Terapia z wykorzystaniem sztuk plastycznych pozwala na stosowanie różnych technik: rysowania, malowania, rzeźby, grafiki. rzadziej lepienie w glinie lub plastelinie, rzeźbę, tkaninę artystyczną, collage. Pasują one znakomicie do procesu kształtowania osobowości i postawy otwarcia na świat. Twórczość jest bowiem najwyższą formą ludzkiego działania, dlatego jej zakres wiąże się ze wszystkimi możliwymi rodzajami aktywności człowieka, wyrażającymi się w formie przedmiotu bądź idei. Technika 
artystyczna sama w sobie jest często równie ważna jak stworzone dzieło. Cele główne arteterapii rozumianej jako terapia przy pomocy sztuk plastycznych to: diagnoza pozwalająca rozpoznać potrzeby emocjonalne, poznawczo-rozwojowe oraz możliwości manualne, terapia polegająca na wzroście zdolności percepcyjno-poznawczych, emocjonalno-społecznych, socjalizacji, uzewnętrznianiu przeżyć i doznań, usprawnianiu możliwości ruchowych, relaksacja pozwalająca na odreagowanie wewnętrznych napięć, niepowodzeń, frustracji i agresji. W psychoterapii rysunek wykorzystuje się przede wszystkim do celów diagnostycznych. Jest on znakomitą metodą oceny stanu psychofizycznego pacjenta, a także okazją do wyrażenia jego obecnych problemów i konfliktów. Osoba defensywna najczęściej odzwierciedla swój brak spontaniczności w rysunkach, tworząc monotonne reprodukcje lub przekładając kopiowanie nad własną twórczość. Depresja wiąże się z rezygnacją z kolorów, pustymi przestrzeniami, dezorganizacją, brakiem wykończenia oraz wykonanie jak najmniejszym nakładem sił. W pracach schizofreników dominują tematy religijne oraz częste motywy oczu, okien i telewizorów. Taka interpretacja rysunków dostarcza wskazówek dotyczących dojrzałości fizycznej i poznawczej badanego, oraz pewnych aspektów dotyczących osobowości i postrzegania świata. Plastyka uczy człowieka wyrażać swoje myśli, wyobrażenia. Ważna jest spontaniczność tworzenia, ponieważ uwalnia przeżywane emocje, lęki, pragnienia i problemy. Dodatkowo uczy wrażliwości, uspokaja, pomaga skoncentrować się na własnym wnętrzu. Stosowanie różnorodnych technik rozwoju przez sztukę rozumianą jako tworzenie„małych dzieł” stwarza możliwość pokazania własnych zdolności nie tylko do odbioru sztuki, ale także do jej postrzegania i przetwarzania.
artystyczna sama w sobie jest często równie ważna jak stworzone dzieło. Cele główne arteterapii rozumianej jako terapia przy pomocy sztuk plastycznych to: diagnoza pozwalająca rozpoznać potrzeby emocjonalne, poznawczo-rozwojowe oraz możliwości manualne, terapia polegająca na wzroście zdolności percepcyjno-poznawczych, emocjonalno-społecznych, socjalizacji, uzewnętrznianiu przeżyć i doznań, usprawnianiu możliwości ruchowych, relaksacja pozwalająca na odreagowanie wewnętrznych napięć, niepowodzeń, frustracji i agresji. W psychoterapii rysunek wykorzystuje się przede wszystkim do celów diagnostycznych. Jest on znakomitą metodą oceny stanu psychofizycznego pacjenta, a także okazją do wyrażenia jego obecnych problemów i konfliktów. Osoba defensywna najczęściej odzwierciedla swój brak spontaniczności w rysunkach, tworząc monotonne reprodukcje lub przekładając kopiowanie nad własną twórczość. Depresja wiąże się z rezygnacją z kolorów, pustymi przestrzeniami, dezorganizacją, brakiem wykończenia oraz wykonanie jak najmniejszym nakładem sił. W pracach schizofreników dominują tematy religijne oraz częste motywy oczu, okien i telewizorów. Taka interpretacja rysunków dostarcza wskazówek dotyczących dojrzałości fizycznej i poznawczej badanego, oraz pewnych aspektów dotyczących osobowości i postrzegania świata. Plastyka uczy człowieka wyrażać swoje myśli, wyobrażenia. Ważna jest spontaniczność tworzenia, ponieważ uwalnia przeżywane emocje, lęki, pragnienia i problemy. Dodatkowo uczy wrażliwości, uspokaja, pomaga skoncentrować się na własnym wnętrzu. Stosowanie różnorodnych technik rozwoju przez sztukę rozumianą jako tworzenie„małych dzieł” stwarza możliwość pokazania własnych zdolności nie tylko do odbioru sztuki, ale także do jej postrzegania i przetwarzania.autor: Marta
