Porfiria – czy wampiry istnieją naprawdę?
Porfiria nie jest nazwą jednej choroby, a grupy chorób o różnych objawach klinicznych. Obecnie medycyna rozróżnia aż 7 rodzajów porfirii. Jednak tym, co je łączy jest fakt, że spowodowane są zaburzeniami w biosyntezie hemu (czerwony barwnik), który występuje między innymi w hemoglobinie (barwnik krwi) czy cytochromach.
Porfiria jest chorobą nieuleczalną, ma ona najczęściej podłoże genetyczne i w większości przypadków jest dziedziczna. Jej objawy są bardzo zróżnicowane, czasami pojawiają się już od urodzenia, jednak częściej występują w okresie dojrzewania. Jednym z najbardziej charakterystycznych objawów porfirii jest światłowstręt. Objawy porfirii skórnej wywoływane są najczęściej właśnie przez promieniowanie ultrafioletowe, czyli promienie UV. Z tego właśnie powodu, choroba to potocznie określana jest mianem wampiryzmu.
Objawy porfirii:
Osoby chore na porfirię często nie zdają sobie z tego sprawy, ponieważ jest to choroba niezwykle trudna do zdiagnozowania. Towarzyszące jej objawy często sugerować mogą inne schorzenia. Sama porfiria może przyjmować postać utajoną, a o jej obecności świadczą wówczas jedynie wyniki badań.
Do najczęściej występujących objawów należą:
- utrata czucia,
- niedowład kończyn,
- parestezje (uczucie mrowienia, drętwienia czy zmiana temperatury skóry)
- nadwrażliwość na promienie słoneczne (szybko pojawiające się zaczerwienienia i poparzenia),
- ciemnienie skóry,
- czerwono-szare przebarwienia zębów i paznokci
- czerwona barwa moczu bądź kału,
- (w formie przewlekłej) wypadanie lub nadmierny wzrost włosów,
- w skrajnych przepadkach może prowadzić do śmierci
Leczenie:
Porfiria jest chorobą nieuleczalną, dlatego można jedynie przeciwdziałać nawracającym atakom choroby oraz łagodzić jej skutki. Może zostać wywołana przez takie czynniki jak: alkohol, stres, niektóre leki, niedobór kalorii i minerałów, czy nawet zapach chemii, np. lakierów.
Ulgę przynosi zmiana trybu życia związana z unikaniem promieni słonecznych oraz abstynencja alkoholowa. W doraźnym leczeniu farmakologicznym stosuje się środki hamujące syntezę porfiryny: hematynę lub argininian hemu i glukozę.
Porfiria a wampiryzm:
Niektóre z objawów porfirii silnie kojarzone są z wampiryzmem. Zanik naskórka, czerwonawe przebarwienia paznokci i zębów oraz charakterystyczne obkurczanie dziąseł, co związane jest z obnażeniem szyjek zębów. Mit wampiryzmu podtrzymywały również takie objawy jak: nadmierne owłosienie ciała czy alergia na allicynę (związek zawarty w czosnku).
W 1985 roku biochemik David Dolphin wysunął hipotezę o źródle legend o wampirach. Sugerował on, że Drakula (Wład III Palownik) cierpiał na porfirię. Nie zostało to jednak nigdy potwierdzone.
Jednym z najbardziej znanych porfiryków był król Ludwik II Bawarski, który cierpiał na paranoję, bezsenność, światłowstręt (przed śmiercią nie opuszczał zamku) oraz depresję.
Innymi sławnymi postaciami historycznymi, u których podejrzewa się porfirię są: król Anglii Jerzy III oraz Vincent van Gogh.
Obecnie jednym z najbardziej rozpoznawalnych przypadków porfirii jest Fide Mirón, która cierpi na chorobę Guenthera, czyli wrodzoną porfirię erytropoetyczną.
zobacz również:
- Baletnica jak kulturystka – Misty Copeland
- Kobieta, która mieszka z hipopotamem
- Żyrafy, smoczyce i długie szyje – plemię Karen
- Historia choroby człowieka-słonia