Jakie imię wybrać dla dziecka?

Jedni nazywają swoje maluchy imionami członków rodziny, ważnych dla nich osób, swoich idoli, inni stawiają na poczucie humoru lub wyróżnienie dziecka poprzez nadanie mu oryginalnego imienia. Są też tacy, którzy skrupulatnie badają etymologię imion i chcą w magiczny sposób nadać dzieciom cechy wyjątkowości, wynikające ze znaczenia nazwy.
Nadanie imienia dziecku to jeden z najważniejszych kroków w życiu rodziny, a także w życiu samego dziecka. Imię to nazwa dla tożsamości i zazwyczaj wyznacza kierunek temu, w jaki sposób myślimy o sobie i jak, zwłaszcza przy pierwszym kontakcie, myślą o nas inni.
W odległych nam czasach, wśród Prasłowian, imię nadawano dziecku dopiero, kiedy przeżyło najwcześniejszy okres niemowlęctwa, ponieważ śmiertelność noworodków była bardzo duża. Nowo narodzone dzieci nazywano „tymczasowo”: Niemoja, Niemój, Nikt. Dopiero kiedy przeżyły ten najtrudniejszy okres, można było pozwolić sobie na fantazjowanie. Dziś wybór imienia najczęściej poprzedza uważne prześledzenie księgi imion, sprawdzenie, skąd pochodzi i jakie niesie za sobą „przesłanie”. Równocześnie wielu rodzicom zależy, by imię ich dziecka było mało popularne i nie nosiła go co druga dziewczynka lub co drugi chłopiec w przedszkolu. Badają więc najbliższe środowisko, zwracając szczególną uwagę, jakich imion jest najwięcej. Są też tacy, którzy sięgają do tradycji rodzinnych lub podążają za aktualną modą. Preferencje kształtowane są przez otoczenie, nic więc w tym dziwnego, że przez kraj przelewa się co pewien czas moda na konkretne imiona związane z wydarzeniami kulturalnymi, politycznymi czy religijnymi. Od pewnego czasu jest ogrom imion, zwłaszcza tych „amerykańsko” brzmiących, popularnych w serialach i filmach, czyli Andżelik, Sabrin, Dżesik, Brajanów, Bradów, Kewinów (mam złe przeczucie, że niedługo nastąpi epoka Edwardów). Kiedyś obcobrzmiące imiona były zapisywane fonetycznie zgodnie z ustawą. Jeśli ktoś naprawdę uparł się przy swoim, pisał do Rady Języka Polskiego argumentując swój wybór. W tym momencie nie ma takiego problemu.

Sporządzony przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji raport, dotyczący najczęściej wybieranych w roku 2009 imion dla dzieci nie przynosi niespodzianek. Przez kilka ostatnich lat podium „okupują” Julki, Zuzie, Kuby i Kacpry. Oto lista najmodniejszych imion ubiegłego roku wraz z krótkim opisem ich pochodzenia.

1) Julia – imię pochodzenia rzymskiego, jego popularność rozpoczęła się za panowania Juliusza Cezara. W Polsce pojawiło się w XIII wieku jako imię bohaterek „Nowej Heloizy” J. J. Rou-sseau i tragedii Szekspira „Romeo i Julia”. Oznacza: „promienista”, „młoda”. Astrolodzy przypisują Juliom żywe, wesołe usposobienie. Julie są optymistkami i umieją cieszyć się życiem.
2) Maja – prawdopodobnie imię greckiej nimfy, matki Hermesa, lub rzymskiej bogini przyrody, matki Merkurego, od którego utworzono nazwę jednego z miesięcy. Zwykle przyjmuje się, że imię Maja powstało od jednego ze zdrobnień Marii. W znaczeniu przenośnym oznacza: „piękna”, „wspaniała”. Astrolodzy przypisują Majom wrażliwość i bogate życie duchowe. Zwykle w życiu są mało praktyczne, obcy im jest egoizm.
3) Zuzanna – hebrajska Shosan, czyli „wodna lilia” (egipski kwiat lotosu). Najstarsza imienniczka to biblijna i mężna niewiasta, która oparła się podstępnym starcom. W Polsce występuje od XIII wieku. Według astrologów Zuzanny mają wrodzone poczucie piękna i harmonii. Zawsze są wierne sobie i swoim zasadom. Bliższe im są sprawy duchowe niż mozolna walka o byt.
4) Wiktoria – z łaciny „zwycięstwo” (victoria). W Polsce używane jest od XIII wieku. Astrolodzy przypisują Wiktoriom wierność, lojalność i przywiązanie do tradycji. Są one też samodzielne i praktyczne.
5) Oliwia – pochodzenie imienia nie jest do końca znane, być może jest to łac. oliva, czyli „drzewo oliwne” (symbolizujące pokój) lub żeńska forma imienia Oliwier, zmienionej formy skandynawskiego Alfihar – „armia elfów”. Od kilku lat jest bardzo modne i należy do najczęściej nadawanych imion w Polsce w XXI wieku. Astrolodzy przypisują Oliwiom zdolności przywódcze. Są one pełne energii, przebojowe i niepokorne.
6) Natalia – łac. dies natalis oznaczające „dzień narodzin” (a konkretniej Dies Natalis Domini – „dzień narodzin Pana”). Natalia jest więc imieniem oznaczającym osobę urodzoną w dzień Bożego Narodzenia. W Polsce pojawiło się w XIV wieku. Według astrologów Natalie charakteryzują rozległe zainteresowania i wnikliwy umysł. Jako dzieci często są poważne i nad wiek rozwinięte. Zwykle wybierają towarzystwo starszych przyjaciół.
7) Amelia – germański ames, czyli „pilny”, „pracowity”. W Polsce imię to jest znane od średniowiecza. Imię Amelia brzmi łagodnie i miękko. Astrolodzy mówią, że Amelie są opiekuńcze i wrażliwe, ale też ciekawe świata i figlarne.
8) Aleksandra – imię wywodzące się z greckich słów alekso: „bronię” i aner, andros: „mąż”, „człowiek”, czyli „obrońca”, a w tym przypadku „obrończyni”, „broniąca ludzi”. Imię Aleksandra w Polsce pojawiło się ok. XIV wieku, a ogromną popularność, trwająca do dziś, zyskało dzięki Oleńce Billewiczównie, bohaterce „Potopu” Henryka Sienkiewicza. Astrolodzy twierdzą, że Aleksandry to kobiety, które w życiu mierzą wysoko. Są odpowiedzialne, opanowane i potrafią zachować dyscyplinę.
9) Martyna – żeńska forma łacińskiego imienia Martius, czyli „należący do Marsa”, boga wojny. Jest imieniem pochodzenia łacińskiego, żeńską formą imienia Marcin. Polsce imię to jest znane od XIII wieku. Według astrologów Martyny są wolnymi duchami, same kształtują swoje życie. Wyznają oryginalne poglądy i najlepiej czują się wśród szalonych artystów i barwnych odmieńców, nie są jednak lekkomyślne.
10) Nikola – wywodzi się od imienia Nikolas (współcześnie: Mikołaj) – łacińskiego złożenia wyrazów nike („zwycięstwo”) oraz laos („lud”). Prawdopodobnie pojawiło się w Polsce pod wpływem angielskim lub francuskim. Zdaniem astrologów imię Nikola powinny nosić osoby niezależne i oryginalne. Nikole mają własne pomysły na życie i nie słuchają cudzych rad.
11) Zofia – grecka sophia, czyli „mądrość”. W Polsce znane jest od XII wieku. Astrolodzy przypisują Zofiom przenikliwy umysł i wrodzone zamiłowanie do równowagi. Obdarzone zdrowym rozsądkiem są ostrożne i rzadko popełniają błędy.
12) Lena – etymologii imienia można doszukiwać się w imieniu greckiej bogini księżyca – Selene. Przez lata funkcjonowało jedynie jako zdrobnienie np. imion Magdalena czy Helena. W Polsce pojawiło się już na początku XV wieku.
13) Weronika – prawdopodobnie bizantyjskie lub greckie połączenie słów phero: „nieść” i nike: „zwycięstwo”. W Polsce nadawane jest od XIII wieku. Zdaniem astrologów Weroniki są optymistkami, potrafią cieszyć się życiem, wywierają dobry wpływ na otoczenie. Zwykle sprzyja im los.
14) Anna – hebrajskie channah, czyli „łaska”, „wdzięk”, a więc „miła”, „łagodna”. Tłumaczy się je jako pełna łaski, wdzięku. Imię to jest znane w całym chrześcijańskim świecie. W Polsce od lat nosi je najwięcej kobiet. Astrolodzy zwracają uwagę na ciepłe brzmienie tego imienia. Sprawia ono, że Anny są łagodne i opiekuńcze. Przy tym zwykle są praktyczne i zapobiegliwe.
15) Magdalena – hebrajskie pochodzenie imienia wskazuje na kobietę, pochodzącą z palestyńskiego miasta Magdalia położonego nad jeziorem Genezaret w Palestynie (stąd biblijna Maria Magdalena – Maria pochodząca z Magdalii). W Polsce imię to znane jest od XIII wieku. Od lat należy do najpopularniejszych imion. Według astrologów Magdaleny kierują się głosem serca, są wrażliwe, zdolne do poświęceń i wielkich namiętności. Jednocześnie nie ulegają złudzeniom i są obdarzone życiowym sprytem. Lubią prowadzić życie na wysokich obrotach.

1) Jakub – hebr. Aqeb tłumaczone na „pięta” lub aram ja’aqob’el, czyli „niech Bóg ochrania”. W Polsce znane jest od początku XIII wieku. Od 2000 roku jest najczęściej nadawanym imieniem w naszym kraju. Astrolodzy przypisują Jakubom osobisty urok, odwagę i zdolności przywódcze. Są oni ciekawi świata, dowcipni i towarzyscy.
2) Kacper – perski Gathaspar (Gaspar), czyli „podskarbi królewski”, „stróż” lub wyróżniając cechę – „wspaniały”. Inne źródła podają, że imię Kacper powstało jako gwarowe przekształcenie imienia Kasper, które oznacza stróża skarbca lub osobę dbającą o swoją cześć. Imię to w ostatnich latach jest bardzo popularne. Zdaniem astrologów Kacprów charakteryzuje pogoda ducha, optymizm i radość życia. Są oni zwykle dowcipni i towarzyscy.
3) Szymon – jak większość imion kojarzących się z Biblią pochodzi z języka hebrajskiego i oznacza „Bóg wysłuchał” – szim‘eon (pierwotna wersja imienia to Symeon). Polsce imię to jest notowane od XII wieku. W ostatnich latach należy do modniejszych imion męskich. Zdaniem astrologów Szymonów cechuje niepospolitość i upór. Żyją oni według własnych zasad, znają swoją wartość, dobrze znoszą samotność. Często pracują w zawodach, które wymagają odwagi i odporności.
4) Mateusz – hebr. Mattanjah, czyli „dar Boży”. W Polsce imię to jest notowane od XII wieku. Często jednak było mylone z Maciejem, ponieważ oba imiona mają tę samą etymologię i podobne formy łacińskie – Mathias i Mathaeus. Mateusz jest dziś bardzo modnym imieniem, od dwudziestu lat należy do najczęściej nadawanych imion. Według astrologów Mateuszów charakteryzuje błyskotliwość, śmiałość i pewność siebie. Są oni zdecydowani, mają silną wolę i zwykle realizują swoje cele.
5) Filip – z greckiego filihippos, tj.: „kochający konie”. Polsce notowane jest od XIV wieku. Zdaniem astrologów Filipowie lubią podróże i dobre towarzystwo.
6) Bartosz – mając grecko-aramejskie pochodzenie oznacza „syna oracza” lub „syna wojownika” (od połączenia wyrazów bar – „syn” i Talmai – „oracz”; czasem etymologii drugiego członu doszukuje się w greckim Ptolemeuszu, a więc „wojowniku”). Bartosz to funkcjonująca dziś samodzielnie skrótowa wersja imienia Bartłomiej. Swego czasu istniała też hipoteza, że Bartosz jest staropolskim imieniem pochodzącym od słowa bartnik. W Polsce imię to używane było już w średniowieczu. Według astrologów Bartoszowie, w przeciwieństwie do Bartłomiejów, są ludźmi poważnymi, odpowiedzialnymi i upartymi. Są bardzo obowiązkowi, chętnie podejmują się trudnych zadań, mają mnóstwo energii.
7) Michał – ma pochodzenie hebrajskie – mikha’el, czyli „któż jak nie Bóg?” lub „podobny do Boga”. W Polsce imię to jest nadawane od XI wieku i nieustannie cieszy się dużą popularnością. Według astrologów Michałowie są pewni siebie, ambitni i zrównoważeni. Zwykle umieją cieszyć się życiem i łatwo przystosowują się do każdych warunków.
8) Piotr – imię wywodzi się od łac. Petros, tj.: „skała”, „opoka”. Do Polski imię to trafiło za pośrednictwem łaciny, notowane jest od XII wieku. Dziś Piotr jest najpopularniejszym imieniem męskim w naszym kraju. Zdaniem astrologów Piotrów charakteryzuje zdrowy rozsądek, prostolinijność i szczerość. Mają oni silny instynkt opiekuńczy, dbają o swoje rodziny, unikają wszelkich skrajności.
9) Wiktor – łac. „zwycięzca” (victor). W Polsce znane jest od początku XIII wieku. Zdaniem astrologów Wiktorowie są solidni, ostrożni, obowiązkowi i rodzinni.
10) Dawid – hebr. „dowódca”, „opiekun”. Oznacza ulubieńca, osobę ukochaną. W Polsce imię to pojawiło się w XIII wieku. Astrolodzy przypisują Dawidom poczucie humoru i opanowanie. Przez życie kroczą własną drogą, są indywidualistami.
11) Maciej – hebr. Mattijjah, czyli „dar od Boga” (Jahwe). W Polsce imię to nadawane jest od XIII wieku. W średniowieczu popularna była forma Maćko, która do dziś używana jest jako zdrobnienie. Maciej wciąż należy do bardzo popularnych imion. Astrolodzy przypisują Maciejom spokój i równowagę ducha. Obdarzeni są zwykle dobrym gustem, cenią sobie wygodne, spokojne życie na łonie rodziny. Mają często dobrą intuicję w sprawach finansowych.
12) Igor – skandynawskie imię Ingvarr to kompilacja członów – ing oraz –war, czyli „obrońca”, „stróż”.
13) Jan – za źródło słów imienia często brany jest grecki odpowiednik Jana – Ivannos lub łaciński Ioannes. Imię jednak wywodzi się z języka hebrajskiego i oznacza „tego, który cieszy się łaską Pana/Jahwe” (hebr. Jehu, czyli „Jahwe” oraz channah –„łaska”). W Polsce znane jest ono od wczesnego średniowiecza i wciąż należy do najpopularniejszych imion męskich. Według astrologów osoby noszące imię Jan znają swoją wartość, są wierne własnym zasadom, nie pociąga ich sława czy kariera. Janowie są konserwatywni, rodzinni, nie podążają za modami.
14) Patryk – łac. patricius, czyli „szlachetnie urodzony”. W Polsce było ono notowane od XIII wieku, pierwotnie w w formie łacińskiej Patricius, natomiast pierwsze zapisy w postaci Patryk pochodzą z XV wieku. W ostatnich 20 latach stało się bardzo modne. Astrolodzy przypisują Patrykom zdolności do nauk ścisłych i języków obcych, a także perfekcjonizm. Są oni zwykle mocno związani z rodziną i cenią sobie tradycję.
15) Paweł – łaciński paulus – „mały”, „drobny”. Mogło człowieka niskiego wzrostu, drobnej budowy ciała. W Polsce notowane było od XII wieku. Obecnie należy do najpopularniejszych imion. Według astrologów Pawłowie są niepokorni i uparci. Obca im jest nuda, stabilizacja czy rutyna, lubią ciągłe współzawodnictwo.

Pracownikom Urzędu stanu cywilnego cierpnie nieraz skóra, kiedy słyszą, jak rodzice chcą nazwać swoje pociechy. Domicela, Epifania, Flawia, Wszemił to tylko niektóre z bardzo rzadkich i dziwnych imion. Trzeba jednak pamiętać, żeby imię wybierać rozsądnie, a także – co najważniejsze – aby pasowało do nazwiska. Przecież Samantha Kiełbasa z Wieprza nie brzmi światowo i piękne. A wiele jest takich „kwiatuszków”.