Co piąta kobieta ma napady migreny!

24 stycznia 2011, dodał: Karolina Kalicka
Artykuł zewnętrzny

Znana od zarania dziejów

Już starożytni Egipcjanie na papirusach migrenę, nie obca była ona także Hipokratesowi, ale dopiero w XVIII wieku została wyodrębniona jako osobny rodzaj bólu głowy. Migrenę cechują napady bólu głowy, które znacznie pogarszają jakość życia i uniemożliwiają wykonywanie codziennych czynności. Napad bólu zazwyczaj poprzedzony jest i wywoływany przez określone bodźce. Niestety migrena to choroba przewlekła, a ataki charakteryzują się tym, że nawracają. U niektórych kobiet ciąża powoduje ustąpienie dolegliwości.

Pobudzony generator

Istnieje cały szereg czynników, które u różnych osób mogą wywołać napady migrenowego bólu głowy. Niewątpliwie są to stres bądź wręcz przeciwnie nadmierne odprężenie, pogoda – głównie zmiany aury, miesiączka, deficyt snu lub jego nadmiar, wysiłek fizyczny, niektóre zapachy, migoczące światło, niektóre pokarmy – cytrusy, czekolada, orzechy, owoce, alkohol.

Bodźce te powodują uaktywnienie specjalnego obszaru w mózgu zwanego generatorem procesu migrenowego. Jego pobudzenie skutkuje tym, że uwalniają się związki – aminy biogenne w okolicach naczyń krwionośnych oponowych, w rezultacie naczynia rozszerzają się. Tym samym wywołują podrażnienie zakończeń nerwu trójdzielnego i z ich udziałem przewodzą bodźce bólowe.

Jak wygląda typowy napad migreny?

W typowym napadzie wyróżniamy 4 fazy. Pierwszy etap to faza zwiastunów, które mogą występują u 20 do 60% chorych. Kilka dni lub kilka godzin przed rozpoczęciem się bólu głowy chorzy odczuwają zmiany nastroju. Może to być zarówno nieuzasadniona niczym euforia jak i depresja, a nawet gniew. Pacjenci odczuwają nadmierne zmęczenie, ziewają, mają zaburzoną koncentrację. Druga faza to tzw. aura. Zwykle jej objawy pojawiają się 5 do 20 minut przed bólem głowy. Częstymi symptomami są zaburzenia widzenia, szczególnie mroczki, błyski, świecące punkty; mrowienia ust, stóp, dłoni; mogą wystąpić niedowłady, a także niepokojące zaburzenia mowy, szumy w uszach, zaburzenia świadomości. Fazę bólu głowy cechuje jednostronny ból, który stopniowo narasta i staje się silniejszy, zwiększa się przy wykonywaniu ruchów. U osób dorosłych trwa zwykle od 4 do 72 godzin. Prawie wszystkim chorym towarzyszą nudności, wielu pacjentów zgłasza wymioty, mówią też, że światło i dźwięki drażnią ich, wręcz sprawiają ból. Dołączać się mogą biegunka, parcie na mocz, ból brzucha, uczucie gorąca lub zimna. Czwarta faza ataku to etap ponapadowy. W tym czasie chory jest zmęczony, znużony, rozdrażniony, nie potrafi skupić swojej uwagi. Często uskarża się na tępy, rozlany ból głowy.

Po jakie leki sięgnąć?

Najlepszym postępowaniem jest – o ile to możliwe – wyeliminowanie czynników, które prowokują napady. Często na wiele z nich nie mamy żadnego wpływu. Leczenie farmakologiczne zależy przede wszystkim od tego jak często pojawiają się napady, jak są silne, czy współistnieją objawy towarzyszące, czy pacjent leczy się z powodu innych schorzeń. Zawsze lekarz będzie wypytywał o to czy przyjmowane dotychczas leki przynosiły poprawę albo czy wystąpiły po nich niepożądane działania.

Lekarz może zalecić postępowanie doraźne, czyli przyjmowanie leków w momencie wystąpienia ataku migreny. Z pomocą przychodzą nam leki z grupy tryptanów, które łagodzą ból głowy, nudności i wymioty. Tych leków nie mogą stosować osoby z chorobą niedokrwienną serca, zaburzeniami rytmu, epizodami niedokrwienia mózgu i niekontrolowanym ciśnieniem tętniczym. Skuteczne wydają się być także paracetamol i niesteroidowe leki przeciwzapalne. Chory powinien przyjąć te leki tuż po rozpoczęciu napadu bądź w fazie aury. Badania dowiodły, że do przerywania bólu nadają się także opioidy, ale ze względu na ryzyko uzależnienia nie powinno się ich używać często.

Istnieją pewne wskazania do wdrożenia u pacjenta leczenia zapobiegawczego, czyli polegającego na podawaniu leków w celu prewencji kolejnych napadów. Są to osoby, u których leki doraźne nie dają poprawy, są przeciwwskazane bądź powodują działania niepożądane. Druga grupa osób, to pacjenci, którzy mają napady często (>2 razy w miesiącu) i powodują ich niesprawność, na co najmniej 3 dni. Leczenie zapobiegawcze stosuje się także u osób, które leki doraźne przyjmują 2 razy w tygodniu. Do leczenia zapobiegawczego wykorzystuje się propranolol, amitryptylinę, flunarazynę, kwas walproinowy, metysergid.

Na podstawie: Choroby wewnętrzne pod redakcją prof. dr hab. Andrzeja Szczeklika

Zobacz również:

  1. Jak pozbyć się zgagi?
  2. Nieregularne miesiączki – przyczyny zaburzeń
  3. Co oznaczają E w żywności?
  4. Dlaczego mnie boli?




FORUM - bieżące dyskusje

Naturalne kosmetyki
Sama robię kremy, ale to wymaga wysokiej higieny, bo inaczej krem się...
Typy mężczyzn
Maminsynki wychowane przez samotne matki. Tragedia... oni nie są zdolni do żadnego związku...
Jak można zostać dietetykiem
Kurs dietetyki też jest ok, jeśli ktoś się sam dokształca i interesuje swoją dziedziną.
leczenie niepłodnosci
Moim zdaniem leczenie nepłodności ma sens do 30. roku życia. Potem wzrasta znacznie ryzyko...