jaki nastrój macie dziś...? (Strona 64 z 128)

Uuuuu... romantycznie

Co do majówki, to w moim mieście zawsze organizowane są imprezy plenerowe, tyle że w tym roku nie mam ochoty. Nawet nie orientowałam się jeszcze jakich zespołów koncerty będą.

Mi nie mam kryzys w związku. Tzn. może nie kryzys, bo to zbyt wielkie słowo, ale jest trochę nerwowo między nami, trochę bardziej niż zawsze. Dziś już zaliczylismy kłótnię.

Justynko dasz radę ! Niedługo święta, to złapiesz trochę oddechu

O nie, nie lubię tych świąt
Wielki pośpiech, sprzątanie, jedzenie, wielki zryw i nic. Należę do tych osób, które uciekają z domu i grupują się, by spędzić ze sobą czas z dala od wszystkich członków rodziny zaaborbowanych przygotowaniami i wciekłych jak osy.

Przykro mi Emilko

Ja wstałam w doskonałym nastroju... i dostałam smsa. Koleżanka miala mieć zaręczyny, miało być wspólne mieszkanie i wogóle cała reszta cudownego scenariusza, tyle że jej ukochany stracił pracę. Załapał się do innej, ale nie przerobił w niej nawet miesiąca. Czyli plany runęły. A wraz z nimi runęła cała wiara koleżanki w szczęście jej związku. Zastanawiam się na czym była w takim razie oparta. Chyba na tych obietnicach.

Całkowicie zgadzam się z Justyną! Praca to nie wszystko ! W moim związku się zdarzyło, że mój narzeczony nie pracował przez dwa miesiące i nic to nam nie zaszkodziło w dalszych planach!

Ja jestem załamana jej podejściem. Oczywiście, że macie rację dziewczyny. Oni nawet ze sobą nie mieszkają, ba nie mieszkają nawet w tym samym mieście. On jest z Gdańska. To duże miasto, w którym jest wiele miejsc pracy. Jeśli ich uczucie jest prawdziwe (z obu stron), to przetrwają kryzys. Ona nie pracuje, uczy się, jest na utrzymaniu matki. Nie rozumiem jej... dobra, wiem, że dla faceta, tym bardziej po trzydziestce praca jest szalenie ważna. On ma mieszkanie na utrzymaniu, wiadomo że stały dochód jest w takiej sytuacji niezbędny i gość będzie w tej chwili skupiony tylko na tym, może być nerwowy i takie tam, nic dziwnego gdyby nawet popadł w depresję. To wszystko zapewne pogorszy na jakiś czas ich relacje, choć niektóre pary zbliżają się do siebie, gdy napotykają na życiowe trudności. Utrata pracy nie jest powodem do rozstania. Co innego gdyby facet miał z nią dzieci i [b]nie chciał[/b] szukać pracy, a ona starałaby się o pomoc socjalną i rozstała z tym człowiekiem, jako że nie spełnia obowiązków ojca i męża. Może aż tak się napaliła na pierścionek i mieszkanie u niego, obiecane życie bez obowiązków... eh... Wydaje mi się, że widziała w tym związku możliwość ucieczki daleko od miejsca, w którym mieszka, wyprowadzenia się z domu i łatwego życia na czyjśc koszt, bo do tego jest przyzwyczajona. Widzi może, że niemłoda już matka kiedyś przestanie być jej fundatorką, więc ktoś będzie musiał się księżniczką zająć. Ma 20 lat i wydaje jej się, że wielkie pojęcie o tym "beznadziejnym życiu", od którego chce uciec z nadzieją, że w dużym mieście będzie inaczej (nawiasem mówiąc mieszkamy w ok.65-tys. mieście, więc nie jest aż tak źle). Nie chce zrozumieć, że pewne rzeczy nosi się w sobie.

Jakoś nie wyobrażam sobie takiej sytuacji i siebie... Ja bym tak nie chciała... Też mam 20 lat, ale wydaje mi się, że mam dużo rzeczy do zrobienia w życiu, a nie tylko być czyjąś utrzymanką i żyć na czyjś koszt...

życie pewnie ją jeszcze nauczy jak wygląda świat... nie życzę jej oczywiście źle, ale jest bardzo młoda, mam nadzieję, że wydorośleje bezboleśnie i szybko

ja już jestem po prostu zmęczona ta pogodą - znowu niebo zasnute chmurami, nei mogę się skupić na pracy,chcę słońca! 

U mnie słoneczka nie brakuje, tyle że trochę mokro jest, bo w nocy pada coś ostatnio.
Skręciłam wczoraj wieczorem nogę w kolanie... wrrr... odnowiła się stara kontuzja. Zła jestem, kuleję, he he