ADHD u dzieci – jak sobie z nim radzić?

23 sierpnia 2017, dodał: PeggyB

Artykuł zewnętrzny

Dzieci z ADHD, czyli nadpobudliwością ruchową są impulsywne, mają problemy z koncentracją i zapamiętywaniem rzeczy. Nie jest to jednak ich wina, ani wina sposobu, w jaki zostały wychowane. ADHD jest schorzeniem psychoruchowym, które rzutuje nie tylko na zachowanie dziecka, ale także na to, jak się ono czuje, obniża jego pewność siebie i samoocenę. Rodzice muszą pamiętać, że wybuchy gniewu jakie przydarzają się dzieciom z tym schorzeniem często są związane właśnie z poczuciem, że są inne, lub nawet gorsze od koleżanek i kolegów. ADHD jest więc ciężką próbą, zarówno dla dzieci, jak i rodziców. Jak na co dzień sobie z nim radzić?

Należy pamiętać, że dzieci z ADHD mogą żyć normalnie i normalnie się rozwijać, trzeba tylko stworzyć do tego odpowiednie warunki. Przede wszystkim należy z nim otwarcie mówić na temat jego schorzenia, wytłumaczyć mu, że jego nieporadność, niezorganizowanie, problemy w szkole, to nie jego wina. Dzieci z ADHD mogą się czuć zupełnie bezradne, przez co reagują żywiołowo, często złością. Musimy zadbać, aby pomóc dziecku tam, gdzie tego potrzebuje. Jeśli ma problem z organizacją, postarajmy się, aby jego życie było pełne harmonii, poukładane. Zadbajmy o to, by dziecko wiedziało, czego od niego oczekujemy, jako rodzic, np. poprzez tworzenie listy zadań. Musimy ustalić system zasad i obowiązków, oraz nagród, jakie dziecko może za ich wypełnienie otrzymać. Trzeba także wyraźnie powiedzieć dziecku, kiedy przekracza pewną granicę, będąc przy tym wyrozumiałym i cierpliwym, ale nie pobłażliwym. Jeśli już w jakikolwiek sposób karzemy dziecko, róbmy to spokojnie, a nie w złości. Odczekajmy chwilę po tym, kiedy nabroiło, tak, aby w pełni zrozumiało, dlaczego jest karane. Musimy zaakceptować, że dzieci z ADHD są bardzo ruchliwe, trzeba jednak wyznaczyć strefę, w której jest to dopuszczalne, a także jasno określić miejsca, w których nie jest. Nie można zgodzić się np. na to, aby dziecko biegało po jadącym autobusie. Zorganizujmy zajęcia, które pozwolą mu się wybiegać w bezpieczny i nie stwarzający zagrożenia dla niego i innych sposób.

Rodzice dzieci z ADHD muszą także pamiętać, aby dobrze się zastanowić nad wszystkim co mówią do swoich pociech, ponieważ mają one tendencję do dosłownego rozumienia wszystkiego co usłyszą. Oprócz tego nasze słowa zawsze powinny zgadzać się z czynami, tak, aby dziecko nie było zdezorientowane. Jeśli dziecko jest nieposłuszne, nie zgadza się na coś, nie traćmy cierpliwości, ma po prostu problem z ustępowaniem i samokontrolą. Musimy dokładnie wytłumaczyć mu, czego oczekujemy. Dzieci z nadpobudliwością psychoruchową mają wrodzone złe, często destrukcyjne zachowania, a zadaniem rodziców jest wpajanie im dobrych nawyków, które zastąpią te złe. Pomóżmy dzieciom znaleźć sposób na radzenie sobie ze stresem, złością i nauczmy je, że wszelkie negatywne emocje, nie mogą być duszone wewnątrz, ale także nie mogą być kierowane na zewnątrz w niekontrolowany sposób.

Kolejnym problemem z jakim należy się zmierzyć, to niska samoocena dziecka. Najważniejszym z obowiązków rodzica dziecka z ADHD jest danie mu mocnego poczucia, że jest kochane i akceptowane. Wsparcie i doping w jego codziennych zmaganiach, w nauce i zdobywaniu przyjaciół, to coś nieocenionego. Dziecko, które jest kochane, uczy się samo siebie kochać, a w przyszłości wyjdzie z domu z poczuciem, że da sobie ze wszystkim radę. Takie wychowanie da także spokój rodzicom, gdy będą widzieć, że dziecko coraz lepiej sobie radzi, zdobywa nowych kolegów, czuje się dobrze we własnej skórze. Natomiast podejście, które jeszcze bardziej zdołuje dziecko, postawa zniecierpliwienia i brak wiary w jego możliwości, może doprowadzić do depresji, a w przyszłości do kłopotów z nadużywaniem alkoholu, czy narkotyków, a nawet do kłopotów z prawem.

Pamiętajmy, że nawet jeśli dziecko stara się najbardziej, jak może i udało mu się wybić na czoło klasy ze swoimi ocenami, nie jest to nic stałego. Jego wyniki będą się zmieniać, raz będą lepsze, a raz gorsze. Naszym zadaniem jest bycie wsparciem, niezależnie od tego czy maluch przyniesie ze szkoły piątkę, czy dwójkę. Wciąż jednak musimy uczyć dzieci odpowiedzialności. Trzeba uważać i rozpoznawać, kiedy problemy dziecka w szkole czy w domu są winą jego schorzenia, a kiedy jest to wynik zwyczajnego lenistwa. ADHD nie może stać się wymówką dziecka na to, dlaczego nie odrobiło zadania domowego, albo nie posprzątało swojego pokoju. Nic nie zwalnia ich z obowiązków, a rodzice nie powinni ich w żaden sposób wyręczać. Dzieci z ADHD muszą nauczyć się samodzielności.

Rodzic dziecka z ADHD musi cechować się anielską cierpliwością i spokojem, ale także stanowczością. Między dziećmi a rodzicami musi być prowadzony jasny dialog, na temat tego, co jest dobre, a co złe. Poczucie bezradności jest naturalne w takiej sytuacji, nie wolno się jednak mu poddawać. Pamiętajmy też, że zawsze możemy zwrócić się o pomoc do odpowiednich lekarzy i psychologów.