Warto wspomagać osierocone dzieci – to proste

Osierocone dzieci nie mają łatwo.

Ilość osieroconych dzieci w Polsce stale szokuje. Duża ilość młodych osób traci najbliższe osoby, w trakcie okrutnych wypadków. Tracąc rodziców, czy też opiekunów prawnych, znika też ich dotychczasowe życie, często dom, przyjaciele, szkoła. Dzieci po tak drastycznych przeżyciach często mają ogromne trudności z odnalezieniem się w otaczającym ich społeczeństwie. Delikatna psychika dziecka zostaje zniszczona przez traumę, a to utrudnia postępy z samodzielnością, czy też znacznie spowalnia temp dorastania i rozwoju psychicznego.

Potrzeba indywidualnego wsparcia

Osierocone dzieci potrzebują psychicznego wsparcia zapewnianego przez wyszkolonych pedagogów, psychoterapeutów i psychologów. Często pomocna okazuje się obecność wyjątkowego opiekuna, który wzbudza zaufanie, chce słuchać i naprowadzać na pozytywne myślenie. Niestety w domach dziecka nie ma odpowiednich warunków na to, żeby dzieci otrzymywały indywidualne wsparcie, dostosowane specjalnie do potrzeb i przeżyć danego dziecka. Jeżeli więc ktokolwiek odczuwa potrzebę pomocy dzieciom osieroconym, powinien przemyśleć adopcję, dzięki której dziecko otrzyma rodzinę i dom zastępczy, a przede wszystkim swój kąt, ciepło i indywidualne wsparcie zastępczego opiekuna. Jednak nie wszyscy mają warunki do adopcji dziecka i jest to utrudniony proces w wielu przypadkach. Warto wtedy wspomóc osierocone dzieci w inny sposób.

W jaki sposób pomagać?

Aby wspomóc osierocone dzieci można:

-przekazać darowiznę dla Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce

-przekazać 1% podatku dla Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce

-wybierać w sklepach produkty z logo Stowarzyszenia SOS Wioski Dziecięce.

SOS Wioski dziecięce to miejsce, w którym osierocone dzieci mieszkają w małych grupach, pod kontrolą wykwalifikowanej kadry opiekunów, na którą składają się psychologie, psychoterapeuci, pedagodzy. W Stowarzyszeniu SOS Wioski Dziecięce każde dziecko znajduje wsparcie psychiczne. Opiekunowie sprawdzają się doskonale w oferowaniu dzieciom troski i uczuć, uczą dzieci rozwijać się i dbać o rówieśników jak o rodzeństwo. W otoczeniu dzieci dotkniętych tą samą tragedią, dzieci czują się pewniej i sprawniej uczą się samodzielności.