Dieta strefowa – jadłospis i przepisy na dietetyczne dania

Dieta została oparta na badaniach, które zostały opublikowane w książce, za które przeprowadzający je naukowcy otrzymali nagrodę Nobla. Dieta strefowa jest znana i popularna w USA, Australii oraz w wielu krajach Europy. Dieta strefowa jest zgodna z ludzkim kodem genetycznym, który nie zmienił się od 100000 lat, a proponowane w niej proporcje białek, węglowodanów i tłuszczy umożliwiają kształtowanie reakcji hormonalnych organizmu. Dieta Zone opiera się na przekonaniu, że żywność może działać na ludzkie ciało jak lek. Jej celem jest utrzymanie poziomu insuliny w idealnej równowadze (inaczej strefie równowagi czyli po angielsku zone). To ważne, ponieważ zwyżka tego hormonu powoduje nadwagę i negatywnie wpływa na zdrowie. Aby tę równowagę osiągnąć, należy odpowiednio komponować swoje posiłki. Wg Searsa powinniśmy na nie patrzeć nie jako na źródło kalorii, ale jako na system kontroli hormonów.
Tradycyjnie przyjęte proporcje to 15-20% dla białek, 60-70% dla węglowodanów i 15-20% dla tłuszczów, coraz częściej spotykają się z ogólną krytyką specjalistów (okazuje się bowiem, że to węglowodany proste są odpowiedzialne za tworzenie się tkanki tłuszczowej nawet w większym stopniu niż tłuszcze). Według dr Searsa kluczem do osiągnięcia szczupłej sylwetki jest zachowanie w każdym posiłku odpowiednich proporcji: 30% kalorii powinno pochodzić z białka, 40% z węglowodanów i 30% z tłuszczów (tzw. formuła 30-40-30). Dzięki takiemu sposobowi odżywiania zachodzi równowaga między hormonami odpowiedzialnymi za metabolizm. Zatem dieta strefowa to kuracja wykorzystująca teorię, że dla prawidłowej przemiany materii bardzo istotne jest ograniczenie węglowodanów. Stosując dietę, traci się na wadze 2-3 kg w ciągu pierwszych dwóch tygodni, potem chudnie się 1-3 kg miesięcznie. Takie tempo zapobiega efektowi jo-jo.
W diecie strefowej jadłospis powinien być skomponowany z 11 cegiełek. Należy je rozkładać jak się chce, na 5-6 posiłków (np. I śniadanie – 3 cegiełki, II śniadanie – 2, obiad – 3, przekąska – 1, kolacja – 2 cegiełki). Każda cegiełka składa się z 1 porcji białka (1B), 1 porcji tłuszczu (1T) i 1 porcji węglowodanów (1W). Cegiełki komponuje się samodzielnie, według powyższej zasady, korzystając z gotowej tabeli. W każdej kategorii (białka, tłuszcze, węglowodany) są dwie grupy produktów: bardziej i mniej zalecana. Jeśli chce się chudnąć szybciej, wybiera się żywność z pierwszej grupy. Odstępy między posiłkami nie mogą przekroczyć 5 godz. Pory posiłków nie są określone, ale śniadanie należy jeść najpóźniej w godzinę po przebudzeniu. Wielkości porcji nie powinny być za duże, przez cały dzień można przyjąć ok. 1700 kcal.

Dieta zawiera oliwę, olej canola i oleje zawierające Omega-3 i Omega-6, źródłem tłuszczów są także orzechy i awokado. Produkty zawierające węglowodany nie są traktowane jednakowo. Część z nich powinna być mocno ograniczona, ponieważ szybko uwalniają glukozę. Należą do nich między innymi: chleb, makaron i ryż, ale też: papaja, mango, banany, płatki śniadaniowe, chleb, marchewki i soki owocowe. Do preferowanych składników należą: owoce jagodowe, kiwi, cytrusy, śliwki, truskawki i czereśnie, zielone warzywa (np. cukinia, brokuły), warzywa strączkowe, sałata, cebula, ogórek, papryka, pomidor, szpinak, soczewica, pieczarki, pełne ziarna zbóż. Podczas stosowania diety nie powinno się pić alkoholu i napojów z kofeiną,  ograniczyć do minimum cukier oraz skrobię. Do posiłków najlepiej pić wodę. Diety strefowej nie powinny stosować osoby chorujące na nerki i artretyzm.

PRZYKŁADOWY PLAN ODŻYWIANIA NA 7 DNI:

I śniadanie:

II śniadanie:

Obiad:

Przekąska:

Kolacja: