Leczenie zapalenia trzustki – objawy i dieta

Trzustka to nieparzysty narząd w kształcie gruszki umiejscowiony w górnej części jamy brzusznej. Jest położona z tyłu za żołądkiem i niedaleko dwunastnicy. Pełni zasadniczo dwie funkcje: dostarcza do jelita cienkiego enzymów umożliwiających trawienie pożywienia (białek, węglowodanów i tłuszczów) oraz produkuje hormony regulujące poziom glukozy we krwi (głównie insulinę). Enzymy te znajdują się w tzw. soku trzustkowym wydzielanym przez ten narząd. Sok dociera do dwunastnicy poprzez przewód trzustkowy, który uchodzi do jelita razem ze wspólnym przewodem żółciowym transportującym żółć z wątroby i pęcherzyka żółciowego.

Zapalenie trzustki rozwija się zwykle około 40-ego roku życia, a mężczyźni chorują na nie częściej niż kobiety. Jedną z przyczyn tej choroby (zazwyczaj jej ostrej formy) są kamienie żółciowe i inne przeszkody utrudniające przechodzenie soku trzustkowego do jelita cienkiego, w wyniku czego w trzustce uczynniają się enzymy i zaczynają niszczyć tkankę, w której powstały. Rozwija się zapalenie trzustki, które w ciężkich przypadkach może stać się przyczyną krwawienia, ciężkiego uszkodzenia narządu, zakażenia i wytworzenia torbieli. Enzymy mogą również przedostawać się do krwi i poważnie uszkodzić inne narządy, np. serce, płuca czy nerki. Schorzenie to może być także rezultatem nadużywania alkoholu, co powoduje przewlekłe zapalenie trzustki. Choroba rozwija się często po wielu latach nałogu. Zapalenie trzustki może wywołać również infekcja wirusowa (np. świnka), niektóre leki (np. niektóre środki moczopędne, przeciwpadaczkowe czy sterydy) oraz urazy brzucha. Rzadko spotykaną przyczyną może być też nadczynność gruczołów przytarczycznych, czyli przytarczyc (nie wiadomo, dlaczego rozwija się taka postać tej choroby). Niezwykle rzadko zapalenie trzustki powstaje w wyniku skłonności dziedzicznych.

Najważniejszym objawem zapalenia trzustki jest przeszywający ból w górnej części brzucha (w nadbrzuszu). Może on promieniować od pleców i utrzymywać się przez kilka dni. Gdy napady bólu występują we wczesnym okresie rozwoju choroby, nie wiadomo, czy mamy do czynienia z zaostrzeniem przewlekłego zapalenia trzustki, czy też z jej ostrą postacią. Objawy mogą być takie same. Z drugiej strony uszkodzenie trzustki spowodowane alkoholem może nie wywoływać żadnych objawów przez wiele lat, dopóki nagle nie wystąpi atak ostrego bólu. W ostrym zapaleniu trzustki charakterystyczne są nagłe napady połączone z bardzo nasilonym bólem, po których trzustka może jeszcze wrócić do normalnego stanu. W tej formie zapalenia uczynnienie enzymów trzustkowych sprawia, że zaczynają one trawić własne białko i tłuszcze. Gdy trzustka funkcjonuje prawidłowo, przedostają się one do przewodu pokarmowego (dwunastnicy), gdzie są aktywowane i uczestniczą w trawieniu składników pokarmowych dostarczanych z pożywieniem. W czasie ataku choroby ich niszczycielska siła może doprowadzić do całkowitego strawienia narządu. Oprócz bólów w nadbrzuszu chory ma gorączkę i żółtaczkę, odczuwa nudności, wymioty oraz bolesność mięśni. Następuje odwodnienie organizmu. Obserwuje się u chorego szybkie tętno i spadek ciśnienia oznaczające wstrząs. Czasami pojawia się krwawienie i zakażenie.

 Chociaż ostre zapalenie trzustki może prowadzić do formy przewlekłej, to jednak u wielu pacjentów rozwija się ta ostatnia bez wcześniejszych epizodów postaci ostrej. U chorych z przewlekłym zapaleniem trzustki dochodzi do poszerzenia światła pęcherzyków, z których składa się trzustka oraz małych przewodzików. Pojawia się w nich bezpostaciowa substancja, która zatyka ich światło i przyczynia się do tworzenia zwapnień. Wokół pęcherzyków powstaje zwłóknienie. W rezultacie cały narząd ulega stopniowej degradacji. W tej formie zapalenia trzustki w przeważającej liczbie przypadków ból ma ciągły charakter, a ataki znacznie upośledzają normalne funkcjonowanie chorego. Czasami ból ustępuje wraz z postępem choroby, gdyż trzustka przestaje produkować enzymy odpowiedzialne m.in. za pojawienie się tego objawu (niekiedy zdarza się, że w niektórych przypadkach choroby pacjent nie odczuwa w ogóle bólu). U chorych może następować spadek masy ciała, mogą się pojawić cuchnące, luźne stolce (tzw. biegunki tłuszczowe), wymioty, nieznaczne zażółcenie powłok oraz rozwój cukrzycy, ponieważ, jak już wspomnieliśmy, trzustka wydziela insulinę odpowiedzialną za gospodarkę węglowodanową, a uszkodzenie tego narządu upośledza równocześnie wydzielanie insuliny. Spadek ciężaru ciała występuje nawet przy dobrym apetycie. Powodem jest brak wystarczającej ilości enzymów trawiących pożywienie, dlatego też składniki pokarmowe (m.in. tłuszcze) nie są normalnie przyswajane; stąd charakterystyczne biegunki tłuszczowe, o bardzo przykrym zapachu. W przewlekłej postaci zapalenia chory przechodzi powtarzające się ataki zaostrzeń. Te napady stopniowo doprowadzają do zniszczenia trzustki, a narząd nie wraca już do stanu sprzed zaostrzenia.

Jednym z podstawowych badań umożliwiających rozpoznanie zapalenia trzustki jest oznaczenie amylazy (jeden z enzymów trzustki) w surowicy krwi i w moczu. Jej zwiększone stężenie oznacza zazwyczaj chorobę tego narządu. Na zwykłym, przeglądowym zdjęciu rentgenowskim jamy brzusznej można dostrzec zwapnienia charakterystyczne przede wszystkim dla przewlekłej formy zapalenia związanej z nadużywaniem alkoholu. Dużym ułatwieniem w diagnostyce jest również wykonanie ultrasonografii i tomografii komputerowej, co pozwala na bezpośrednie uwidocznienie trzustki. Ultrasonografia pozwala również na ustalenie przyczyny zapalenia np. kamicy pęcherzyka żółciowego oraz przewodów żółciowych, a także powikłań tej choroby, którymi mogą być np. torbiele trzustki. Specjalistycznym badaniem przeprowadzanym w szpitalu jest wsteczna endoskopowa cholangiografia, w czasie której za pomocą specjalnego przyrządu wstrzykuje się do przewodu trzustkowego kontrast, dzięki któremu możliwe jest dokładne zobrazowanie przebiegu tego przewodu i jego kształtu. W ostrej postaci zapalenia trzustki wykonuje się wiele innych badań.

Ostre zapalenie trzustki wymaga umieszczenia chorego w szpitalu. Podaje się mu wtedy leki uśmierzające ból, a także zmniejszające wydzielanie soku trzustkowego (z groźnymi enzymami). W tym celu stosuje się również odżywianie pozajelitowe (do żyły), a choremu zaleca się całkowitą głodówkę. Niekiedy niezbędne jest odsysanie treści żołądkowej zgłębnikiem założonym przez nos. Jeśli lekarz podejrzewa infekcję, może zastosować antybiotyki. Podczas leczenia należy ciągle kontrolować stan organizmu: układ krążenia i krzepnięcie, stan nerek, płuc itp. Szkodliwe enzymy trzustkowe i inne toksyny przedostają się bowiem do pozostałych narządów. Często przed podjęciem innych działań należy wyprowadzić chorego ze wstrząsu. W niektórych ośrodkach stosuje się tzw. dializę płynu otrzewnowego, która polega na przepłukiwaniu jamy otrzewnej i usuwaniu szkodliwych wydzielin. Niekiedy konieczna jest operacja. Leczenie przewlekłej postaci zapalenia różni się w zależności od konkretnego przypadku. Czasami wystarczy zastosować tylko dietę niskotłuszczową (zniszczona trzustka ma kłopoty z trawieniem tłuszczów) i powstrzymywanie się od picia alkoholu. Dzienna racja pokarmowa powinna dostarczać około 2000 kcal. Głównym źródłem energii muszą być węglowodany w ilości około 345 g. Ograniczeniu natomiast (w porównaniu do diety człowieka zdrowego) powinna ulec zawartość tłuszczu – do 40 g (w diecie człowieka zdrowego ok. 70 g) i w mniejszym stopniu białka – do 65 g (w diecie człowieka zdrowego ok. 80 g). Wszystkie posiłki muszą być lekko strawne, nie obciążające przewodu pokarmowego. Zaleca się gotowanie w wodzie i na parze, przecieranie lub rozdrabnianie ugotowanych warzyw i owoców, pieczenie w folii aluminiowej bez dodatku tłuszczu, smażenie na parze (np. jajek). W większości przypadków choremu podaje się enzymy trzustkowe (w tabletkach), których chora trzustka nie jest w stanie wytworzyć w dostatecznie dużej ilości. Enzymy te mają również inną ciekawą właściwość – zmniejszają wydzielanie soku trzustkowego i ciśnienie w przewodach trzustkowych, co – jak się uważa – jest jedną z głównych przyczyn rozwoju zapalenia i pojawienia się bólu. Jeśli podczas zapalenia trzustki rozwinie się cukrzyca, włącza się także równolegle odpowiednie leczenie tej choroby (łącznie z podaniem insuliny). Czasami w przewlekłym zapaleniu trzustki lekarz decyduje się na leczenie podobne jak w ostrym zapaleniu tego narządu. W wybranych przypadkach ulgę może przynieść leczenie chirurgiczne – usunięcie części trzustki łagodzi albo znosi przewlekle utrzymujący się ból. Taki ból zlikwidować może również drenowanie (usuwanie zawartości) poszerzonych przewodów trzustkowych.