Rzucanie palenia (Strona 1 z 7)

Ja rzuciłam kiedy byłam w ciąży, nie palę już prawie 5 lat i bardzo dobrze mi z tym. Pamiętam w jakim szale byłam kiedy zaczęłam inaczej odczuwać smaki i przytyłam, ale tylko dlatego że chciałam tymi wszystkimi smakami się delektować Po szale na jedzenie waga wróciła do normy
Nigdy nie zapomnę jak koleżanka podesłałą mi na @ te zdjęcia z dopiskiem "Położę Ci taką za kilka lat na cmentarzu, podoba Ci się, a może wolisz z drewna:)"
To dało mi kopa raz na zawsze. Oczywiście na coś trzeba umrzeć, ale lepiej to zrobić później niż szybciej

Niechcemisie jak tam Twoje niepalenie?

Gratuluję wytrwałości.

No proszę, jak chcesz to potrafisz

Gratulacje Ja sama nie palę już ponad rok, więc wiem jakie to trudne, Teraz już mnie praktycznie nie ciągnie, ale czasem się zdarzy pokusa, której trzeba się oprzeć. Najważniejsze, że uzależnienie psychiczne wyleczone, z fizycznym można sobie poradzić.

Dzięki Dziewczyny

Nie wspomagałam się niczym oprócz silnej woli.
Cięzko było wytrzymac aż odpuści głód nikotynowy, ale to trzeba po prostu przetrwać, zacisnąć zęby i wytrzymać, przemęczyć. Chce się płakać, rzucać przedmiotami, ale mija.
Bywają pokusy, zwłaszcza kiedy przebywa się z palaczami, np. na imprezie ktoś idzie zapalić i nachodzi mnie myśl, że może by sobie wyjść na tego papieroska, ale nie. Są też osoby, które nie wychodzą.

Przede wszystkim zaczęłam mysleć o sobie jak o osobie niepalącej, takiej, która zwyczajnie nie pali i to mi pomaga najbardziej. Mówię sobie w chwilach słabości:"Jestem niepaląca, więc jak mogę zapalić? Ta pokusa to bzdura".

Tak jak napisała Ksymena - myśl o finansch pomaga, a ja nie myślałam, dopóki nie zaczęłam wydawać nie przepalonych pieniędzy na różne fajne rzeczy i dopiero wtedy zdałam sobie sprawę, że mam to wszystko bo nie palę. W ciągu tych pięciu miesięcy kupiłam sobie dwie pary butów więcej niż kupiłabym paląc, dwa obrazy do pokoju, nowe firanki, których bym nie zmieniała i inne przyjemno-pożyteczne rzeczy (np. grę komputerową, książkę, kubek termiczny), na które czasami szkoda mi było kasy, bo było jej mniej.

W domu akurat nie paliłam, ale wiem, jak wygląda mieskzanie palacza, ściany, firanki itd.
A propos...
podobno substancje zawarte w dymie osadzają się na wszystkich przedmiotach w pomieszczeniach, w których się pali i trują ludzi nawet wtedy, kiedy pozornie wywietrzeją, bo o ile zapachu w miarę można się pozbyć, to wiele z tych toksyn pozostaje na tapicerkach, dywanach i na całej reszcie. Substancje te nadal oddziałują na nasze zdrowie, kiedy się z nimi stykamy i wciągamy powietrze z pomieszczenia w płuca.
[b]Wniosek: mieszkanie palacza jest toksyczne, przebywanie w nim nawet kiedy się nie pali szkodzi zdrowiu![/b]

Ostatnio edytowany przez niechcemisie (2013-03-17 18:57:04)

Najlepiej od razu otwierać wszystkie okna, tylko nie wiadomo, czy dziadek zniesie przeciągi...

Widocznie palaczom nie śmierdzą bo im węch od tego dymu wysiada...

No to prawda, ja gdy mam okresy palenia zdecydowanie mniej czuję smak, choć nie zauważam ubytków węchu. No i nawet gdy palę nie wyobrażam sobie jak można palić w pomieszczeniach, a już szczególnie w mieszkaniu czy samochodzie - wierzcie mi, palacze również czują jak to śmierdzi a wszelkiego rodzaju tkaniny są wyjątkowo podatne na chłonięcie takiego smrodu

Nie paliłam 10 miesięcy... coś mnie podkusiło (frustracja się nazywało) i wróciłam... paliłam przez miesiąc, tyle że mało i znów rzuciłam.  Nie paliłam potem przez miesiąc, a teraz już nie wiem ile, jakieś 2-3 tygodnie palę I muszę rzucić. Wiecie co? Zaczęłam znów, żeby zrekompensować sobie frustrację przyjemnością, co za idiotyzm, przecież jest tyle prawdziwych przyjemności, a to jest złuda, śmierdząca złuda...