a także jest mniejsze ryzyko pojawienia się nadwagi, gdyż kontroluje wagę. Chroni przed rozwojem chorób nowotworowych, zmniejsza ryzyko doznawania udaru mózgu, a do tego wpływa na poprawę samopoczucia.

7. Czarna jagoda

Czarne jagody są znane od bardzo dawna w medycynie ludowej, gdzie były niezbędnym składnikiem domowej apteczki. W jagodach znajdują się witaminy A, B1, B2, PP oraz C, a do tego jest źródłem flawonoidów, garbników, antocyjanów, fitoestogenów, błonnika, kwasu foliowego oraz pektyn. Poza tym znajdują się w nich kwasy owocowe, takie jak: jabłkowy, cytrynowy i bursztynowy. Można w nich również znaleźć składniki mineralne, czyli fosfor, potas, wapń, żelazo, cynk oraz mangan. Natomiast w liściach jagody znajdują się olejki eteryczne, antocyjany, glikozydy fenolowe i to głównie arbutyna oraz garbniki.

Suszone owoce jagody czarnej polecane są przy biegunkach, a świeże zaleca się stosować przy zaparciach. Dzięki temu, że zawierają garbiki i pektyny w soku oraz naprze, to wpływają one korzystnie na uszczelnienie błony śluzowej żołądka. Dodatkowo neutralizują szkodliwe produkty przemiany materii, a także spowalniają ruchy robaczkowe jelit. Wart pić sok z jagód, ponieważ wychwytuje one z organizmu różne toksyny, a więc uważany jest za dobry specyfik na zatrucia. Liście czarnej jagody mają działanie bakteriobójcze i przeciwzapalne przy różnych problemach z układem pokarmowym.

Dzięki temu, że czarna jagoda zawiera antocyjany i garbniki bardzo dobrze wspomaga prawidłowe funkcjonowanie wzroku. Poza tym przyspiesza i wspomaga regenerację barwnika, który znajduję się w siatkówce oka oraz poprawia wzrok. Zapobiega również pogłębianiu się krótkowzroczności, a do tego poprawia widzenie w ciemności.

Owoce jagody walczą również nowotworami, a to dzięki składnikowi, który nazywa się pterostilben. Ogranicza on zdolność komórek rakowych do przetrwania, ponieważ przenika do nich i powoduje ich obumarcie. Składnik ten wpływa tez na prawidłową gospodarkę tłuszczową organizmu, gdyż zwiększa utlenianie się tłuszczów w wątrobie, a także redukuje syntezę tłuszczów w tkance tłuszczowej, a dzięki temu spadają nam kilogramy. Poza tym składnik ten wspomaga pracę trzustki w produkcji insuliny i chroni ją przed uszkodzeniami, gdyby spożyło się zbyt dużą ilość cukrów. Poza tym jagody oczyszczają organizm.

Wykorzystuje się je również do produkcji kosmetyków nawilżających oraz odżywiających skórę. Produkty, które zawierają wyciąg z jagód, mają działanie wzmacniające, ściągające, wygładzające, nawilżające i zmiękczające skórę, a do tego uszczelniają naczynia krwionośne. Warto je stosować przy cerze trądzikowej, tłustej i naczyniowej. Poza tym kosmetyki z czarną jagodą opóźniają procesy starzenia się.

8. Czarna porzeczka

W celach leczniczych najczęściej wykorzystywany jest sok z czarnej porzeczki, jej liście, robi się też olej z jej pestek, a także wykorzystuje się owoce porzeczki. Czarna porzeczka ceniona jest ze względu na dużą zawartość witaminy C, ma tylko 51 kalorii, a także zawiera niewielkie ilości białka oraz około 15% węglowodanów. Poza witaminą C, ma także w małych ilościach witaminę A, E i te z grupy B. Ze składników mineralnych zawiera: potas, wapń, magnez, fosfor oraz żelazo.

Jeśli chodzi o owoc czarnej porzeczki, to ma on spore ilości witaminy C, która pomaga w walce z przeziębieniami, obniżoną odpornością, słabymi naczyniami krwionośnymi oraz pomaga na parodontozę i próchnicę zębów. Ma też duże ilości błonnika, które regulują pracę układu pokarmowego, a zawarte w niej związki mają działanie bakteriobójcze. Natomiast duże ilości flawonoidów, które mają działanie przeciwutleniające, zmniejszają stany zapale w organizmie, obniżają poziom cholesterolu, opóźniają procesy starzenia, a także stabilizują ciśnienie krwi.

W przypadku soku z czarnej porzeczki, to wykazuje on właściwości wzmacniające, odtruwające, napotne, moczopędne, przeciwgorączkowe i odżywcze. Dlatego polecane jest, aby stosować go przy kaszlu, rekonwalescencji po chorobie, osłabieniu organizmu, przeziębieniu, a także przy chorobach zakaźnych oraz skórnych. Jeśli będzie się go regularnie piło jesienią oraz zimą, to wpłynie na podniesienie odporności organizmu.

W lecznictwie wykorzystywane są również liście czarnej porzeczki, gdyż zawierają olejki eteryczne, fitoncydy, witaminę C, garbniki, rutynę, sole magnezowe, kwasy organiczne oraz witaminy z grupy B. Wyciąg z liści czarnej porzeczki ma następujące działanie: przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne oraz grzybobójcze, a także moczopędne, żółciopędne, napotne i przeciwgorączkowe, odtruwające, wykrztuśne, przeciwzapalne, przeciwobrzękowe i przeciwreumatyczne, a do tego rozkurczowe, przeciwbiegunkowe, ale też poprawiające trawienie, regulujące przemianę materii i pobudzające apetyt.

9. Czereśnie

Czereśnie chociaż w 80% składają się z wody, to i tak zawierają wiele witamin oraz składników mineralnych. Można w nich znaleźć witaminę C, A, E K, B6 oraz kwas foliowy, ryboflawinę, a także tiaminę i niacynę. Ze składników mineralnych obecny jest wapń, cynk, żelazo, magnez, fosfor i potas.

W składzie czereśni znajduje się związek, który nazywa się cyjanidyna, która u osób chorych na artretyzm, może wpływać na blokowanie odczuwania bólu, który został wywołany przez kryształki kwasu moczowego. Pomogą też tutaj witaminy z grupy B, które są obecne w czereśniach. Dlatego owoce te powinny jeść osoby cierpiące na opuchnięcia oraz zniekształcenia stawów. Powinny je jeść również osoby zdrowe, aby uniknąć artretyzmu.

W czereśniach zawarte są również duże ilości potasu, który powoduje, że z organizmu usuwany jest nadmiar soli i w związku z tym bardzo dobrze wpływa na serce, a do tego pomaga regulować ciśnienie tętnicze krwi. Czereśnie to również źródło kwercetyny, która wpływa na zmniejszenie przepuszczalności naczyń krwionośnych, reguluje poziom cholesterolu w surowicy krwi.

Owoce te zaliczane są do przeciwutleniaczy, które zwalczają wolne rodniki. Im ciemniejszy jest kolor skórki, to tym więcej znajduje się w nich antyoksydantów. Chronią przed nowotworami oraz spowalniają procesy starzenia się organizmu. Dodatkowo dostarczają jodu, który wzmaga produkcję hormonów tarczycy, np. tych, które regulują przemianę materii. Czereśnie, ale te o nieco kwaśniejszym smaku, będą regulowały pracę przewodu pokarmowego, a dodatkowo pobudzały pracę trzustki. Jeśli chodzi o te słodsze czereśnie, to mają one działanie łagodzący na przewód pokarmowy, ale też mają działanie lekko moczopędne.

10. Czerwona fasola

Czerwona fasola ma dużą zawartość białka, gdyż w jej 100 g po ugotowaniu znajduje się 21,4 g białka roślinnego. Zawiera także błonnik pokarmowy oraz łatwą do strawienia skrobię Błonnik jest odpowiedzialny za usuwanie resztek jedzenia, które znajdują się w jelitach, a do tego zapewnia uczucie sytości na dłużej, więc jest polecany podczas odchudzania się. W czerwonej odmianie fasoli znajdują się witaminy z grupy B, a przede wszystkim tiamina, która jest bardzo ważna, ponieważ zapobiega pojawianiu się depresji, a także wpływa korzystnie na pamięć oraz koncentrację.

Fasola czerwona to bogactwo żelaza, kwasu foliowego, selenu oraz cynku, a wpływają one korzystnie na funkcjonowanie hemoglobiny. Poza tym regulują prace mózgu i biorą udział w metabolizmie komórkowym. Cynk to ważny składnik dla mężczyzn, gdyż zwiększa produkcję nasienia.

Fasola zawiera też izoflawony, które mają działanie łagodzące na organizm kobiety podczas menopauzy, ale też minimalizują u mężczyzn ryzyko zachorowania na raka prostaty. Warzywo to obniża też poziom cholesterolu LDL we krwi. Poza tym w czerwonej fasoli są oligosacharydy, które są naturalną pożywką dla bakterii bytujących w przewodzie pokarmowym człowieka.

11. Czerwona koniczyna

Ten popularny chwast, jakim jest czerwona koniczyna, ma wiele cennych właściwości i jest powszechnie stosowana, jako produkt leczniczy i kosmetyczny ora dodatek kulinarny. Kwiaty oraz ziele czerwonej koniczyny zawierają następujące składniki: flawonoidy, barwniki antocyjanowe, garbniki, kwasy fenolowe, olejki eteryczne, witaminę C oraz E, a także karoten, magnez, żelazo oraz potas.

Wyciągi z kwiatów oraz ziela można stosować wewnętrznie, ponieważ działają bardzo dobrze na układ pokarmowy, gdyż regulują apetyt, wypróżnianie i trawienie. Mają też działanie przeciwzapalne, przeciwświądowe, moczopędne, ale też pomagają leczyć choroby dróg oddechowych. Natomiast zewnętrznie można je stosować do robienia płukanek gardła w czasie jego nieżytów oraz na zmiany skórne, czyli rany, zapalenia i oparzenia.

Poza tym kwiaty z czerwonej koniczyny mają udowodnione działanie w leczeniu menopauzy. Do tego zawiera duże ilości flawonoidów, a dzięki temu działa antyoksydacyjnie i przeciwzapalnie. Ma działanie wspierające na układ krwionośny, ponieważ wzmacnia naczynia krwionośne, obniża ciśnienie, zmniejsza ilość cholesterolu oraz tonizuje mięsień sercowy. Wykazuje też działanie odkażające, gdyż zabija wirusy, bakterie i grzyby. Wspiera też układ nerwowy, ponieważ działa uspokajająco, przeciwdepresyjnie oraz przeciwbólowo. Do tego ma działanie wpływające na zmniejszenie możliwości na zachorowanie osteoporozy, gdyż podnosi ilość estrogenów, ale nie zwiększa ryzyka wystąpienia nowotworów.

Niestety koniczyny nie może każdy stosować, ponieważ u niektórych wywołuje skutki uboczne, takie jak: reakcje alergiczne, czyli wysypka lub pokrzywka, a także bóle głowy, nudności, bóle mięśniowe oraz plamienia śródcyklowe albo rozregulowanie cyklu miesięcznego. Poza tym nie mogą jej stosować kobiety w ciąży i karmiące piersią, a także uczulenie na tę roślinę, a także słaba krzepliwość krwi oraz przy niektórych nowotworach.

12. Czosnek

W czosnku ukrytych jest bardzo wiele cennych składników, takich jak: aminokwasy, związki flawonoidowe, saponiny, cukry, związki śluzowe, witamina B1, B2, PP, A oraz C, a także sole mineralne, czyli potas, wapń oraz magnez, ale też kobalt, chrom i nikiel. Jednak najlepsze działanie w czosnku mają olejki eteryczne, które są bogate w siarczki oraz allicynę, czyli związek o charakterystycznym ostrym zapachu.

Czosnek bardzo dobrze wpływa na pracę układu trawiennego, ponieważ przyspiesza i nasila wydzielanie żółci oraz usprawnia pracę jelit, co zapobiega powstawaniu nieprzyjemnych wzdęć. Poza tym ma silne działanie bakteriobójcze, a więc skutecznie pomaga w walce z pasożytami układu pokarmowego, czyli owsiki, glisty, a nawet tasiemiec.
Do tego czosnek zapobiega powstawaniu infekcjom wirusowym układu oddechowego, ale też je zwalcza, a wszystko to dzięki lotnym związkom siarkowym oraz olejkom eterycznym.

Warzywo to ma również właściwości przeciwzakrzepowe, dzięki czemu zmniejsza lepkość krwi, ale też działa na śródbłonek naczyniowy, gdyż powoduje rozkurcz naczyń krwionośnych, co może zmniejszać ryzyko wystąpienia zawału serca i udaru mózgu, a także zmniejsza zmiany miażdżycowe. Badania dowiodły, że regularne spożywanie czosnku obniża ciśnienie krwi.

Poza tym zawiera on olejki eteryczne, które mają związki siarki, a więc są bardzo dobrym antybiotykiem, gdyż hamuje rozwój takich bakterii, jak: paciorkowiec, gronkowiec złocisty, otoczkowców oraz pałeczek okrężnicy. Działa też antynowotworowo, a to dzięki dużej ilości silnych przeciwutleniaczy, ponieważ hamują procesy karcino genezy, a także pobudzają układ immunologiczny do zwalczania komórek nowotworowych, co sprawia, że jego regularne jedzenie może zmniejszyć ryzyko zachorowania na raka żołądka, okrężnicy oraz jelita grubego. Czosnek zawiera antyutleniacze, które zwalczają wolne rodniki oraz hamują powstawanie nowych, co opóźnia procesy starzenia się organizmu. Ma korzystny wpływa na naczynia krwionośne i poprawia krążenie krwi, dzięki czemu przeciwdziała powstawaniu żylaków oraz pajączków na skórze.

13. Czystek

Czystek jest ziołem, które zawiera dużo polifenoli, a dzięki temu zwiększa odporność organizmu, a to sprawia, że grypa, przeziębienie i inne infekcje nie będą atakowały organizmu. Poza tym polifenole mają działanie przeciwzapalne. Bardzo dobrze radzi sobie z kaszlem, katarem, bólem gardła, ale też pomaga na zatoki oraz w przebiegu innych stanów zapalnych górnych dróg oddechowych.

Polifenole mają również wpływ na neutralizację wolnych rodników, a to zapobiega powstawaniu różnych chorób. Czystek działa też wspomagająco na układ krążenia oraz na usuwanie złego cholesterolu, a dzięki temu zapobiega powstawaniu miażdżycy. Zioło to można także stosować na trądzik, przetłuszczanie się skóry oraz na inne podrażnienia. Niektórzy stosują go również na włosy, gdyż poprawia ich kondycję, zapobiega wypadaniu oraz rozdwajaniu się końcówek.

Napary z czystka pomagają na boreliozę. Poza tym chroni on przed zakażeniem krętkami, ale też pomaga je zneutralizować, gdy dojdzie już do takiego zakażenia. Najczęściej z czystka wykonuje się napary oraz herbaty.

14. Dynia

Dynia tak naprawdę nie jest warzywem, ale owocem jagodowym. Miąższ dyni zawiera tylko 32 kcal, ale i tak jest bardzo odżywczy. W jego składzie można znaleźć karoten, dzięki któremu dynia ma pomarańczowy kolor, ale też korzystnie wpływa na kolor naszej skóry. Beta – karoten zawarty w dyni pobudza odporność organizmu, a do tego jest silnym przeciwutleniaczem. W miąższu tym znajduje się też witamina C, PP oraz witaminy z grupy B, a także pierwiastki mineralne, takie jak: wapń, żelazo, potas, magnez, miedź oraz fosfor. W dyni są również pektyny, które łagodnie oddziaływają na układ pokarmowy, wspomagają trawienie, a do tego obecne są w niej kwasy organiczne.

Od wielu lat jest też bardzo ważnym produktem, który wspomaga leczenie miażdżycy, obniża poziom cholesterolu we krwi, ale też wpływa na leczenie nadciśnienia tętniczego, niewydolności nerek, otyłości, chorób związanych z wątrobą oraz chorób związanych z zaburzeniami przemiany materii.

Właściwości zdrowotne mają również pestki dyni, które są źródłem witaminy E, nazywanej witaminą młodości i korzystnie wpływa na stan naszej skóry. W pestkach znajduje się też cynk i selen, które wspomagają antyrodnikowe działanie zarówno witaminy E, jak i witaminy A i C. Poza tym w pestkach zawarte są te związki białkowe, cukry, pektyny, karoten, witamina PP oraz witaminy z grupy B.

Pestki dyni uważane są też za źródło tłuszczu, a od wielu lat ceniony jest olej z pestek z dyni. 80% tłuszczów zawartych w pestkach zawiera bezcenne nienasycone kwasy tłuszczowe, a z tego około 60% to wielokrotnie nasycone kwasy tłuszczowe z rodziny omega, które są bardzo potrzebne do syntezy witaminy D, wytwarzania hormonów oraz poprawiają też pracę mózgu, a także układu nerwowego. Wpływają też na zapobieganie schorzeniom prostaty, obniżają poziom cholesterolu i cukru we krwi, wspomagają leczenie choroby wieńcowej, działają przeciwpasożytniczo, moczopędnie i przeciwzapalnie.

15. Gruszki

Właściwości zdrowotne gruszek znane są od wieków. Jako jedne z nielicznych owoców zawierają jod, który pozytywnie wpływa na funkcjonowanie tarczycy. Poza tym zawierają dużo boru, który poprawia pracę mózgu oraz możliwość koncentracji, ale też mogą zapobiegać udarowi mózgu, jak i rozwojowi nadciśnienia. Bor zapobiega też utracie wapnia z kości, a dzięki temu gruszki są polecane dla osób narażonych na osteoporozę.

Jedzenie gruszek może wpłynąć na zmniejszenie się ryzyka pojawienia się udaru mózgu, ale też obniżają ciśnienie krwi. Zawierają duże ilości potasu, który wpływa na zapobieganie rozwojowi nadciśnienia. Potas jest odpowiedzialny za hamowanie zlepiania się płytek krwi, a poprzez to ogranicza tworzenie się skrzepów. To sprawia, że naczynia są bardziej drożne, a krew może swobodniej krążyć, a dzięki temu spada ciśnienie. Potas wpływa te zna przyspieszenie wydalania nadmiaru sodu przez nerki, który wpływa na rozwój nadciśnienia oraz innych chorób układu sercowo – naczyniowego. Ponad to potas też wspomaga prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego oraz mięśniowego, a w tym również mięśnia sercowego.

Warto jeść gruszki, jeżeli borykamy się z problemami, jakimi są zaparcia albo biegunki. Jeśli chodzi o zaparcia, to warto jeść miękkie i dojrzałe gruszki, ponieważ pobudzają one trawienie, ale trzeb uważać, ponieważ spożycie ich w większych ilościach może wywołać biegunkę. Natomiast dla osób, które mają już biegunkę, to powinny one zastosować odmiany cierpkich oraz mało soczystych gruszek, które mają w swoim składzie przeciwbiegunkowe garbniki.

Poza tym są wykorzystywane w kosmetyce, gdyż ekstrakt z gruszek jest jednym ze składników szamponów do włosów. Dzięki zawartej w nich glukozie włosy stają się elastyczne, a dzięki temu, np. nie rozdwajają się końcówki. Wyciąg z gruszek stosowany jest też przy leczeniu dermatoz, egzem oraz trądziku.

16. Jabłka

Jabłka zawierają 83% wody, a także witaminy A, C, B1, B2, B3 oraz PP, a także miko- i makroelementy, takie jak: magnez, potas, wapń, żelazo, krzem, siarka, miedź i cynk. Badania naukowców dowiodły, że regularne jedzenie jabłek chroni przed rakiem jelita grubego, ponieważ zawierają flawonoidy, które działają przeciwutleniająco, czyli zwalczają wolne rodniki, które są odpowiedzialne uszkadzanie tkanek, ale też zapobiegają powstawaniu i namnażaniu się nieprawidłowych komórek.

Owoce te stosowane są od lat w medycynie naturalnej. Ugotowane i starte jabłka stosuje się przy biegunce u dzieci, a u osób dorosłych przy niestrawności i chorobie wrzodowej. Poza tym jabłka zawierają pektyny, które oczyszczają organizm z toksyn. Zawierają też błonnik, który sprzyja obniżeniu poziomu cholesterolu we kwi, ale też reguluje pracę jelit, a to oznacza, że likwiduje zaparcia.

Bardzo zdrowa w jabłku jest również skórka, w której znajduje się, np. kwas ursolowy, który wpływa na zdrowie naszych mięśni, ma właściwości przeciwzapalne, zapobiega odkładaniu się blaszki miażdżycowej, a także wspomaga produkcję kolagenu. W skórce również znajduje się błonnik oraz foliany i witamina A, C oraz K. Do tego ma wapń, potas i fosfor. Oczywiście wszystko to znajduje się w jabłku surowym, a w gotowanym czy pieczonym już ich nie ma.

W całym jabłku znajdują się cenne wartości, a nawet ogryzek, ponieważ zawiera twarde okrywy nasienne, które nie są trawione, a w wyniku tego czyszczą nasz przewód pokarmowy. Właściwości zdrowotne mają również nasiona, a kiedyś stosowano je przy niedoczynności tarczycy.

17. Jarmuż

Liście jarmużu zawierają białka, błonnik, a także witaminy C i K oraz sole mineralne, przeważnie wapń i potas, a także sulforafan, czyli przeciwutleniacz, który ma właściwości antynowotworowe. Sulforafan może uchronić, np. przed rakiem płuc, prostaty ni jelita grubego. Jednak, aby zachował on swoje wszystkie właściwości powinien być gotowany przez maksymalnie 3 – 4 minuty. W jego składzie znajdują się też indole, które są odpowiedzialne za hamowanie wydzielania aktywnych estrogenów, a poprzez to zapobiegają rakowi piersi. Do tego jarmuż zawiera karotenoidy, np. luteinę, beta karoten oraz zeaksantynę, a są to również przeciwutleniacze, które hamują szkodliwe procesy oksydacyjne, czyli też mogą zapobiegać rozwojowi chorób nowotworowych.

W jarmużu jest również barwnik chlorofil, który też ma działanie przeciwutleniające i bierze udział w procesach oczyszczania organizmu. To także źródło witaminy K, która też hamuje rozwój niektórych nowotworów, czyli raka piersi, jajnika, okrężnicy, wątroby oraz pęcherzyk żółciowego. Jarmuż wspomaga też pracę układu sercowo – naczyniowego. Najwięcej jest w nim potasu, który sprawia, że naczynia krwionośne są bardziej drożne, a to powoduje, że krew krąży swobodniej i spada ciśnienie. Zawiera także wapń, który odpowiada za pompowanie krwi do wszystkich tkanek ciała.

Jarmuż to także skarbnica witaminy C, która uszczelnia oraz wzmacnia naczynia krwionośne, hamuje utlenianie złego cholesterolu, a dzięki temu zapobiega miażdżycy. Obniża także ciśnienie krwi, uczestniczy w wytwarzaniu czerwonych krwinek, co chroni przed wystąpieniem anemii. Natomiast witamina K bierze udział w procesie krzepnięcia krwi, np. zmniejsza krwawienia miesiączkowe. Dzięki obecności sulforafanu jarmuż może uchronić przed wrzodami żołądka oraz dwunastnicy. Zawiera też dużo beta – karotenu, z którego wytwarzana jest witamina A, a uczestniczy ona w procesie widzenia, np. zapobiega zespołowi suchego oka.

Jednak nie każdy może jeść jarmuż, np. osoby z chorobami tarczycy, ale też powinny go unikać osoby z kamicą szczawianową, ponieważ zawiera szczawiany.

18. Jeżyny

Jeżyny mają bardzo wiele właściwości prozdrowotnych. Znajduje się w nich kilka silnych przeciwutleniaczy, które niszczą wolne rodniki, które są odpowiedzialne za powstawanie komórek rakowych. Do tych silnych przeciwutleniaczy zalicza się: antocyjany, kwas elagowy oraz kwasy fenolowe. Poza tym jeżyny wspomagają pracę układu krążenia, ponieważ zawierają trzy ważne substancje. Jedną z nich są antocyjany, które zwiększają elastyczność naczyń włosowatych, a także wzmagają i odtruwają serce. Mają także witaminę C, która zwiększa odporność komórek, a także błonnik pokarmowy, który ogranicza wchłanianie niezdrowych tłuszczów, a poprzez to zmniejsza ryzyko chorób serca.

Owoce te są też skuteczne w zapobieganiu chorobom oczu, ponieważ zawierają dużo witaminy C i E, dzięki czemu mogą zmniejszyć ryzyko rozwoju zwyrodnienia plamki żółtej. W jeżynach znajduje sie również witamina K, która pełni ważną rolę w powstawaniu białka, które występuje w tkance kostnej. Niedobór tej witaminy może skutkować nieprawidłową produkcją tego białka, a to spowoduje obniżenie gęstości kości i może się zwiększyć ryzyko złamań. Ponad to zawierają także wapń i magnez, które również biorą udział w tworzeniu tkanki kostnej,

Do tego jeżyny zawierają fito estrogeny, które są naturalnie występującymi estrogenami roślinnymi i dzięki temu mogą łagodzić objawy zespołu przedmiesiączkowego, a także objawy menopauzy, a przeważnie uderzenia gorąca. Jeśli chodzi o odchudzanie, to jeżyny są niskokaloryczne, dlatego są doskonałym uzupełnieniem diety odchudzającej. Poza tym zawierają pektyny, czyli rozpuszczalny błonnik pokarmowy, który daje uczucie sytości.

Ze wszystkich owoców leśnych to właśnie jeżyny zawierają najwięcej witaminy E, która jest uznawana za witaminę młodości. Jeżyny to także źródło antyoksydantów, które opóźniają procesy starzenia się skóry

19. Kalafior

W kalafiorze można znaleźć witaminy z grupy B oraz kwas foliowy, a także witaminę C, E oraz K, ale także zawiera minerały, takie jak: magnez, wapń, fosfor, potas i mangan, a do tego jest bardzo dobrym źródłem białka roślinnego. Poza tym ma śladowe ilości tłuszczu, a do tego dostarcza nie tylko proteiny, ale również błonnik i kwasy tłuszczowe omega 3.

Kalafior bardzo dobrze wspomaga układ krążenia, ponieważ zawiera witaminę K, która ma właściwości przeciwzapalne, a także wpływa na lepsze krążenie krwi. Dzięki temu zapobiega nagromadzeniu się tłuszczu we krwi, który może doprowadzić do problemów krążeniowych, a tym samym wywołać miażdżycę. Kalafior zawiera też sulforafan, który pomaga obniżyć ciśnienie krwi.

W kalafiorze jest też mnóstwo błonnika, którzy ma ważny udział w procesach trawiennych, ale też oczyszcza organizm z toksyn. Tutaj też ważne znaczenie ma sulforafan, który ochrania wyściółkę żołądka, a dzięki temu żołądek jest bardziej odporny na działanie szkodliwych bakterii. Poza tym ma w swoim składzie duże ilości izotiocynanianów, które pomagają chronić żołądkiem przed wrzodami, a jelito grube przed nowotworem. Zarówno sulforafan, jak i izotiocyjaniany biorą udział w walce z rakiem, ale też kalafior chroni przed rakiem płuc, pęcherza, prostaty, piersi, jajników oraz macicy.

Warzywo to również korzystnie wpływa na zdrowie naszych oczu, ponieważ zawiera dużo witaminy C oraz przeciwutleniacze. Do tego sulforafan chroni też skórę przed uszkodzeniami, które zostały wywołane promieniowaniem UV. Chroni również organizm przed zaburzeniami neurodegeneracyjnymi, a dzięki temu zmniejsza się ryzyko pojawienia się choroby Parkinsona albo Alzheimera. Kalafior ma też właściwości przeciwzapalne i przeciwutleniające, a do tego obniża ciśnienie oraz poziom złego cholesterolu. Jedząc kalafior, można też wyrównać poziom elektrolitów w organizmie.

Zawiera też fosfor, który pomaga w regeneracji błon komórkowych, co jest bardzo ważne dla prawidłowej pracy mózgu oraz układu nerwowego. Może również ochronić organizm przed cukrzycą, a to dzięki dużej ilości witaminy C oraz potasu, dzięki którym organizm reguluje metabolizm oraz poziom glukozy we krwi.

20. Kapusta kiszona

W kapuście kiszonej znajduje się wiele witamin, np. C i E, a także błonnik oraz składniki mineralne, takie jak: wapń, potas, żelazo, cynk, selen, mangan i siarka. Ma też dużą ilość przeciwutleniaczy, czyli: witamina C, E, beta – karoten, polifenole, flawonoidy oraz selen. Te przeciwutleniacze odpowiedzialne są za neutralizowanie reaktywnych form tlenu, które mają duży wpływ na rozwój zmian nowotworowych w organizmie człowieka.

Kapusta kiszona zawiera duże ilości witaminy C, która aktywuje wiele enzymów, wspomaga procesy metaboliczne, pełni istotną rolę w oddychaniu komórkowym, usuwa nadmiar wolnych rodników, czyli działa przeciwulteniająco, wpływa na prawidłowy stan układu krwionośnego i nerwowego, ułatwia gojenie się ran, wspomaga system immunologiczny, wspomaga wchłanianie żelaza, bierze udział w syntezie kolagenu oraz warunkuje odpowiedni stan skóry, a także bierze udział w przemianie tryptofanu w serotoninę, która poprawia nastrój, przeciwdziała depresji, poprawia koncentrację i wpływa na lepszy sen.

Kiszona kapusta wykazuje działanie przeciwnowotworowe, ponieważ zawiera przeciwutleniacze oraz glukozynolany. To właśnie glukozynolany potrafią pobudzać aktywność enzymów I i II fazy do detoksykacji, ale też biorą udział w przemianie glukorafaniny w sulforafan, który usuwa z organizmu toksyczne substancje o charakterze kancerogennym, ale też wykazuje bezpośredni wpływ na komórki nowotworowe oraz stymuluje ich śmierć.

Poza tym kapusta kiszona wzmacnia układ odpornościowy, wpływa na wzrost koncentracji, aktywuje pracę mózgu. Zawiera dużo błonnika, a więc przeciwdziała zaparciom, obniża stężenie cholesterolu oraz trójglicerydów we krwi. Ma też potas, który wpływa na prawidłowy stan mięśni, a przeważnie mięśnia sercowego. Duża ilość wapnia również wpływa korzystnie na kości, zapobiega rozwojowi krzywicy u dzieci, Au dorosłych osteomalacji. Kapusta kiszona wpływa na utratę masy ciała, gdyż jest niskokaloryczna zawiera dużo błonnika, co poprawia perystaltykę jelit, oczyszcza organizm z toksyn i powoduje szybkie pojawienie się uczucia sytości.

Ma wiele cennych właściwości zdrowotnych, ale i tak nie powinny go spożywać osoby chore na nerki, nadciśnienie tętnicze i te, które są na diecie lekkostrawnej.

21. Kasza jaglana

Kasza jaglana ma podobne właściwości odżywcze jak kasza gryczana. Zawiera bardzo mało skrobi, a za to dostarcza bardzo dużą ilość białka, które jest łatwo przyswajalne. Znajduje się w niej również witamina B1, B2 oraz B6, a także witamina E, żelazo, miedź, krzem i lecytyna.

Jest to kasza lekkostrawna, a więc można ją stosować w diecie u osób z problematami układu pokarmowego. Nie zawiera glutenu, a więc mogą ją spożywać również alergicy. Do tego ma właściwości antywirusowe i można ją stosować przy katarze, ponieważ działa wysuszająco na błony śluzowe. Poza tym jej spożywanie przywraca organizmowi równowagę kwasowo – zasadową. Walczy również ze zgagą, ponieważ neutralizuje kwasy żołądkowe. Ma właściwości rozgrzewające, więc bardzo dobrze sprawdza się zimą. Zawiera krzem, który wpływa korzystnie na włosy, skórę, i paznokcie, a także zapobiega odwapnieniu kości. Ponad to ma witaminę E oraz lecytynę, które poprawiają pamięć i koncentrację.

22. Maliny

W malinach znajdują się kwasy organiczne, np. jabłkowy, cytrynowy i salicylowy, a także pektyny, antocyjany, cukry i lotne związki zapachowe. Malina zawiera również wiele cennych witamin: C, E, B1, B2 oraz B6, a także wiele substancji mineralnych, np. potas, magnez, wapń i żelazo. Natomiast w liściach malin znajdują się garbniki, kwasy organiczne, flawonoidy, związki żywicowe oraz sole mineralne, np. żelazo, miedź i wapń.

Badania przeprowadzone przez naukowców na zwierzętach dowodzą, że maliny korzystnie wpływają a leczenie nowotworów, gdyż zawierają cenny kwas ferulowy oraz beta – sitosterol. Poza tym maliny zawierają antocyjany, które obniżają poziom glukozy we krwi po zjedzeniu posiłku bogatego w skrobię.

Ponad to maliny mogą uczulać, ponieważ zawierają salicylany. Do tego owoce i liście malin są doskonałym środkiem przeciwgorączkowym, gdyż pobudzają czynności gruczołów potowych, a pot, który paruje ze skóry, powoduje obniżenie temperatury. Przetwory z owoców i liści malin od bardzo dawna stosuje się do zwalczania gorączki i to w przebiegu wirusowych, jak i bakteryjnych chorób. Poza tym maliny można wykorzystywać również leczeniu i zapobieganiu infekcjom zatok, ponieważ zawierają duże ilości witaminy C.

Liście malin mają też działanie ściągające, przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Zawierają garbniki, które hamują rozwój bakterii jelitowych oraz skutecznie zmniejszają biegunkę. Przetwory z liści malin są też skuteczne przy słabo nasilonych wzdęciach. Pomagają również w łagodzeniu bólu miesiączkowego, ale nie wolno ich nadużywać przez kobiety w ciąży. Herbata z liści malin jest także dobra w leczeniu porannych mdłości oraz wymiotów.

23. Marchewka

W marchewce znajduje się bardzo dużo karotenoidów, a są to związki, które są przeciwutleniaczami, ale też odpowiadają za kolor pomarańczowy marchewki. Znajdują się w niej wszystkie rodzaje karotenoidów: alfa – karoten, luteina, zeaksantyna oraz małe ilości likopenu. Jednak najwięcej znajduje się w niej beta – karotenu.

To właśnie beta – karoten jest odpowiedzialny za prawidłowe funkcjonowanie wzroku, wzmacnia odporność, wspomaga leczenie trądziku, ale też opóźnia pojawienie się zmarszczek, ale jego największą zaletą jest to, że przyspiesza opalanie oraz przedłuża efekty kąpieli słonecznych. Jednak trzeba pamiętać, że nie Wilno przesadzać z piciem soku marchewkowego, ponieważ wtedy nie uzyskamy pięknej opalenizny, ale marchewkowy kolor skóry, czyli tzw. karotenoza albo karotenemia. Poza tym nadmierne spożywanie beta – karotenu powoduje, że w organizmie dochodzi do nadmiernej produkcji prowitaminy A, co też może niekorzystnie wpłynąć na zdrowie. Zbyt duże ilości witaminy A powodują, że staje się ona toksyczna i w związku z tym może spowodować powiększenie wątroby, nadmierną pobudliwość, choroby skóry oraz zaburzenia wzroku.

Beta – karoten w marchewce to silny przeciwutleniacz, który może zapobiegać rozwojowi chorób nowotworowych, takich jak: rak jamy ustnej, przełyku, krtani oraz pęcherza moczowego. Naukowcy w swoich badaniach dowodzą, że marchewka może również ochronić przed rakiem prostaty, ponieważ zawiera związek o działaniu ant nowotworowym, jakim jest kwas Reginowy, który jest metabolitem witaminy A. Ważną substancją w marchewce, która również może ochronić przed rozwojem raka jest falkarinol.

Marchewka zawiera pektyny, które obniżają poziom cholesterolu we krwi oraz przeciwdziałają miażdżycy, a wyciągi z owoców marchewki podawane są w lekkich, przewlekłych stanach choroby wieńcowej, a w ciężkich przypadkach, jako lek pomocniczy i wspomagający. Marchewka zawiera flawonoidy, które działają przeciwskurczowo na naczynia wieńcowe, ale też zwiększają przepływ krwi do mięśnia sercowego.

Marchewka może być również stosowana przy niedoborze witaminy A, ale też można podawać ją małym dzieciom oraz młodzieży przy niedożywieniu, niedokrwistości, i przy stanach zapalnych skóry. W medycynie naturalnej stosowana również była przeciwko robakom przeciw owsikom i gliście ludzkiej. Natomiast u osób starczych marchewka zwiększa odporność oraz usprawnia perystaltykę jelit.

24. Melasa z buraków

Melasę z buraków można wykorzystywać, jako zamiennik cukru, a w związku z tym stosować, np. do wypieków. Natomiast w przemyśle wykorzystuje się ją do produkcji alkoholi. Poza cukrem melasa buraczana zawiera wapń, magnez, żelazo, potas, a także witaminę B6.

Wapń bierze udział w procesie krzepnięcia krwi oraz wpływa na przekazywania impulsów nerwowych, a tym samym wspomaga pracę układu nerwowego. Magnez także bardzo dobrze wpływa na pracę mózgu oraz wspomaga działanie układu sercowo – naczyniowego. Natomiast potas bierze udział w kontrolowaniu ciśnienia krwi, ale też jest niezbędny do prawidłowej pracy nerek. Z kolei żelazo wpływa na odporność organizmu i bierze też udział w procesie dostarczania tlenu różnym komórkom organizmu.

Cukier biały, w porównaniu melasą buraczaną, w czasie procesu oczyszczania zostaje pozbawiony składników odżywczych i w związku z tym dostarcza do organizmu same puste kalorie.

25. Miód

Miód jest nie tylko dobry, ale i również bardzo dobry. Bardzo ważne znaczenie w miodzie mają enzymy, które pochodzą głównie z gruczołów ślinowych owadów. W miodzie znajduje się nadtlenek wodoru, a jest to substancja, która ma właściwości bakteriostatyczne, a w 3% roztworze znana jest pod nazwą wody utlenionej.

Inne substancje, które wytwarzają pszczoły i wprowadzane są przez nie do miodu to: lizozym, inhibina oraz apidycyna. Te substancje działają, np. na gronkowce, paciorkowce oraz pałeczki gram – ujemne. Poza tym miód wpływa również na laseczki wąglika, prątki gruźlicy, rzęsistka pochwowego, a także na grzyby drożdżoidalne z rodzaju Candida, które są chorobotwórcze dla człowieka. Ponad to w miodzie można znaleźć mikroelementy, takie jak: potas, fosfor, chlor, magnez, wapń, żelazo, mangan, kobalt, molibden, a także witaminy: A, B1, B2, B6, B12, C oraz kwas foliowy, pantotenowy i biotynę.

Miód znany jest również z tego, że dobrze działa na serce, gdyż zawiera acetylocholinę, która wzmacnia wydolność mięśnia sercowego. Inne właściwości lecznicze miodu, na które warto zwrócić uwagę to: zmniejsza ryzyko powstawania bliznowców, przyspiesza gojenie się ran, działa przeciwbiegunkowo, leczy wrzody żołądka, obniża ciśnienie tętnicze krwi, pobudza do pracy mózg, ale też koi nerw i działa nasennie, jest skuteczny na przeziębienia, kłopoty z gardłem, a także hamuje procesy miażdżycowe i leczy schorzenia wątroby oraz dróg żółciowych.

26. Młody jęczmień

Młody jęczmień znany jest szczególnie wśród osób, które interesują się zdrowym odżywianiem. Jest to pochodzenia roślinnego, który zawiera duże ilości błonnika, ale też ma właściwości odchudzające. W swoim skaldzie zawiera: witaminę A, C, B1, B2, B3, B6, kwas foliowy, beta karoten, a także potas, wapń, krzem, żelazo, sód, mangan oraz fosfor. Natomiast swój intensywny kolor zawdzięcza dużej zawartości chlorofilu. Zawiera również antyoksydant, jakim jest glikozylisowiteksyna, która bardzo skutecznie opóźnia procesy starzenia się organizmu. Jest to także dobre źródło aminokwasów.

Może być doskonałym dodatkiem do zbilansowanej diety. Młody jęczmień utrzymuje na dłużej uczucie sytości, dzięki czemu pomaga schudnąć. Zawiera też dużo błonnika, a więc poprawia perystaltykę jelit, dlatego polecany jest dla osób, których problemem są zaparcia. Doskonale oczyszcza organizm z toksyn oraz zanieczyszczeń, dzięki czemu składniki odżywcze, które są dostarczane do organizmu są lepiej przyswajalne. Zawarty w nim chlorofil pomaga w utrzymaniu równowagi kwasowo – zasadowej oraz przyspiesza metabolizm tłuszczu i skutecznie obniża stężenie frakcji LDL.

Duża ilość wapnia wpływa korzystnie na kondycję kości, wzmacnia je, ale też zapobiega ich złamaniom. Młody jęczmień zmniejsza też napięcie oraz ma działanie uspokajające. Zawarty w nim cynk, krzem oraz mangan poprawiają kondycję włosów, skóry i paznokci. Pomaga też walczyć z trądzikiem oraz problemami skórnymi. Ma też działanie przeciwzapalne o dezynfekujące, a to niweluje bakterie i skutecznie walczy z nieświeżym oddechem. Ma w swoim składzie również antyoksydanty, a poprzez to regularne jego spożywanie może działać antykancerogennie. Poza tym młody jęczmień zmniejsza stężenie cukru we krwi oraz zapobiega jego wahaniom.

Niestety podczas stosowania młodego jęczmienia mogą się pojawić skutki uboczne, które występują bardzo sporadycznie i ustępują stopniowo po zakończeniu . Te najczęstsze skutki uboczne to: uszkodzenia nerek i wątroby, rozregulowanie pracy jelit, zawroty głowy, nudności oraz znużenie. Dlatego nie wolno przekraczać zalecanej normy.

27. Morele

W morelach znajdują się witaminy grupy B, a także witamina C, A, PP oraz sole mineralne, flawonoidy, garbniki, pektyny, mała ilość skrobi, kwasy organiczne, np. winowy, cytrynowy i jabłkowy oraz dość dużo cukrów.

Morele korzystnie wpływają na trawienie i zapobiegają anemii. Szczególnie morele suszone mają dużo właściwości zdrowotnych. Mają działanie zasadotwórcze na organizm i powinny je jeść osoby, które cierpią na nadkwasotę oraz te, które jedzą codziennie mięso. Poza tym morele to idealna przekąska dla sportowców, gdyż zjedzenie kilku moreli po treningu może przywrócić równowagę kwasowo – zasadową w organizmie człowieka.

Ponad to morele zawierają beta – karoten, który jest silnym przeciwutleniaczem i chroni przed działaniem wolnych rodników, które są odpowiedzialne za wiele chorób, a w tym nowotwory. Do tego beta – karoten wspomaga wzrok oraz chroni skórę przed nadmiernym promieniowaniem UV. Morele zawierają też dużo potasu, a on reguluje ciśnienie krwi i pracę nerek.

W morelach właściwości zdrowotne mają również pestki, które stosowane są przeważnie w chorobach związanych z układem oddechowym. Pestki można podzielić na słodkie (te pochodzące z Azji) oraz gorzkie (te pochodzące z Europy). W słodkich pestkach jest dużo witamin z grupy B.

28. Natka pietruszki

W natce pietruszki znajduje się dużo witamin: A, C, E, K, B2, B3, B6, B9. Okazuje się, że natka pietruszki dostarcza więcej witaminy C niż cytrusy, papryka lub czarna porzeczka. Poza tym znajduje się w niej wiele mikro- i makroelementów, np. magnez, wapń, fosfor, potas, żelazo. sód, cynk, miedź oraz mangan. W liściach natki pietruszki znajduje się również błonnik, chlorofil, olejki eteryczne, które zawierają, np. mirystycynę oraz eugenol, a także flawonoidy, czyli luteoliny oraz apigeniny.

Natka pietruszki zawiera substancje o właściwościach przeciwzapalnych i antyseptycznych, a także witamina C, która wzmacnia odporność organizmu. W związku z tym dodawanie natki pietruszki do posiłków chroni przed infekcjami, ale też łagodzi ich objawy. Zawarty w niej chlorofil ma działanie antybakteryjne, a dzięki temu zapobiega stanom zapalnym jamy ustnej, a także niweluje nieprzyjemne zapachy.

Poza tym ma ona korzystny wpływ na układ krwionośny. Dzięki temu, że zawiera żelazo, witaminę C oraz kwas foliowy to działa krwiotwórczo i zapobiega anemii. Do tego witamina C wzmacnia naczynia krwionośne. Jeśli chodzi o witaminy z grupy B, to one obniżają poziom homocysteiny we krwi, a poprzez to zmniejszają ryzyko zawału serca oraz udaru mózgu. Witamina K jest odpowiedzialna za zwiększanie krzepliwości krwi. Ma też właściwości moczopędne oraz obniżające ciśnienie tętnicze krwi.

Jest źródłem antyoksydantów, więc jej regularne spożywanie ogranicza ryzyko rozwoju miażdżycy oraz choroby niedokrwiennej serca. Zawiera przeciwutleniacze, które korzystnie wpływają na wzrok i pomagają zapobiegać chorobom oczu. Dzięki nim można utrzymać w dobrym stanie skórę, włosy i paznokcie.

Substancje, takie jak: witaminy, flawonoidy oraz składniki olejków eterycznych mają działanie przeciwrakowe. Nie tylko zapobiegają kancerogenezie, ale też ograniczają szkodliwe działanie wolnych rodników oraz uzupełniają terapię istniejących już nowotworów. Poza tym natka pietruszki oczyszcza organizm z substancji rakotwórczych.

Spożywanie natki pietruszki wpływa na prace nerek, ułatwia odprowadzanie nadmiaru wody z organizmu, a dzięki temu oczyszcza go z toksyn. Dlatego jest ważnym składnikiem diety odchudzającej, a zawarte w niej substancje regulują i przyspieszają metabolizm oraz zmniejszają wzdęcia.

Zawiera związki bioaktywne, które zmniejszają dolegliwości związane z menstruacją, biorą udział w regulacji cyklu, redukują obrzęki oraz zmniejszają bóle miesiączkowe.

29. Ocet jabłkowy

W occie jabłkowym można znaleźć enzymy, aminokwasy, pektyny, związki polifenolowe, takie jak: kwas galusowy, katechiny, epikatechniny oraz kwas chloro genowy, kawowy oraz kumarowy. Poza tym są w nim niewielkie ilości witamin oraz składników mineralnych: witamina B1, B2, B3, B5, B6, C, biotyna, kwas foliowy oraz sód, potas, fosfor, magnez, wapń i żelazo.

Głównym składnikiem octu jabłkowego jest kwas octowy, który ma działanie antybakteryjne oraz antyseptyczne. W badaniach dowiedziono, że ocet jabłkowy hamuje namnażanie bakterii chorobotwórczych, ale w stężeniach, które mogą uszkodzić komórki skóry właściwej. Dlatego lepiej nie stosować go bezpośrednio na skórę w wyższej koncentracji. Natomiast 2% roztwór kwasu octowego można stosować do leczenia zapalenia ucha środkowego, ale może podrażnić skórę.

Ocet ten badano na szczurach i dowiedziono, że obniża on poziom cholesterolu i trójglicerydów. Poza tym obecny w nim kwas chlorogenowy będzie hamował utlenianie cholesterolu LDL, co zmniejsza ryzyko rozwoju miażdżycy. Jednak brakuje badań, które potwierdziłyby takie działanie octu u ludzi. Regularne stosowanie takiego octu może również wpłynąć na zmniejszenie czynników ryzyka rozwoju chorób układu sercowo – naczyniowego.

Ocet jabłkowy zmniejsza równie stężenie glukozy we krwi, a także zwiększa wrażliwość komórek na insulinę. Za takie działanie hipoglikemiczne octu odpowiada kwas octowy. Wykazano również, że ocet może mieć wpływ na utratę nadmiernej tkanki tłuszczowej, gdyż reguluje poziom glukozy we krwi oraz zmniejsza wydzielanie glukozy we krwi, a tym samym sprzyja utracie zbędnych kilogramów. Sprawia też, że zwiększa się uczucie sytości.

Octu jabłkowego nie wolno wypijać bezpośrednio w większych ilościach. Poza tym warto wiedzieć, że czysty ocet jabłkowy ma kwaśny odczyn, ale też może uszkadzać szkliwo zębów. Stosowany w nadmiernej ilości może podrażniać oraz poparzyć jamę ustną oraz przełyk. Należy też uważać z octem jabłkowym, gdy przyjmuje się leki obniżające poziom glukozy we krwi, ponieważ w połączeniu z nimi może spowodować hipoglikemię.

30. Ogórki gruntowe

Ogórki gruntowe mają delikatny, łagodny i orzeźwiający smak. W swoim skaldzie zawierają związki, które działają alkalizująco, a to oznacza, że mają zdolność do odkwaszania organizmu. Zawierają dużo wody, a więc są niskokaloryczne i są dobrym składnikiem różnych diet odchudzających. Poza tym pomagają usuwać nadmiar wody z organizmu. Pomagają także zwalczać obrzęki w chorobach układu moczowego oraz w chorobie reumatycznej. Zapobiegają także zaparciom, ponieważ przyspieszają pasaż jelitowy.

Poza tym znalazły zastosowanie w kosmetyce, ponieważ mają właściwości zmniejszające opuchliznę oraz cienie pod oczami. Do tego wyciąg z ogórka ma działanie kojące na skórę, ale też odświeża i tonizuje skórę oraz łagodzi podrażnienia. Może też pomóc skórze z trądzikiem, gdyż zmniejsza widoczność porów i skutecznie oczyszcza skórę.

Warto też wykorzystywać pestki ogórka, które również mają korzystne działanie na nasz organizm, a przygotowywane napary z pestek łagodzą problemy układu moczowego.

Ogórki zawierają enzym – askorbinazę – który jest odpowiedzialny za utlenianie witaminy C. Dlatego nie jest polecane łączenie warzyw bogatych w tę witaminę z ogórkami.

Ogórki w 96% składają się z wody, ale w ich składzie można znaleźć również niewielkie ilości witamin oraz składników mineralnych. Znajduje się w nim witamina A, C oraz witaminy z grupy B oraz kwas foliowy, a także składniki mineralne, czyli cynk, żelazo, potas, fosfor, magnez, wapń i sód. W ogórkach można znaleźć również błonnik.

Niektóre osoby źle tolerują ogórki, ponieważ powodują one u nich wzdęcia i złe samopoczucie.

Ponad to ogórki można stosować do łagodzenia objawów problemów układu moczowego, stanów zapalnych, a także do usuwania nadmiaru wody w organizmie. Są też idealnym składnikiem diet odchudzających. Znalazły również zastosowanie w kosmetyce, ponieważ mają właściwości łagodząco – upiększające. Są składnikiem różnych preparatów, kremów i maseczek, które mają działanie ściągające oraz mniejszą opuchlizny. Idealnie oczyszczają i odświeżają cerę.

31. Ogórki kiszone

W przeciwieństwie do ogórków świeżych, te kiszone są wzbogacone o różne składniki odżywcze, które bardzo dobrze wpływają na kondycję całego organizmu. W wyniku kiszenia wzrasta dwukrotnie zawartość witaminy C oraz witamin z grupy B. Poza tym ogórki kiszone zawierają witaminę E, czyli witaminę młodości, oraz witaminę K, która wpływa na proces krzepnięcia krwi.

Ogórki gruntowe, które poddawane są procesowi kiszenia, nabierają nowych właściwości. Takie ogórki kiszone polecane są w różnych dietach odchudzających. Kieszenie powoduje, że stają się one lekkostrawne, a do tego pełne wartości odżywczych. Ogórki te nie tylko wspomagają proces odchudzania, ale również korzystnie wpływają na cały organizm, gdyż wzmacniają go. Pozawalają także oczyścić organizm z toksyn, minimalizują obrzęki i usuwają nagromadzoną w organizmie wodę. Przyspieszają perystaltykę jelit, poprawiają trawienie, ale tez wzmacniają produkcję soków żołądkowych. Do tego zapobiegają infekcjom i wzmacniają działanie układu pokarmowego.

Warto wiedzieć, że w ogórkach kiszonych nie ma enzymu askorbinazy, który odpowiada za niekorzystne działanie witaminy C. Poza tym zawarte są w nich bakterie pro biotyczne, które regulują skład prawidłowej mikroflory bakteryjnej, a sprzyja ona procesom trawienia i wspiera odporność. Ponad to ogórki kiszone zawierają antyoksydanty, czyli izotiocyjaniny, które uszkadzają wolne rodniki, a do tego badania wykazują, że mają one działanie antydepresyjne oraz poprawiają samopoczucie.

32. Olej lniany

Olej lniany wyciska się z nasion lnu. Największą wartością tego oleju jest to, że zawiera około 45% tłuszczu, w skład którego wchodzą głównie nienasycone kwasy tluszczowe omega-3 oraz omega-6. Dzięki kwasom jednonienasyconym dochodzi w organizmie dom obniżenia poziomu złego cholesterolu LDL, a jednocześnie zwiększa się poziom dobrego cholesterolu HDL, a to ogranicza ryzyko chorób, które są związane z układem krążenia.

Ważne znaczenie woleju lnianym mają również wielonienasycone kwasy tuszowe, ponieważ organizm nie jest w stanie samodzielnie ich wytworzyć i dlatego trzeba je dostarczać wraz z pożywieniem. Są one bardzo ważne dla prawidłowego transportu lipidów we krwi, a przeważnie cholesterolu. Te kwasy tłuszczowe wielonienasycone są również głównym budulcem błon wszystkich komórek naszego organizmu, ale też biorą udział w stymulowaniu procesów życiowych. Istotne znaczenie mają w syntezie substancji biologicznie czynnych, które regulują ciśnienie tętnicze krwi, a także pracę układu sercowo – naczyniowego, ośrodkowego oraz obwodowego układu nerwowego.

Nienasycone kwasy tłuszczowe mają też ważne znaczenie dla prawidłowego funkcjonowania przewodu pokarmowego, układu oddechowego oraz nerek i narządów rozrodczych. Niedobór tych kwasów może powodować upośledzenie czynności wielu organów wewnętrznych, ale też może zwiększyć się podatność na infekcje oraz zmiany skórne, np. łuszczenie się, nadmierne wysuszenie oraz odbarwienia. Brak odpowiedniej ilości kwasów może również doprowadzić do niepłodności.

W oleju lnianym jest bardzo dużo witaminy E, która korzystnie wpływa na skórę i urodę naszego organizmu, ale też zmniejsza ryzyko wystąpienia chorób układu krążenia, zmniejsza poziom cholesterolu we krwi, a do tego ogranicza odkładanie się blaszek miażdżycowych. Olej lniany wspomaga leczenie chorób układu krążenia, nadciśnienia, choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy, a także regeneruje błony śluzowe, ale też łagodzi skutki chronicznych zaparć. Poza tym można go również stosować zewnętrznie przy chorobach skóry i przy wypadaniu włosów. Dzięki temu, że przyspiesza regenerację naskórka oraz skóry właściwej, to można go wykorzystywać przy leczeniu odleżyn, owrzodzeń oraz czyraków.

33. Olej rzepakowy

Olej rzepakowy w porównaniu do innych tłuszczów roślinnych zawiera tylko 7% kwasów tłuszczowych nasyconych. Poza tym jest obfity w nienasycone kwasy tłuszczowe, a przeważnie kwas linolowy, czyli omega-6, oraz kwas linolenowy, czyli omega-3. Zarówno jeden, jak i drugi kwas korzystnie wpływają na organizm człowieka, ponieważ obniżają całkowity poziom cholesterolu, wpływają bardzo dobrze na układ nerwowy, pokarmowy, kostny oraz wspierają perystaltykę cukrzycy. Poza tym olej rzepakowy jest źródłem steroli roślinnych, antyoksydantów oraz polifenoli.

W oleju rzepakowym jest ponad 60% kwas oleinowego, wpływa on na pracę ukąłdu sercowo – naczyniowego, obniża poziom złego cholesterolu, a podnosi tego dobrego, zapobiega cukrzycy, reguluje metabolizm, działa antyoksydacyjnie, wzmacnia układ odpornościowy, a także uszczelnia płaszcz lipidowy skóry. Poza tym pomaga pokonać zgagę oraz uniknąć kamieni żółciowych.

Najlepiej można wykorzystać jego właściwości, gdy używa się go na zimno, ale nadaj się też do pieczenia, gotowania, smażenia, ale tu lepiej stosować olej rzepakowy rafinowany.

Nierafinowany olej rzepakowy może być również stosowany w kosmetyce, ponieważ dzięki zawartości kwasów tłuszczowych, witaminy E oraz beta – karotenu – uelastycznia i nawilża skórę. Można go dodać do balsamu i wcierać w suchą skórę dłoni. Nie należy go stosować na cerę tłustą i mieszaną, a na dojrzałą i suchą, ale pod warunkiem, że regularnie stosuje się peelingi, ponieważ olej rzepakowy może nasilać rozwój zaskórników.

34. Orzechy laskowe

Orzechy laskowe nie należą do dietetycznych przekąsek, gdyż dostarczają duże ilości kalorii oraz tłuszczu, ale i tak włączenie ich do zbilansowanej diety może korzystnie wpłynąć na nasze zdrowie. W orzechach tych znajduje się dużo witaminy E, gdyż porcja 100 g tych orzechów zaspokaja dzienne zapotrzebowanie na tę właśnie witaminę. Jest ona bardzo silnym antyoksydantem i dlatego też nazywana jest witaminą młodości. Zapobiega objawom przedwczesnego starzenia się skóry, korzystnie wpływa na jej jędrność, kolor i poziom nawilżenia. Poza tym witamina E ma duże znaczenie dla męskiej potencji, gdyż przyczynia się do wydzielania odpowiedniej ilości hormonu gonadotropowego, który ma wpływ na jakość plemników. Do tego zapobiega problemom z koncentracją, pamięcią, a także rozdrażnieniu oraz osłabieniu mięśni.

Ponad to orzechy laskowe to doskonałe źródło witamin z grupy B, aprzewaznie witaminy B1 i B6, a jedyna witamina, która nie występuje w orzechach to witamina B12. Natomiast witamina B1 jest niezbędna dla prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego, wspomaga też procesy regeneracyjne organizmu oraz gojenie się ran. Z kolei witamina B6 łagodzi objawy napięcia przedmiesiączkowego, poprawia pamięć i koncentrację, ponieważ stymuluje procesy pozyskiwania energii z węglowodanów.

W orzechach laskowych jest również bardzo duża ilość kwasu foliowego, który jest niezbędny dla kobiet w ciąży lub planujących dopiero dziecko. Są także źródłem miedzi, który jest bardzo ważny, ponieważ jego niedobór może spowodować obniżone przyswajanie żelaza, co może doprowadzić do anemii.

Orzechy laskowe bogate są także w magnez, którego brak w organizmie powoduje bezsenność, skurcze mięśniowe, podwyższony poziom stresu, drganie powieki, łamliwość paznokci oraz wypadanie włosów.

35. Orzechy włoskie

Orzechy włoskie zawierają wielonasycone kwasy tłuszczowe oraz sterole roślinne, które mają korzystny wpływ na układ krążenia, ponieważ obniżają poziom złego cholesterolu, działają przeciwzapalnie, zmniejszają lepkość krwi, a także zmniejszają tendencję do powstawania zakrzepów. Mają też koenzym Q10, który pomaga unieczynnić cholesterol LDL oraz L-argininę, która ma wpływ na rozszerzenie się naczyń krwionośnych, a w związku z tym obniża się ciśnienie krwi oraz spada ryzyko zawału serca.

Kwas fenolowy oraz elagowy, które zawarte są w orzechach włoskich mają działanie przeciwnowotworowe, gdyż wiążą i unieszkodliwiają substancje rakotwórcze. Majądużą ilość fosforu, która korzystnie wpływa na pracę mózgu, ale są też źródłem wapnia, żelaza, potasu, cynku i magnezu. Bardzo dobrym sposobem na nadpotliwość, a szczególnie stóp, jest napar z liści orzecha włoskiego, gdyż zawierają one dużo garbników oraz właściwości antybakteryjnych. Taki napar można też dodać do kąpieli, a złagodzi wtedy różne podrażnienia.

Orzechy mogą też leczyć hemoroidy oraz żylaki, a to dzięki obecnym w liściach orzecha włoskiego przeciwzapalnych flawonoidów, garbników oraz związków, które hamują drobne krwawienia z uszkodzonych naczyń. Dzięki temu, że zawierają dużo cynku oraz substancji o działaniu przeciwbakteryjnym i ściągającym orzechy znalazły zastosowanie w różnych kremach oraz maseczkach do cery tłustej i trądzikowej, ale także do cery dojrzałej wykorzystuje się obecne w orzechach witaminy A i E oraz koenzym Q10. Zwalczają one wolne rodniki, zatrzymują wodę w komórkach skóry oraz dodają jej energii, pobudzają procesy odnowy.

Można je również wykorzystywać do łagodzenia kłopotów żołądkowych, gdyż orzechy mają właściwości bakteriobójcze, a to działa na paciorkowce, gronkowce i bakterie duru brzusznego, a także mają działanie grzybobójcze, przeciwzapalne oraz odtruwające i mogą pomóc przy nieżycie przewodu pokarmowego, przy zatruciach oraz biegunkach bakteryjnych. Ponad to zawierają kwas lanolinowy, a dzięki temu korzystnie wpływają na komórki nerwowe. Mają także dużo fosforu, dlatego wpływają na procesy myślowe i szczególnie są polecane osobom uczącym się. Orzechy ot też właściwości ściągające oraz antybakteryjne, dlatego można je znaleźć w wielu kosmetykach do pielęgnacji włosów przetłuszczających się oraz włosów ze skłonnością do łupieży, gdyż działają łagodząco i przeciwzapalnie na skórę głowy.

36. Ostropest plamisty

Z substancji leczniczych w ostropeście plamistym znajduje się sylimaryna, a jest to unikalny kompleks flawonolignanów, które mają właściwości przeciwzapalne, przeciwutleniające, odtruwające, żółciopędne oraz spazmolityczne. Poza tym sylimaryna odpowiada za redukcję poziomu cholesterolu, wspomaga regenerację wątroby, chroni przed miażdżycą, ale też chroni wątrobę przed działaniem trucizn i toksyn, a do tego zmniejsza ryzyko powstawania kamieni żółciowych oraz działa przeciwnowotworowo.

Kolejnym jego składnikiem są kwasy organiczne, a są to związki, które mają działanie antybakteryjne, wspomagające trawienie i żółciopędne. Są w nim jeszcze fitosterole, a są to sterole roślinne, które wpływają na obniżenie poziomu szkodliwego cholesterolu. Zawiera również garbniki, a są to związki o działaniu antyoksydacyjnym, przeciwzapalnym i ściągającym. Ma też kwas linolowy, który chroni przed nowotworami, chorobami układu krążenia, przyspiesza przemianę materii oraz zwiększa wrażliwość komórek na insulinę. Poza tym można w nim znaleźć witaminę C i K, sole mineralne, śluz oraz aminy biogenne.

Ponad to ostropest plamisty można wykorzystać w leczeniu chorób, takich jak: marskość wątroby, alkoholowe lub niealkoholowe stłuszczenie wątroby, kamica żółciowa, nieżyt dróg żółciowych, wirusowe zapalenie wątroby, wysoki poziom cholesterolu, cukrzyca, stany zapalne skóry oraz uszkodzenia wątroby, które są spowodowane alkoholem, narkotykami, lakami albo innymi substancjami toksycznymi.

Natomiast w celach pielęgnacyjnych wykorzystywany jest najczęściej olej z nasion ostropestu, który można stosować bezpośrednio na skórę przy przesuszeniu, odwodnieniu, zwiotczeniu, oparzeniach słonecznych czy widocznych oznakach starzenia się skóry. Ma właściwości przeciwzapalne oraz antyoksydacyjne, a dzięki temu sprawdza się również w łagodzeniu objawów dermatoz, np. rumień czy łuszczyca. Olej z ostropestu może być tez stosowany na włosy i skórę głowy, a zaleca się go głównie przy zniszczonych, suchych i wypadających włosach.

37. Owoce dzikiej róży

Surowiec zielarski z tej rośliny to kwiaty i owoce. Owoce dzikiej różny zawierają bardo dużo witaminy C i warto podkreślić, że mają jej więcej niż cytrusy o jakieś 30 – 40 razy, a poza tym zawierają również witaminę A, B1, B2, E i K, a także kwas foliowy, karotenoidy, flawonoidy, garbniki, kwasy organiczne, pektyny.

Można je stosować przy nadciśnieniu, chorobach serca, wątroby, ale też, jako lek witaminowy. Poza tym mają działanie wzmacniające i przeciwzapalne oraz pomagają w nieżytach przewodu pokarmowego i chronią przed szkorbutem.

Kwiaty również znalazły zastosowanie w lecznictwie, a to dzięki temu, że zawierają dużą ilość flawonoidów, antocyjanów, garbników oraz olejku eterycznego i w związku z tym można je stosować przy niestrawności, bólach gardła oraz różnych dolegliwościach skórnych. Aby odświeżyć cerę, to naparem z płatków dzikiej róży można przemywać twarz.

Poza tym owoce dzikiej róży znalazły zastosowanie w leczniczych mieszankach ziołowych, np. nasercowej, witaminowo – wzmacniającej, o działaniu wykrztuśnym i napotnym. Można je także znaleźć w preparatach, które pomagają w niedomaganiach wątroby oraz przy zaburzeniach krążeniowych. Natomiast w kosmetyce wykorzystywane są przeważnie płatki kwiatów dzikiej róży. Olejek, który pozyskuje się ze świeżych płatków jest jednym ze składników perfum, ale też dodawany jest do mydeł i kremów.

38. Pestki słonecznika

Pestki słonecznika zawierają bardzo dużo białka, tłuszczu, a w tym także nienasyconych kwasów tłuszczowych oraz makro- i mikroskładniki. Białko to ważny element budulcowy. Natomiast funkcja błonnika pokarmowego to funkcja regulacyjna, ale też zapobiega zaparciom. Do tego zawiera jedno- i wielonasycone kwasy tłuszczowe, które obniżają stężenie całkowitego cholesterolu, cholesterolu LDL, trójglicerydów i jednocześnie zwiększają stężenie cholesterolu HDL.

Pestki słonecznika to także źródło fosforu, miedzi, manganu, żelaza, cynku oraz magnezu. Żelazo chroni nasz organizm przed niedokrwistością, zmniejsza ryzyko infekcji oraz zapobiega uczuciu zmęczenia. Natomiast selen razem z witaminą E jest przeciwutleniaczem, który chroni komórki przed uszkodzeniem, a to z kolei zapobiega występowaniu nowotworów lub chorób serca. W przypadku magnezu to jest on ważny dla prawidłowego funkcjonowania układu sercowo – naczyniowego, ale też wspomaga normalizację ciśnienia krwi. Częściowo odpowiada również za utrzymanie struktury szkieletu kostnego, a dzięki temu zapobiega gęstości mineralnej kości, która przyczynia się do osteoporozy. Jest odpowiedzialny także za prawidłowe krzepnięcie krwi, zmniejsza bóle migrenowe głowy, uczucie przewlekłego zmęczenia i zapobiega występowaniu depresji. Jeśli chodzi o miedź, to chroni ona przed stresem oksydacyjnym, a cynk wpływa na prawidłową kondycję skóry, włosów i paznokci. Do tego pestki słonecznika zawierają fitosterole, takie jak: cholina, kwasy fenolowe oraz betaina, które przyczyniają się do obniżenia poziomu cholesterolu, ale też hamują rozwój nowotworów piersi i okrężnicy prostaty.

W słoneczniku można również znaleźć witaminy z grupy B oraz witaminę E, które korzystnie wpływają na funkcjonowanie układu nerwowego. Poza tym witamina E to przeciwutleniacz, który chroni przed chorobami serca, gdyż neutralizuje szkodliwe wolne rodniki, które mogą doprowadzić do miażdżycy. Do tego witamina E zapobiega wystąpieniu demencji oraz choroby Alzheimera.

Pestki słonecznik zapewniają uczucie sytości poprzez regulowanie przemiany materii, gdyż zawierają błonnik oraz wysoką zawartość białka.

39. Pokrzywa

Pokrzywa swoje właściwości lecznicze i kosmetyczne ma dzięki, zawartym w liściach, zielu oraz korzeniach, składnikom bioaktywnym, takim jak: witamina A, C, E oraz K, a także białka, biopierwiastki, czyli: wapń, żelazo, krzem i magnez oraz kwasom, takim jak: masłowy, kawowy, palmitynowy, kumarowy, pantotenowy, octowy, mrówkowy, szczawiowy, fosforowy, bursztynowy, glikolowy oraz linolowy. Poza tym znajdują się w niej jeszcze antyoksydanty, sterole, chlorofil, taniny, alkaloidy, histamina, antocyjany oraz flawonoidy.

Pokrzywa wpływa na regulację pracy komórek odpornościowych organizmu, dlatego doskonale sprawdza się przy chorobach autoimmunologicznych, ale też redukuje stany zapalne i łagodzi ból. Do tego pobudza procesy niszczenia wirusów, grzybów, oraz różnych bakterii, które wywołują choroby. Zawarte w niej flawonoidy mają działanie podobne do leków przeciwhistaminowych, a dzięki temu łagodzą objawy alergii, np. katar sienny.

Ten popularny chwast ma również właściwości oczyszczające oraz moczopędne, a więc może pomóc przy kamicy nerkowej, chorobach woreczka żółciowego, zakażeniach dróg oddechowych, stanach zapalnych pęcherza, nerek i dróg moczowych. Dzięki regularnemu piciu pokrzywy z organizmu wydalane są szkodliwe produktu przemiany materii. Ma też działanie oczyszczające i regenerujące na wątrobę.

Można ją również pić przy nieżycie żołądka, ale też pobudza wydzielanie soków żołądkowych. Dzięki temu, że zawiera kwas foliowy, żelazo, miedź i witaminę K, to wspomaga ona produkcję czerwonych krwinek oraz hemoglobiny. Duże ilości krzemu sprawiają, że działa korzystnie na poprawę samopoczucia i zdrowia. Poza tym krzem i wapń wpływają na wzmocnienie kości, ale też przyspieszają ich zrastanie się.

Pokrzywę można również stosować na włosy, ponieważ ma działanie wzmacniające, zapobiega ich wypadaniu, przeciwdziała łupieżowi oraz łojotokowi skóry. Wzmacnia również skórę i paznokcie.

Zawarte w niej składniki odpowiadają za zmniejszenie się namnażania wolnych rodników, które są odpowiedzialne za choroby serca oraz układu krążenia, Parkinsona, Alzheimera, nowotworów, a także cukrzycy. Ma działanie moczopędne, poprawia pracę jelit i usuwa nadmiar wody z organizmu. Ponad to pokrzywa ma właściwości bakteriobójcze i w związku z tym stosuje się ją w leczeniu trądziku, czyraków, ropni oraz stanów zapalnych narządów intymnych, ale też przyspiesza gojenie się ran.

40. Pomidory

W pomidorach znajduje się bardzo dużo witaminy C. Mają też witaminę E oraz beta – karoten, które są silnymi antyoksydantami, czyli substancjami, które neutralizują szkodliwe wolne rodniki. Pomidory to także witaminy z grupy B, które działają korzystnie na układ nerwowy oraz witamina PP, która wpływa na metabolizm cukru oraz cholesterolu we krwi. Jest w nich również witamina K, która ma właściwości przeciwkrzepliwe.

Są również cennym źródłem składników mineralnych, a najważniejszy z nich to potas, który ma działanie moczopędne i obniża ciśnienie krwi. Poza tym warzywa te dostarczają również wapnia, magnezu i żelaza ora rzadziej spotykany mangan, miedź i kobalt.

Bardzo ważnym składnikiem pomidorów jest antynowotworowy likopen, dzięki któremu pomidory zawdzięczają swój czerwony kolor. Likopen jest najsilniejszym antyutleniaczem z karotenoidów. Dieta, która jest bogata w likopen, wpływa na zmniejszenie ryzyko rozwoju zawału serca oraz miażdżycy. Badania dowiodły również, że pomidory hamują proces zwyrodniania plamki żółtej, która może być przyczyną utraty wzroku po 65. roku życia. Likopen działa skutecznie przeciwko nowotworowi prostaty.

Pomidory są również dobre na odchudzanie, ponieważ w 93% składają się z wody, a więc mają mało kalorii. Zawierają także błonnik, który zapewnia uczucie sytości, a potas, który ma działanie moczopędne pozwala pozbyć się nadmiaru wody z organizmu. Bardzo dobrze wpływają też na stan naszej skóry. Dzieje się tak, ponieważ witamina C zawarta w pomidorach zwiększa stopień dotlenienia skóry i wzmacnia drobne naczynia krwionośne, ale też zapobiega łamliwości włosów oraz ich wypadaniu. Natomiast witamina E chroni przed powstawaniem zmarszczek oraz przedwczesnym starzeniem się.

Jednak dieta bogata w pomidory nie jest wskazana dla osób, które chorują na reumatoidalne zapalenie stawów oraz dnę moczanową i osoby ze zgagą też powinny na nie uważać. Pomidory mogą również uczulać

41. Rokitnik

W rokitniku można znaleźć antyoksydanty, flawonoidy, aminokwasy, nienasycone kwasy tłuszczowe, mikroelementy, np. potas, żelazo, fosfor, mangan, wapń, bor i krzem, a także witaminy A, C, D, E, K, P oraz witaminy z grupy B i prowitaminy.

W celach leczniczych oraz pielęgnacyjnych możliwe jest wykorzystywanie owoców rokitnika, liści, ale też olej z pulpy owoców oraz nasion rokitnika. Owoce rokitnika posiadają bardzo dużo witaminy C. Jednak zawartość kwasu askorbinowego w jego owocach jest różna i będzie występowała od jego miejsca występowania. W związku z tym rokitnik jest polecany w różnych dolegliwościach, które są spowodowane niedoborem witaminy C, np. brak apetytu, rozpulchnione i krwawiące dziąsła, skłonność do występowania siniaków, bóle mięśni i stawów oraz trudności w gojeniu się ran. Można go również stosować profilaktycznie w okresie jesienno – zimowym, aby wzmocnić odporność.

Duże ilości witaminy C i E, a także zawarte w nim sterole roślinne są odpowiedzialne za obniżenie poziomu złego cholesterolu LDL, który może doprowadzić do zmian miażdżycowych, a także do choroby wieńcowej, udaru mózgu, zawału serca. Poza tym badania dowiodły, że kwas askorbinowy obniża ciśnienie krwi. Jedzenie owoców rokitnika zapobiega też krwawieniom. Ponad to rokitnik jest bogaty w witaminę K, która jest potrzebna do tego, aby produkować w wątrobie protrombinę, która ma ważne znacznie przy krzepnięciu krwi.

W fitoterapii poleca się stosowanie oleju rokitnikowego przy zgadze oraz w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy gdyż olej ten zmniejsza dolegliwości bólowe oraz wspomaga gojenie się wrzodów.

Natomiast owoce i napar z liści rokitnika można stosować w stanach zapalnych, np. śluzówki, układu pokarmowego, dziąseł oraz w przy reumatoidalnym zapaleniu stawów. Poza tym w medycynie naturalnej olej ten można stosować, aby zapobiec negatywnym skutkom działania promieni rentgenowskich, ale też toksycznemu oddziaływaniu leków, a to możliwe jest dzięki zawartym w nim kwasom organicznym. Do tego napary z liści oraz olej z rokitnika można stosować w formie okładów na różne schorzenia skóry, np. w oparzeniach, odleżynach, odmrożeniach, uszkodzeniach skóry przez działanie promieni słonecznych i rentgenowskich, ale też przy trudno gojących się ranach i grzybicach.

Rokitnik ma dużo beta – karotenu, a więc barwi na pomarańczowo i w związku z tym jest naturalnym barwnikiem różnych kosmetyków, np. samoopalaczy lub płukanek koloryzujących do włosów. Poza tym olej z rokitnika dodawany jest także do szamponów i odżywek do włosów, a także do kremów przeznaczonych do kremów, które przeznaczone są do pielęgnacji skóry suchej oraz starzejącej się.

Ważne jest to, że przeciwwskazaniem do stosowania oleju rokitnikowego są stany zapalne trzustki i wątroby, kamica żółciowa, a także ostre zapalenie pęcherza żółciowego.

42. Seler

W selerze można znaleźć witaminę A, C, E, B, PP oraz kwas foliowy. Warto podkreślić, że seler ma dwa razy więcej witaminy C niż cytrusy. Ze składników mineralnych ma w swoim składzie fosfor, wapń, potas, cynk ora magnez i żelazo. Znajdują się w nim również substancje czynne, takie jak: flawonoidy oraz furanokumaryny. Flawonoidy mają silne działanie przeciwzapalne, antyoksydacyjne, rozkurczające, moczopędne oraz uszczelniające naczynia krwionośne. Natomiast furanokumaryny mają działanie moczopędne i rozkurczające naczynia mięśnie gładkie, ale też mogą wywoływać reakcje alergiczne oraz uczulenie na promieniowanie słoneczne.

Seler ma bardzo mało kalorii, ale też przyspiesza trawienie, więc idealnie nadaje się dla osób odchudzających się. Wykazano również jego działanie przeciwdepresyjne i uspokajające, a do tego oczyszcza organizm z toksyn, które są dostarczane do naszego organizmu wraz z pożywieniem. Poza tym stosowano go w medycynie ludowej, ponieważ przypisuje mu ona działanie przeciwzapalne. Do tego ma działanie moczopędne, dlatego skutecznie pomaga przy kamicy nerkowej oraz przy zaburzeniach czynności nerek.

Warzywo to ma także działanie przeciwbólowe. Dowiedziono, że picie takiego wywaru z gotowanej bulwy selera łagodzi bóle artretyczne, ale też może pomóc przy dnie moczanowej na obolałe stawy. Seler pobudza apetyt, przyspiesza przemianę materii i jednocześnie usuwa szkodliwe produkty uboczne tego procesu. Poza tym ma działanie wspomagające na układ pokarmowy, gdyż pomaga, np. trawić tłuszcze, wzmaga produkcję żółci, ale też zapobiega jej zastojowi w woreczku, a także ułatwia trawienie i likwiduje zaparcia.

Ponad to wzmacnia układ odpornościowy, oczyszcza organizm z toksyna, pobudza przemianę materii. Bierze udział w leczeniu zapalenia górnych dróg oddechowych oraz przewlekłych chorób płuc. Seler polecany jest również dla osób, które borykają się z nadciśnieniem tętniczym, a do tego poprawia pracę serca. Zawiera przeciwutleniacze, które chronią skórę i cały organizm przed wolnymi rodnikami, a poprzez to przed nowotworami. Seler oczyszcza organizm, likwiduje obrzęki, wzmacnia włosy, nawilża skórę i sprawia, że cera jest aksamitnie gładka.

43. Siemię lniane

W siemieniu lnianym można znaleźć dużą obecność błonnika, lignanów oraz kwasów tłuszczowych omega-3. W jego nasionach znajduje się błonnik rozpuszczalny i nierozpuszczalny. Ten rozpuszczalny ma właściwości żelujące, a w związku z tym powoduje wiązanie treści przewodu pokarmowego, co powoduje, że opóźnia się opróżnianie żołądka, przez co dłużej odczuwa się sytość. Ma też korzystny wpływ na obniżenie poziomu glukozy i cholesterolu we krwi. Natomiast błonnik nierozpuszczalny powoduje zwiększanie objętości mas kałowych w związku z wiązaniem wody, a to sprawia, że silniejsze są ruchy perystaltyczne jelit, a wypróżnienia bardziej regularne. Ten błonnik zapobiega zaparciom.

Jeśli chodzi o lignany, to są roślinne związki bioaktywne, które mają działanie antyoksydacyjne, ale też o właściwościach hormonów płciowych, takich jak: estrogeny. Lignany korzystnie wpływają na układ krążenia, redukują ryzyko zachorowania na chorobę wieńcową oraz miażdżycę. Poza tym w łagodny sposób regulują pracę układu hormonalnego, dlatego zalecane są dla kobiet, przechodzących menopauzę. Redukują też ryzyko pojawienia się chorób hormonozależnych, np. raka piersi, jajnika. Do tego lignany zmniejszają poziom złego cholesterolu LDL, a także glukozy we krwi, chronią przed osteoporozą i hamują rozwój mikroorganizmów chorobotwórczych.

Do tego siemię lniane to doskonałe źródło kwasów omega-3. Tłuszcze omega-3 wspierają pracę i zdrowie układu krążenia, zmniejszają stany zapalne, zmniejszają ryzyko rozwoju miażdżycy oraz zakrzepów, ale też wpływają korzystnie na pracę mózgu i pamięć oraz chronią przed nowotworami. Siemię lniane łagodzi dolegliwości żołądkowo – jelitowe. Inne jego właściwości zdrowotne to: poprawa stanu skóry i włosów, wspieranie utraty zbędnych kilogramów. Przeciwdziałanie uderzeniom gorąca oraz innym objawom menopauzy, a także wyciszenie przewlekłych stanów zapalnych.

Efekty uboczne związane ze stosowaniem siemienia lnianego to: wzdęcia, bóle brzucha, nudności, biegunki i zaparcia.

44. Soczewica

Soczewica zawiera dobrze przyswajalne białko, a także potas, który obniża ciśnienie krwi oraz kwas foliowy. Jest to doskonała alternatywa dla białka pochodzenia zwierzęcego. Soczewica zawiera mało sodu, a do tego ma dużo błonnika, który sprzyja zmniejszeniu się poziomu złego cholesterolu we krwi, a poprzez to reguluje ciśnienie. Naukowcy przekonują, że jej spożywanie obniża poziom złego cholesterolu, a poprzez to zmniejsza ciśnie nie krwi, a także zmniejsza ryzyko rozwoju miażdżycy, udaru mózgu czy też zawału serca. Pomaga też w leczeniu anemii tej spowodowanej niedoborem żelaza oraz kwasu foliowego i witaminy B12.

Ugotowana soczewica ma 116 kcal, ale w swoim składzie ma mało tłuszczu oraz sporą ilość błonnika, który wypełnia żołądek i na długo daje uczucie sytości, a to zmniejsza apetyty na jedzenie słodkich przekąsek.

Niestety soczewicy nie mogą jeść osoby, które mają problemy z układem pokarmowym, ponieważ powoduje ona wzdęcia oraz nadmierną fermentację w jelitach, gdyż zawiera oligosacharydy.

45. Sok z brzozy

Sok z brzozy zawiera wiele cennych minerałów oraz mikroelementów, a jest to, np. witamina C, która wzmacnia odporność, pomaga w walce z przeziębieniem, ale też zawiera wapń, który pozwala zachować zdrowe kości oraz żelazo, które poprawia skład krwi i magnez, który poprawia koncentrację. Poza tym sok ten wspomaga pracę układu pokarmowego, ale też poprawia stan włosów i skóry. Ma też właściwości przyspieszające proces gojenia się ran. Można z niego zrobić tonik lub okłady do przemywania skóry, ale też może być stosowany, jako płukanka do włosów, gdyż zapobiega nich wypadaniu i sprawia, ze są bardziej puszyste oraz zdrowe.

Sok z brzozy można stosować przy dolegliwościach nerek oraz układu moczowego, a głównie przy kamicy nerkowej. Sok ten przyczynia się do wypłukiwania zalegających złogów, które blokują przewody moczowe, ale też zapobiega tworzeniu się kamieni moczowych. Do tego wzmacnia odporność organizmu, a poprzez to zapobiega przeziębieniom i grypie oraz ma działanie oczyszczające na organizm. Może również pomóc przy złagodzeniu objawów chorób układu pokarmowego, czyli nieżytu i wrzodów żołądka. Pomaga także przy anemii.

Podczas picia soku z brzozy należy ograniczyć przyjmowanie używek takich jak: alkohol, herbata oraz kawa. Należy również unikać niektórych pokarmów, czyli mięsa, wędlin, czekolady, szpinaku i szczawiu.

46. Szpinak

W szpinaku znajdują się duże ilości beta – karotenu oraz witaminy C, E i K oraz witamin z grupy B, a w tym również kwasu foliowego. Ze składników mineralnych zawiera głównie potas, magnez, fosfor i wapń, a także żelazo, cynk, miedź i mangan. Poza tym szpinak zawiera luteinę, a także dużą zawartość białka oraz błonnik pokarmowy.

Regularne jedzenie szpinaku zabezpiecza organizm przed szkodliwym działaniem wolnych rodników. Zawarte w nim antyoksydanty zmniejszają ryzyko zachorowania na nowotwory i choroby zwyrodnieniowe, np. choroba Parkinsona albo Alzheimera, a także opóźniają starzenie się komórek i spowalniają procesy miażdżycowe. Luteina chroni również wzrok, gdyż wpływa korzystnie na ostrość widzenia i zapobiega skutkom szkodliwego promieniowania UV, opóźnia proces zwyrodnienia plamki żółtej, co jest związane z wiekiem, ale też przeciwdziała powstawaniu zaćmy oraz zwyrodnieniu barwnikowemu siatkówki oka.

Szpinak zawiera substancje odżywcze, które zmniejszają ryzyko zachorowania na choroby układu krążenia. Zmniejszają ryzyko wystąpienia choroby niedokrwiennej serca, obniżają ciśnie nie krwi, wzmacniają ściany naczyń krwionośnych oraz poszerzają ich światło. Wpływają one również na podniesienie dobrego cholesterolu, a redukują poziom złego cholesterolu i zapobiegają odkładaniu się płytki miażdżycowej. Ma działanie krwiotwórcze oraz zapewniają prawidłową krzepliwość krwi.

Poza tym szpinak reguluje pracę układu nerwowego, wpływa korzystnie na samopoczucie, poprawia zdolność koncentracji i obniża napięcie. Dzięki zawartości potasu możliwe jest zachowanie prawidłowej gospodarki wodno – elektrolitowej oraz właściwą pracę nerek, a razem z magnezem reguluje napięcie mięśni.

Szpinak dostarcza też substancje, które są niezbędne do zachowania dobrego stanu zębów i kości. Do tego zawarte w nim witaminy i makroelementy wspomagają zwalczanie infekcji bakteryjnych oraz wirusowych. Ponad to szpinak dostarcza bardzo mało kalorii, a obecne w nim substancje przyspieszają metabolizm oraz uczestniczą w spalaniu tłuszczów oraz węglowodanów. Zawiera także związek chemiczny, jakim jest tylakoidy, który redukuje apetyt.

47. Śliwki

Śliwki nie tylko poprawiają apetyt, ale również działają korzystnie na trawienie. Zapobiegają zaparciom, a poprzez to zmniejszają zagrożenie zachorowania na nowotwór jelita grubego. Śliwki mają właściwości przeczyszczające, a to dzięki dużej zawartości pektyn. Właśnie te pektyny razem z kwasami organicznymi mają korzystny wpływ na przewód pokarmowy i gromadzący się w komórkach zarówno tłuszcz, jak i cholesterol.

Poza tym śliwki zawierają witaminę C, A oraz E, które są uznawane za przeciwutleniacze. Do tego zawierają składniki mineralne, takie jak magnez, potas, żelazo, wapń i fosfor. Mają też dużo witamin z grupy B, dlatego znane są z tego, że korzystnie wpływają na układ nerwowy oraz poprawiają samopoczucie. Mają też działanie antyoksydacyjne, za które odpowiedzialne są polifenole, a w tym katechiny oraz kwas chlorogenowy. Te związki sprawiają, że śliwki działają antynowotworowo oraz przeciwmiażdżycowo.

Jeśli chodzi o suszone śliwki, to mają one więcej błonnika, witaminy A oraz kalorii, ale też znane są ich właściwości przeczyszczające. Suszone śliwki razem z pestką zawierają 267 kcal w 100 g, dlatego trzeba jeść je z umiarem. Ważne jest również to, że jeżeli jadamy śliwki rzadko lub zbyt często, to możemy mieć wzdęcia albo rozwolnienie. Najlepiej jeść każdego dnia po kilka sztuk.

48. Truskawki

Truskawki nie tylko poprawiają apetyt, ale również gaszą pragnienie, leczą ból gardła oraz chrypkę. Jedzenie truskawek przynosi ulgę w zaburzeniach układu pokarmowego, ale też polepszają trawienie, a wtedy powinno się je jeść przed posiłkiem. Truskawki zawierają pektyny, które pobudzają pracę jelit, a zawarte w nich kwasy organiczne przyspieszają przemianę materii. W ich składzie jest też dużo witamin, dlatego poleca się je osobom cierpiącym na anemię oraz schorzenia związane z niedoborem witamin.

Przeprowadzono badania, które wykazały, że truskawki mają właściwości przeciwnowotworowe, a to dzięki dużej ilości witaminy C oraz kwasu elagowego. Ten kwas to antyoksydant, który wspiera układ odpornościowy, przeciwdziała substancjom rakotwórczym, które naturalnie występują w żywności oraz tym syntetycznym, a to powoduje, że zapobiega przemianie nowotworowej komórek. Owoce te mogą również neutralizować rakotwórcze działanie nitrozo amin, które zawierają produkty przetworzone termicznie. Zawarty w nich błonnik wspiera perystaltykę jelit, a poprzez to zapobiega rozwojowi raka jelita grubego.

Truskawki zawierają również flawonoidy, do których należą: antocyjany, katechiny, kwercetyna oraz kemferol. Dzięki tym substancjom można obniżyć poziom cholesterolu, ale też wpływają na stabilność blaszek miażdżycowych, poprawiają funkcję śródbłonka naczyń i zmniejszają tendencję do zakrzepicy żylnej, a poprzez to zmniejsza się ryzyko chorób układu sercowo – naczyniowego.

Truskawki to owoce silnie alergizujące. Taka alergia może wystąpić nawet u dorosłych, którzy wcześniej nie mieli takich problemów. Jest to związane z tym, że truskawki zawierają salicylany, ale problem może też pojawić się u osób z zespołem jelita drażliwego. Do tego małe pestki na skórce oraz w miąższu truskawki mogą spowodowywać silną biegunkę.

W truskawkach zawarte są pektyny, które pobudzają pracę jelit. Natomiast kwasy organiczne regulują trawienie i przyspieszają przemianę materii. Owoce te są również moczopędne oraz żółciopędne.

49. Wiśnie

Wiśnie zawierają bardzo dużo przeciwutleniaczy, a dzięki temu chronią przed nowotworami, procesem starzenia się, ponieważ neutralizują wolne rodniki. Owoce te poprawiają też pracę układu sercowo – naczyniowego, ponieważ zawierają antocyjany, które zwiększają elastyczność naczyń włosowatych, ale też wzmacniają i odtruwają serce i korzystnie wpływają na produkcję krwinek czerwonych. Zawarty w nich potas usuwa z organizmu nadmiar soli, ale też ochronnie wpływa na serce. Natomiast witamina C uszczelnia naczynia krwionośne, błonnik obniża poziom złego cholesterolu i zmniejsza ryzyko chorób serca, a także mają garbniki i kwasy organiczne.

Jeśli dolega nam bezsenność i chcemy szybciej zasnąć, to pomoże nam codzienne picie soku z wiśni. Takie działanie wiśnie może wynikać z wchodzącej w ich skład melatoninie. W wiśniach spełnia ona rolę naturalnego przeciwutleniacza, a w organizmie człowieka jest hormonem, który jest produkowany w mózgu, który reguluje rytm snu oraz czuwania. Poza tym w medycynie ludowej sok z wiśni ma właściwości przeciwzapalne, czyli obniża gorączkę, poprawia wchłanianie leków oraz łagodzi ból mięśni.

Wiśnie dzięki temu, że zawierają potas i sód, to są moczopędne, dlatego zalecane są w leczeniu schorzeń układu moczowego, czyli przy zapaleniu pęcherza lub kamicy nerkowej. Owoce te również sprawdzają się w diecie odchudzającej oraz zawierają błonnik pokarmowy, który pod wpływem wody zwiększa swoją objętość i daje uczucie sytości. Poza tym mają dużą zawartość kwasów owocowych, które pobudzają wydzielanie enzymów trawiennych oraz śliny, a poprzez to poprawiają apetyt.

50. Żurawina

Żurawinę można stosować na przeziębienie, anginę oraz problemy z żołądkiem lub pęcherzem. Owoce te to bogate źródło witaminy A, C oraz witamin z grupy B. Pomocna jest przy infekcjach dróg moczowych i zapobiega też infekcjom pęcherza moczowego u osób, które mają problemy z całkowitym opróżnianiem pęcherza. W swoim składzie ma też flawonoidy, które zapobiegają chorobom serca, gdyż powstrzymują one tworzenie się zakrzepów i mają bardzo dobry wpływ na rozszerzanie się naczyń krwionośnych. Zapobiega też utlenianiu się cholesterolu, a to zmniejsza ryzyko arteriosklerozy oraz zapychania się naczyń krwionośnych.

Składniki zawarte w żurawinie powstrzymują niektóre bakterie, które wywołują wrzody żołądka przed ich osadzaniem się na ściankach układu trawiennego. Wyciąg z żurawiny zmniejsza osadzanie się na dziąsłach bakterii, co zapobiega powstawaniu chorób dziąseł i przyzębia. Poza tym ma ona działanie przeciwbakteryjne i przeciwgrzybiczne.

Zobacz również:

1. Dlaczego warto jeść czarny ryż?

2. Owocowe sorbety na gorące lato

3. Cudowne właściwości granatu

4. Kantalupa – jak podawać?

5. Jagody goji – dla zdrowia