Nadmierne owłosienie u kobiet: skąd się bierze?

13 czerwca 2011,
dodał: ilona.sonta

Artykuł zewnętrzny

Nadmierne owłosienie powoduje u kobiet zdenerwowanie i depresję. Wstyd i brak akceptacji własnego ciała. Media lansują gładkie i opalone ciała modelek, które kompletnie odbiegają od rzeczywistości. Każda przeciętna kobieta posiada mały meszek na skórze, co jest całkiem naturalne. Tak więc nie jest to powód do obaw.

Mała ilość kobiet cierpi na chorobę nadmiernego owłosienia. W języku medycyny choroba ta nazywana jest hirsutyzmem. Cecha nadmiernego owłosienia może być nabyta lub wrodzona. Hirsutyzm spowodowany jest przez zwiększony poziom androgenów. Najczęstsza forma tej dolegliwości to owłosienie pieprzyka, jest to lekka dolegliwość. Pojawia się także na ramionach, między brwiami lub na twarzy, tworząc brodę lub wąsy. Bardziej nasilone owłosienie na nogach lub rękach wynika często z cech rodzinnych. Czasami może być to skutek uboczny niektórych leków na przykład sterydów. Większe owłosienie ciała może również wystąpić w czasie ciąży, dojrzewania czy menopauzy. Może być również skutkiem chorób tarczycy. Prawdziwy problem u kobiet zaczyna się wtedy, kiedy duże owłosienie pojawia się na brzuchu, brodzie lub piersiach.

Przyczyną hirsutyzmu jest rozregulowany układ hormonalny. Organizm kobiety prawidłowo funkcjonuje dzięki żeńskim hormonom płciowym, czyli estrogenom. Są odpowiedzialne za regularne cykle miesiączkowe i umożliwiają zajście w ciąże. Męskie hormony endrogeny w organizmie kobiety odgrywają również istotną rolę. Jednak nadmiar tych męskich hormonów może wywołać hirsutyzm. Przy bardzo dużych dawkach tego hormonu może pojawić się np. męski głos, częste zaburzenia miesiączkowania, niepłodność lub trądzik. Nadmiar androgenów może również towarzyszyć zwykle chorobom nadnerczy lub jajników.

Przyczyny choroby i badania profilaktyczne

Badania wykonywane są poprzez morfologię krwi. Oznacza się poziom hormonów płciowych estrogenów, androgenów, LH, FSH. Wykonuje się również USG jajników, najlepiej przezpochwowe. Aby sprawdzić stan nadnerczy, wykonuje się stężenie androgenów, czyli testosteronu i DHEA-S. Wykonuje się również badania ultrasonograficzne nadnerczy lub tomografię komputerową. Przyczyną hirsutyzmu może być schorzenie przysadki mózgowej. Wydziela ona prolaktynę, która przy dużym stężeni może powodować problemy z zajściem w ciąże lub nadmierne owłosienie.

Odnotowane przypadki w historii

Wrodzony hirsutyzm jest bardzo rzadki. Tylko kilka poważnych przypadków zostało zanotowanych na przełomie wieków. Schwe-Maon i jego córka Maphoon byli dotknięci chorobą nadmiernego owłosienia. Innym przypadkiem był pewien tancerz, który miał włosy długości około trzech metrów, jednak wcześniej cierpiał on na bardzo ciężką chorobę. Innymi osobami dotkniętymi tą przypadłością byli Julia Pastrana, również tancerka, której ciało było bardzo owłosione a miała ona nawet brodę, jej córka cierpiała na podobną przypadłość, oraz Adrian Jeftichjow i jego syn Fedor, również posiadający tą cechę. Ojciec i syn byli wystawiani w wielu krajach pod koniec zeszłego wieku, innym przypadkiem była Barbara Urster, której broda sięgała do pasa.

Leczenie hirsutyzmu

Medycyna stworzyła wiele metod leczenia hirsutyzmu. Nadmierne owłosienie może być leczone różnego rodzaju lekami, tabletkami antykoncepcyjnymi w celu obniżenia poziomu androgenów. Przy stosowaniu leków hormonalnych, meszek nie buduje się na mocniejsze włosy. Jednak przy

terapii tej, włoski, które pozostały trzeba je usunąć. Stosuje się często kremy do depilacji, jednak są one mało skuteczne. Podobnie jest z woskami lub depilatorami elektrycznymi. Najlepszy efekt daje laser. Przy silniejszych objawach stosuje się leki na obniżenie poziomu testosteronu. Gdy występuje najgorsze z objawów czyli guzy jajników i nadnerczy, wtedy konieczna jest operacja. Jeśli chodzi natomiast o wrodzone owłosienie to osoby takie nie mogą liczyć na całkowite wyleczenie. Przy wrodzonym owłosieniu wzrost włosa będzie stały i nie można liczyć na nagłą poprawę stanu. U kobiet istnieje tendencja, że włosy z wiekiem stają się dłuższe, chropowate i ciemniejsze.

Historia pokazuje, że pewne zaburzenia w tej dziedzinie istnieją już od dawna. Ale czy niektóre z nich nie można nazwać po prostu wadami urody? Trzeba wiedzieć, kiedy powinno się zacząć diagnostykę, ponieważ nie każde owłosienie tego wymaga. Hirsutyzm określa tzw. skala Ferrimana-Gallweya: W 9 punktach ciała ocenia się dodatkowe owłosienie w skali 1 (pojedyncze włosy) do 4 (gęste owłosienie). Jako wskazanie do rozpoczęcia diagnostyki zazwyczaj przyjmuje się sumaryczny próg 5-6 pkt.

Na koniec warto dodać, iż leczenie farmakologiczne zapobiega wyrastaniu nowych włosów, zmniejsza szybkość odrostu dotychczasowych, ale nie może spowodować zaniku już istniejących. Taki efekt uzyskuje się tylko depilacją trwałą. Natomiast warto się zastanowić, czy kilka włosków stanowi wskazania do interwencji lekarskiej, czy po prostu wystarczy wykonać prosty zabieg kosmetyczny.

Na podstawie: http://www.endokrynologia.net, http://www.poradnikzdrowie.pl