Jak odróżnić wypalenie zawodowe od depresji?

Ciekawe, które zjawisko bardziej wpływa na drugie. Podejrzewam, że wypalenie zawodowe łatwo może doprowadzić do depresji, bo praca to jednak bardzo ważny obszar naszego życia. Wszystko, co złego dzieje się w naszym życiu zawodowym zawsze jakoś przenosimy na nasze ogólne samopoczucie i poziom satysfakcji życiowej, na życie prywatne, dom i relacje z ludźmi, na naszą wizję przyszłości, na poczucie rozwoju lub stania w miejscu, poczucie docenienia. Przecież praca to najczęściej 1/3 naszego dnia.

Trochę błędne koło... Niezadowolony nie będzie czerpał satysfakcji z pracy, a męczący się w pracy nie będzie jej czerpał z życia. Od czego zacząć, żeby to przerwać?

Przypomniało mi to o nauczycielu, któremu dokuczali uczniowie. To był taki typ człowieka, któremu łatwo wejść na głowę. Podśmiewywali się z niego, miękki był, nieporadny taki, zagłuszany przez uczniów, którzy często nie słuchali jego poleceń. Zniknął na rok.

Wrócił tak odmieniony, że w życiu bym nie pomyślała, że człowiek może zmienić się aż tak.
Stanowczy, pewny siebie, wzbudzający respekt. Nikt mu więcej nie podskoczył. Totalna przemiana w zachowaniu, postawie, odbiorze. Praca przestała być dla niego miejscem, w którym jest źle traktowany, gdzie nie bardzo ktoś się z nim liczy.
Podziwiam, że w ogóle wrócił do tej samej placówki. Kilka lat później znalazł sobie nawet partnerkę, lekarkę, wzięli ślub, a wcześniej wytykano mu również to, że jest starym kawalerem.