Porfiria – czy wampiry istnieją naprawdę?

Porfiria nie jest nazwą jednej choroby, a grupy chorób o różnych objawach klinicznych. Obecnie medycyna rozróżnia aż 7 rodzajów porfirii. Jednak tym, co je łączy jest fakt, że spowodowane są zaburzeniami w biosyntezie hemu (czerwony barwnik), który występuje między innymi w hemoglobinie (barwnik krwi) czy cytochromach.

Porfiria jest chorobą nieuleczalną,  ma ona najczęściej podłoże genetyczne i w większości przypadków jest dziedziczna. Jej objawy są bardzo zróżnicowane, czasami pojawiają się już od urodzenia, jednak częściej występują w okresie dojrzewania. Jednym z najbardziej charakterystycznych objawów porfirii jest światłowstręt. Objawy porfirii skórnej wywoływane są najczęściej właśnie przez promieniowanie ultrafioletowe, czyli promienie UV. Z tego właśnie powodu, choroba to potocznie określana jest mianem wampiryzmu.

Objawy porfirii:

Osoby chore na porfirię często nie zdają sobie z tego sprawy, ponieważ jest to choroba niezwykle trudna do zdiagnozowania. Towarzyszące jej objawy często sugerować mogą inne schorzenia. Sama porfiria może przyjmować postać utajoną, a o jej obecności świadczą wówczas jedynie wyniki badań.

Do najczęściej występujących objawów należą:

• utrata czucia,
• niedowład kończyn,
• parestezje (uczucie mrowienia, drętwienia czy zmiana temperatury skóry)
• nadwrażliwość na promienie słoneczne (szybko pojawiające się zaczerwienienia i poparzenia),
• ciemnienie skóry,
• czerwono-szare przebarwienia zębów i paznokci
• czerwona barwa moczu bądź kału,
• (w formie przewlekłej) wypadanie lub nadmierny wzrost włosów,
• w skrajnych przepadkach może prowadzić do śmierci

Leczenie:

Porfiria jest chorobą nieuleczalną, dlatego można jedynie przeciwdziałać nawracającym atakom choroby oraz łagodzić jej skutki. Może zostać wywołana przez takie czynniki jak: alkohol, stres, niektóre leki, niedobór kalorii i minerałów, czy nawet zapach chemii, np. lakierów.

Ulgę przynosi zmiana trybu życia związana z unikaniem promieni słonecznych oraz abstynencja alkoholowa. W doraźnym leczeniu farmakologicznym stosuje się środki hamujące syntezę porfiryny: hematynę lub argininian hemu i glukozę.

Porfiria a wampiryzm:

Niektóre z objawów porfirii silnie kojarzone są z wampiryzmem. Zanik naskórka, czerwonawe przebarwienia paznokci i zębów oraz charakterystyczne obkurczanie dziąseł, co związane jest z obnażeniem szyjek zębów. Mit wampiryzmu podtrzymywały również takie objawy jak: nadmierne owłosienie ciała czy alergia na allicynę (związek zawarty w czosnku).

W 1985 roku biochemik  David Dolphin wysunął hipotezę o źródle legend o wampirach. Sugerował on, że Drakula (Wład III Palownik) cierpiał na porfirię. Nie zostało to jednak nigdy potwierdzone.

Jednym z najbardziej znanych porfiryków był król Ludwik II Bawarski, który cierpiał na paranoję, bezsenność, światłowstręt (przed śmiercią nie opuszczał zamku) oraz depresję.

Innymi sławnymi postaciami historycznymi, u których podejrzewa się porfirię są: król Anglii Jerzy III oraz Vincent van Gogh.

Obecnie jednym z najbardziej rozpoznawalnych przypadków porfirii jest Fide Mirón, która cierpi na chorobę Guenthera, czyli wrodzoną porfirię erytropoetyczną.

 zobacz również:

1. Baletnica jak kulturystka – Misty Copeland
2. Kobieta, która mieszka z hipopotamem
3. Żyrafy, smoczyce i długie szyje – plemię Karen
4. Historia choroby człowieka-słonia