Ziemniaki

Chociaż ziemniaki są bogate w skrobię, ich wysoki indeks glikemiczny może prowadzić do wzrostu poziomu cukru we krwi, co może wpływać negatywnie na zdrowie wątroby. Zaleca się ograniczenie spożycia przetworzonych ziemniaków, takich jak frytki czy placki ziemniaczane.

Kapusta i brokuły

Warzywa z rodziny krzyżowych, takie jak kapusta i brokuły, mogą być trudne do strawienia dla niektórych osób. Zawierają one związki siarkowe, które podczas trawienia mogą wydzielać siarkowodór, co może powodować dyskomfort w przewodzie pokarmowym.

Cebula i czosnek

Cebula i czosnek to warzywa, które mogą wywoływać u niektórych osób dolegliwości trawienne, zwłaszcza gdy spożywane są w dużych ilościach. Zawarte w nich związki siarkowe mogą być przyczyną problemów wątrobowych.

Pomidory

Pomidory, choć pełne cennych składników odżywczych, zawierają kwasy organiczne, które mogą prowadzić do refluksu kwasu żołądkowego. W przypadku osób z wrażliwym przewodem pokarmowym może to przyczynić się do dyskomfortu.

Marchew i dynia

Te warzywa są źródłem beta-karotenu, ale ich spożycie w dużych ilościach może prowadzić do nadmiernego spożycia witaminy A, co może obciążać wątrobę. Chociaż marchewki są bogate także w błonnik, nadmiar spożywania może prowadzić do nadmiernego spożycia cukrów. To z kolei może wpływać negatywnie na gospodarkę węglowodanową organizmu i obciążać wątrobę.

Pieczarki

Niektóre osoby mogą odczuwać trudności w trawieniu pieczarek, zwłaszcza jeśli mają wrażliwy układ pokarmowy. Warto obserwować, czy ich spożywanie nie powoduje u nas problemów trawiennych.

Szpinak i Rukola

Warzywa te są pełne witamin i minerałów, ale zawierają również duże ilości kwasu szczawiowego. Nadmiar tej substancji może przyczynić się do tworzenia się kamieni nerkowych, co z kolei może obciążać wątrobę.

Pamiętaj, że kluczowym elementem utrzymania zdrowej wątroby jest zrównoważona dieta. Owoce, warzywa i produkty pełnoziarniste są ważne dla ogólnego zdrowia, ale nadmiar niektórych składników może wpływać negatywnie na wątrobę. Zawsze warto skonsultować się z lekarzem lub dietetykiem, aby dostosować swoją dietę do indywidualnych potrzeb zdrowotnych.

Czym jest brodziuszka wiechowata?

Brodziuszka wiechowata to roślina, która naturalnie rośnie głównie na terenach Indii, Sri Lanki oraz Tajlandii. Wyróżnia się charakterystycznymi, lancetowanymi liśćmi i jasnofioletowymi kwiatami. Jest gorzka w smaku. Przez wiele osób uważana za jedną z najbardziej gorzkich roślin na świecie. Brodziuszka wiechowata ma owoce, które przypominają nieco jagody, a ich średnica nie przekracza 2 cm.

Jakie właściwości ma brodziuszka wiechowata?

Andrographis paniculata wyróżnia się silnym działaniem przeciwbakteryjnym, a także przeciwwirusowym, przeciwbólowym, przeciwzapalnym i przeciwgrzybiczym, a nawet przeciwnowotworowym. Za działanie tej rośliny odpowiadają zawarte w niej związki takie jak taniny, sterole, flawonoidy, saponiny, andrografolidy. Ze względu na jej właściwości przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe, chętnie stosowana jest w łagodzeniu objawów przeziębienia i infekcji. Wyciąg z brodziuszki wiechowatej pobudza więc układ immunologiczny do walki z patogenami. Z tego powodu może ona stanowić także wsparcie w terapii nowotworowej.

Brodziuszka wiechowata wykazuje pozytywne działanie w stosunku do serca i wątroby. Ma ona bowiem właściwości przeciwzakrzepowe i żółciopędne. Może wpływać pozytywnie również na układ pokarmowy ze względu na to, że niweluje niestrawność i polepsza apetyt. Zioło to pomaga również w trakcie biegunki. Brodziuszka wiechowata poprawia przemianę materii i jest pomocna w przypadku niestrawności. Wykorzystywana jest również w leczeniu boreliozy.

Na co działa brodziuszka wiechowata?

Brodziuszka wiechowata wspiera organizm w walce z przeziębieniem. Świetnie sprawdza się więc jako dodatkowy środek stosowany podczas walki z infekcjami wirusowymi i bakteryjnymi, ale także pasożytami czy grzybami. Zioło to stosuje się również przy schorzeniach wątroby ze względu na to, że niweluje biegunki, zaparcia, kolki, bóle brzucha czy gazy. Może łagodzić również objawy skórne, takie jak świąd i stanowić wsparcie w walce z miażdżycą, cukrzycą i chorobami serca. Mimo wielu pozytywnych właściwości, jakimi wyróżnia się brodziuszka wiechowata cena tego zioła jest bardzo atrakcyjna. Dlatego też wiele osób decyduje się wypróbować je w walce z pewnymi schorzeniami.

Naukowe fundamenty dla bezpieczeństwa pacjenta i ochrony zawodu

Terapia behawioralno-poznawcza występuje w różnych formach i nazwach: Terapia Behawioralna, Terapia Poznawcza, Terapia Poznawczo-Behawioralna. Istnieją również bardziej wyspecjalizowane formy dla bardziej specyficznych problemów: terapia racjonalno-emotywna, DBT, ACT, Terapia Schematu itp. Wszystkie one opierają się na wspólnych założeniach teoretycznych i oparciu weryfikacji skuteczności leczenia w badaniach naukowych. Równocześnie są zaangażowane w poszukiwanie dowodów na ich skuteczność w łagodzeniu problemów związanych ze zdrowiem psychicznym (www.eabct.com).

Na potwierdzenie skuteczności terapii behawioralno-poznawczej zgromadzono wiele wyników badań. Na ich podstawie powstały wytyczne wydane przez Narodowe Instytuty Badawcze, które wyraźnie wskazują terapie behawioralne i poznawcze, jako pierwszy wybór dla większości głównych problemów zdrowia psychicznego, takich jak depresja, lęk, schizofrenia itp. Terapia poznawczo-behawioralna to oparta na badaniach naukowych forma psychoterapii, która skupia się na zmienianiu negatywnych wzorców myślenia i zachowania, wpływając na emocje.

W Polsce od 1998 roku działa Polskie Towarzystwo Terapii Poznawczej i Behawioralnej. To największa w Polsce i jedna z największych w Europie organizacja psychoterapeutyczna, zrzeszająca prawie 5 000 członkiń i członków, wśród których 1 700 osób jest certyfikowanymi psychoterapeutami, co stanowi 40% certyfikowanych psychoterapeutów w Polsce.

Główne założenia projektu PTTPB obejmuje wyodrębnienie naukowo uznanych nurtów psychoterapii jako odrębnych ścieżek zawodowych, różnicowanie wymagań edukacyjnych i prawa do praktyki w zależności od nurtu oraz jednolitą regulację zawodu w ramach jednej ustawy.

PTTPB przekazało Parlamentarzystom kompleksowy, możliwy do wdrożenia projekt Ustawy o Zawodzie Psychoterapeuty pod koniec lutego b.r. Jego najważniejsze punkty to:

•  zapewnienie ochrony praw pacjentów, obejmującej tajemnicę zawodową oraz system odpowiedzialności dyscyplinarnej (oparty na przepisach obowiązujących w innych zawodach medycznych),

•  uznanie psychoterapii jako metody leczenia opartej na wiedzy medycznej, a psychoterapeutów jako zawodu medycznego,

•  ustalenie prawnej ochrony tytułu „psychoterapeuty” i obowiązek rejestracji w Centralnym Rejestrze Psychoterapeutów pod nadzorem Ministra Zdrowia, uwzględniającą modalność szkolenia,

• ograniczenie kosztów rejestracji dla psychoterapeutów do jednorazowej opłaty za wpis (100 PLN) oraz brak konieczności ponoszenia dodatkowych opłat jak comiesięczne składki na samorząd zawodowy,

•  zachowanie różnorodności modeli szkoleń, bez konieczności standaryzacji programów czy egzaminów,

•  uznanie uprawnień osób wykonujących świadczenia w Narodowym Funduszu Zdrowia, z uwzględnieniem wymaganego wykształcenia i specjalizacji,

•  wprowadzenie obowiązku kształcenia ustawicznego, uwzględniającego różnice między modalnościami szkoleniowymi.

Dobro pacjenta

 – Ważne jest, by tylko osoby z wykształceniem psychologicznym, medycznym lub pokrewnym mogły wykonywać zawód psychoterapeuty z uwagi na ich głębszą wiedzę na temat psychopatologii, co jest kluczowe w leczeniu zaburzeń psychicznych – podkreśla Agnieszka Tousty-Ingielewicz, przewodnicząca PTTPB.

Agnieszka Tousty-Ingielewicz

– Nie chodzi tu oczywiście tylko o znajomość psychopatologii, ale równie ważna jest wiedza na temat tego, co obecna psychologia, medycyna, neurobiologia, pedagogika mówią o funkcjonowaniu człowieka jako całości i o jego rozwoju. Wiemy już teraz, że aby pomóc danej osobie w przezwyciężeniu jej trudności i wspierać rozwój odporności psychicznej potrzebna jest kompleksowa wiedza z zakresu m.in. procesów poznawczych, teorii emocji, w tym fizjologii emocji, teorii uczenia się, psychologii rozwojowej, psychologii społecznej, wpływu zdrowia somatycznego na nasz dobrostan psychiczny itd. To ogrom wiedzy, który latami zdobywany jest na studiach psychologicznych, medycznych. Innymi słowy chodzi o bazę, która pozwala kształcić się w psychoterapii. Podobnie sprawa wygląda np. w psychiatrii, gdzie nie można zrobić specjalizacji bez podstaw zdobytych na medycynie – dodaje Agnieszka Tousty-Ingielewicz, przewodnicząca PTTPB.

Odpowiednie wykształcenie kierunkowe pozwala lepiej zrozumieć interakcje między zaburzeniami psychicznymi a ewentualnymi innymi problemami zdrowotnymi oraz identyfikować zagrożenia dla zdrowia pacjenta, co zwiększa bezpieczeństwo i skuteczność terapii.

Ograniczenie uprawnień tylko do osób z wykształceniem psychologicznym, medycznym i pokrewnym zapewnia wysoką jakość opieki zdrowotnej w obszarze zdrowia psychicznego, jednocześnie respektując prawa pacjenta i dążąc do osiągnięcia jego najwyższego dobra.

Dobro osób rzetelnie wykonujących zawód psychoterapeuty

Projekt PTTPB ma na celu również precyzyjne rozgraniczenie roli psychoterapeuty od innych profesji, takich jak coach czy inne osoby pozbawione odpowiedniego wykształcenia kierunkowego. To istotne dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów oraz podniesienia standardów w zakresie świadczenia usług psychoterapeutycznych. Jednakże klarowne określenie kompetencji i zakresu działań psychoterapeuty przynosi korzyści także dla samych terapeutów. Pomaga to w budowaniu ich profesjonalnego wizerunku, umożliwiając pacjentom świadomy wybór specjalisty o odpowiednich kwalifikacjach. Co więcej, wyodrębnienie roli psychoterapeuty może sprzyjać zwiększeniu zaufania pacjentów do profesjonalnych usług terapeutycznych oraz zapewnić psychoterapeutom stabilność i klarowność w wykonywaniu ich zawodu.

Kiedy ustawa wejdzie w życie?

20 lutego br. Polskie Towarzystwo Terapii Poznawczej i Behawioralnej zaprezentowało przygotowany przez siebie projekt, ale wciąż wewnątrz środowiska zawodowego brakuje jednomyślności.

Trwa dyskusja, by proces legislacyjny uwzględniał potrzeby różnych stron i nurtów terapeutycznych, a także, aby ostateczna forma ustawy była korzystna dla wszystkich, a w szczególności, by:

Dla pacjentów:

•  zapewniała odpowiednią ochronę praw,

•  ustalała standardy usług psychoterapeutycznych umożliwiając świadomy wybór specjalisty przez pacjenta.

Dla psychoterapeutów:

•  określała ramy działania zawodowego,

•  wymagała odpowiednich kwalifikacji,

•  ustalała zasady prowadzenia praktyki zawodowej, odpowiedzialności wspólnej zawodów medycznych,

•  chroniła tytuł zawodowy.

Dla świadczeniodawców zatrudniających psychoterapeutów:

przez wprowadzenie rejestru obejmującego główne metody, w których stosowaniu terapeuta uzyskał potwierdzone certyfikatem kompetencje, dające możliwość planowania zatrudnienia w zależności od potrzeb i profilu jednostki klinicznej lub badawczej.

Podczas udaru  komórki mózgu otrzymują zbyt mało tlenu i składników odżywczych w związku z czym nie może koordynować ruchów ciała, wydaje mylne polecenia dotyczące głowy, podniesienia ręki czy chodzenia. Może się zdarzyć też, że mózg przestaje wydawać jakiekolwiek polecenia i człowiek traci kontrolę nad mięśniami po przeciwnej stronie od miejsca w mózgu w którym doszło do uszkodzenia. Pojawia się sztywność karku, opada kącik ust a mowa staje się bełkotliwa i niezrozumiała. Wstępne rozpoznanie udaru umożliwia wykonanie badania FAST, tzw: test uśmiechu, który został opracowany przez National Stroke Association.

F- porażenie mięśni twarzy, czy chory może się uśmiechać, czy jego powieki opadają?
A- niedowład ramion – czy chory może unieść ramiona?
S – zaburzenie mowy – czy chory mówi wyraźnie i zrozumiale?
T – test – czy występują 3 objawy?

Jeśli występują minimum 3 objawy natychmiast należy wezwać pogotowie, każda chwila jest bardzo cenna i ma ogromny wpływ na dalszy rozwój choroby. Jeśli chory ma silne bóle głowy, zawroty głowy, drętwienie twarzy, zaburzenia widzenia, równowagi i świadomości, niedowład kończyn, trudności w poruszaniu się, wymioty, zaniki czucia i upadki – nie czekaj tylko udaj się  do lekarza.

Różne rodzaje udarów:

– udar niedokrwienny – blaszka miażdżycowa zamyka światła naczynia i krew nie dociera do mózgu. Tan rodzaj udaru najczęściej atakuje rano po wstaniu z łóżka lub podczas relaksu gdy krew krąży spokojnie w organizmie.

– udar krwotoczny – zwany również wylewem – pęka naczynie krwionośne, które jest nadwyrężane przez dłuższy okres czasu przez wysokie ciśnienie. Pęka takie naczynie a krew wylewa się uszkadzając mózg. Tan rodzaj udaru pojawia sie w ciągu dnia podczas silnego stresu lub wysiłku fizycznego. Objawy sa zblizone do menopauzy: nagłe uderzenie gorąca, czerwona twarz, bóle i zawroty głowy.

– udar w wyniku udaru – np. po złamaniu kości wypełnionej szpikiem do krwi dostają się jego drobiny i wędrując w krwioobiegu czopują naczynie krwionośne. Udarowi sprzyja długotrwałe unieruchomienie ofiary po wypadku.

– miniudar – przejściowe niedokrwienie mózgu, daje typowe objawy udarowe, które mogą trwać od kilku minut do kilku godzin. Nie powodują zwykle większych uszkodzeń.
Co zrobić żeby zminimalizować ryzyko udaru? Badaj stan swoch tętnic – lekarz osłuchuje tętnice a także można wykonać badanie USG z użyciem aparatu Dopplera. Mozna podawać leki przeciwzakrzepowe przy niewielkich wykrytych zmianach i leki rozszerzające naczynia krwionośne.Jeśli konieczne jest ingerencja chirurga: naczynia zostaną udrożnione poprzez nedarterektomię (otwarcie tętnicy, usunięcie zatoru i przywrócenie jej prawidłowego kształtu), angioplastykę ( wprowadzenie do tętnicy specjalnego stentu).

W grupie pacjentów wysokiego ryzyka udarem wykonuje się badania:

– krwi (cukier, poziom cholesterolu, trójglicerydy, przy trudnościach z oddychaniem gazometrię krwi)
– EKG, USG i ECHO serca – jak pracuje serce tak pracuje mózg
– tomografie komputerową głowy – lub radioizotopową SPECT
– rezonans magnetyczny, który daje wielopłaszczyznowy obszar mózgu
– rentgen płuc –  płuca bowiem wpływają  na dotlenienie mózgu

Szybko podjęte leczenie to król sukcesu, odpowiednia rehabilitacja, ćwiczenia, leki potrafią zdziałać cuda. Każdy bowiem pragnie być samodzielny i cieszyć się życiem. Warto unikać produktów, które sprzyjają odkładaniu się złego cholesterolu takich jak: tłuste mięso i nabiał, majonezu, słodycze, kremy itp. Palacze powinni pomyśleć o rzuceniu nałogu a osoby pijące alkohol do ograniczenia jego spożycia do dwóch lampek wina dziennie. Warto również pomyśleć o ruchu na świeżym powietrzu i unikaniu sytuacji stresowych.

Zamknięte okna i drzwi

Podczas sezonu pylenia ważne jest, aby utrzymywać zamknięte okna i drzwi w godzinach popołudniowych, aby ograniczyć dostęp pyłków do wnętrza domu. Najlepszym sposobem na wywietrzenie domu jest otworzenie okien późnym wieczorem, wtedy ilość przenoszonych pyłków jest znacznie mniejsza. Dodatkową opcją do rozważenia jest, instalacja siatek przeciwpyłkowych na oknach.

Regularne sprzątanie

Regularne odkurzanie i wycieranie kurzu w domu, zwłaszcza dywanów i mebli tapicerowanych, pomoże usunąć nagromadzony pyłek i alergeny. Dodatkowym elementem pomocnym w walczeniu z alergią jest inwestycja w oczyszczacz powietrza z filtrem HEPA. Jest to rzecz kosztowna, natomiast filtr skutecznie usuwa pyłki i inne alergeny z powietrza wewnątrz pomieszczeń.

Regularne mycie ubrań i pościeli

Regularne pranie ubrań i pościeli w wysokich temperaturach pomoże usunąć pyłki i inne alergeny, które mogą osiadać na tkaninach, wywołując wystąpienie objawów alergii. Po wykonaniu prania najlepiej unikaj suszenia ubrań na zewnątrz, ponieważ mogą one zbierać pyłki. Zamiast tego możesz skorzystać z suszarki do ubrań lub powiesić ubrania w domu. 

Stosowanie naturalnych antyhistamin

Niektóre produkty spożywcze, takie jak miód czy imbir mają właściwości antyhistaminowe. Również niektóre zioła, takie jak pokrzywa, nagietek czy lukrecja, mogą  pomóc w łagodzeniu objawów alergii.

Regularne mycie twarzy i ciała

Po powrocie do domu z zewnątrz warto umyć twarz i ciało, aby usunąć pyłki z powierzchni skóry i ubrań. Koniecznie przebierz się w czyste ubrania tak, aby pyłki z ubrań nie przenosiły się dalej w twoim domu.

Pamiętaj, że każda osoba może reagować inaczej na różne metody łagodzenia objawów alergii. Dobrze jest eksperymentować z różnymi sposobami, aby znaleźć te, które najlepiej działają dla Ciebie. Jeśli jednak objawy alergii są bardzo dokuczliwe lub utrzymują się pomimo zastosowania domowych środków, warto skonsultować się z lekarzem, który może zalecić odpowiednie leczenie farmakologiczne lub inne metody terapeutyczne.

Dieta pudełkowa – wygodny sposób na zdrowe odżywianie

W dzisiejszych czasach coraz więcej osób szuka skutecznych sposobów na prowadzenie zdrowego stylu życia. Jednym z kluczowych elementów jest odpowiednia dieta, która dostarcza organizmowi niezbędnych składników odżywczych. Jednak w natłoku codziennych obowiązków, znalezienie czasu na planowanie posiłków, zakupy i gotowanie może być prawdziwym wyzwaniem. Tutaj z pomocą przychodzi dieta pudełkowa, która stanowi wygodne i praktyczne rozwiązanie dla osób chcących odżywiać się zdrowo i regularnie.

Czym jest dieta pudełkowa?

Dieta pudełkowa to usługa cateringowa, polegająca na dostarczaniu klientom gotowych, zbilansowanych posiłków na cały dzień. Zazwyczaj obejmuje ona 5 posiłków – śniadanie, drugie śniadanie, obiad, podwieczorek i kolację. Dania są przygotowywane ze świeżych, wysokiej jakości składników przez doświadczonych kucharzy i dietetyków. Menu jest różnorodne i dostosowane do indywidualnych preferencji oraz celów żywieniowych klienta.

Zalety diety pudełkowej

1. Oszczędność czasu – Jedną z głównych zalet diety pudełkowej jest wygoda i oszczędność czasu. Nie musimy martwić się o planowanie posiłków, robienie zakupów czy gotowanie. Gotowe dania są dostarczane pod wskazany adres, co pozwala nam skupić się na innych obowiązkach.
2. Zbilansowane posiłki – Diety pudełkowe są tworzone przez wykwalifikowanych dietetyków, którzy dbają o odpowiednie zbilansowanie posiłków. Każde danie dostarcza optymalną ilość makroskładników (białka, węglowodanów i tłuszczów) oraz mikroelementów, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu.
3. Kontrola porcji – Posiłki w diecie pudełkowej są odpowiednio porcjowane, co pomaga w utrzymaniu kontroli nad ilością spożywanego jedzenia. Jest to szczególnie istotne dla osób, które chcą schudnąć lub utrzymać zdrową wagę.
4. Różnorodność dań – Firmy cateringowe oferują szeroki wybór dań, dzięki czemu możemy cieszyć się różnorodnością smaków i uniknąć monotonii w diecie. Menu jest zazwyczaj rotacyjne, co oznacza, że każdego dnia otrzymujemy inne posiłki.
5. Indywidualne dopasowanie – Diety pudełkowe mogą być dostosowane do indywidualnych potrzeb i preferencji żywieniowych. Większość firm oferuje różne warianty diet, np. wegetariańskie, bezglutenowe czy niskobiałkowe, co pozwala każdemu znaleźć odpowiednie rozwiązanie.

5pd.pl – Catering dietetyczny na 5 posiłków dziennie

Jedną z firm oferujących dietę pudełkową jest 5pd.pl. To catering dietetyczny, który dostarcza klientom 5 zbilansowanych posiłków dziennie. Menu jest urozmaicone i pełne smacznych dań, przygotowywanych ze świeżych, starannie wyselekcjonowanych składników. Firma stawia na jakość, różnorodność i indywidualne podejście do każdego klienta.

Podsumowanie

Dieta pudełkowa to doskonałe rozwiązanie dla osób, które chcą odżywiać się zdrowo, ale nie mają czasu lub umiejętności, by samodzielnie przygotowywać posiłki. Korzystanie z usług sprawdzonych firm cateringowych, takich jak 5pd.pl, gwarantuje wygodę, różnorodność i zbilansowane menu, dostosowane do indywidualnych potrzeb. Dzięki temu możemy zadbać o swoje zdrowie i dobre samopoczucie bez konieczności poświęcania cennego czasu na planowanie i gotowanie.

Na problemy z trawieniem świetnie sprawdza się mięta, a pisząc dokładniej mięta pieprzowa, po którą większość z nas sięga zazwyczaj przy problemach żołądkowych i niestrawności. Herbata ziołowa z mięty pieprzowej działa na mięśnie naszego brzucha kojąco i w skuteczny sposób pomaga poprawić przepływ żółci z naszej wątroby do woreczka żółciowego, co zostało nawet potwierdzone w licznie przeprowadzonych badaniach. Co równie ważne, mięta pieprzowa, a raczej znajdujący się w niej olejek pomaga załagodzić ból brzucha związany z problemami trawiennymi a do tego koi jelita, przynosząc prawdziwą ulgę w cierpieniu. Herbata bardzo dobrze radzi sobie w zwalczaniu uczucia pełności po spożytym posiłku, a także wykazuje działanie wiatropędne.

Koper włoski to kolejne zioło, które bardzo dobrze radzi sobie z problemami trawiennymi i w formie leczniczej herbaty polecane jest do wypijania w szczególności tym osobom, które zmagają się z przewlekłymi wzdęciami oraz kolkami. Najcenniejszą substancją znajdującą się w koprze włoskim jest olejek, który pomaga wyeliminować skurcze brzucha, a także zmniejsza napięcie mięśni gładkich, co ewidentnie przekłada się na poprawę trawienia spożywanych pokarmów. Jeśli naszym problemem są uporczywe zaparcia, to w naszej domowej apteczce nie powinno zabraknąć herbatki z korzenia lukrecji, która pomaga załagodzić rozwijające się w naszym układzie pokarmowym stany zapalne oraz różnego rodzaju podrażnienia.

Skutecznym ziołem na problemy trawienne jest także rumianek pospolity, który uważany jest za jedno z najbezpieczniejszych ziół, ponieważ po jego spożyciu niezwykle rzadko mogą pojawić się jakieś reakcje alergiczne. Z punktu widzenia układu pokarmowego najcenniejsze są kwiaty rumianku, które działają relaksująco na mięśnie gładkie jelit. Dlatego herbata z rumianku w skuteczny sposób ułatwia proces trawienia spożywanych przez nas produktów żywnościowych. Imbir i goździki wspomogą perystaltykę jelit, a cynamon stymuluje działanie soków żołądkowych.

Przepis I

Składniki:
– 30 g ziela krwawnika
– 50 g ziela mięty
– 30 g nasion kminku
– 50 g nasion kopru włoskiego
– 20 g korzenia lukrecji
– 2 szt. goździków na szklankę
– 1 szt. anyżu gwiaździstego

Przygotowanie:
Jedną kopiastą łyżeczkę mieszanki zalać jedną szklanką wrzątku i zaparzyć pod przykryciem przez kilka minut. Ziołową herbatę na trawienie najlepiej spożywać po jedzeniu, do 3 szklanek dziennie. Ilość mieszanki herbaty ziołowej, którą zaparzamy można przed użyciem rozdrobnić w moździerzu, aby poprawić przenikanie substancji czynnych do naparu. Dotyczy to zwłaszcza nasion i korzenia, przy których rozdrobnienie potęguje siłę ich działanie i uwalnia więcej związków aktywnych.

Przepis II

Składniki:
– 1 łyżeczka suszonych kwiatów rumianku
– 1 łyżeczka ziela męczennicy (inaczej passiflora)
– 1 szklanka wrzącej wody (250 ml)

Przygotowanie:
Do garnka wrzucić zioła, zalać wrzącą wodą i zaparzać pod przykryciem około 20 min. Po tym czasie można zioła odcedzić, doprawić miodem albo domowym sokiem malinowym i wypić.

Przepis III

Składniki:
– 300 ml świeżo zaparzonej zielonej herbaty
– 1 plaster jabłka
– 2-3 goździki
– 1 plaster świeżego imbiru
– 1 łyżka soku z pomarańczy
– sok z cytryny

Przygotowanie:
Herbatę zaparzyć. W plasterki jabłka włożyć goździki i włożyć do herbaty. Wycisnąć sok z dwóch plastrów pomarańczy. Do herbaty dodać imbir, cynamon oraz kilka kropli soku z cytryny. Na koniec dodać sok z pomarańczy i wszystko wymieszać. Można lekko dosłodzić miodem.

Przepis IV

Składniki:
– 2 szklanki wody
– 2 czubate łyżki posiekanej natki pietruszki
– 1 łyżeczka ziela mięty
– 1 łyżeczka miodu
– sok z cytryny do smaku

Przygotowanie:
Wodę wlać do garnuszka, dodać natkę pietruszki i miętę i gotować 15 min. Odstawić aż lekko przestygnie. Przecedzić i przelać do dzbanuszka. Dosłodzić miodem i doprawić do smaku sokiem z cytryny.

zobacz również:

Facetektomia co to jest?

Jak skutecznie wykonać testy na COVID z apteki – praktyczny poradnik

Siła kurkumy

Kurkuma, znana głównie jako przyprawa, to również skarb dla zdrowia. Zawiera kurkuminę, związek o potężnych właściwościach przeciwzapalnych i antyoksydacyjnych. Dodanie kurkumy do codziennej diety może pomóc w redukcji stanów zapalnych, wspierać zdrowie stawów i skóry. Warto eksperymentować z dodawaniem kurkumy do potraw, jak również rozważyć spożywanie jej w postaci napoju czy kapsułek.

Moc zdrowego miodu

Miód jest nie tylko słodkim dodatkiem do herbaty – to również naturalny suplement, bogaty w enzymy, witaminy i minerały. Miód ma właściwości antybakteryjne i przeciwzapalne, co przyczynia się do refleksji na zdrowie układu odpornościowego. Dodatkowo, stosowanie miodu może wspierać zdrowie jamy ustnej i przyspieszać gojenie ran. Wybierając miód, warto sięgnąć po ten surowy i niefiltrowany, aby zachować jak najwięcej korzystnych substancji.

Cudowny czosnek

Czosnek to nie tylko silny dodatek smakowy do potraw, ale także naturalny antybiotyk. Związki zawarte w czosnku, takie jak allicyna, posiadają właściwości bakteriobójcze i przeciwwirusowe. Regularne spożywanie czosnku może wspomagać zdrowie serca, obniżać ciśnienie krwi i wzmacniać układ odpornościowy.

Energetyzujący imbir

Imbir to kolejny naturalny składnik, który zyskuje na popularności ze względu na swoje właściwości zdrowotne. Zawiera silne przeciwutleniacze i przeciwzapalne substancje, co sprawia, że jest doskonałym dodatkiem do codziennej diety. Imbir może pomagać w łagodzeniu dolegliwości trawiennych, redukować ból stawów i poprawiać krążenie krwi.

Zdrowotny „shot” z naturalnych suplementów

Chcąc w pełni wykorzystać potencjał naturalnych suplementów, warto rozważyć przygotowanie zdrowotnego „shotu”. Oto rozszerzony przepis na napój, który wspomoże zdrowie, wygląd cery i włosów:

Składniki:

1 łyżeczka kurkumy
1 łyżka surowego miodu
1 łyżeczka oleju lnianego
Sok z połowy cytryny
1 ząbek czosnku (drobno posiekany)
1 łyżeczka startego imbiru
1/4 szklanki wody
Sposób przygotowania:

W małej misce połącz kurkumę, miód, olej lniany, sok z cytryny, czosnek i imbir. Dolej wodę i dokładnie zblenduj składniki. Wypij „shot” rano na czczo, aby najlepiej wykorzystać jego korzystne właściwości. Możesz przechowywać je w lodówce przez kilka dni.

Troska o Zdrowie i Urodę

Naturalne suplementy są fascynującym obszarem eksploracji dla tych, którzy pragną zadbać o swoje zdrowie i urodę. Kurkuma, miód, czosnek i imbir mają potencjał poprawy ogólnej kondycji organizmu. Jednak zawsze warto pamiętać o zrównoważonej diecie i stylu życia. Przed wprowadzeniem radykalnych zmian zawsze dobrze jest skonsultować się z profesjonalistą, aby upewnić się, że nasze wybory są odpowiednie dla naszego zdrowia.

zobacz również:

Jak skutecznie wykonać testy na COVID z apteki – praktyczny poradnik

Po spożyciu miodu już w jamie ustnej następuje jego częściowe wchłanianie poprzez układ naczyń krwionośnych, szczególnie zlokalizowanych w okolicy języka, bezpośrednio do krwiobiegu. Tak wchłonięty miód działa na mięsień sercowy w sposób podany powyżej, stąd korzystne jest przyjmowanie go w naturalnej postaci i trzymanie przez jakiś czas w ustach. Roztwory miodu wchłaniają się w znacznie mniejszym stopniu. Po połknięciu miód wędruje do żołądka i dwunastnicy, a następnie do jelita cienkiego, w którym, w jego górnej części, następuje wchłanianie cukrów do krwiobiegu i drogą żyły wrotnej przetransportowanie ich do wątroby. Należy dodać, że w jelicie ma miejsce wchłanianie do krwiobiegu tylko cukrów prostych. A zatem cukry złożone (disacharydy, trisacharydy i inne) muszą przedtem ulec enzymatycznemu rozkładowi w jelicie do cukrów prostych. W wątrobie glukoza i fruktoza zostają zmagazynowane w postaci glikogenu. Normalnie zawartość glukozy we krwi wynosi 0,1% (100 mg/100 ml). Jeśli krew dopływająca do wątroby zawiera stosunkowo dużo cukrów (po wchłonięciu węglowodanów w jelicie), wówczas ich nadmiar zostaje zdeponowany w wątrobie w postaci glikogenu, a krew wypływająca żyłami wątrobowymi będzie zawierała normalny poziom glukozy. Inaczej zachowuje się wątroba jeśli krew żyły wrotnej zawiera dużą ilość cukrów prostych, co może mieć miejsce w przypadku jednorazowego spożycia dużej dawki miodu. Wówczas zawartość glukozy we krwi opuszczającej wątrobę może być dość znaczna, przekraczając normalny poziom nawet kilkakrotnie (stan hiperglikemii). To uzasadniałoby wpływ miodu wprowadzonego do organizmu drogą pokarmową na mięsień sercowy, naczynia wieńcowe i ciśnienie tętnicze krwi. Krótkotrwały nadmiar glukozy we krwi po spożyciu miodu może tłumaczyć również jego działanie moczopędne. Glukoza w stężeniach hipertonicznych wywołuje odpęcznienie koloidów, hydremię i wzmożone wydzielanie moczu. Glukoza nie jest szkodliwa dla nerek, w związku z czym miód może być podawany w dużych ilościach (do 200 g dziennie). Hipertoniczne roztwory glukozy zmniejszają także obrzęki mózgowe. Nie bez znaczenia wydaje się być także wysoka zawartość potasu w miodzie, który wpływa na prawidłowy rytm pracy serca i zmniejszenie napięcia mięśni. Według danych piśmiennictwa, zawartość potasu w miodzie pszczelim waha się w granicach 100-4700 mg/kg miodu. Działanie lecznicze miodu w niewydolności serca.

Danych na temat szpitalnego stosowania miodu do leczenia niewydolności serca jest niewiele. Z badań bułgarskich wynika, że u 500 chorych cierpiących na niewydolność serca, którzy przez 1-2 miesiące otrzymywali 100-140 g miodu dziennie w dawkach podzielonych, stwierdzono polepszenie czynności serca i jego wydolności, wzmożenie wydalania nadmiaru wody z organizmu i uzupełnienie zawartości potasu. W wyniku przyjmowania miodu i jego odżywczego i wzmacniającego działania na mięsień sercowy, dochodzi do polepszenia krążenia krwi w organizmie, co przyczynia się do usuwania obrzęków oraz neutralizacji i usuwania toksycznych produktów metabolicznych przez wątrobę i nerki. Do podobnych wniosków doszli lekarze rosyjscy, którzy podawali chorym z niewydolnością serca 70-100 g miodu dziennie przez 2 miesiące. U chorych stwierdzono po leczeniu miodem zwiększenie kurczliwości mięśnia sercowego, zwiększenie objętości skurczowej i rozkurczowej niewydolnego serca, lepsze opróżnianie się lewej komory serca z krwi oraz ustępowanie obrzęków, szczególnie kończyn dolnych. Rosjanie proponują do leczenia niewydolności serca mieszaninę miodu z mlekiem, twarogiem i owocami (po 1 łyżce każdego produktu), 2-3 razy dziennie. Nie powinno się pić dużych ilości gorącej herbaty z miodem, ponieważ może to spowodować tachykardię (skrócenie czasu rozkurczu serca i obniżenie jego pojemności wyrzutowej). Bezpieczniejsze jest przyjmowanie 1-2 łyżeczek od herbaty miodu, 2-3 razy dziennie, z różnymi produktami spożywczymi. Przy osłabieniu mięśnia sercowego poleca się rozpuszczenie łyżeczki miodu w szklance naparu z owocu głogu lub dzikiej róży i picie 3 razy dziennie przez 6 tygodni. Inny przepis mówi o zalaniu łyżki owoców głogu szklanką wrzątku i gotowaniu przez 5 min., a następnie o dodaniu do gorącego odwaru łyżeczki koszyczków rumianku i zaparzaniu pod przykryciem przez 10 min. Po przecedzeniu i ochłodzeniu do wyciągu z ziół dodaje się łyżkę miodu i pije 2 razy dziennie po szklance. W zapaleniu mięśnia sercowego stosuje się następującą mieszankę: w równych ilościach łączy się owoc dzikiej róży, owoc jarzębiny, kwiatostan głogu, kwiat tarniny, ziele serdecznika, ziele krwawnika, ziele nostrzyka, liść melisy i korzeń lubczyka. Po sporządzeniu naparu z łyżki powyższej mieszanki, do szklanki naparu dodaje się łyżeczkę miodu i pije rano na czczo oraz wieczorem przed ostatnim posiłkiem.

Wzmianki na temat korzystnego działania miodu w miażdżycy tętnic można znaleźć już w publikacjach bułgarskich i rosyjskich pochodzących z lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Miód podawany chorym z miażdżycą tętnic polepszał stan ich zdrowia poprzez rozszerzenie naczyń wieńcowych, obniżenie ciśnienia krwi, usprawnienie krążenia i obniżenie poziomu cholesterolu. W miażdżycy tętnic zaleca się podawanie miodu chorym w dawkach 100-140 g dziennie przez 1-2 miesiące lub w dawkach 100-120 g dziennie, podzielonych na 6 porcji, przez 2-3 miesiące. Za najodpowiedniejszy do tych celów uznano miód nektarowy rozpuszczony w ciepłej wodzie. Według danych rosyjskich w miażdżycy tętnic korzystne jest podawanie miodu w ilości 60-100 g dziennie do słodzenia napojów zamiast cukru. W ten sposób miód może być także przyjmowany jako środek zapobiegający miażdżycy tętnic. Bułgarzy polecają stosowanie zapobiegawcze miodu w ilości 100 g dziennie przez 6 miesięcy, łącznie z dietą lekkostrawną ograniczającą spożycie tłuszczów i sodu. Poleca się też przyjmowanie codziennie małych ilości miodu, rzędu 25-50 g w połączeniu z sokiem z cytryny lub grejpfruta w stosunku 1:1. Jednocześnie proponuje się ograniczenie w codziennej diecie spożywania mięsa, ryb, jajek, mleka i produktów mlecznych, szczególnie twarogu, sera i śmietany, a także mącznych potraw złożonych z mąki pszennej i kaszy manny. W ich miejsce powinno się natomiast zjadać więcej kasz, ziemniaków, warzyw, owoców i produktów z nich otrzymywanych. Taka dieta z czasem przyniesie znaczną poprawę stanu zdrowia, i co najważniejsze, tętnice w znacznym stopniu oczyszczą się ze złogów miażdżycowych. Według Pieresadina i wsp. we wczesnych etapach rozwoju miażdżycy bardzo skuteczne jest stosowanie naparów lub odwarów z mieszanek ziołowych wzbogaconych miodem. Oto przykład jednej z nich. Należy sporządzić następującą mieszankę z równych części ziół: ziela poziomki pospolitej, liści pokrzywy zwyczajnej, liści melisy lekarskiej, korzenia mniszka pospolitego i rozdrobnionych owoców głogu dwuszyjkowego. Mieszankę w ilości 20 g zalewa się 1 l wrzącej wody, ogrzewa na wrzącej łaźni wodnej przez 3-5 min i pozostawia na 1 godz. pod przykryciem. Napar przyjmuje się na ciepło po pół szklanki trzy razy dziennie na pół godziny przed jedzeniem przez 4-6 tygodni. Każdorazowo napar przed wypiciem wzbogaca się łyżką stołową miodu. Okres leczenia wynosi 2-3 takie cykle rocznie. Najnowsze badania, z udziałem zdrowych ochotników i ludzi chorych, z wysokim poziomem cholesterolu i lipidów we krwi, potwierdzają przypuszczenia o korzystnym działaniu miodu w miażdżycy tętnic. Autorzy wyraźnie podkreślają, że miód pszczeli podawany osobom z nadwagą i osobom otyłym, nie powoduje u nich wzrostu masy ciała i odkładania się tłuszczu w organizmie, jak to sugeruje wielu autorów różnych poradników i podręczników dietetycznych. W związku z powyższym można przyjąć, że miód zabezpiecza układ sercowo-naczyniowy przed ryzykiem powstania zmian miażdżycowych. Dzieje się tak dlatego, że znajdujące się w miodzie substancje przeciwutleniające (głównie flawonoidy), chronią nienasycone kwasy tłuszczowe przed ich zniszczeniem pod wpływem wolnych rodników tlenowych, jak i zabezpieczają przed nimi cholesterol, który nie ma wówczas możliwości odkładania się w ścianach naczyń krwionośnych. Stangaciu i Hartenstein zalecają stosowanie miodu kasztanowego, mniszkowego, ze spadzi jodłowej, eukaliptusowego, lawendowego lub melisowego w ilości 30 g dziennie. Miód przyjmuje się na czczo rano i przed ostatnim posiłkiem wieczorem, biorąc go bezpośrednio do ust (jest to praktycznie łyżka stołowa miodu), trzymając go pod językiem przez 2-3 min. Pucek podaje przepis na mieszaninę soków warzywnych (z marchwi, chrzanu i buraków, zmieszanych w równych ilościach) z miodem. Do 100 ml mieszaniny soków dodaje się 30 g miodu (2 łyżki stołowe) i pije się przed posiłkami 2-3 razy dziennie przez 2 miesiące. Frenkiel dla urozmaicenia podaje przepisy na wodę miodową i tonik, które pije się w miażdżycy tętnic, a także zapobiegawczo. W skład wody miodowej wchodzą: sok malinowy – 200 ml, miód – 75 g (5 łyżek stołowych), kwas cytrynowy – 1,5 g oraz woda mineralna gazowana – 200 ml. W skład toniku wchodzi sok z czarnej porzeczki – 100 ml (może być gotowy sok handlowy), kwas cytrynowy – 2 g, gazowana woda mineralna – 100 ml i miód – 90 g (6 łyżek stołowych). Tonik pije się w ciągu dnia w stanie wychłodzonym.

Pierwsze badania nad leczniczymi właściwościami miodu w chorobie niedokrwiennej serca przeprowadzono w Niemczech w 1948 roku. Okazało się, że wpływ miodu podawanego w ten sposób na ukrwienie wieńcowe jest wyraźniej zaznaczony i trwa dłużej w porównaniu do podawanej dożylnie glukozy. Odnotowano zwiększenie u chorych ukrwienia naczyń wieńcowych mięśnia sercowego, normalizację wegetatywnych zaburzeń krążenia, zwolnienie częstotliwości skurczów serca z pogłębieniem ich efektywności, a także podobnie jak w przypadku glikozydów nasercowych, normalizację tętna. Herold efekty te odnosi do lepszego ukrwienia mięśnia sercowego, w wyniku jego lepszego odżywienia i do rozszerzenia naczyń wieńcowych serca pod wpływem miodu. Podawanie miodu może być wykorzystane jako uzupełnienie podstawowej terapii tego schorzenia.
Według Stangaciu i Hertenstein w chorobie niedokrwiennej serca powinno się spożywać około 30 g miodu (2 łyżki stołowe), rano i wieczorem, przed posiłkami, umieszczając go w ustach na 2-3 min., a następnie połykając (bez popijania). Najlepiej do tego celu nadaje się miód mniszkowy i jodłowy, a z miodów unijnych – kasztanowy i eukaliptusowy.
Poleca się także picie ziół z miodem. Używa się następującej mieszanki ziół (w równych ilościach): kwiat bzu czarnego, kwiatostan głogu, liść ruty, liść melisy, ziele jemioły, ziele macierzanki, ziele serdecznika, ziele pięciornika gęsiego i korzeń kozłka. Napar przygotowuje się z łyżki ziół i szklanki wrzącej wody. Po odcedzeniu i ochłodzeniu do naparu dodaje się łyżeczkę miodu. Napar pije się trzy razy dziennie przed posiłkami, co najmniej przez 6 tygodni.

Badań klinicznych na temat wpływu miodu na nadciśnienie tętnicze jest niewiele. Egipcjanie podawali miód kobietom ciężarnym i stwierdzili, że jest on dobrym środkiem obniżającym ciśnienie tętnicze krwi, pozbawionym działań ubocznych. Z danych nowszych można wnioskować, że dla uzyskania wyraźnego działania hipotensyjnego miód należy przyjmować długotrwale, przez 1-2 miesiące, w dawkach 100-120 g dziennie. Natomiast w rosyjskiej medycynie ludowej do leczenia choroby nadciśnieniowej miód stosuje się w mieszaninie z sokami warzywnymi i sokiem z cytryny. Mieszaninę sporządza się ze świeżo przygotowanego soku buraczanego i soku marchwiowego oraz soku z chrzanu (utarty chrzan pozostawia się z wodą na 36 godzin i po tym czasie wyciska sok). Następnie łączy się po jednej szklance każdego soku, dodaje szklankę miodu i sok wyciśnięty z jednej cytryny. Sporządzony preparat przyjmuje się po łyżce stołowej 2-3 razy dziennie na godzinę przed posiłkiem przez 2 miesiące. Poleca się również przyjmowanie miodu z naparem z owoców dzikiej róży. Do naparu z suchych owoców dzikiej róży (łyżka owoców na szklankę naparu) po ochłodzeniu i przecedzeniu dodaje się łyżkę stołową miodu. Napar z miodem pije się po pół szklanki dwa razy dziennie. Pucek podaje, że korzystne jest stosowanie w nadciśnieniu tętniczym soku z buraków zmieszanego z miodem (w stosunku 1:1). Mieszaninę tę pije się po pół szklanki 3-4 razy dziennie przed posiłkami. Inny przepis podaje mieszaninę soków z marchwi, chrzanu i buraków oraz miodu (połączonych ze sobą w równych ilościach) z dodatkiem soku z cytryny. Mieszaninę soków z miodem pije się po pół szklanki 3-4 razy dziennie przed posiłkami przez 2 miesiące. W nadciśnieniu tętniczym stosuje się z powodzeniem miód pszczeli z dodatkiem wyciągu z głogu i olejku melisowego w postaci preparatu pod nazwą Bonimel głogowo-melisowy wytwarzany przez firmę Bonimel w Żywcu. Polskie piśmiennictwo pszczelarskie zaleca w chorobie nadciśnieniowej przyjmowanie wina nagietkowo-miodowego lub płatków nagietka z miodem.

Przeczytaj również:

1. Zdrowe serce – profilaktyka i dieta

2. Jedz winogrona!

3. Kakao na choroby układu krążenia

4. Facetektomia co to jest?

W tym artykule przyjrzymy się bliżej masażerom do oczu i odpowiemy na pytanie, czy warto je kupić. Omówimy również różne rodzaje masażerów do oczu, ich działanie i korzyści płynące z ich stosowania.

Rodzaje masażerów do oczu

Na rynku dostępnych jest wiele różnych rodzajów masażerów do oczu. Najpopularniejsze to:

• Masażery kompresyjne: te masażery wykorzystują poduszki powietrzne do delikatnego masażu oczu. Mogą one również emitować ciepło, które pomaga rozluźnić mięśnie oczu.
• Masażery wibracyjne: te masażery wykorzystują wibracje do stymulacji mięśni oczu. Mogą one również emitować ciepło i dźwięki relaksacyjne.
• Masażery akupunkturowe: te masażery wykorzystują punkty akupunkturowe na twarzy do stymulacji oczu. Mogą one być ręczne lub elektryczne.

Jak działają masażery do oczu?

Masażery do oczu działają na różne sposoby, w zależności od rodzaju. Oto kilka przykładów:

• Masażery kompresyjne: poduszki powietrzne w masażerach kompresyjnych delikatnie uciskają oczy, co pomaga poprawić krążenie krwi i limfy. Ciepło emitowane przez te masażery może również pomóc rozluźnić mięśnie oczu.
• Masażery wibracyjne: wibracje wytwarzane przez masażery wibracyjne stymulują mięśnie oczu, co może pomóc zmniejszyć zmęczenie oczu i poprawić ostrość wzroku. Ciepło i dźwięki relaksacyjne emitowane przez te masażery mogą również pomóc w odprężeniu.
• Masażery akupunkturowe: masażery akupunkturowe stymulują punkty akupunkturowe na twarzy, które są powiązane z oczami. Może to pomóc zmniejszyć zmęczenie oczu, bóle głowy i inne problemy ze wzrokiem.

Korzyści z używania masażera do oczu

Istnieje wiele korzyści z używania masażera do oczu, m.in.:

• Zmniejsza zmęczenie oczu: masaż oczu może pomóc zmniejszyć zmęczenie oczu, które jest spowodowane spędzaniem długich godzin przed ekranami.
• Poprawia krążenie krwi: masaż oczu może pomóc poprawić krążenie krwi w oczach, co może pomóc zmniejszyć cienie pod oczami i worki pod oczami.
• Zmniejsza bóle głowy: masaż oczu może pomóc zmniejszyć bóle głowy, które są spowodowane zmęczeniem oczu lub stresem.
• Poprawia ostrość wzroku: masaż oczu może pomóc poprawić ostrość wzroku poprzez stymulację mięśni oczu.
• Pomaga w zasypianiu: masaż oczu może pomóc w zasypianiu poprzez relaksację ciała i umysłu.

Czy warto kupić masażer do oczu?

Jeśli spędzasz długie godziny przed ekranami, cierpisz na zmęczenie oczu lub bóle głowy, to masażer do oczu może być dobrym rozwiązaniem dla Ciebie. Masażery do oczu są stosunkowo niedrogie i łatwe w użyciu. Mogą one zapewnić wiele korzyści dla zdrowia oczu i ogólnego samopoczucia.

Masażery do oczu Renpho

Renpho to jedna z najbardziej popularnych marek masażerów do oczu. Firma oferuje szeroką gamę masażerów do oczu, w różnych cenach i z różnymi funkcjami.

Masażery do oczu Renpho opinie mają w zdecydowanej większości pozytywne. Użytkownicy chwalą je za skuteczność w zmniejszaniu zmęczenia oczu, bólu głowy i poprawie snu. Niektórzy użytkownicy skarżą się jednak na to, że masażery są zbyt głośne lub nie pasują do ich kształtu twarzy.

Gdzie kupić masażer do oczu?

Masażery do oczu Renpho można kupić w sklepach stacjonarnych z elektroniką i artykułami gospodarstwa domowego oraz online, w tym także w sklepie internetowym: https://www.movemore.pl/collections/masazery-do-oczu-renpho.

Podsumowanie

Masażery do oczu to urządzenia, które mogą pomóc zmniejszyć zmęczenie oczu, poprawić krążenie krwi, zmniejszyć bóle głowy i poprawić ostrość wzroku. Istnieje wiele różnych rodzajów masażerów do oczu, więc ważne jest, aby wybrać ten, który odpowiada naszym potrzebom.

Jeśli spędzasz długie godziny przed ekranami, cierpisz na zmęczenie oczu lub bóle głowy, to masażer do oczu może być dobrym rozwiązaniem dla Ciebie.