Genialny pisarz George R.R. Martin

George Raymond Richard Martin to postać niezwykła w świecie literatury. Autor książek fantasy, które nazwać genialnymi, to nawet zbyt mało. Geniusz słowa, miejsca i przestrzeni. Czarodziej Pieśni Lodu i Ognia.

Urodził się 20 września 1948 roku w Bayonne w stanie New Jersey. Uczył się w Marist High School i jak później przyznał, właśnie w tym czasie zaczął pasjonować się komiksami o superbohaterach. W 1970 roku Martin ukończył dziennikarstwo na Nortwestern University w Evanston, w Illinois. We wczesnych latach 70-tych Martin zaczął pisać opowiadania z gatunku science fiction. Mimo faktu, iż początki jego kariery były trudne, (jedno z jego opowiadań zostało odrzucone przez różne magazyny 42 razy), nie zniechęcał się. Jego pierwsze opowiadanie nominowane do nagrody to „With Morning Comes Mistfall”, opublikowane przez „Analog Magazine” w 1973. Opowiadanie nie zdobyło nagrody, ale nie przeszkadzało to Martinowi, który stwierdził, że dołączenie do klubu osób, które nominowane nie zdobyły żadnej z tych nagród jest dla niego wystarczającym osiągnięciem. W 1976 Martin przegrał jeszcze raz, tym razem z nowelami „…and Seven Times Never Kill Man” i „The Storms of Windhaven”. Kilka lat później zdobył swoją pierwszą Nagrodę Hugo oraz Nebula. Nagrodzone opowiadania i nowele to m.in.: „Pieśń dla Lyanny”, „Piaseczniki” (1981), „Żeglarze nocy”, „Droga krzyża i smoka”. Ma na swoim koncie najważniejsze literackie nagrody: Locus Award, Hugo, Nebula, World Fantasy Award, Bram Stoker Award i wiele innych. Na podstawie jego prac nakręcono kilka filmów i odcinków serii telewizyjnych: „Remembering Melody” (1984), „Nightflyers” (1987), „Sandkings” (1995).

W latach 80-tych Martin zaczął pisać scenariusze dla telewizji i pracować jako wydawca. Pracował między innymi w Hollywood przy odnowieniu cyklu „Twilight Zone” i nowej wersji „Pięknej i Bestii”. Jako wydawca nadzorował rozwój cyklu „Wild Cards”. Współtwórcami tego cyklu byli między innymi Pat Cadigan, Stephen Leigh, Lewis Shiner, Howard Waldrop, Walter Jon Williams i Roger Zelazny. Martin był również wykładowcą dziennikarstwa w collegach i organizatorem zawodów szachowych. W wolnym czasie zbiera miniaturki średniowiecznych rycerzy, czyta i kolekcjonuje książki fantasy, science fiction, horrory, bardzo lubi komiksy. 15 lutego 2011 Martin poślubił długoletnią przyjaciółkę Parris McBride podczas skromnej ceremonii w Santa Fe.

Oprócz pisania, Martin jest znany z regularnego uczestnictwa w różnych konwentach science fiction czy poświęconym komiksom. W trakcie takich spotkań jest dostępny dla fanów. Martin ma bardzo dobre kontakty ze swoim oficjalnym fanklubem, Bractwem Bez Chorągwi.

Z początku pisał pod nazwiskiem George Martin, ale kiedy zaczęto go mylić z wytwórcą płyt zespołu The Beatles, dodał dwa „R” (Raymond Richard) do swojego nazwiska. Jego utwory zostały przetłumaczone na czternaście różnych języków, w tym polski. W 1991 roku Martin na powrócił do pisania powieści. Wtedy zaczęła powstawać Pieśń Logu i Ognia zainspirowana Wojną Róż i Ivanhoe. W 1996 został opublikowany pierwszy tom cyklu, „Gra o Tron” (Polska 1998). W listopadzie 2005 „Uczta dla Wron” (Polska 2006), czwarta część cyklu, wskoczyła na pierwsze miejsce list bestsellerów New York Times’a i Wall Street Journal’a. We wrześniu 2006 roku „Uczta dla Wron” została nominowana do nagród Quill i Brithish Fantasy Award. Seria była chwalona w równym stopniu przez innych twórców fantasy, czytelników i krytyków. Dopiero w 2011 roku ukazała się piąta część cyklu „Taniec ze smokami” (Polska 2011/2012). Książki w Polsce wydaje Wydawnictwo Zysk i S-ka.

Na podstawie książki powstała między innymi gra fabularna „Gra o tron” (A Game of Thrones), a w 2007 roku HBO zakupiło prawa do ekranizacji serii. Pierwszy sezon serialu to dziesięć godzinnych odcinków, premiera w Polsce miała miejsce 18 kwietnia 2011 roku. Premiera pierwszego odcinka drugiego sezonu miała miejsce 3 kwietnia 2012 roku.

„Pieśń lodu i ognia” miała być moją prywatną odtrutką, odskocznią od ograniczeń Hollywood. Puściłem wodze fantazji, wreszcie mogłem przestać myśleć o ograniczeniach budżetowych. Nie krępowałem się w mnożeniu wątków, wielkich batalistycznych scen zbiorowych, wreszcie nie ograniczał mnie budżet na scenografię. Jakież było więc moje zaskoczenie, gdy zaczęły napływać propozycje ekranizacji. Najpierw opierałem się, byłem sceptyczny, w końcu dałem się przekonać – mówił Martin.

Na całość poczytnej sagi składa się pięć tomów: „Gra o tron”, „Starcie królów”, „Nawałnica mieczy”, „Uczta dla wron”, „Taniec ze smokami”, dwa kolejne są w przygotowaniu. Wszystkie zostały przetłumaczone na ponad 20 języków i sprzedały się w ponad 20 milionach egzemplarzy. W rankingach popularności literatury fantasy taki wynik plasuje sagę tuż za prawdziwym, literackim gigantem – „Władcą pierścieni”. Martin dotyka w swojej twórczości wielu kwestii, bliskich każdemu człowiekowi: pisze o miłości i nienawiści, przemocy, zdradzie i wybaczeniu, a przede wszystkim pożądaniu władzy i niszczących ambicjach. I pisze tak, że zwykły czytelnik czuje się „pionkiem” w tej grze, która pochłania go bez reszty, oczarowując na zawsze…