Liszaj rumieniowaty | Wszystko dla zdrowia i urody, porady kulinarne Uroda i Zdrowie - serwis nie tylko dla kobiet!

Liszaj rumieniowaty

28 maja 2010, dodał: Redakcja
Artykuł zewnętrzny

Share and Enjoy !

Shares
Liszaj rumieniowaty (Lupus erythematosus; Lupus erythematodes) in. toczeń rumieniowaty to chroniczna choroba (z grupy tzw. kolagenoz) układu immunologicznego, który atakuje swój własny organizm (autoagresja). Polega na powstawaniu przeciwciał skierowanych przeciwko składowym jądra własnych komórek i tworzeniu kompleksów immunologicznych, które odkładając się w ścianach naczyń i tkankach, powodują zmiany narządowe. Stąd jej skutkiem jest autoimmunizacja i wtórny stan zapalny w obrębie wielu tkanek i narządów. Nie jest chorobą zakaźną, nie ma potrzeby izolowania chorych cierpiących z tego powodu. Przyczyny choroby nie są znane. Eksperci doszukują się przyczyn w problemach genetycznych, wirusach, problemach hormonalnych, stresach i czynnikach środowiskowych działających osobno lub razem. Liszaj jest bardzo trudny do wykrycia, ponieważ jego początkowe objawy mają różną formę. Zmiany skórne mają najczęściej charakter czerwonych grudek zlewających się w większy wykwit o czerwonym zabarwieniu. W toczniu charakterystyczne są też zmiany drobnych naczyń skóry, najczęściej rumień okołopaznokciowy i rozszerzenia naczyń (tzw. teleangiektazje). Dobrze znany jest też objaw Raynauda, który polega na napadowym zblednięciu i zasinieniu palców najczęściej pod wpływem zimna i stresu. Po odkryciu Kaposiego i Oslera, że toczeń rumieniowaty nie ogranicza się wyłącznie do skóry, choroba ta została zaliczona w poczet chorób wewnętrznych, a następnie, wraz z wyodrębnieniem się reumatologii jako odrębnej specjalizacji, weszła w zakres jej zainteresowań. Jedną z podstawowych cech choroby jest nadwrażliwość na światło (głównie UVB), przy czym zmiany pojawiają się lub nasilają niekiedy dopiero kilka tygodni od ekspozycji na światło słoneczne.

Istnieją dwa podstawowe typy liszaja:

1) Liszaj rumieniowaty krążkowy. Pojawia się na eksponowanych fragmentach skóry jako blizny lub wysypki o okrągłym kształcie, brunatnoczerwone, stąd nazwa. Wysypki te pojawiają się również na nosie, bocznych powierzchniach twarzy, owłosionej skórze głowy i grzbietowych powierzchniach dłoni.
2) Liszaj rumieniowaty trzewny (narządowy, układowy) [TRU]. Jest chorobą przejawiającą się prócz skóry (w większości przypadków) w wielu innych organach i narządach ciała. Typowa choroba zaczyna się delikatnymi objawami, do których zalicza się znużenie, gorączkę, utratę wagi ciała. Często lekarz lub chora osoba mylą te objawy z jakąś inną chorobą. Typowe objawy ustępują, ale po pewnym czasie powracają, co jest cechą charakterystyczną liszaja. Choroba przebiega rzutami. W typie układowym liszaja zajęte są różne części ciała. Z tego też powodu pojawiają się objawy różnych chorób. Autorzy klasycznych podręczników poświęconych toczniowi rumieniowatemu układowemu przyznają, że w pierwszej fazie choroby dominującymi, a niekiedy jedynymi objawami, oprócz objawów skórnych, są włącznie bóle stawów i gorączka. Za najbardziej charakterystyczne uznaje się ciałka hematoksylinowe, komórki LE i ciałka cytoidalne w siatkówce oraz zmiany okołonaczyniowe w śledzionie, a także złogi immunoglobulin na granicy skórno-naskórkowej.
Liszaj rumieniowaty jest rzadką chorobą. Zapada na nią pięcioro na milion dzieci w ciągu roku. Rzadko rozpoczyna się przed okresem dojrzewania, a sporadycznie przed 5-tym rokiem życia. Najczęściej chorują kobiety w wieku rozrodczym i stosunek chorych kobiet do mężczyzn wynosi 9:1. U dzieci przed okresem dojrzewania przewaga dziewcząt jest mniejsza. Występuje na całym świecie, jednak częściej występuje u dzieci o pochodzeniu afro-amerykańskim, hiszpańskim, azjatyckim i indiańskim. Jest ważnym problemem zdrowotnym dla kobiet w wieku rozrodczym. Konieczny jest dobór odpowiedniej metody antykoncepcji, przy współpracy ginekologa z reumatologiem. W ciąży zachodzi duże ryzyko wystąpienia lub zaostrzenia groźnego toczniowego zapalenia nerek, wiodącego od ich niewydolności. Jednak powikłania te powinny być rozpatrywane indywidualnie.
Diagnoza opiera się na stwierdzeniu objawów klinicznych i wynikach badań laboratoryjnych, po wykluczeniu innych chorób. Opiera się o podstawy kryteriów ACR oraz innych badań – laboratoryjnych (krew, mocz), obrazowych (rentgen, tomografia komputerowa) i specjalistycznych, takich jak okulistyczne, laryngologiczne, neurologiczne, psychiatryczne i psychologiczne.
Specjaliści z American College of Rheumatology zajmujący się tą chorobą uznali, że osoba przejawiająca cztery z podanych niżej symptomów jest chora na liszaj rumieniowaty.

Symptomy choroby:

1) wysypka na twarzy w kształcie motyla, obejmująca policzki i nos,
2) zapalenie stawów,
3) zapalenie opłucnej,
4) owrzodzenia w błonach śluzowych,
5) liszaj krążkowy,
6) nadwrażliwość na światło,
7) zapalenie nerek,
8) schorzenia krwi (niski poziom białych ciałek krwi, anemia, niski poziom czerwonych ciałek krwi),
9) problemy ze strony systemu nerwowego,
10) zaburzenia w funkcjonowaniu systemu odpornościowego,
11) przeciwciała przeciwjądrowe.

Skuteczne leczenie nie jest znane, ale większość osób cierpiących z powodu liszaja układowego lub krążkowego może żyć kontrolując jego objawy. Leczenie szpitalne polega na podawaniu leków immunosupresyjnych, kortykosteroidów i środków przeciwmalarycznych. Doniesienia napływające z literatury światowej mówią o pewnych sukcesach w leczeniu początkowo lekami przeciwzimniczymi, a następnie naturalnym kortyzonem w dawkach suprafizjologicznych. U tych chorych, którzy prezentują jedynie zmiany skórne i objawy ze strony układu ruchu, na początek włącza się leki przeciwmalaryczne, takie jak np. chlorochina oraz NLPZ (niesteroidowe leki przeciwzapalne, np. aspiryna, ibuprofen, ketoprofen).
W Instytucie Reumatologii w Warszawie zajmowano się głównie trzema eksperymentalnymi metodami leczenia tocznia rumieniowatego układowego:
1) Wyciągami z grasicy (prace z tego zakresu publikowali pracownicy Kliniki Reumatologii Wieku Rozwojowego); podobnie jak w piśmiennictwie światowym, i polskie wyniki wykazały zmienną skuteczność tej metody;
2) Winkrystyną (pracę o eksperymentalnym zastosowaniu winkrystyny u dzieci chorych opublikowali pracownicy Kliniki Reumatologii Wieku Rozwojowego); wyniki tych prac wskazywały, że winkrystyna może okazać się skuteczna, ale tylko u niektórych chorych. Predykatorem podatności na leczenie winkrystyną miała być współistniejąca z TRU małopłytkowość.
3) IVIG (prace z tego zakresu publikowali pracownicy Kliniki Chorób Tkanki Łącznej); chociaż skuteczność tej metody leczenia nie była stuprocentowa, wyniki okazały się obiecujące.

Chociaż liszaj układowy wciąż pozostaje chorobą nieuleczalną (nie ma leku, który powodowałby trwałe remisje u 100% chorych), to lekarze stopniowo uczą się trzymać proces chorobowy pod kontrolą. Dlatego też wyniki odległych obserwacji chorych są na przestrzeni ostatniego półwiecza coraz bardziej optymistyczne. Badania naukowe są prowadzone bardzo intensywnie. Celem tych badań jest określenie molekularnych mechanizmów odpowiedzi immunologicznej i zapalenia, dla znalezienia nowych metod terapii, bez konieczności hamowania całego układu immunologicznego. Obecnie prowadzi się szereg badań klinicznych, które obejmują testowanie nowych leków, jak i poznawanie różnych aspektów genezy choroby.
Dodała: Marta

Przeczytaj również:

Share and Enjoy !

Shares


Możesz śledzić wszystkie odpowiedzi do tego wpisu poprzez kanał .

19 komentarzy do Liszaj rumieniowaty

  1. avatar ulka pisze:

    ta choroba nie jest zarazliwa, jak wynika z powyzszego opisu jest to choroba genetyczna nie przeczytałes dokładnie opisu.

  2. avatar Andrzej pisze:

    Czy ta choroba jest zaraźliwa ???

  3. avatar jo pisze:

    u mnie to wyglada nastepojąco.najpierw wyszlo mi to pod lewą brwią zaniklo po jakims czasie znowu wrocilo i znowu zniklo i tak w kolo ostatnio mi wyszlo pod prawą brwią i dalej poszlo na prawa czesc czola i pod okiem okolice nosa
    jest to bardzo denerwujące i swędzi

  4. avatar ulka pisze:

    Borykam się z tą chorobą już od 1979 roku. Zaatkowała mi najpierw brew,potem owłosioną skóre głowy i zrobiła straszne spustoszenie w moim owłosieniu, a na koniec zaatakowala ucho. W tej chwili mam ją opanowaną ale pewne leki łykam co dzień no i musze unikać słońca co odbiło się na moich kościach. Czekam na jakiś radykalny lek. Teraz mam problemy ze stawami,chodze wciąż zmęczona i zdażają mi się drgania rąk które jest trudno opanować.Mąż powiedział mi że kiedyś w nocy miałam drgawki.Nie potrafiłam tego wytłumaczyć, ale teraz myśle że to LUPUS daje o sobie znać.

  5. avatar pinkmause pisze:

    Opryszczka niestety też i to nawet częściej…

  6. avatar Kleo_p pisze:

    To mogła być opryszczka, bo atakuje głównie na twarzy, może przeniosłaś ją z ust rękami? Bo liszaj by wracał…

  7. avatar kropka939 pisze:

    Jakoś jesienią, w listopadzie chyba

  8. avatar Kleo_p pisze:

    A może to była opryszczka? O jakiej porze roku wystąpiła?

  9. avatar kropka939 pisze:

    Kiedyś coś takiego w formie „obrączki” wyskoczyło mi po lewej stronie nosa, ale to było 10 lat temu i nie wraca póki co…

  10. avatar dolores pisze:

    Okropna choroba – koleżanka ma na głowie i nawraca jej tak co pół roku np. przed sesją, widocznie ze stresu)

Dodaj komentarz


FORUM - bieżące dyskusje

Co na ściany do salonu?
Moim zdaniem sprawdzą się panele na ścianę. W nowoczesnych wnętrzach świetnie sprawdzą...
Najtrudniejsze kierunki studiów
Moim zdaniem to przyszły student powinien wiedzieć i decydować jakie są jego zainteresowania...
opadająca powieka
Jednym z naturalnych sposobów na zlikwidowanie problemu opadającej powieki są okłady na opadające powieki....
moda męska
Wiosna 2024 to świetny moment na powrót do stylu retro. Płaszcze męskie i cieplejsze...