Samodzielna tresura psa, czyli jak wychować swojego pupila?

19 maja 2020, dodał: nataliaa

Artykuł zewnętrzny

Nikt z nas nie lubi sytuacji, gdy nasz pies rozrabia, nie słucha nas i nie reaguje na podstawowe komendy. Jak można samodzielnie wychować psa, aby tego uniknąć? Oto kilka podstawowych wskazówek.

Tresurę psa najlepiej zacząć już w wieku szczenięcym. Nie tylko ułatwi nam to dalsze życie z psem, ale także pozwoli wytworzyć więź między właścicielem a psem.

Tresura powinna przede wszystkim opierać się na zabawie tak, aby nie zniechęcić psa do dalszego szkolenia. Wczesna tresura pozwoli też uniknąć niepożądanego zachowania, którego potem trudno już oduczyć dorosłego psa.

Proces wychowywania i oswajania psa polega między innymi na:

• Nauczenia go przestrzegania czystości w mieszkaniu;
• Przyzwyczajenia do otoczenia;
• Przyzwyczajenia do imienia, obroży, smyczy, kagańca, leżenia w legowisku dla psa
• Rozwinięciu węchu i spostrzegawczości;
• Wyrabianiu odwagi;
• Nauczeniu posłuszeństwa;
• Stopniowym wyrabianiu sprawności fizycznej.

Szkolenie należy zacząć od tego, aby na samym początku nauczyć psa reagować na swoje imię oraz tego, aby nie załatwiał się w domu. Tych dwóch podstawowych rzeczy należy uczyć zwierzęcia już od małego, natomiast naukę podstawowych komend najlepiej zacząć około 6 miesiąca życia, ponieważ wtedy pies jest już dojrzalszy i więcej rozumie.

Oto kilka podstawowych komend oraz wskazówek do tego, aby nauczyć pupila, w jaki sposób ma je wykonywać:

Nie należy przeciążać zwierzęcia pracą ani zmuszać go do niczego. Nie powinno się też przeprowadzać ćwiczeń kilka razy z rzędu, to zwykle prowadzi do znużenia i osłabia zainteresowanie zwierzaka. Najlepiej ćwiczenia wykonywać za każdym razem w innym miejscu, tak aby zaciekawić psa. Warto także zabierać psa do miejsc, gdzie przebywa dużo ludzi. Pies powinien przyzwyczajać się do obecności obcych, w tym celu możemy, na przykład chodzić z nim do parku, jeździć tramwajem czy autobusem.
Rodzaj ćwiczenia	Rozkazy słowne	Sygnały optyczne	Bodźce bezwarunkowe i pomocnicze
Chodzenie przy nodze	„równaj!”	Uderzenie dłonią lewej ręki po lewym udzie	Pociągnięcie, szarpnięcie smyczą
Stanie	„stój!”	Wyciągnięcie prawej ręki w bok na wysokość ramienia dłonią do góry	Położenie lewej ręki pod brzuch psa z jednoczesnym pociągnięciem smyczą w przód lub do tyłu w zależności od potrzeby
Siadanie	„siad!”	Podniesienie prawej ręki do góry pionowo dłonią zwróconą do psa oraz przyjęcie postawy zasadniczej	Naciśnięcie dłonią lewej ręki na krzyż psa oraz pociągnięcie smyczą do tyłu
Warowanie	„waruj!”	Wyciągnięcie prawej ręki przed siebie na wysokość ramienia i opuszczenie w dół w kierunku przed siebie z jednoczesnym wysunięciem lewej nogi do przodu	Uchwycenie prawą ręką przednich łap psa i wyciągnięcie ich do przodu oraz naciśnięcie lewą ręką na kłąb
Dawanie głosu (szczekanie na rozkaz)	„głos!”		Pokarm, smakołyk i każdy inny bodziec, który jest w stanie wywołać u psa szczekanie
Czołganie	„czołgaj!”	Ruch prawej ręki wskazującej kierunek	Nacisk ręki na kłąb warującego psa oraz pociągnięcie smyczą do przodu
Przychodzenie i pozostawanie przy nodze opiekuna	„noga!”	Uderzenie dłonią lewej ręki po lewym udzie	Pociągnięcie smyczą lub linką oraz ruch przewodnika do tyłu

Najważniejszą rzeczą, która mobilizuje psa jest nagroda. Psa należy za każde dobrze wykonane polecenie nagradzać. Nagrodą może być jedzenie, na przykład można także kupić specjalne smakołyki, które psy uwielbiają. Jeżeli chodzi o kary – przede wszystkim nie wolno bić zwierząt! Swoje niezadowolenie najlepiej okazać ostrzejszym tonem głosu. Pies doskonale wyczuwa nasze emocje, więc szybko zorientuje się, że jesteśmy na niego źli. Warto zaznaczyć, że psa trzeba karać natychmiast i konsekwentnie, ponieważ szczeniak szybko zapomina o tym co zrobił.

Należy pamiętać, że wszystko wymaga cierpliwości, czasu oraz konsekwentnej pracy. Nie można od razu oczekiwać ogromnych efektów. Szkolenie ma sens wtedy, gdy przeprowadzimy je w formie zabawy i pies wie, że za dobrze wykonane zadanie otrzyma nagrodę. Aby zgłębić swoją wiedzę warto sięgnąć po literaturę, która podpowie nam jak wychować psa, a także możemy poradzić się innych hodowców. W przypadku, gdy nie będziemy potrafili zapanować nad swoim psem, warto wtedy skorzystać z porad specjalistów.

Bibliografia:
A. Brzezicha, Amatorskie szkolenie psów, Warszawa 1973.