Współuzależnienie – jak je rozpoznać i gdzie szukać wsparcia?

Jedną z konsekwencji życia pod wspólnym dachem z osobą uwikłaną w nałóg jest współuzależnienie. To zespół skutków psychologicznych, które destabilizują funkcjonowanie całej rodziny i powodują występowanie zmian w relacjach między jej członkami. Chociaż o tym zjawisku można usłyszeć coraz więcej, wciąż wiele osób nie wie, jak je rozpoznać. W jakim momencie zaczyna się współuzależnienie? Jak przebiega jego leczenie i dlaczego powinno być traktowane jako choroba? Sprawdź, co warto wiedzieć o stanie, który wiąże się z nieustannym stresem, napięciem i przeciążeniem psychicznym.

Czym właściwie jest współuzależnienie?

Jeszcze do niedawna sądzono, że problem ten jest typowy przede wszystkim dla rodzin dotkniętych alkoholizmem. Dzisiaj wiadomo, że współuzależnienie może dotyczyć wielu różnych rodzajów uzależnień: narkomanii, hazardu, lekomanii itp. Niewłaściwe reakcje przystosowawcze mogą pojawić się na skutek utrzymywania relacji z osobą uzależnioną od zakupów, telefonu, internetu czy gier komputerowych. Destrukcyjne zachowania mają negatywny wpływ praktycznie na wszystkie sfery życia. Niszczą psychikę, wpływają na obniżenie poczucia wartości, przyczyniają się do rozwoju zaburzeń lękowych. Są tak samo niebezpieczne, jak skutki uzależnień powodujące stopniowy rozpad całego systemu rodzinnego. Zjawisko to należy rozumieć jako zaburzoną adaptację do zaistniałej sytuacji, która wyraża się w specyficznych wzorcach funkcjonowania oraz reagowania rozwijających się w czasie obcowania z uzależnioną jednostką.

Jak rozpoznać symptomy współuzależnienia?

W skrócie współuzależnienie można opisać w bardzo prosty sposób. Nałogowiec jest uzależniony od substancji psychoaktywnej lub od wykonywania określonej czynności, natomiast osoba przejawiająca szkodliwe mechanizmy adaptacyjne będzie uzależniona od alkoholika, narkomana itp.

Do charakterystycznych symptomów towarzyszących temu mechanizmowi należy zaliczyć:

• podtrzymywanie uzależnienia u partnera,
• kontrolowanie wydarzeń i sytuacji,
• stałe zamartwianie się i poczucie winy,
• tendencję do zaprzeczania istnieniu choroby,
• niskie poczucie własnej wartości,
• przejawianie ekstremalnych zachowań i odczuć.

Osoby współuzależnione charakteryzują się skłonnością do poświęceń, nie mają wiary w siebie i nie radzą sobie z trudnościami interpersonalnymi. Bardzo często są też uległe, biorą na siebie całą odpowiedzialność za partnera oraz nie potrafią prosić o pomoc z zewnątrz. Wszystko to sprawia, że trwają w permanentnym stresie i napięciu psychicznym, a skutki uzależnień wyniszczają je od wewnątrz.

Czy współuzależnienie da się wyleczyć?

Osoba współuzależniona wymaga specjalistycznej pomocy, chociaż zazwyczaj nie zdaje sobie z tego sprawy. Dlatego zwykle zgłasza się na leczenie zbyt późno, a to oznacza dłuższą i bardziej złożoną terapię. Podstawowym celem programów terapeutycznych stosowanych w walce z problemem współuzależnienia jest naprawa systemu rodzinnego oraz poprawa stanu zdrowia psychicznego żyjących w nim członków. Pacjenci uczą się np., jak przeciwstawiać się destrukcyjnym zachowaniom, a także co robić, by możliwie konstruktywnie wpływać na zmianę sytuacji. Osoby potrzebujące wsparcia mogą odwiedzić między innymi prywatny ośrodek terapii uzależnień. Trzeba jednak pamiętać, że praca nad sobą może zająć wiele miesięcy, a niekiedy nawet lat. Leczenie ma za zadanie bowiem zmianę sposobu życia w sytuacji, która nie jest łatwa zarówno dla nałogowca, jak i dla osoby współuzależnionej.

Gdzie szukać skutecznej pomocy?

Osoby zmagające się z zespołem nieprawidłowego przystosowania się do sytuacji problemowej, jaką stał się nałóg, znajdą pomoc w profesjonalnym ośrodku odwykowym. Jedną z takich placówek jest prywatny ośrodek leczenia uzależnień Oaza, w którym pracuje wielu lekarzy i specjalistów zapewniających pacjentom fachowe wsparcie 24 godziny na dobę przez siedem dni w tygodniu. Klinika gwarantuje dyskrecję oraz terapię mającą naukowo udowodnioną skuteczność w pomaganiu osobom dotkniętym zjawiskiem współuzależnienia. Chociaż leczenie w prywatnym ośrodku jest płatne, pobyt w takim miejscu ma wiele zalet. Na terapię nie trzeba długo czekać, a wysoki komfort sprawia, że pacjent może wracać do zdrowia w przyjaznych i kameralnych warunkach.