Dieta żółta – ile można schudnąć? Zobacz co zawierają żółte owoce i warzywa!

Dlatego pewne kolory wpływają na określone części ciała. Jeśli jesteśmy zdrowi, ta częstotliwość jest stała. Gdy chorujemy, ulega zakłóceniom i dopiero odpowiednie kolory pomagają nam wrócić do normalnego stanu. Dodatkowo wiele naszych cech i funkcji – wzrost, sen, ciepłota ciała, pociąg  tempo trawienia – jest uzależnionych od przysadki mózgowej, a to gruczoł bardzo wrażliwy na światło. Tym możemy tłumaczyć oddziaływanie kolorów na nasze zdrowie. Gdy go brakuje, mogą pojawić się różne dolegliwości, np. bóle głowy, problemy trawienne. Leczenie schorzeń polega nie tylko na naświetlaniu odpowiednim światłem, ale także noszeniu kolorowych kamieni szlachetnych i garderoby w danym kolorze oraz na przebywaniu we wnętrzach, które zostały właściwie zaprojektowane (chodzi o dobór kolorów ścian, tapet, zasłon, mebli i drobnych przedmiotów). Można im przeciwdziałać także odpowiednią dietą czyli jedzeniem potraw o różnym zabarwieniu.

Podstawowym skojarzeniem dla koloru żółtego jest słonce i jego pochodne: blask, promienie, energia, ciepło. Kolejnymi skojarzeniami są kwiaty, cytryny, banany, dojrzale kłosy zbóż. Nie możemy również pominąć żółto-złocistej skory tygrysa, lwa, żyrafy i innych zwierząt oraz piasku pustynnego bądź plażowego, burzy piaskowej, pioruna.

Kolor żółty oznacza w pierwszym rzędzie aktywność człowieka w ciągu dnia. Barwa ta oznacza bodziec, aktywność, reakcje celowa człowieka, jakkolwiek trzeba dodać, iż część osób odczuwa na widok żółtego nawet większe pobudzenie, niż na widok koloru czerwonego. Stąd też kolor żółty często określany jest jako inspirujący i witalny. Żółty jest więc kolorem, który pcha nas do działania, nowoczesności i przyszłości, z nadzieja na złoty wiek. Oznacza mądrość, aktywność umysłową, twórczość, rozsądek. Symbolizuje sławę, żartobliwość, wielkość. Jest to jednocześnie kolor symbolizujący kobiecość, za sprawą której można w życiu doznać zarówno wiele dobrego.

Dieta żółta działa antystresowo, ma właściwości pobudzające i rozweselające. Oczyszcza krew i ułatwia trawienie. Poprawia pracę gruczołów limfatycznych, zwalcza cellulit. W diecie żółtej należy wybierać: cytryny, banany, pomarańcze, żółtą paprykę, cebulę, jajka, oliwę z oliwek z pierwszego tłoczenia, grejpfruty, trochę masła. Ograniczać natomiast należy: mocną kawę i herbatę oraz napoje alkoholowe.

– zawierają śladowe ilości białka, jednakże jest go stosunkowo dużo, a dodatkowo jest ono bardzo cenne odżywczo. Kwasy tłuszczowe poprawiają stosunek kwasów nienasyconych do nasyconych. Zawartość węglowodanów trawionych przez układ pokarmowy człowieka jest znacznie większa w bananach niż w innych owocach. W zielonych bananach znajdują się one pod postacią łańcucha skrobi, który w miarę dojrzewania owoców rozbija się na cukry proste, co nadaje bananom słodki smak. Według najnowszych badań, błonnik zawarty w bananach sprzyja obniżeniu poziomu cholesterolu i zmniejsza ryzyko wystąpienia chorób serca. Zawierają też znaczne ilości β-karotenu, witamin z grupy B, a także witaminę C. Bogate są też w potas, magnez i selen chroniące przed chorobami serca. Ilość potasu regulującego ciśnienie krwi i gospodarkę wodną jest bardzo wysoka. Ponadto zawierają pierwiastki śladowe takie jak miedź, cynk, selen, fluor, mangan i jod. Witaminy B6 i B12 oraz potas i magnez pomagają zregenerować organizm po rzuceniu palenia. Jako owoce bogate w żelazo mogą pobudzać produkcję hemoglobiny we krwi co jest ważne w przypadku anemii. Charakterystyczny aromat pochodzi od kwasu izowalerianowego. Mogą zapobiegać zaburzeniom w funkcjonowaniu jelit. Ze względu na ich delikatną strukturę, są to jedyne owoce, które mogą być spożywane na surowo w przypadku schorzeń przewodu pokarmowego np. wrzodów. Mają również zdolność neutralizowania kwaśnego soku żołądkowego oraz zmniejszają podrażnienie błony śluzowej żołądka czyli działają regenerująco i wzmacniająco na błonę śluzową żołądka. Zawierają także tryptofan, aminokwas egzogenny, który jest prekursorem serotoniny w organizmie, znanej jako „hormon szczęścia”,  która pobudza powstawanie śluzu w żołądku oraz jest jednym z przekaźników układu nerwowego i wpływa na dobre samopoczucie. Prawdopodobnie regulują też poziom cholesterolu i równowagę kwasowo-zasadową płynów ustrojowych, dzięki czemu polecane są w chorobach nerek i artretyzmie. Skórki banana zawierają pewne śladowe ilości substancji psychoaktywnych, takich jak serotinina, norepinefryna i dopamina. W bananach wykryto również związki podobne do hormonów, poprawiające nastrój. Francuzi nazwali te owoce „hormonami radości i urody życia”. W USA uważane są oficjalnie (za aprobatą US Food and Drug Administration) za środek o zdolności do obniżania ciśnienia krwi, a co za tym idzie zmniejszającym ryzyko zawału serca. Jako przekąska, w ciągu dnia zapobiegają spadkowi poziomu glukozy we krwi i pomagają uniknąć porannego zmęczenia. Warto jednak pamiętać, że ze względu na sporą zawartość węglowodanów, bananów nie powinny jadać osoby chore na cukrzycę i osoby z nadwagą.

– jest bogata w witaminę C (1 cytryna to 30 mg witaminy C, co stanowi połowę dziennego zapotrzebowania osób niepalących na te witaminę) oraz flawonoidy, które wraz z witaminą C pełnią ważne funkcje w organizmie, m.in. wzmacniają system odpornościowy. Niektóre z nich są silnymi przeciwutleniaczami, inne niwelują aktywność enzymów, które mogą się przyczyniać do rozwoju nowotworów. Ponadto zawiera wiele soli mineralnych i mikroelementów, jak: kobalt, krzem, mangan, arsen i jod, olejki eteryczne i kwasy organiczne (głównie jabłkowy i cytrynowy). Cytryna zawiera sole potasu jest więc tym samym pomocna w leczeniu chorób serca i nerek, zwłaszcza, gdy towarzyszą im obrzęki wodne. Owoce te bądź sok z nich zalecane są również w chorobie nadciśnieniowej, przy reumatyzmie, w podagrze, schorzeniach wątroby i pęcherzyka żółciowego (sok cytrynowy zmieszany z wodą i oliwą z oliwek ma zdolności rozpuszczające złogi w woreczku żółciowym), nieżytach żołądka powstałych w wyniku zbyt małej zawartości kwasu solnego w soku żołądkowym, spowalniają krzepnięcie krwi, nie dopuszczając do tworzenia się zakrzepów, a więc zmniejszają ryzyko zawału serca i udaru mózgu. Ze względu na sporą ilość kwasu cytrynowego sok z cytryny wykorzystywany jest także w zapobieganiu tworzenia się złogów kwasu moczowego i oksalowego, a więc w profilaktyce kamicy moczowej. Podobnie jak inne cytrusy, cytryny zawierają terpeny – substancje regulujące syntezę cholesterolu i pobudzające organizm do produkcji enzymów chroniących zdrowe komórki przed uszkodzeniem przez substancje rakotwórcze. Dodaje energii, chroni przed infekcjami, pobudza przemianę materii, pomaga pozbyć się związków toksycznych. Jest doskonałym lekiem naturalnym na infekcje płucne, brak apetytu, reumatyzm, szkorbut, zapalenie żył, kruchość naczyń krwionośnych, nadciśnienie. Spożywanie dużych ilości cytryn bądź regularne wypijanie soku cytrynowego stanowi znakomita ochronę przed infekcjami, gdyż wzmacnia nasz układ immunologiczny. Pobudza przemianę materii i pomaga organizmowi pozbyć się związków toksycznych, pobudza apetyt i jest zalecana w stanach osłabienia łaknienia.

– zawierają duże ilości karotenu oraz witaminy C, dość dużo witamin z grupy B, a więc witaminy B1, B2, PP. Gromadzą także kwasy organiczne i komplet soli mineralnych, wśród nich żelaza, magnezu, wapnia, cynku, molibdenu. Zawierają cukry w postaci łatwo przyswajalnej. Nasiona zawierają kwas cyjanowodorowy, związek podrażniający przewód pokarmowy, który w układzie pokarmowym może być przekształcany w szkodliwe cyjanki. Są niskokaloryczne i poleca się je w kuracjach odtłuszczających. Z uwagi na zasadotwórcze i moczopędne działanie znajdują zastosowanie w diecie chorych na reumatyzm i nerki. Regulują działanie przewodu pokarmowego, mają także działanie oczyszczające. Odgrywają dużą rolę w profilaktyce osteoporozy dzięki zawartemu w niej borowi, który podnosi poziom estrogenu. Są łatwo strawne i zawierają składniki odżywcze nadzwyczaj łatwo przyswajalne przez organizm. Z tego też powodu dietetycy dojrzałe brzoskwinie proponują ludziom starszym, schorowanym, z objawami anemii, dzieciom i rekonwalescentom. Oczyszczają organizm z toksyn i szkodliwych produktów przemiany materii, co ma znaczenie zwłaszcza dla chorych na reumatyzm i nerki. Nie zawierają tłuszczu i sodu, więc są polecane osobom z nadciśnieniem i wysokim poziomem cholesterolu.

– jest słodki, wyjątkowo soczysty i aromatyczny, ponieważ składa się głównie z wody (średnio 86%), cukrów (10-15%, połowę stanowi sacharoza, resztę fruktoza i glukoza) oraz substancji aromatycznej, zwanej estrem metylowym kwasu masłowego. Ponadto ananas zawiera kwasy organiczne, głównie kwas cytrynowy (ok. 1 proc.), niewielkie ilości białka, witamin i soli mineralnych (witaminy C, A, B, PP, wapń i żelazo oraz mangan). Mangan odgrywa ważną rolę w procesach prawidłowego rozwoju komórek naszego ciała, chroni przed osteoporozą i zmianami reumatycznymi oraz jest niezbędny do właściwego działania witaminy B1, która bez manganu może mieć działanie toksyczne. Mangan razem z żelazem i miedzią jest niezbędny dla prawidłowego procesu wytwarzania krwi. Zawiera też enzym, bromelainę, podnoszący odporność organizmu na różnego rodzaju infekcje i wzmagający trawienie białka (warunkiem takiego działania bromelainy jest spożywanie ananasa na surowo) oraz zwiększający kwasowość soku żołądkowego. Dzięki temu polepsza trawienie i jest zalecany w schorzeniach żołądkowo-jelitowych, wątrobowych, a także przy niestrawnościach, chorobach układu sercowo-naczyniowego i nerek (jest lekko moczopędny). Jest też przydatny w zwalczaniu przekrwienia zatok, ale intensyfikuje działanie antybiotyków. Wzmacnia system immunologiczny, zwalcza wirusy i łagodzi najróżniejsze stany zapalne. Wspomaga leczenie zaburzeń nerwowych i niektórych chorób skórnych. Działa odżywczo, dodaje energii, zapobiega wiotczeniu mięśni, powoduje również spalanie nadwyżek kalorycznych. Sok ze świeżego owocu powinny pić osoby na diecie odchudzającej, a także narzekające na wzdęcia i zaparcia.

– zawiera około 81,3% wody, 0,5% białka, 0,1% tłuszczu, 14% cukrów (głównie sacharoza), karoteny (pod względem zawartości β-karotenu, przewyższa nawet marchew), kwas cytrynowy i dużo witaminy C (37 mg/100g) oraz ponad 20 różnych witamin i minerałów (w tym witaminy A, C, PP, E, z grupy B, a także magnez, potas, miedź), flawonoidy, błonnik oraz cenny lupeol, należący do związków triterpenowych o działaniu antyoksydacyjnym, przeciwmiażdżycowym i przeciwzapalnym. Badania potwierdzają skuteczność lupeolu w redukcji komórek rakowych w przypadku nowotworu prostaty i trzustki. Mango uzupełnia niedobory witamin i minerałów. Jest bogatym źródłem miedzi, która jest niezbędna w procesie powstawania czerwonych krwinek – jej niedobór i może prowadzić do niedokrwistości. Błonnik reguluje pracę jelit i ułatwia usuwanie szkodliwych produktów przemiany materii. W zależności od odmiany owoce zawierają mniej lub więcej terpentyny, a jej zawartość zmniejsza się wraz z dojrzewaniem owocu. Wpływa kojąco na układ trawienny. W Indiach przypisywane są mu właściwości wzmacniające serce oraz umysł.

– zawierają cukry proste, głównie sacharozę (3-14%), witaminy: C, B1, B2, sole mineralne (zwłaszcza potas), kwasy organiczne, karotenoidy (o działaniu przeciwnowotworowym) w tym prowitaminę A, niewielkie ilości białka i tłuszczów roślinnych. Wykazują działanie przeciwzakrzepowe, dzięki zawartości adenozyny. Są lekkostrawne, wpływają korzystnie na układ trawienny, działają lekko przeczyszczająco i moczopędnie. Są szczególnie polecane dla dzieci i osób starszych. Mają działanie antyrakowe (enzym dysmutazy ponadtlenkowej), przeciwzakrzepowe, oraz pomaga zwalczyć stres poprzez właściwości uspokajające. Jako jedne z nielicznych owoców zawierają cytrulinę – aminokwas wspomagający odchudzanie. Cytrulina uczestniczy w produkcji hormonu wzrostu, który to przyspiesza spalanie tłuszczów.

– zawiera dużo witaminy C (więcej niż owoce cytrusowe, 300-700 mg/100 g w zależności od odmiany),  15% cukrów (w równych ilościach glukozy i fruktozy), 1,5% białek, karoteny, i niacynę oraz 0,5% składników mineralnych (wapń, żelazo, potas, selen i fosfor) a także witaminy A, B1, B2, PP. W Indiach z odparowanego i wysuszonego miąższu i dodatku cukru, masła i kwasu cytrynowego sporządza się ser gujawowy. Ze względu na dużą zawartość witaminy C i potasu ma świetne właściwości moczopędne. Jest bogaty w pektyny, bierze również udział w utrzymaniu równowagi glikemicznej.

– zwana także oskomianem pospolitym zawiera sporo kwasów organicznych, witaminy A i C, wapń, magnez i żelazo oraz jako jedyny owoc kwas cytrynowy i szczawiowy. Charakterystyczną cechą tego owocu jest to, że jeśli przekroimy go w poprzek powstanie pięcioramienna gwiazdka. Miąższ ma jasnożółty kolor i jest mocno aromatyczny. Nadaje się do produkcji napojów orzeźwiających ze względu na wysoką zawartość cukrów (ok.7 %, po równo glukozy i fruktozy). Cytrusy te można kupić w Polce od jesieni do wiosny. Kwas szczawiowy (kwas etanodiowy) może być szkodliwy dla osób z chorobami nerek.

– zawiera 7% cukrów, 1% kwasu cytrynowego, witaminy z grupy B oraz witaminę C (36 mg/100 mg – mało w porównaniu z cytryną i pomarańczą). W miąższu występują karoteny (głównie – lykopen) warunkujący jego zabarwienie. Występuje także gorzki związek – naryngina. Związek ten jest odpowiedzialny za gorzki smak owocu, ale także za jego działanie lekko przeczyszczające, wspomagające przemianę materii. Pobudza i szybko gasi pragnienie, jest idealnym panaceum na wiosenne przesilenie i gorące lato. Zawartym w cytrusach flawonoidom, w tym gorzkiej narynginie przypisuje się działanie antynowotworowe. Podobnie β-karoten  działa przeciwnowotworowo i przeciwmiażdżycowo.

– posiada unikalne właściwości gromadzenia znacznych ilości łatwo przyswajalnych przez organizm, rozpuszczalnych w wodzie związków (3-4 mg w 100g). Pod tym względem ma przewagę nad innymi owocami. Zawiera związki jodu (od 2 do 10 mg w 1 kg świeżych owoców), które są cenionym środkiem leczniczym przeciw chorobom tarczycy. Ponadto zawiera podobną ilość witaminy C jak owoce cytrusowe i dużą ilość błonnika. Delikatny, lekko żółtawy miąższ ma przyjemny, kwaskowato-słodki smak, trochę przypominający smak ananasa.

– zawierają niewiele witamin i składników mineralnych, ale jako jeden z niewielu owoców mają jod, co powoduje, że pozytywnie wpływają na funkcjonowanie tarczycy i zapobiegają chorobie Bassedowa. Są też bogate w błonnik. Pobudzają trawienie i perystaltykę jelit, mają działanie moczopędne (zawierają potas i arbutynę), działają uspokajająco na system nerwowy, regulują czynności gruczołów dokrewnych, normalizują ciśnienie i działają wzmacniająco na cały organizm. Sok gruszkowy jest pomocnym lekiem przy zapaleniu gardła, anemii i niektórych schorzeniach serca. Są też korzystnym uzupełnieniem diety dla chorych na cukrzycę, gdyż zawierają flawonoidy, katechiny, antocyjany i in.

– zawierają błonnik, pektyny (m.in., hamują rozwój wirusa grypy typu A), dużo witaminy C, potas, niewielkie ilości żelaza, manganu, cynku, magnezu, kwasu foliowego i wapnia. Dzięki temu pomagają utrzymać w organizmie równowagę kwasowo-zasadową. Duża zawartość błonnika w tych owocach sprawia, że szybko dają uczucie sytości, tak pożądane przy odchudzaniu się i utrzymaniu szczupłej sylwetki. Błonnik poprawia ponadto perystaltykę jelit i likwiduje zaparcia. Naturalne kwasy organiczne (głównie jabłkowy i cytrynowy) sprzyjają wydzielaniu soków trawiennych. Są zalecane przy wszelkich schorzeniach wątroby i pęcherzyka żółciowego, gdyż są lekkostrawne i zawierają wiele potrzebnych witamin i węglowodanów. Są także bogatym źródłem kwercetyny, jednego z 4 tysięcy flawonoidów, która jest silnym zmiataczem wolnych rodników odpowiedzialnych za proces starzenia się. Kwercetyna chroni także nasze naczynia krwionośne przed osadzaniem się w nich blaszek miażdżycowych. Ponadto ma ona działanie antyrakowe i przeciwnadciśnieniowe, łagodzi stresy po dniu pełnym napięć.

– zawierają od 12 do 25% glukozy i fruktozy, witaminy C i z grupy B oraz karoten. Są bardzo bogate w sole mineralne, zawierają m.in.: potas, wapń, magnez i fosfor. Ze względu na zawartość tych składników polecane są osobom przy schorzeniach naczyniowo-sercowych. W 100 g suszonych fig jest tyle wapnia ile w szklance mleka. Ich dodatkowym atutem, jest właściwy stosunek wapnia do fosforu, umożliwiający optymalne wykorzystanie obu pierwiastków przez organizm. Dzięki niskiej zawartości fosforu ułatwiają utrzymanie prawidłowej równowagi kwasowo-zasadowej w organizmie. Działają wzmacniająco na serce i naczynia wieńcowe, są stosowane w leczeniu anemii oraz zalecane w przypadku nieżytów żołądka i zaparć, przy kaszlu i przeziębieniach, do leczenia ran, łagodzą niekorzystne objawy żołądkowo-jelitowe. Suszone charakteryzują się dużą zawartością błonnika pokarmowego, dzięki czemu mogą poprawiać perystaltykę jelit zapobiegając zaparciom. Mogą także przyczyniać się do obniżenia poziomu cholesterolu we krwi.

– zawiera cukry, kwas cytrynowy, witaminy z grupy B oraz witaminę C (pomaga w obronie przed żylakami a także zapobiega i łagodzi przeziębienia), a także flawonoidy, fenole, pektyny, organiczny kwas salicylowy który pomaga rozpuścić nieorganiczny wapń w organizmie. Występują w nim również inne kwasy owocowe, magnez, wapń, żelazo, potas i sporo innych związków zasadotwórczych. Zawiera też związki narynginy. Ułatwia spalanie tłuszczów, pobudza wydzielanie żółci, obniża poziom cholesterolu we krwi, w czym pomagają przede wszystkim białe, gorzkawe i dlatego odrzucane przez większość błonki występujące wokół miąższu. Wskazany jest w leczeniu cukrzycy. Owoc ten spowalnia przyswajanie substancji odżywczych zawartych w pokarmach. Dlatego tez poziom cukru wolniej rośnie i tym samym dłużnej utrzymuje się uczucie sytości. Stymuluje wydzielanie insuliny z trzustki, a więc obniża poziom glukozy we krwi.
Substancje znajdujące się w grapefruitach mają działanie antygrzybiczne, likwidują drożdżaki – często skuteczniej niż stosowane w tym celu środki farmakologiczne. Ma niską wartość energetyczną, przyspiesza przemianę materii, wspomaga odchudzanie i oczyszcza organizm usuwając toksyny.

– odznacza się także dużą zawartością wody i cukrów (ok. 7 %). Dostarcza kwasów organicznych głównie jabłkowego, związków mineralnych (potas, wapń, magnez, fosfor, żelazo). Ma trochę mniej witamin niż melon (głównie witaminy A i C, śladowe ilości witamin: B1, B2 i B6, β-karoten, kwas foliowy). Jest bardziej niskokaloryczny, zasadotwórczy, doskonale gasi pragnienie i uzupełnia niedobór związków potasu. Korzystnie wpływa na układ trawienny i poprawia funkcjonowanie układu krążenia. Ma również działanie antyrakowe z racji pewnych zawartości likopenu. Pomaga przy anemii, nadciśnieniu i schorzeniach reumatycznych. Słodki i orzeźwiający smak zawdzięcza zawartości kwasu jabłkowego i cytrynowego. Oczyszcza organizm z toksyn, pomaga schudnąć. Jest niezastąpiony podczas upałów, gasi pragnienie, orzeźwia i odświeża. Łagodzi stany zapalne dziąseł, rany i paradontozę. Zalecany jest też dla osób z nadwagą i cierpiących na cukrzycę typu 2. Jest równocześnie doskonałym lekiem na skórę.

– jest zasobna w węglowodany, białka i tłuszcze. Zawartość węglowodanów w owocach papryki wynosi do 50% (w przeliczeniu na s.m.) Są to przeważnie jedno- i kilkucukrowce (fruktoza, glukoza, sacharoza) i wielocukrowce (skrobia, substancje pektynowe i błonnik). Zawiera również kwasy organiczne i substancje zawierające azot (z czego 50% stanowią białka). W skórce owocu występują znaczne ilości soli potasu, sodu, wapnia, żelaza i glinu, a ponadto związki zawierające fosfor, siarkę, chlor i krzem. Zawiera bardzo dużo witaminy C, sporo witamin z grupy B oraz związków mineralnych (potasu, wapnia, żelaza, magnezu). Zawiera też flawonoidy, którym przypisuje się działanie rozrzedzające krew, co może chronić przed zaburzeniami krążenia, przed zawałem serca albo wylewem krwi do mózgu. Szczególne znaczenie ma luteolina, która nawet w niewielkich ilościach stanowi ochronę przed chorobami serca, chorobami nowotworowymi i chronicznymi dolegliwościami wieku starczego. Jest niskokaloryczna, stąd szeroko stosowana w diecie odchudzającej. Papryka sodka pobudza apetyt, reguluje wydzielanie soków żołądkowych i żółci, co ułatwia prawidłowe trawienie. Zalecana jest w żywieniu chorych z ogólnym osłabieniem, niedokrwistości połączonej z niedoborem witamin.

– zawiera białka, cukry, 2 – 16 mg% olejku eterycznego nadającego ostrość, inulinę, fitynę, enzymy, saponiny, witaminę C, sole mineralne (potas, fosfor, żelazo). Suche, zewnętrzne łuski cebuli zawierają kwercetynę ( flawonoid o właściwościach rutyny). Dzięki obecności dwuwodoroalliiny i organicznych związków siarki, glikozydom flawonowym, pektynie i glukokininom ma działanie bakteriobójcze, sprzyjaja tworzeniu się i wydalaniu żółci, obniża ciśnienie krwi i wywiera korzystny wpływ na działalność przewodu pokarmowego. Używa się jej jako środka wzmacniającego trawienie i pobudzającego apetyt, w celu obniżenia poziomu cukru we krwi, i jako środka wykrztuśnego. Zawartość krzemu i wapnia koniecznego do budowy i wzmocnienia kości sprawia, że jest wskazana jako pożywienie dla młodzieży i starców. Dzięki siarce, potasowi i jodowi ma właściwości antytoksyczne i antyinfekcyjne. Także działania moczopędne zostały potwierdzone badaniami. Zaleca się spożywanie cebuli chorym na marskość wątroby oraz ludziom otyłym.

– jest pożywna, gdyż zawiera dużo skrobi i białka. Jest też cennym źródłem prowitaminy A, witaminy C oraz z grupy B i minerałów: potasu, magnezu, cynku, fosforu i żelaza. Żadne ze zbóż nie zawiera tyle tłuszczu co kukurydza, jest to jednak tłuszcz bardzo zdrowy, ponieważ zawiera nienasycone kwasy tłuszczowe, głównie linolowy i linolenowy, niezbędne do prawidłowego rozwoju człowieka. Dietetycy polecają ją rekonwalescentom i osobom uczulonym na gluten, a medycyna ludowa chorym na cukrzycę. Przeciwdziała odkładaniu się cholesterolu, dlatego zmniejsza ryzyko chorób serca i naczyń krwionośnych. Przypuszcza się, że kukurydza ma działanie antynowotworowe. W medycynie naturalnej wykorzystuje się znamiona kukurydzy czyli nitki rosnące wokół kolby. Napar z wysuszonych znamion jest doskonałym lekiem na choroby układu moczowego. Stosuje się go w stanach zapalnych pęcherza i cewki moczowej, piasku w nerkach i uszkodzeniach nerek spowodowanych chorobą lub długotrwałym zażywaniem niektórych leków. Wywar uznawany jest też za środek rozkurczowy i przeciwzapalny, pomocny w paradentozie, reumatyzmie, skazie moczanowej, cukrzycy, otyłości, zwiększa bowiem wydzielanie żółci oraz ilość usuwanych z moczem moczanów, fosforanów i szczawianów. Ponadto reguluje miesiączkę, oczyszcza organizm, zwiększa popęd płciowy, obniża ciśnienie krwi. Mąka kukurydziana polecana jest rekonwalescentom i osobom nie tolerującym glutenu pszenicy. Olej kukurydziany obniża poziom cholesterolu we krwi, a nasiona osłaniają, goją i regenerują błony śluzowe żołądka i jelit, co szczególnie pomaga przy wrzodach żołądka.

– mają mnóstwo witaminy C i dzięki temu m.in. wzmacniają odporność, przyspieszają gojenie się ran, zwiększa stopień dotlenienia skóry oraz wzmacnia drobne naczynia krwionośne. Zapobiega też nadmiernej łamliwości włosów i ich wypadaniu. Zawierają też sporo witaminy E oraz beta-karotenu – silnych antyoksydantów, czyli bezcennych dla naszego zdrowia substancji neutralizujących szkodliwe wolne rodniki. Witamina E chroni też przed powstawaniem zmarszczek i przedwczesnym starzeniem się. Obecne są też witaminy z grupy B (działają korzystnie na układ nerwowy), w tym witamina PP (wpływa na metabolizm cukru i cholesterolu we krwi), a także witamina K (ma właściwości przeciwkrzepliwe). To także bogactwo pierwiastków mineralnych. Jednym z najważniejszych jest potas, który dzięki swojemu działaniu moczopędnemu obniża ciśnienie krwi. Ale dostarczają również wapnia, magnezu, żelaza. Znajdziemy w nich też takie rzadko spotykane w produktach spożywczych mikroelementy jak mangan, miedź czy kobalt. Likopen to najsilniejszy antyutleniacz z całej grupy karotenoidów – związków, do których należy również wspomniany wcześniej beta-karoten. Niestety, nasz organizm nie wytwarza sam likopenu, trzeba go więc dostarczać z zewnątrz. Spore jego ilości znajdują się również w żółtych odmianach tych warzyw. Aż w 93% składają się z wody, nie są więc bardzo kaloryczne. Dodatkowo zawierają błonnik, który na długi czas zapewnia uczucie sytości i bardzo korzystnie wpływają one również na stan naszej skóry.

– Nie zawierają tłuszczu, w 80% składają się z wody. W ich skład wchodzą też witaminy A, E, B1 (tiamina), B2 (ryboflawina), B3 (niacyna) i B6 (pirydoksyna). . Wit. B6 pomaga w budowie komórek, poprawia pracę układu nerwowego i mieśni, chroni przed chorobami serca i rakiem. Ze składników mineralnych w ziemniakach obecne są spore ilości obniżającego ciśnienie krwi potasu, wzmacniający kości wapń oraz działający korzystnie na układ nerwowy magnez, a także fosfor, żelazo, cynk, miedź i mangan. Są też źródłem cennego białka roślinnego. Zawierają substancje zwane kukoaminami. Naukowcy z brytyjskiego Instytutu Badań Żywności w Norwich odkryli, że związki te obniżają ciśnienie. Nadciśnieniowcy powinni jeść ziemniaki także dlatego, że są ubogie w sód. Są zalecane w diecie diabetyków. Ziemniaczana skrobia wchłania się stopniowo, zatem organizm chorego radzi sobie z jej trawieniem mimo zmian w produkcji insuliny. Gotowane są lekkostrawne, mogą być wartościowym daniem dla dzieci. Poleca się je też osobom mającym problemy z układem pokarmowym, np. po zatruciach. Dzięki sporym ilościom błonnika pomagają przy zaparciach, kłopotach z trawieniem i biegunkach. Przynoszą również ulgę cierpiącym na zgagę – oczywiście pod warunkiem, że nie podsmażymy ich na tłuszczu.

– zawiera dużo β-karotenu (prowitaminy A), witamin C, E oraz z grupy B, a także potasu, wapnia, magnezu, żelaza i cynku, a także błonnika pokarmowego. Zawiera także substancję regulującą zaburzenia metabolizmu, chroni wątrobę i wzmacnia serce. W niedojrzałych strąkach jest dużo inozytolu, wzmacniającego serce i regulującego metabolizm wapnia. W strąkach występuje także substancja z grupy glukonin oraz mocznik, których działanie jest podobne do insuliny, gdyż zmniejsza nadmiar cukru we krwi. Działanie to jest oczywiście słabsze i powolniejsze niż insuliny, ale utrzymuje się dłużej. Pomaga także organizmowi pozbyć się toksycznych substancji oraz kwasu moczowego, dzięki czemu jest korzystna dla wątrobiarzy oraz cierpiących na reumatyzm. Jest niskokaloryczna.

I śniadanie: pojemniczek odtłuszczonego jogurtu naturalnego (0 proc. tłuszczu) z 2 łyżkami otrąb, szklanka świeżo wyciśniętego soku z grejpfruta i cytryny rozcieńczonego wodą.
II śniadanie: sezonowy owoc, np. jasne czereśnie, renkloda, mała gruszka, sok z żółtego owocu (ananasa), mały banan lub jabłko.
Obiad (do wyboru):
1. zupa krem z warzyw, talerz warzyw, filiżanka naparu oczyszczającego z łopianu i mięty.
2. talerz kremu warzywnego, kawałek chudego kurczaka z rożna, strąk żółtej papryki.
3. pół grejpfruta, ryż z warzywami.
Kolacja (do wyboru):
1. szklanka soku z jabłka i ananasa, sałatka owocowa (jabłko, banan, ananas, grejpfrut i kilka rodzynek), szklanka jogurtu z kiwi lub gruszką.
2. pucharek sałatki owocowej z ananasa i banana, surówka z papryki, z oliwą z oliwek i sokiem z cytryny, filiżanka naparu oczyszczającego (jak pierwszego dnia na obiad).
3. talerz zupy kukurydzianej, sałatka (5 łyżek ugotowanej kaszy gryczanej, pęczek rukoli lub roszponki i połówka jabłka pokrojonego w plasterki), filiżanka naparu oczyszczającego (jak w poprzednie dni).
Przez resztę tygodnia należy komponować menu na podstawie pierwszych trzech dni lub po prostu powtaraćz je. Żółte owoce można podjadać bez ograniczeń — szczególnie grapefruity. Pamiętaj, że kolorowa dieta ma być również zabawą.

Składniki (4 porcje): 3 kolby kukurydzy, 1 marchewka, kawałek selera, 3 ziemniaki, 1 młoda cukinia, 1 papryka, sól, kostka rosołowa, pieprz, 100 ml śmietany.

Przygotowanie: Ziarna kukurydzy ugotować, zmiksować. Marchewki i selera zalać 1,5 l wody, zagotować, dodać ziemniaki i kukurydzę, plasterki cukinii, pokrojoną paprykę i kostkę rosołową, gotować przez chwilę, przyprawić, zabielić śmietaną.

Składniki (4 porcje): 2 żółte papryki, pół ogórka, 1 szklanka mrożonego groszku, 1 czerwona cebula, 2 łyżki oliwy, sól, cukier, czosnek, pół cytryny.

Przygotowanie: Papryki i cebulę pokroić w kostkę, a ogórek na plasterki, wymieszać ze zblanszowanym groszkiem. Czosnek posiekać, rozetrzeć z solą, cukrem i sokiem z cytryny, wymieszać z oliwą, polać surówkę.

Składniki: 5-6 owoców karamboli, 3 białka, 4 łyżki cukru, 2 łyżki soku cytrynowego, 3 krople esencji migdałowej, otarta skórka z 1 pomarańczy.
Przygotowanie: Owoce pokroić na kawałki, białka ubić. Owoce i resztę składników (bez piany) przełożyć do miski lub pojemnika elektrycznego miksera. Ubić, aż powstanie puszysta pianka, wtedy delikatnie wymieszać ją z pianą z białek. Mocno schłodzić na górnej półce lodówki. Mus przełożyć do pucharków i udekorować owocami.

Składniki (dla 4-6 osób): 20 dkg żółtej fasolki szparagowej – ugotowanej w lekko osolonej wodzie, 20 dkg kukurydzy konserwowej z puszki, 20 dkg kwaśnych żółtych jabłek, mały słoiczek majonezu light lub jogurt wymieszany z żółtkiem (ok. 200 ml), sól – do smaku.

Przygotowanie: Do miski wrzucić odsączoną kukurydzę, ostudzoną fasolkę pociętą na ok 3-4 cm kawałki, obrane i pokrojone w drobna kostkę jabłka, posypać solą, dodać majonez lub jogurt, wszystko razem wymieszać.

Składniki: ½ kg mango, 4 liście laurowe, 5 łyżeczki soli, 60 g suchych jasnych fig, 60 g rodzynek, 30 g pistacji,  ¼ kg cukru, 1 łyżeczka Cayenne, 4 zmielone goździki, 8 g mielonego pieprzu, 2 laski cynamonu, ¼ łyżeczki gałki muszkatołowej, 1 łyżeczka kminku, 1 łyżeczka imbiru, szczypta kardamonu, sok z cytryny, ocet, woda.

Przygotowanie: Utarte mango pozostawić w garnku zalane wodą, z liśćmi laurowymi i solą. Gotować pod przykryciem, nie doprowadzając do wrzenia, aż zrobi się miękkie. W międzyczasie, ugotować figi w occie. Wyjąć i drobno je pokroić. Przygotować lukier z cukru i odrobiny octu i dodać go do ugotowanego mango. Dorzucić figi i cayene, goździki, pieprz, cynamon, gałkę muszkatołową, kminek, imbir i kardamon. Gotować aż do otrzymania gęstego puré.

Składniki: 4 banany, 5 brzoskwiń, 2 pomarańcze, 1 mango, 1 jogurt.

Przygotowanie: Banany i mango obrać, pokroić na kawałki, dodać 4 brzoskwinie. Wszystkie owoce zmiksować. Dodać do nich wyciśnięty sok z pomarańczy. Przelać koktajl do szklanek, ozdobić jogurtu i kawałkami brzoskwini.

Składniki: 4 szklanki przegotowanej wody, pół szklanki soku z cytryny, cebula, 3 łodygi selera naciowego, mała marchewka, 1/4 łyżeczki utłuczonych nasion kolendry, po pół łyżeczki mielonego pieprzu i anyżku, 3 żółtka, sok i skórka otarta z cytryny, 2 łyżki oliwy, sól.

Przygotowanie: Rozgrzać w rondlu oliwę, zeszklić na niej oczyszczoną i drobno pokrojoną cebulę, seler i marchewkę. Następnie dodać kolendrę, pieprz i anyżek. Chwilę smażyć (ciągle mieszając), po czym wlać wodę. Całość doprowadzić do wrzenia, a później gotować 30-40 min. pod przykryciem. Przecedzić przez sito i wlać sok z cytryny. Dokładnie ubić żółtka z sokiem i skórką z cytryny, rozcieńczyć dwiema łyżkami wywaru. Rondel z wywarem postawić na małym ogniu i stopniowo wlewać żółtka. Podgrzewać, stale mieszając, aż zupa zgęstnieje. Można podawać z ryżem ugotowanym na sypko.

Zobacz również:

 

1. Dieta błękitna
2. Odchudzająca zupa
3. Najczęstsze pułapki jedzeniowe
4. Czy wiesz ile powinnaś ważyć?
5. Jajka w dietach odchudzających
6. Najgroźniejsze jedzenie świata