„Dziedzictwo krwi” – recenzja

„Dziedzictwo Krwi” to już szósta pozycja cyklu „Bractwo Czarnego Sztyletu”, serii, która w magiczny sposób podbiła moje serce i z każdą odsłoną podoba mi się coraz bardziej. Jestem oczarowana tym cyklem, w którym świat jest tak inny, a zarazem tak bliski ludzkim emocjom i wątpliwościom, a bohaterowie potrafią fascynować i wciągać w wir swoich przeżyć, jednocześnie opowiadając historię.

Tematem przewodnim tego tomu jest Furiath, któremu autorka poświęciła już kilka uwag w częściach wcześniejszych, jednakże teraz dopiero jesteśmy świadkami postrzegania świata przez pryzmat jego uczuć i doświadczeń. Przyjmując funkcję Wybranka Furiath zgodził się porzucić swój celibat i jako Najsamiec przebywać wśród Wybranek. Cormia, pierwsza z jego partnerek zaczyna poznawać uroki ludzkiego życia i okazuje się być kobietą niezwykle silną i nie do końca uległą i posłuszną, jak wskazywałoby jej wychowanie. Losy tej pary, niezwykle zawiłe i skomplikowane to główna kanwa wydarzeń, powiązanych jednak z losem całego wampirzego Bractwa i ich nieustannej walki z Reduktorami. Pojawiają się też nowe postaci i ich bardziej plastyczne przedstawienie, co w konsekwencji coraz bardziej rozszerza nam perspektywę tego niezwykłego świata budowanego przez autorkę.

Wielowymiarowość przestrzeni, pokazująca nam Drugą Stronę w sąsiedztwie życia ziemskiego, elementy przeszłości i teraźniejszości splątane w zgrabną sieć zależności i feeria emocji to kalejdoskop cudowności przedstawianych nam przez autorkę. W książce nie zabraknie gorących scen, walki, swoistej brutalności i namiętności, taki konglomerat jest bowiem znamienny dla autorki. A już samo imię głównego bohatera sugeruje zdecydowaną bezwzględność, amok, zapamiętanie w walce i ową subtelną granicę pomiędzy wampirem i człowiekiem, która tutaj jest lekka i delikatna, co pozwala nam lepiej postrzegać ten cudowny obraz fantastycznego przedstawienia.

Książkę czyta się niezwykle szybko, niemal błyskawicznie, a jednocześnie chłonie się każdy detal i szczegół, zapamiętując się w emocjach i biegnąc tropem kolejnych, dynamicznych wydarzeń. Nie sposób się oderwać, mimo iż schemat powieści jest nam już dobrze znany. Wszystko tutaj jest jednak odkrywcze, nieprzewidywalne, a nawet zdecydowanie zaskakujące. Autorka ma dar manipulowania słowami, nie boi się wulgaryzmów, brutalnej szczerości, czy namiętnego szeptu. Jednocześnie opowiada ze swoistą lekkością, która pozwala nam utonąć w potoku słów tworząc klarowny, plastyczny obraz. Rozterki, dylematy, nałogi, wszystko ma przyczyny i konsekwencje, jednak autorka pozwala na zmianę postaw, często nawet ogromnie radykalną, co czyni z mistrzowską przebiegłością i diaboliczną perfekcją.

Jest to lektura namiętna i pikantna, krwawa i a jednocześnie przepełniona subtelnym urokiem, czarem, który powoduje, że czujemy niedosyt i z przyjemnością sięgamy po kolejne tomy. Dla mnie jest to jedna z najlepszych serii gatunku.
Polecam serdecznie.
Marta D.