Porażenie Bella czyli samoistne porażenie nerwu twarzowego
30 listopada 2011, dodał: Redakcja
Artykuł zewnętrzny
Objaw Bella opisany przez Charlesa Bella to objaw charakterystyczny dla samoistnego porażenia nerwu twarzowego (porażenia Bella).
Porażenie nerwu twarzy zwykle dotyczy mięśni jednej strony twarzy, paraliż następuje bardzo szybko w ciągu zaledwie kilku godzin mięśnie stają się sparaliżowane kącik ust opada a chory nie może zamknąć oka (na skutek niedowładu mięśnia okrężnego oka nie jest możliwe całkowite zamknięcie szpary powiekowej, przez co można zaobserwować niewidzialny w normalnych warunkach, fizjologiczny współruch uniesienia gałki ocznej ku górze i nieco na zewnątrz) i zmarszczyć czoła. Mowa może wtedy być nie wyraźna zaś paraliż kącika ust to stale cieknąca ślina, całą strona twarzy jest płaska i bez wyrazu.
Porażenie Bella może dotknąć każdego i w każdej chwili, jej przyczyna nie jest do końca znana chociaż uważa się że większość przypadków to zapalenie wirusowe nerwu twarzowego który przynosi sygnały z mózgu do mięśni mimicznych twarzy. Pojawia się bez żadnej uchwytnej przyczyny (postuluje się etiologię wirusową), zwykle w przypadku obrzęku lub stanu zapalnego nerwu w obrębie jego kanału.
Objawy (po stronie porażenia) pojawiają się zazwyczaj nagle (w ciągu kliku godzin lub dni) i mogą obejmować w zależności od nasilenia:
– niedowład lub porażenie mięśni jednej strony twarzy, utrudniające lub uniemożliwiające zamykanie oka, mruganie, marszczenie czoła i uśmiechanie się
– „opadnięcie” mięśni połowy twarzy
– ból w okolicy żuchwy oraz ucha
– nadwrażliwość na dźwięk
– ból głowy
– utratę smaku w 2/3 przednich języka
– upośledzenie wydzielania łez i/lub śliny
Bardzo rzadko objawy mogą występować obustronnie.
– „opadnięcie” mięśni połowy twarzy
– ból w okolicy żuchwy oraz ucha
– nadwrażliwość na dźwięk
– ból głowy
– utratę smaku w 2/3 przednich języka
– upośledzenie wydzielania łez i/lub śliny
Bardzo rzadko objawy mogą występować obustronnie.
Częstość zajęcia każdej ze stron twarzy jest taka sama. U około 10 % osób porażenie może nawracać po tej samej lub przeciwnej stronie; może występować rodzinnie.
Samoleczenie ma na celu zapobieganie uszkodzeniu oka oraz złagodzeniu objawów. Do czasu udania się do lekarza należy zażyć leki przeciwzapalne takie jak ibuprofen, paracetamol lub aspiryna oraz stosować ciepłe, mokre okłady na zajętą połowę twarzy. Przy braku możliwości domykania oka należy chronić rogówkę przed wysychaniem, stosując krople do oczu kilkukrotnie w ciągu dnia oraz maść z antybiotykiem na noc. Wskazane jest zakładanie opatrunku ochronnego, zwłaszcza na noc. Pomocne mogą okazać się specjalne masaże i ćwiczenia twarzy. Należy unikać pokarmów mogących powodować zaksztuszenie, najwygodniej jest przejść na dietę płynną do czasu ustąpienia dolegliwości.
Nie ma pełnej zgodności co do właściwego leczenia tego schorzenia. Najczęściej podaje się leki, mające na celu zmniejszenie obrzęku i stanu zapalnego. Jeżeli leczenie farmakologiczne nie przynosi poprawy, przeprowadza się zabieg powiększenia kanału kostnego, w którym przebiega nerw twarzowy. Leczy się doustnymi steroidami które zmniejszają stan zapalny i mogą zahamować postęp paraliżu.
Poprawa kliniczna następuje zazwyczaj w ciągu kliku tygodni, z całkowitym ustąpieniem objawów po około 3 do 6 miesięcy. Zdarza się że pozostają trwałe opadnięcia kącika ust które skutecznie może poprawić operacja plastyczna. Zdarza się że co 20 chory ma całkowity paraliż i nie ustępuje.
