Śledziła ludzkie dolegliwości we wszystkich częściach ciała – od stóp do głowy – zajmowała się odżywianiem i trawieniem, zmianami nastroju, zaburzeniami przemiany materii i zdrowym stylem życia. Jako benedyktynka Hildegarda za najważniejszą sprawę uznawała wieczne przeznaczenie człowieka – jego fizyczne zdrowie jest na drugim miejscu. Uważała, że pomiędzy chorobami duszy a chorobami ciała nie zachodzi żadna istotna różnica. I jedne, i drugie można skutecznie leczyć jedynie pod warunkiem zmiany postawy życiowej u pacjenta.
W dziele Physica Hildegarda omawia wpływ na nasz organizm podstawowych artykułów spożywczych. Z dzisiejszego punktu widzenia jej lista jest niepełna, albowiem w czasach, w których żyła, nie znano jeszcze takich roślin jak ziemniaki, szparagi, botwina, bakłażany czy pomidory. Każdą roślinę, rybę czy rodzaj mięsa Hildegarda klasyfikuje jako artykuł ciepły, zimny, suchy lub mokry. Te niepoddające się jednoznacznej definicji właściwości zdają się w rozumieniu Hildegardy określać zasadę działania danego środka leczniczego czy spożywczego. Pożywienie winno być zróżnicowane i przyjmowane w odpowiednich połączeniach.
Przykład najważniejszych artykułów spożywczych w ujęciu Hildegardy:
1) Zboża: orkisz, jęczmień, owies, proso, żyto, pszenica.
2) Z owoców zaleca: jabłka, gruszki, jeżyny, daktyle, owoce dzikiej róży, orzechy laskowe, kasztany, wiśnie, migdały,
owoce nieszpułki, pigwy i tarniny, orzechy włoskie. Zasadniczo Hildegarda odradza spożywanie surowych owoców. Według niej większość warzyw i owoców, jeśli spożywać je na surowo, jest szkodliwa. Jedyny wyjątek stanowią podeschnięte jabłka zimowe, które przynoszą pożytek zarówno chorym, jak zdrowym.
owoce nieszpułki, pigwy i tarniny, orzechy włoskie. Zasadniczo Hildegarda odradza spożywanie surowych owoców. Według niej większość warzyw i owoców, jeśli spożywać je na surowo, jest szkodliwa. Jedyny wyjątek stanowią podeschnięte jabłka zimowe, które przynoszą pożytek zarówno chorym, jak zdrowym.
3) Z warzyw godne polecenia są: fasola, pokrzywa, rzodkiew, groch, koper, bluszczyk, kapusta, dynia, marchew, chrzan, czerwone buraki, seler i cebula.
4) Jako pożyteczne mięsa Hildegarda wymienia: mięso z jelenia i sarny, wołowinę, cielęcinę, baraninę i koźlinę.
5) W kuchni Hildegardy znajduje zastosowanie również ptactwo: kaczki dzikie i domowe, gęsi, kury i koguty, a także dzikie gołębie.
6) Godne polecenia są ryby: pstrąg, szczupak, śledź.
7) Poza tym masło (z mleka krowiego), jaja (jedynie gotowane lub smażone) oraz miód, sól, cukier, lecz jedynie w umiarkowanych ilościach.
8) Według Hildegardy mleko, zwłaszcza w zimie, posiada właściwości lecznicze. Bardzo też sobie ceni ocet winny. Ocet pochodzi od wina i nadaje się do wszystkich potraw.
9) Listę produktów używanych w kuchni Hildegardy zamykają przyprawy – goździki, czosnek, gałka muszkatołowa, kminek, cynamon – oraz zioła: bazylia, bertram, koperek, pietruszka, macierzanka, melisa i hizop.
10) Najważniejszymi napojami są piwo i wino. O herbacie i kawie jeszcze wtedy nie słyszano.
4) Jako pożyteczne mięsa Hildegarda wymienia: mięso z jelenia i sarny, wołowinę, cielęcinę, baraninę i koźlinę.
5) W kuchni Hildegardy znajduje zastosowanie również ptactwo: kaczki dzikie i domowe, gęsi, kury i koguty, a także dzikie gołębie.
6) Godne polecenia są ryby: pstrąg, szczupak, śledź.
7) Poza tym masło (z mleka krowiego), jaja (jedynie gotowane lub smażone) oraz miód, sól, cukier, lecz jedynie w umiarkowanych ilościach.
8) Według Hildegardy mleko, zwłaszcza w zimie, posiada właściwości lecznicze. Bardzo też sobie ceni ocet winny. Ocet pochodzi od wina i nadaje się do wszystkich potraw.
9) Listę produktów używanych w kuchni Hildegardy zamykają przyprawy – goździki, czosnek, gałka muszkatołowa, kminek, cynamon – oraz zioła: bazylia, bertram, koperek, pietruszka, macierzanka, melisa i hizop.
10) Najważniejszymi napojami są piwo i wino. O herbacie i kawie jeszcze wtedy nie słyszano.
Zdaniem Hildegardy niektóre artykuły spożywcze – obojętne: gotowane, pieczone, smażone, duszone czy surowe – są szkodliwe dla zdrowia. Są to tzw. trucizny spożywcze i należą tu m.in.: węgorz, truskawki, borówki, brzoskwinie, śliwki, por i wieprzowina.
Pozytywnie wpłynąć na procesy lecznicze przy zaburzeniach przemiany materii, reumatyzmie, podagrze, artretyzmie, nadciśnieniu i chorobach skóry może post. W przypadku jakiejkolwiek innej choroby należy jednak być ostrożnym. Pościć nie powinny dzieci, kobiety ciężarne i karmiące, osoby ze schorzeniami tarczycy i układu krążenia, z nowotworami, cierpiące na cukrzycę w ciężkiej postaci, a także powyżej siedemdziesiątego roku życia. Podczas postu organizm pochłania własne zapasy substancji odżywczych, a więc niejako odżywia się samym sobą. Hildegarda opowiada się za tym, aby post trwał 6 do 10 dni. W tym czasie należy całkowicie zrezygnować ze stałych pokarmów, natomiast bardzo dużo pić, a także raz lub dwa razy dziennie spożywać zupę postną. Post zdrowotny w ujęciu Hildegardy składa się z czterech etapów. Pierwszy z nich to 3-4 dni odciążającego przygotowania.
Po dniu przeczyszczenia następuje maksymalnie ośmiodniowy czas postu. Powrót do normalnego odżywiania trwa 3 dni. Napojami postnymi są: herbatka zrobiona z nasion kopru włoskiego (może być z torebki) oraz przegotowana, lekko podgrzana woda. Na przeczyszczenie Hildegarda zaleca dostępne w aptekach ciasteczka z imbiru, mąki orkiszowej, cytwaru, lukrecji i soku z wilczomlecza oraz wino pietruszkowe. Duża ilość napojów oraz zupa postna sprawiają, że podczas postu rzadko pojawia się uczucie głodu – organizm w wystarczającym stopniu zaopatrywany jest w mikroelementy. Niezachwiana pozostaje również równowaga elektrolityczna.
Dieta naturalna św. Hildegardy jest oparta w głównej mierze na diecie orkiszowo-warzywno-owocowej. Spośród całej, ogromnej gamy produktów spożywczych, jakie człowiek ma do dyspozycji, św. Hildegardy wyróżniała szczególnie orkisz, kasztany jadalne oraz koper włoski, które są ogromnie wartościowe i w pełni przyswajalne przez nasz organizm, dostarczają wszelkich niezbędnych składników odżywczych oraz mają działanie lecznicze. Współcześnie uznaje się, że dieta orkiszowa jest jednym z najbardziej uniwersalnych planów żywieniowych, z którego mogą i powinny korzystać osoby zmagające się z chorobami, jak również te, które chcą oczyścić organizm z toksyn i wyregulować jego pracę. Co więcej potrawy przygotowywane na ich podstawie nie tylko dają zdrowie, ale również dostarczają licznych przyjemności kulinarnych.
Poniżej prezentujemy ciekawe przepisy na dania w diecie Hildegardy, potrzebne oprodukty znajdziecie w sklepie https://www.ogrodyhildegardy.pl/
Zupa dyniowa
Składniki: 1/2 pęczka włoszczyzny, 100 g dyni piżmowej bez skórki, 1 mała cebula, 1 łyżka masła, 1 łyżka pełnoziarnistej mąki orkiszowej, 1/2 l wywaru warzywnego, 2 pomidory, sól, czarny pieprz.
Przygotowanie: Włoszczyznę umyć i pokroić drobno z miąższem dyni. Cebulę obrać, drobno posiekać, poddusić na gorącym maśle i posypać mąką, a następnie wymieszać z wywarem warzywnym i zagotować. Pomidory zalać wrzątkiem, obrać ze skórki i wyciąć szypułki. Dodać do wywaru miąższ pomidorowy i dynię z włoszczyzną. Gotować 20 min., aż wszystko rozmięknie. Zupę zmiksować i przyprawić do smaku solą i pieprzem.
Zupa z rukwi z kwaśną śmietaną
Składniki: 1 łyżka masła, 1 ząbek czosnku, 1 łyżka mąki orkiszowej, 1/2 l wywaru warzywnego, 2 garści rukwi, 1/8 l białego wina, 125 g kwaśnej śmietany, sól, pieprz.
Przygotowanie: Stopić masło i rozgnieść w nim obrany czosnek. Wymieszać z mąką, krótko poddusić i powoli, ciągle mieszając, zalać wywarem. Zagotować. Oberwać liście rukwi, umyć i grubo posiekać. Odłożyć nieco do przybrania, a resztę wraz z winem dodać do zupy i podgrzać. Zdjąć z ognia i dodać śmietanę. Przyprawić do smaku solą i pieprzem. Przybrać pozostałą rukwią.
Sałatka letnia
Składniki: 100 g świeżego szpinaku, 1 kwaskowate jabłko, 1 pęczek rzodkiewek, 1 garść rukwi, 3 łyżki oliwy, 3 łyżki octu winnego, sól, 1 ząbek czosnku, 1 łyżka miodu.
Przygotowanie: Szpinak oczyścić, umyć i pokroić w paseczki. Jabłko umyć, ewentualnie obrać, i po usunięciu koszyczka nasiennego pokroić w kostkę. Rzodkiewki obrać i pokroić w paseczki. Wszystkie składniki wymieszać z umytą rukwią. Z oliwy, octu, soli, obranego i rozgniecionego czosnku oraz miodu zrobić sos i dodać do sałatki. Całość raz jeszcze lekko wymieszać. Dla nabrania pełnej mocy sałatka winna być według Hildegardy przyprawiona octem lub koperkiem.
Placki ziołowe z mąki orkiszowej
Składniki: 250 g grysu orkiszowego, 3/4 l mleka, 5 jajek, 2 garści ziół (np. pietruszki, bazylii, lubczyku), 250 g maki orkiszowej, szczypta soli, masło lub olej do pieczenia.
Przygotowanie: Grys orkiszowy wymieszać z mlekiem i odstawić na 30-60 min. Żółtka oddzielić od białek. Zioła umyć i drobno posiekać. Żółtka, zioła, mąkę oraz sól wymieszać z mlekiem. Ubić na sztywno białka i dodać do ciasta. Rozgrzać na patelni nieco oleju lub masła i smażyć placki na kolor złocisto brązowy.
Fasola z czosnkiem
Składniki: 500 g świeżej zielonej fasoli szparagowej, 3-4 gałązki cząbru ogrodowego, 1 cebula, 1 ząbek czosnku, 1 łyżka masła, 1 czubek noża startej gałki muszkatołowej, sól.
Przygotowanie: Fasolę umyć, oczyścić i połamać. Wraz z cząbrem wrzucić do dobrze gotującej się osolonej wody i gotować 10 min., aż będzie nadawała się do pogryzienia. Odcedzić. Cebulę i czosnek obrać, posiekać i zeszklić pod przykryciem na gorącym maśle. Dodać fasolę oraz do smaku gałkę muszkatołową, sól i pieprz. Zamieszać kilka razy i podawać na gorąco.
Zapraszamy do sklepu: www.ogrodyhildegardy.pl
