Niezwykłe leczenie – delfinoterapia

Delfiny fascynowały ludzi od starożytności. Wielokrotnie zdarzało się, iż delfiny ratowały rozbitków lub broniły ludzi przed drapieżnikami, dlatego wiąże się z nimi wiele legend i opowieści. Najstarsze dowody obcowania ludzi z delfinami to rysunki skalne w północnej Norwegii, pochodzące z około 2200 lat przed naszą erą. Wiele okazów starożytnej sztuki użytkowej przedstawia delfiny. 600 lat przed naszą erą Ezop napisał bajkę „Małpa i delfin”. Starożytni Grecy karali zabicie delfina śmiercią. Rzymianie bili monety z wytłoczonym delfinem. W mitologii aborygenów australijskich istnieją legendy o tym, że delfiny przybyły z gwiazdozbioru Syriusza, aby nauczyć ludzi radości i spontaniczności w życiu. W średniowieczu widok wieloryba albo delfina uważano za dobrą wróżbę. Delfiny są łatwe do oswojenia i bez trudu poddają się tresurze. Często są trzymane w specjalnych basenach (tak zwanych delfinariach), gdzie urządzane są pokazy ich tresury. Obcowanie z delfinami ma działanie terapeutyczne dla osób z zaburzeniami psychosomatycznymi. Leczenie przy pomocy obcowania z delfinami nazywa się delfinoterapią. W delfinariach rehabilitowane są osoby cierpiące na 80 różnych chorób zwłaszcza psychicznych, neurologicznych oraz onkologicznych. Z terapii tej korzystają również kobiety z nieprawidłowym przebiegiem ciąży. Aby terapia przyniosła rezultat pacjent musi odbyć co najmniej 10 seansów z delfinem. Na świecie działają tylko trzy takie centra m.in. na Ukrainie i USA. Czas oczekiwania na przyjęcie do tych placówek wynosi ponad rok. Najbliższy taki ośrodek znajduje się w Kozaczej Buchcie na Ukrainie.

Badania nad wykorzystywaniem delfinów do terapii cierpiących na choroby psychiczne i fizyczne, rozpoczęli w latach 70-tych amerykańscy naukowcy i neuropsychiatrzy z Uniwersytetu w Miami. Metoda ta polega na zabawach dzieci z delfinami, w czasie, których mali pacjenci wykonują określone ćwiczenia ruchowe. W czasie tych zabaw wiązki ultradźwięków emitowane przez delfiny przenikają przez ludzkie tkanki powodując drobne korzystne zmiany w zniszczonych komórkach. Delfiny ciekawi u człowieka wszystko, co odbiega od normy np. protezy czy też nowotwory i tam właśnie wysyłają swoje ultradźwięki regenerując zniszczone komórki. Podczas zabawy z delfinami zwiększa się też u człowieka wydzielanie endorfin, czyli naturalnych substancji produkowanych przez przysadkę mózgową. Endorfiny zmniejszają odczucie bólu, głodu, ułatwiając oddychanie, wpływają na termoregulację oraz wydzielanie się różnych hormonów. Podstawą delfinoterapii jest tak zwany „model sonaforetyczny”, gdzie delfin występuje w roli naturalnego ultradźwiękowego sonaru. Wynikiem jego oddziaływania jest pozytywna stymulacja centralnego systemu nerwowego oraz innych narządów pacjenta. W czasie tych zabaw wiązki ultradźwięków emitowane przez delfiny przenikają ludzkie ciało powodując drobne, pozytywne zmiany w zniszczonych komórkach. Delfiny ciekawi u człowieka wszystko, co odbiega od normy np. protezy czy też nowotwory i tam właśnie wysyłają swoje lecznicze wiązki. Czyni to delfinoterapię metodą wybitnie nadającą się do przeprowadzenia zabiegów rehabilitacyjnych. Terapia jest prowadzona pod okiem lekarza i psychoterapeuty. Efekty terapii okazują się rewelacyjne. Amerykańskim uczonym udało się pomóc ponad 15 tys. dzieci, zwłaszcza cierpiącym na autyzm.

Chęć pływania z delfinami jest tak silna, że mali pacjenci szybko i dokładnie wykonują wszystkie polecenia fizjoterapeutów. Często, żeby zachęcić dzieci autystyczne do zabawy delfin sam im przynosi piłki, hula-hop oraz lekko trąca je dziobem. Najczęściej do terapii wykorzystywane są delfiny butlonose oraz wale białe zwane białuchami. Butlonosy są szybkie, zwinne i ciekawskie. Uwielbiają zabawy z dziećmi. Pozwalają się głaskać, wkładać ręce do pyska. Z chęcią zajadają ryby podawane im przez małych pacjentów. Natomiast ważące nawet półtorej tony wale białe są spokojne i cierpliwe. Do chorych podpływają bardzo ostrożnie, nie wykonując żadnych gwałtownych ruchów. Emitowane przez nie ultradźwięki są silniejsze niż butlonosów. Efekt terapii jest rewelacyjny zwłaszcza u dzieci cierpiących na autyzm. Maluchy, które nie potrafiły wypowiedzieć ani jednego słowa po takiej rehabilitacji rozmawiają, czytają i reagują na otoczenie.
Reakcje tych ssaków zbliżone są do zachowań małego dziecka, dzięki czemu dzieci z ufnością przytulają się do delfinów i nawiązują z nimi bliski kontakt. Delfinoterapia aktywizuje pracę struktur mózgowych, a tym samym całego organizmu, dzięki czemu dzieci autystyczne pracują nad poprawą werbalnej ekspresji. Pływanie z delfinami daje niesamowite rezultaty również w przypadku ludzi teoretycznie „zdrowych”, którzy z przyjemnością uczestniczą w seansach relaksacyjnych wyzwalając się od napięć psychicznych, wynikających z towarzyszącego im na co dzień stresu. Najwięksi entuzjaści delfinaoterapii twierdzą ponadto,  że jest ona  niezastąpionym lekarstwem w odbudowie własnej tożsamości i przywróceniu kontaktu z światem zewnętrznym na zasadzie pełnej z nim harmonii.

Delfinoterapia z powodzeniem stosowana jest w leczeniu i rehabilitacji dzieci i dorosłych z następującymi schorzeniami: zaburzenia funkcjonowania centralnego systemu nerwowego, porażenie mózgowe, wczesny autyzm dziecięcy, zespół Downa, zaburzenia mowy i słuchu. Szczególna skuteczność została potwierdzona w leczeniu neuroz, zespołów stresu pourazowego, traum psychicznych, depresji endogennych, dyslekcji.
Zaletą programu organizowanego przez Fundację „Dobra Wioska” jest prowadzenie delfinoterapii przez polską kadrę oraz pod stałą opieką polskiego lekarza w kompleksie z innymi rodzajami terapii (terapią rodzinna, arteterapią, treningiem relaksacji). Najważniejszym jej elementem pozostaje jednak kontakt pacjenta z delfinem.

Agata G.