Estetoterapia terapia poprzez kontakt z otoczeniem, np. krajobrazem. Wygląd otoczenia, w którym przebywamy może w znacznym, stopniu wpływać na nasze funkcjonowanie. Odpowiedni krajobraz daje nam szansę na niezapomniane przeżycia natury estetycznej i duchowej. Pejzaż leśny może nas uspokoić, z kolei krajobraz nadmorskich plaż pozwala na wypoczynek i regenerację sił. Doskonały jest spacer połączony z obserwacją krajobrazu i głębokim oddychaniem. Odmianą estetoterapii jest silwoterapia, czyli terapia poprzez spacery po lesie, w której wykorzystywana jest lecznicza siła drzew. Siła ta tkwi w składzie chemicznym poszczególnych roślin lasu, drzew, krzewów i runa leśnego. Najprostsza formą takiej terapii jest spacer z dziećmi po lesie. Najbardziej sprzyjającą porą jest wiosna, kiedy to drzewa odznaczają się dużą witalnością. W terapii tej duże znaczenie ma rodzaj drzewostanu, w którym aktualnie przebywamy. Stwierdzono na przykład, że drzewa o stożkowym zakończeniu koron (np. cyprys, tuja, topola) podwyższają aktywność systemu nerwowego człowieka, natomiast miękkie kontury o owalnej lub kolistej koronie (np. sosna), uspokajają sprzyjając jednocześnie zadumie. Na leczniczą siłę drzew mają również wpływ takie czynniki jak, pora roku, pora dnia, temperatura. Duże znaczenie ma również nasłonecznienie, poziom wilgotności powietrza, szybkość wiatru oraz gęstość lasu. Należy więc pamiętać, że struktura drzewostanu ma istotne znaczenie przy określeniu rodzaju terapii.