Badanie Holter EKG: monitorowanie serca w codziennych warunkach

Badanie Holter EKG to nieinwazyjna procedura, która umożliwia ciągłe monitorowanie aktywności elektrycznej serca przez określony okres czasu (najczęściej 24-48 godzin). W razie potrzeby badanie można przedłużyć, a o czasie jego trwania decyduje lekarz kardiolog. Dzięki Holterowi EKG można wykryć i zdiagnozować nieregularności rytmu serca.

Jak przebiega badanie Holter EKG?

Pacjent nosi niewielkie urządzenie – rejestrator Holtera, który jest podłączony do elektrod umieszczonych na klatce piersiowej. Podczas noszenia rejestratora, pacjent prowadzi normalne życie codzienne, gdy równocześnie aktywność serca jest rejestrowana. Dane zarejestrowane przez urządzenie są później analizowane przez lekarza kardiologa w celu oceny rytmu serca, wykrycia arytmii czy niedokrwienia mięśnia sercowego.

Zastosowanie badania Holterem w diagnostyce kardiologicznej

Badanie Holter EKG stanowi nieocenione narzędzie w diagnostyce kardiologicznej, ponieważ umożliwia monitorowanie pracy serca przez dłuższy czas. Jest to szczególnie istotne, ponieważ standardowe badanie EKG rejestruje aktywność serca tylko przez krótką chwilę, w warunkach klinicznych. Holter EKG pozwala na wykrycie i zapis nieregularności rytmu serca, które mogą być nietypowe lub występować sporadycznie. Co więcej, badanie umożliwia analizę reakcji serca na czynniki zewnętrzne, co pozwala lekarzom dokładniej zrozumieć specyfikę pracy serca w różnych warunkach środowiskowych.

Korzyści i znaczenie długoterminowego monitorowania aktywności serca

Długoterminowe monitorowanie aktywności serca za pomocą badania Holter EKG umożliwia wykrycie i zarejestrowanie nawet krótkotrwałych arytmii, które mogą być trudne do uchwycenia w standardowych badaniach. To narzędzie pozwala lekarzom na pełniejszą analizę rytmu serca w długim okresie czasu, co jest kluczowe w identyfikowaniu i leczeniu nieregularności rytmu. Schorzenia, które pozwala wykryć badanie Holter EKG:

• migotanie przedsionków;
• niedokrwienie mięśnia sercowego;
• zaburzenia przewodzenia elektrycznego między komorami serca (na przykład bloki przedsionkowo-komorowe);
• tachykardia (zbyt szybkie tętno) i bradykardia (zbyt wolne tętno);
• kardiomiopatie (choroby mięśnia sercowego);
• wady serca (na przykład patologie zastawek);
• zapalenie mięśnia sercowego;
• zespół chorego węzła zatokowego.

Długoterminowa ocena aktywności serca przy Holterze EKG pozwala także lekarzom na monitorowanie skuteczności leczenia, które zostało wdrożone w ramach terapii przeciwarytmicznej. Ważne jest, aby interpretacja wyników Holtera EKG była dokonana przez doświadczonego lekarza kardiologa, który będzie mógł uwzględnić indywidualne cechy pacjenta i kontekst kliniczny przy ocenie wyników badania.