Grzybica wewnętrzna: objawy drożdżycy

Mówiąc o grzybicy, najczęściej mamy na myśli grzybicę stóp i związany z tym nieprzyjemny zapach po zdjęciu butów. A tymczasem, niemal co drugi człowiek jest nosicielem grzyba Candida, który przy obniżonej odporności, staje się groźnym pasożytem i wywołuje chorobę u swojego gospodarza. Grzyby wnikają do organizmu w sposób podstępny, niezauważalny. Osiedlają się na osłabionych błonach śluzowych jelit, skąd zaczynają wędrówkę do innych narządów podkopując zdrowie. Wiedzą doskonale jak się ukrywać i czekają na sposobność, aby zaatakować organizm w chwili osłabienia. Początkowe objawy to: zaburzenia trawienia, gazy, wzdęcia, ogólne wyczerpanie, osłabienie, uczucie zmęczenia, zaburzenia snu, wzmożona potliwość, wahania nastroju, ogólna niechęć do działania, ciągłe przeziębienia, drażliwość i wszelkie stany zapalne.

W normalnych warunkach Candida albicans, w postaci jednokomórkowego drożdżaka żyje w jelicie grubym człowieka (i licznych zwierząt), dokąd dostaje się zazwyczaj podczas porodu lub tuż po nim, od osób, które mają kontakt z noworodkiem. W jelicie grubym, gdy zachowana jest równowaga, drożdżak pobiera z masy kałowej resztki substancji odżywczych i zużywa je na własne potrzeby, przez co nie pozostawia pożywki dla drobnoustrojów napływowych spoza jelita grubego, jednocześnie wydala jako produkty przemiany materii, kilkadziesiąt potężnych toksyn, które uniemożliwiają zasiedlenie jelita grubego przez drobnoustroje chorobotwórcze, a równocześnie zmusza układ odpornościowy do ciągłej czujności. Czyli w normalnych warunkach w jelicie grubym Candida żyje w równowadze z innymi pożytecznymi bakteriami i jest ważnym elementem układu obronnego organizmu. Problem zaczyna sie wówczas, gdy drożdżak zaczyna się bez kontroli rozrastać, a dzieje sie to wtedy, gdy w jelicie zaczyna brakować tzw. dobrej flory bakteryjnej. Kończy się równowaga i Candida zaczyna dominować, rozmnażając się w niepohamowany sposób, eliminując nie tylko bakterie chorobotwórcze ale przede wszystkim wszystkie drobnoustroje pożyteczne. Brak bakterii symbiotycznych, produkujących witaminy, doprowadza organizm do awitaminozy. Niedobór witamin prowadzi nieuchronnie do osłabienia skóry i śluzówki, które stają się kolejną pożywką dla drożdżaka. Natrafiwszy na osłabioną tkankę – drożdżak Candida ulega transformacji. Zanurza agresywnie w osłabiona tkankę swoją wypustkę, z której rozrastają sie strzałkowate korzenie tworzące tzw. plechę i z jednokomórkowego drożdżaka przeistacza się w wielokomórczakowego grzyba – pasożyta, z charakterystyczną dla tego gatunku plechą.

Grzyby mogą zasiedlać prawie wszystkie odcinki przewodu pokarmowego, ponieważ znajdują tu doskonałe warunki do życia. Potrafią również zasiedlić gardło. Ich celem są przede wszystkim migdałki. W wypadku chronicznych stanów zapalnych migdałków u około 30% pacjentów, można stwierdzić obecność grzybów. Pleśniawki są sygnałem, że grzyby opanowały jamę ustną. Już u dzieci nowonarodzonych mogą wystąpić pleśniawki. Powstawaniu grzybicy w jamie ustnej sprzyjają leki zawierające kortyzon. Są to aerozole inhalacyjne, których używają astmatycy podczas pokonywania ataków duszności. Kortyzon upośledza mechanizmy obronne w jamie ustnej i w gardle. Efektem użycia aerozolu jest zwiększone ryzyko infekcji grzybiczej. Po każdym zastosowaniu takiego aerozolu należy bardzo dokładnie umyć zęby i przepłukać usta i gardło w celu jak najszybszego wypłukania kortyzonu.
Skłonność do rozwoju grzybicy może mieć różne przyczyny. Nadużywanie leków (antybiotyki, sterydy, leki hormonalne), styl życia (stres) i błędy żywieniowe to najważniejsze czynniki prowadzące do obniżenia odporności i właśnie do grzybicy. Antybiotyki niszczą nie tylko bakterie chorobotwórcze, lecz również gatunki pożyteczne żyjące na wszystkich błonach śluzowych i skórze, pomagając organizmowi zachować zdrowie. Zniszczenie pożytecznych bakterii – naturalnego wroga bakterii chorobotwórczych, ułatwia tym ostatnim wstęp do organizmu człowieka. Wieczny pośpiech i szybkie tempo życia prowadzą do tego, że większość z nas zjada posiłki w przelocie. Zdrowe i świeżo gotowane dania stają się rzadkością. Jeśli człowiek żywi się żywnością przetworzoną i słodyczami, zaprasza pasożytnicze grzyby, aby wprowadziły się do niego. Węglowodany, głównie cukier,  stanowią główne pożywienie grzybów, a z drugiej strony taka dieta szkodzi błonie śluzowej jelita, głodząc pożyteczne bakterie. „Dobre bakterie” potrzebują do życia włókien roślinnych ze zbóż, roślin strączkowych i warzyw. Flora jelitowa jest w stanie skutecznie zwalczać wirusy, bakterie i grzyby tylko pod warunkiem, że jest karmiona tym co lubi, czyli włóknami roślinnymi. Jeśli stres trwa dłużej, zmniejszają się siły obronne organizmu, a hormon stresu – kortyzon hamuje nasze komórki odpornościowe. Organizm staje się podatny na atak wirusów, grzybów i bakterii. Umiejętne radzenie sobie ze stresem jest dobrą obroną przeciwko grzybicy. Drugi hormon stresu – adrenalina, oddziałuje bezpośrednio na jelito i również prowadzi do obniżenia odporności. Grzyby potrafią prawdopodobnie wykorzystywać jamę ustną jako przystanek do rozprzestrzeniania się na inne odcinki przewodu pokarmowego, nie powodując w jamie ustnej żadnych dolegliwości. Przełyk jest organem łączącym jamę ustną i gardło z żołądkiem. I tu również może dojść do infekcji. Grzyby mają ułatwione działanie, gdy błona śluzowa przełyku jest wcześniej uszkodzona. Dzieje się to szczególnie u osób, które mają często zgagę. Uszkodzenie błony śluzowej przez działanie soku żołądkowego jest idealnym miejscem dla drożdży.

Najczęściej jednak grzyby osiedlają się w jelitach. Jelita są kolebką drożdżaków. Wśród osób, których układ odpornościowy jest poważnie zakłócony następuje nadmierne rozmnożenie się Candida, która powoduję ciężką grzybicę błon śluzowych jelit. Grzybica jelit stwierdzana jest coraz częściej. Dolegliwości wywołane przez to schorzenie są bardzo zróżnicowane. Przy modnych obecnie chorobach genetycznych, niemal zawsze odkrywane jest zakażenie organizmu grzybem z gatunku Candida albicans. Drożdżak biały najczęściej powoduje grzybicze zapalenie jelita, powszechnie nazywane grzybicą, drożdżycą lub kandydozą. Grzybice w śluzówce jelit rozrastają się coraz bardziej, tworząc nadżerki (rodzaj niezabezpieczonych drzwi), przez które przedostają się do organizmu szkodliwe substancje (toksyny), które organizm musi następnie wydalić, czy to w postaci zmian skórnych, czy złogów wewnętrznych takich jak torbiele, cysty lub wrzody. Prócz toksyn, przez te drzwi przedostają się również drobnoustroje, także Candida, który po dotarciu do krwioobiegu może zawędrować i osiedlić się wszędzie tam, gdzie napotyka odpowiednie warunki do bytowania tj. osłabioną tkankę.

1) zaburzenia trawienia: biegunki, uporczywe zaparcia, naprzemienne występowanie biegunek i zaparć,
2) częste wzdęcia brzucha – szczególnie po jedzeniu słodyczy lub pokarmów bogatych w skrobie np. makaronu,
3) pociąg do słodyczy i związana z tym nadwaga: grzyby lubią węglowodany i cukier; jeśli nie dostają ich dostatecznie dużo, dochodzi do niedocukrzenia organizmu, ponieważ grzyby zużywają wszystko na własne potrzeby, wtedy robi się nam słabo i mamy drżenia mięśniowe i ataki wilczego głodu,
4) ogólne wyczerpanie, osłabienie, uczucie zmęczenia, ogólna niechęć do działania, drażliwość, wahania nastroju bez uchwytnej przyczyny, depresja, nerwica,
5) zaburzenia snu, zawroty głowy, wzmożona potliwość,
6) infekcje, ciągłe przeziębienia, mała odporność,
7) kołatanie serca, bóle w okolicy serca, zadyszka,
8) nawracające zapalenie pęcherza moczowego, zapalenie pochwy, dolegliwości ze strony podbrzusza u kobiet, zapalenie jajników,
9) przewlekłe upławy, wyprysk w okolicy odbytu, to uciążliwy i dla wielu ludzi wstydliwy objaw, swędząca i piekąca wysypka, sączące się krosty w okolicy odbytu,
10) zaburzenia hormonalne, endometrioza, zaburzenia cyklu miesiączkowego, PMS, niepłodność.
11) u mężczyzn: zapalenie gruczołu krokowego, zapalenie cewki moczowej, zaburzenia potencji, niepłodność, prostata,
12) u obu płci: niewyjaśniona niechęć do współżycia płciowego,
13) choroby skóry: łupież, swędzenie i strupy na skórze głowy,
14) trądzik różowaty, trądzik młodzieńczy, egzema, łuszczyca,
15) podwyższone wartości enzymów wątrobowych: nie pijesz wcale alkoholu, lub pijesz tylko niewielkie ilości, a pomimo to masz podwyższone wskaźniki wątrobowe; to może być sygnał, że w twoim jelicie są grzyby, które dokonują fermentacji cukru na alkohol,
16) alergia: grzyby mogą powodować występowanie nietolerancji różnych produktów spożywczych, astma oskrzelowa, atopowe zapalenie skóry,
17) bóle reumatyczne: bóle mięśni, bóle stawów, dna moczanowa, artroza, uciążliwe bóle pleców, bóle karku,
18) próchnica zębów, parodontoza,
19) stwardnienie rozsiane, cukrzyca, fibromyalgia, ADHD,
20) mononukleoza oraz wiele, wiele innych.

Jeśli zauważymy u siebie wymienione niżej objawy, a wyniki badań lekarskich są dobre i lekarz nie umie nam powiedzieć, co tak naprawdę nam dolega, rozprawmy się z naszymi nieproszonymi gośćmi stosując kurację oczyszczającą organizm za pomocą ziołowego preparatu. Możemy też sięgnąć po probiotyki oraz jak najszybciej musimy zmienić nasze nawyki żywieniowe, wprowadzając dietę przeciwgrzybiczą, bogatą w błonnik, z jak najmniejszą ilością cukru i węglowodanów.