Drenaż limfatyczny nie ma wiele wspólnego z tradycyjnym masażem. Wymaga większej precyzji i płynność ruchu, który „przepycha” limfę i udrażnia węzły chłonne. Prawidłowo wykonany zabieg polega na dotykaniu w określony sposób ciała i rozciąganiu go w ściśle określonym porządku. Dzięki temu właśnie ma on zbawienny wpływ na nasze zdrowie. Twórcą drenażu limfatycznego był duński lekarz Emil Vodder (1934). Metoda ta do dziś jest stosowana na całym świecie, a w ciągu ostatnich lat zrobiła się jeszcze bardziej popularna. Manualny Drenaż Limfatyczny (MDL), jest jedną z podstawowych metod manualnego – czyli wykonywanego ręcznie masażu – wykorzystywaną zarówno w lecznictwie, rehabilitacji oraz w kosmetyce a także w medycynie estetycznej i chirurgii plastycznej.
Dzisiaj w praktyce MDL i badaniach klinicznych prym wiodą: Dania, Niemcy, Francja, Włochy, olbrzymią popularność MDL cieszy się także w USA. Co prawda niewielkie różnice występują w praktyce masażu, ale podstawą Manualnego Drenażu Limfatycznego jest zrozumienie znaczenia układu limfatycznego i roli jaką pełni chłonka w organizmie człowieka. Chłonka, zwana też limfą, krąży w naszym układzie limfatycznym. Odprowadza on płyny z przestrzeni międzykomórkowych i za pośrednictwem węzłów chłonnych doprowadza je do układu żylnego. Ma również swoją rolę w walce z zapaleniami. Układ limfatyczny jest podobny do układu żylnego, jednak nie ma takiej pompy, jaką dla układu krążenia jest serce. Tylko różnica ciśnień pozwala chłonce krążyć. Nic więc dziwnego, że czasami krążenie to zostaje zaburzone – może do tego doprowadzić m.in. siedzący tryb życia. Skutkiem tego zachwiania są choroby narządów wewnętrznych. Stymulacja odpowiednich punktów na ciele polepsza odżywienie komórek, reguluje krążenie krwi i pracę organów wewnętrznych.
Masaż limfatyczny przynosi ulgę osobom uskarżającym się na obrzęki i zmiany skórne, które są często są skutkiem zaburzeń w krążeniu limfy. Ma na celu usprawnienie krążenia limfy a tym samym zapobiega powstawaniu chorób spowodowanych jej zastojem, służy również likwidacji obrzęków zastoinowych, wysięków limfatycznych, skraca czas resorpcji siniaków i krwiaków. Drenaż zapobiega niewydolności krążenia obwodowego, zwłaszcza w kończynach dolnych, dlatego pozwala pozbyć się tzw. efektu zimnych stóp. Zalecany jest również kobietom kilka tygodniu po porodzie, gdy organizm jest osłabiony po leżeniu i wysiłku. Usuwa on także zbędne produkty przemiany materii i wspomaga odchudzanie. Drenaż wykorzystywany jest też w kosmetyce w celu oczyszczenia i stymulacji skóry twarzy, dekoltu oraz górnej części klatki piersiowej. Najczęściej dotyczy to zastoju limfy w górnej i środkowej części twarzy, okolicy oczodołów oraz fałdów wargowo-nosowych. Drenaż limfatyczny są włączony często do zabiegów estetycznych z innymi zabiegami kosmetycznymi okolic szyi i dekoltu. Efektem zabiegu jest zmniejszenie obrzęku i lepsze ukrwienie skóry. Drenaż limfatyczny wykonywany jest również przez zabiegami antycellulitowymi. Dzięki temu aktywizuje się krążenie limfatyczne, wzmacnia tkanka łączna, skóra się wygładza, a komórki tłuszczowe się spalają. W chirurgii plastycznej, drenaż limfatyczny znajduje coraz większe uznanie jako metoda rewitalizacyjna po zabiegach: liposukcji, plastyce powłok brzusznych oraz po liftingu twarzy a także w niektórych przypadkach korekcji biustu. Przy bezpośredniej współpracy masażysty z chirurgami, drenaż limfatyczny – podobnie jak masaże oparte na pracy z tkanką łączną – jest bardzo przydatny w przypadku przeprowadzania zabiegów rekonstrukcyjnych oraz przeszczepów skóry np. po oparzeniach zwłaszcza gdy zabiegi takie wykonywane są w kilku etapach. Drenaż pomocny jest w zmiękczaniu i uelastycznianiu blizn, szczególnie po trudno gojących się ranach. Stosowany jest również po przebytych chorobach zakaźnych, nowotworowych, po terapii sterydowej.
Zabieg wykonuje się zawsze w kierunku ujść żylnych. Na przykład w przypadku ręki masażysta najpierw zajmie się węzłami pachowymi, następnie węzłami w obrębie stawu ramiennego, naczyniami chłonnymi na ramieniu, węzłami chłonnymi w obrębie stawu łokciowego, naczyniami chłonnymi przedramienia, węzłami chłonnymi w obrębie stawu nadgarstkowego oraz naczyniami chłonnymi palców i śródręcza. Masaż kończyn, rozpoczyna się od części proksymalnych (bliższych), a kończy na dystalnych (dalszych), ale poszczególne ruchy odbywają się zgodnie z przepływem limfy w układzie limfatycznym i krążeniem żylnym. Oznacza to, iż masaż rozpoczyna się od węzłów i naczyń limfatycznych najbliższych ujść żylnych, a dopiero potem – zachowując odpowiedni kierunek – pracuje się z odcinkami dystalnymi. Niemniej ważne jest ułożenie osoby masowanej: jeśli poddajemy się drenażowi głowy lub kończyn, to musimy leżeć tak, by jak najbardziej ułatwić odpływ chłonki. Dlatego w tym wypadku koniczyny powinny być ułożone wyżej niż tułów. Masaż wykonywany jest płynnie i miękko, wszystkie stosowane techniki mają charakter przepychający, z umiarkowaną siłą, aby nie doprowadzić do zbytniego rozgrzania tkanek. Dla celów szkoleniowych, ruchy te opisuje się jako: głaskanie, rozcieranie spiralne, rozcieranie koliste, ugniatanie, uciski. Jednak w drenażu, podstawowymi i właściwymi chwytami dla tej manualnej metody terapeutycznej są chwyty polegające na przepychania limfy w odpowiednim rytmie oraz cyklu, a techniki mają swoje odrębne nazwy także w zależności od miejsca wykonywanego masażu.
Zalecana jest seria 10 zabiegów, każdy kosztuje od 100 do 250 zł.
Masaż limfatyczny nie jest polecany osobom chorującym na nowotwory i choroby zakaźne. Przeciwwskazaniami są również zakrzepowe zapalenie żył, żylaki podudzia, dermatozy i ciąża.
