Terapeutyczny wpływ tańca na ludzi: chodzisz na tańce – będziesz zdrów!

19 stycznia 2012, dodał: mgk8

Artykuł zewnętrzny

Jedną z odmian terapii ruchowej jest terapia tańcem. Stosuje się ją m. in. w leczeniu osób chorych psychicznie – ruch zastępuje komunikację werbalną. Ten rodzaj terapii urozmaica w pewnym stopniu życie osób niewidomych i głuchych, szczególnie dzieci.

Stanowi również ważny element rehabilitacji pourazowej i powypadkowej, kiedy możliwości ruchowe są ograniczone, a kordynacja ruchu zachwiana.

Terapeuci stosując taniec i ruch w pracy z chorymi mającymi trudności przystosowawcze, emocjonalne, poznawcze lub cierpiącymi na dolegliwości fizyczne. Miejscem ich pracy są szpitale psychiatryczne, ośrodki opieki społecznej, szpitale dla umysłowo chorych, zakłady poprawcze, ośrodki rehabilitacyjne, jak równiez kliniki geriatryczne i domy spokojnej straości, w których zajmują się przede wszystkim osobami cierpiącymi na chorobę Alzheimera oraz jednostkami nieprzystosowanymi. trenerzy zalecają taniec dla urozmaicenia treningów sportowych oraz poprawienia kondycji swych podopiecznych.

Osoby leczone tańcem zachęca się do rozładowania napięć mięśniowych oraz do uświadomienia sobie, w jaki sposób emocje wpływają na stan mięśni. Dzięki temu chorzy uczą się w sposób niewerbalny wyrażać wewnętrzne odczucia w ruchu, zazwyczaj przy akompaniamencie muzyki. na dalszym etapie leczenia terapeuta interpretuje ruchy i omawia je z chorymi.

Czego można się spodziewać?

Chorzy uczą się wykonywać określone ruchy ciała zinterpretowane i zalecane przez terapeutę. Dziecko autystyczne na przykład, wykonując rytmiczne ruchy, doznaje wrażenia fizycznego ładu, co wywiera zbawienny wpływ na jego zaburzony umysł i emocje. Terapia tańcem stosowana u dzieci z porażeniem mózgowym ma zróżnicowane cele: pomaga nabrać siły fizycznej, poprawia kordynację ruchów oraz dostarcza przyjemnych doznań ruchowych bez strachu przed porażką. Podobne cele przyświecają terapii w wypadku osób starszych po urazach lub ofiar wypadku. Osoby zamknięte w sobie w tańcu doznają wrażenia bycia razem przez trzymanie się za ręce i stawanie twarzą w twarz z innymi członkami grupy terapeutycznej. Terapia tańcem lub ruchem odgrywa także pozytywna rolę w rekonwalescencji i przywróceniu emocjonalnej równowagi ofiar katastrof samochodowych, poparzeń oraz innych wypadków wymagających długotrwałej rehabilitacji i zagrażających trwałym kalectwem. Na kolejnych etapach leczenia terapeuta przydziela chorym zadania do samodzielnego przygotowania poza zajęciami lub prosi o wykonanie improwizacji tańca, a występ interpretowany jest przez całą grupę.

Taniec jest odzwierciedleniem naszego ciała: czasem zabawy, czasem bólu.