Statystyki dotyczące występowania udaru mózgu u Polaków są przerażające. Okazuje się, że rocznie doznaje go około 75 tys. osób. Jeśli jednak zostanie im zapewniona odpowiednia rehabilitacja, istnieją szanse na to, że powrócą do życia społecznego oraz zawodowego. Najważniejsze, aby była ona rozpoczęta jak najszybciej oraz prawidłowo przeprowadzona.
Zdaniem Deklaracji Helsingborskiej rehabilitacja poudarowa powinna obejmować wszystkie dotknięte nim osoby. Śmiertelność po tym schorzeniu jest bowiem ogromna. Okazuje się, że zarówno w Polsce, jak i na świecie udary stanowią trzecią przyczynę najczęstszych przyczyn zgonu. To jednak nie koniec. Należą one do głównych powodów niepełnosprawności w grupie osób, które ukończyły 40. rok życia. Występowanie w niej udarów nie jest jednak regułą. Tak naprawdę nie znają one wieku i mogą równie dobrze zdarzyć się u ludzi bardzo młodych, a zwłaszcza tych, którzy mają problemy z nadciśnieniem, prowadzą nerwowy tryb życia, palą papierosy czy mają słabe naczynia krwionośne.
Udar i co dalej?
Bardzo istotne jest to, aby chorzy jak najszybciej rozpoczęli właściwą rehabilitację. Takie wczesne działanie daje duże rokowania na powrót do zdrowia. Zwykle rehabilitacja zarówno wczesna, jak i wtórna obejmuje terapię zajęciową, terapię mowy, neuropsychoterapię, fizjoterapię, a ponadto opiekę pielęgnacyjną. Najczęściej rehabilitacja rozpoczyna się już w szpitalu, czyli w oddziale udarowym lub neurologicznym. Kontynuowana jest zwykle w oddziale rehabilitacyjnym, albo w przychodni. Sytuacja może też wymagać, aby przenosiła się potem do domu chorego.
Warto także skorzystać z opieki, jakie zapewniają turnusy rehabilitacyjne nad morzem (np.: http://www.all-tourist.pl/turnusy-rehabilitacyjne/). Chorzy nie tylko uczestniczą w nich zajęciach, które mają istotny wpływ na
szansę ich powrotu do zdrowia, ale także pozostają pod wpływem niezwykle
zdrowego, morskiego klimatu.
Udar, a renta
Należy pamiętać o tym, że osobom ubezpieczonym przysługuje renta po udarze. Starając się o jej przyznanie, należy złożyć odpowiedni wniosek do ZUS. Ten ustali termin wizyty u lekarza orzecznika. Specjalista ten może uznać chorego jako: częściowo, bądź całkowicie niezdolnego do pracy, albo też trwale lub czasowo niezdolnego do pracy.
