Dysleksja

Dysleksja definiowana jest jako „zaburzenie umiejętności czytania”, nazwa pochodzi z języka greckiego, „dys” znaczy trudność, „leksis” znaczy słowo. Dlatego dysleksja to między innymi trudność w posługiwaniu się w sposób nieprawidłowy językiem lub słowami.  Bardzo często tę chorobę wywołuje slaby wzrok – stąd trudności w nauce. Badania naukowe wykazały również skłonności genetyczne do powstawania tej dolegliwości.  Niektórzy naukowcy wykazują, że mózg dzieci dotkniętych ta chorobą różni się od pozostałych budową anatomiczną. U większości ludzi bowiem tylna część lewej półkuli jest nieco większa niż prawa, natomiast u dyslektyków obie wydają się być jednakowe. Mówi się  również o zmianach w rozmieszczeniu komórek nerwowych w obszarach mózgu odpowiedzialnych za język. Jak pomóc dzieciom chorym na dysleksję? Jak leczyć dysleksję? Najważniejsze aby nie obwiniać siebie za problemy swoich pociech, często po prostu nie mamy wpływu na pewne rzeczy.  Należy pamiętać, że nasze dziecko potrzebuje szczególnego wsparcia, podobnie jak na przykład dziecko z daltonizmem – musi uczyć się żyć ze swoją ułomnością . Co prawda nie ma konkretnego lekarstwa na to schorzenie, ale można złagodzić znacznie następstwa tej choroby. Należy więc na początku ustalić wraz z lekarzem, z czym dziecko ma największe trudności i jakie są   jego ograniczenia. Nie można wymagać od dziecka więcej, niż  może wykonać. Empatia i wyrozumiałość powinny więc towarzyszyć rodzicom każdego dnia, aby osłabić skutki dysleksji i napięcie odczuwane przez dziecko. Nauczyciele muszą również współpracować z rodzicami i dzieckiem i poświęcać tym uczniom więcej czasu, wysiłku niż dziecku zdrowemu. Powinni również stawiać im realistyczne wymagania – w końcu to choroba związana z trudnościami w uczeniu się. Częste pochwały za najdrobniejsze postępy są bardzo mile widziane. Uczeń, który ma trudności z czytaniem, na pewno będzie wdzięczny jeśli nauczyciel będzie unikał przy całej klasie poniżających czy ironicznych uwag. Dziecko powinno kojarzyć czytanie książki z zajęciem przyjemnym: dlatego jeśli przekręca literki lub wyrazy niech zaznacza czytany werset linijką. Dziecko powinno wszystkimi zmysłami „uczyć” się czytania: powinno patrzeć na usta nauczyciela  i uważnie słuchać i się koncentrować w trakcie zajęć. Dobre rezultaty przynosi ćwiczenie czytania częściej, ale krócej:  zbyt długie czytanie może spowodować spadek wydajności. Wszelkiego rodzaju słuchowiska, książki na kasetach, płytach itp do dobry sposób na radzenie sobie z tą chorobą.

Jak rozpoznać dysleksję u dziecka?

Jesli na 3 lub 4 pytania odpowiedziałeś TAK, dziecko może być w pewnym stopniu dotknięte dysleksją:

DZIECKO do 8 roku życia:

– czy dziecko późno nauczyło się mówić?

– czy wciąż ma dośc duże trudności z czytaniem lub poprawnym pisaniem?

– czy odnosisz wrażenie, że w innych dziedzinach nie związanych z czytaniem lub pisaniem Twoje dziecko jest rozgrarnięte i bystre?

– czy zapisuje litery lub liczby na odwrót?

– czy podczas nauki liczenia musiało używać klocków, palców znacznie dłużej niż rówieśnicy?

– czy ma poważne kłopoty z zapamiętaniem tabliczki mnożenia?

– czy z trudem odróżnia stronę lewą od prawej?

– czy jest wyjątkowo niezdarne?

DZIECKO między 8 a 12 rokiem życia:

– czy dziecko robi nietypowe błędy ortograficzne?

– czy pomija niektóre litery w słowie lub zapisuje je w innej kolejności?

– czy podczas czytania tekstu popełnia na pozór bezmyślne pomyłki?

– czy nie rozumie czytanego tekstu tak dobrze jak inne dzieci w tym wieku?

– czy ma problemy z przepisywaniem tekstu z tablicy?

– czy podczas czytania na głos opuszcza poszczególne wyrazy lub całe wiersze?

– czy zdarza się, że podczas czytania dwa razy powtarza ten sam tekst?

– czy tabliczka mnożenia wciąż sprawia mu trudność?

– czy myli kierunki oraz strony lewą i prawą?

– czy brakuje mu poczucia własnej wartości?

Dysleksję można pokonać, na pewno złagodzić jej uciążliwe skutki: należy jednak uzbroić sie w cierpliwość i wytrwałość, wtedy rozgoryczenie ustąpi, bo nasz mózg potrafi radzić sobie z takimi problemami!