Najdziwniejsze zaburzenie snu – narkolepsja

4 maja 2011, dodał: Emilia Stasiak
Artykuł zewnętrzny

Widząc osobę, która w najmniej oczekiwanym momencie, np. siedząc na ławce na przystanku, zasypia, uśmiechamy się , myśląc, że jest niewyspana. Jednak ta osoba może mieć znacznie większy problem niż nieprzespana noc.

Narkolepsja – to chorobowe zaburzenie snu, które występuje bardzo rzadko i nie jest śmiertelne, chyba, że wyłączy naszą świadomość w najmniej odpowiednim momencie, np. podczas prowadzenia samochodu.

Choroba jest zaburzeniem snu, które powoduje niekontrolowaną senność w ciągu dnia. Pierwsze symptomy choroby można zaobserwować już w okresie dojrzewania, ale równie dobrze zaburzenie może rozwinąć się między 35. a 45. rokiem życia. Narkolepsję diagnozuje się dziesięciokrotnie częściej u osób, które mają w rodzinie chorych, choć nie udowodniono bezpośredniego związku choroby z dziedziczeniem. Przyczyn doszukuje się przede wszystkim w nieprawidłowej regulacji stanu snu głębokiego (faza REM), który może nadejść nawet przed zaśnięciem.

W większości przypadków wskazane jest wykonanie badań w celu potwierdzenia rozpoznania i ustalenia dalszego leczenia. Typowa procedura diagnostyczna obejmuje wykonanie całonocnego badania polisomnograficznego (PSG) w specjalistycznej pracowni badań snu w celu obiektywizacji występowania senności i ewentualnego ustalenia innych przyczyn powodujących nadmierną senność w ciągu dnia. Następnego dnia po badaniu polisomnograficznym wykonuje się badanie wielokrotnej latencji snu (Multiple Sleep Latency Test, MSLT), w którym ocenia się jak szybko pacjent zasypia i jak szybko pojawia się sen REM. MSLT jest powszechnie stosowanym badaniem w diagnostyce narkolepsji.

Ponadto można wykonać badanie krwi, w którym oznacza się określone antygeny układu immunologicznego często występujące u osób z narkolepsją. Wynik dodatni sugeruje, ale nie potwierdza narkolepsji. Zarówno to badanie jak również oznaczenie poziomu hipokretyny (oreksyny) w płynie mózgowo-rdzeniowym można wykonać w przypadkach budzących wątpliwości diagnostyczne.

Narkolepsja objawy

Odczuwana w ciągu dnia senność może być pierwszym sygnałem ostrzegawczym. Stan przewlekłej senności może trwać miesiącami, nim choroba na dobre się rozwinie. Do głównych objawów choroby należą:

* Nadmierna senność – zwiększona senność dotyka wszystkich cierpiących na narkolepsję. Objawia się najczęściej jako 10-20 minutowe napady snu, które powtarzają się wielokrotnie w ciągu dnia.

* Katapleksja – występuje u większości chorych. Katapleksja oznacza nagłe rozluźnienie wszystkich mięśni, oprócz przepony. Dzięki temu chory może nadal oddychać, zachowuje świadomość tego, co się wokół niego dzieje, ale nie jest w stanie poruszyć się ani nic powiedzieć. Z reguły po kilku minutach atak mija. Niestety, może powtórzyć się nawet kilkadziesiąt razy w ciągu dnia!

* Porażenie przysenne – to niemożność poruszenia się ani mówienia, która występuje na kilka minut przed zaśnięciem. Dotyka ok 40% chorych na narkolepsję.

* Omamy – między snem a jawą pojawiają się u narkoleptyków halucynacje i omamy senne. Wynika to z nagłego „wpadania” w fazę REM. Faza Rem to faza, w której śnimy i której towarzyszy zwiotczenie mięśni (dzięki temu nie biegniemy np. za uciekającym nam we śnie tramwajem). Problem osoby z narkolepsją polega na tym, że takie fazy snu pojawiają się u nich „nieproszone”.

Co dziwne, chorzy często mają problem z zasypianiem w nocy i często się budzą. Wykonują wiele czynności automatycznie, nie pamiętając ich później. Zdarza im się zapominać, że kartka się już skończyła, a oni nadal piszą, że lodówka to nie półka na książki, a odkładają do niej czytaną przed chwilą pozycję.

Leczenie

Ze względu na brak wiedzy, co do konkretnych przyczyn narkolepsji, leczenie ma wyłącznie charakter objawowy. O ile lekarze pierwszego kontaktu mogą zbagatelizować sprawę i przypisać symptomom niewłaściwe przyczyny (np. przemęczenie, niewysypianie się itp.), to psychiatrzy i neurolodzy częściej będą doszukiwać się przyczyn nagłego zasypiania w narkolepsji. W leczeniu stosuje się środki farmakologiczne (m.in. leki na depresję). Zaleca się również krótkie drzemki w ciągu dnia (co 4 godziny) oraz prowadzenie regularnego rytmu dnia.

W przypadku podejrzenia tego schorzenia należy zgłosić się do lekarza psychiatry lub neurologa.

Materiały: www.sen-instytut.pl, www.psycholog.pl, www.poradnikmedyczny.pl

Zobacz również:

  1. Uzależnienie od jedzenia gorsze od heroiny!
  2. Wrażliwość na piękno i sztukę, która prowadzi do obłędu
  3. Dlaczego ludzie popełniają samobójstwa?
  4. Ludzie, którym wydaje się, że ich życie to reality show…



FORUM - bieżące dyskusje

Naturalne kosmetyki
Sama robię kremy, ale to wymaga wysokiej higieny, bo inaczej krem się...
Typy mężczyzn
Maminsynki wychowane przez samotne matki. Tragedia... oni nie są zdolni do żadnego związku...
Jak można zostać dietetykiem
Kurs dietetyki też jest ok, jeśli ktoś się sam dokształca i interesuje swoją dziedziną.
leczenie niepłodnosci
Moim zdaniem leczenie nepłodności ma sens do 30. roku życia. Potem wzrasta znacznie ryzyko...