Kobieta z brodą – niezwykła historia Julii Pastrany
Kobieta z brodą – niezwykła historia Julii Pastrany
Miała zaledwie 130 cm wzrostu. Cierpiała na rzadką chorobę zwaną hipertrichozą, z powodu której jej całe ciało, łącznie z twarzą, pokrywały gęste, ciemne włosy. Twarz Julii była zdeformowana wskutek choroby o nazwie hipertrofia. Przerośnięte dziąsła i olbrzymie, upodobniające ją do orangutana, usta sprawiały, że współcześni kobiecie naukowcy podważali jej przynależności do gatunku ludzkiego.
Julia Pastrana to najsłynniejsza kobieta z brodą, której historia życia jest bardziej tragiczna niż losy bohaterów antycznych sztuk teatralnych. Urodziła się w 1834 i od chwili przyjścia na świat było wiadomo, że nie dane będzie jej prowadzić życia przeciętnego człowieka. Przedstawiana jako hybryda kobiety i małpy była gwiazdą przedstawień cyrkowych wystawianych przez Teodora Lenta.
Mężczyzna zakupił Julię od kobiety, która prawdopodobnie była jej matką. Nauczył ją tańczyć oraz grać na instrumentach, a następnie wyruszyli razem w tourné
zatytułowane „Brodata i Włochata Dama”. Po pewnym czasie Julia Pastrana i Teodor Lent pobrali się i spłodzili dziecko. Noworodek odziedziczył cechy matki i żył zaledwie trzy doby. Julia umarła w kilka dni później.
Śmierć kobiety nie jest jednak końcem tragicznej historii jej losów. Po śmierci żony i dziecka Teodor Lent zmumifikował ich ciała i ruszył w dalsze tournée, wystawiając obie mumie na widok publiczny w szklanych gablotach. W późniejszym okresie Lent poślubił kobietę, która również borykała się z problemem nadmiernego owłosienia twarzy. Przedstawiał ją jako Zeona Pastrana (siostra Julii) i zbił na niej prawdziwą fortunę.
Mumie Julii Pastrany i jej dziecka wystawiane były na widok publiczny do lat 70 XX wieku. W 1976 roku wandale włamali się do miejsca przechowywania ciał i rozszarpali mumie niemowlęcia. Szczątki dziecka porzucono w śmietniku, gdzie zostało niemal całkowicie skonsumowane przez myszy. Trzy lata później ciało Julii zostało skradzione. Po odnalezieniu i zidentyfikowaniu szczątek przez wiele lat znajdowały się one w Szpitalu Narodowym w Oslo. W styczniu 2013 roku tragiczna historia Julii dobiegła końca. Została ona pochowana w Meksyku, niedaleko miejsca przypuszczalnych narodzin kobiety.
Historia Julii Pastrany skłania do refleksji – czy jej życie wyglądałoby inaczej, gdyby urodziła się we współczesnych czasach? Czy obecna medycyna pozwoliłaby przywrócić jej bardziej ludzki wygląd? Problem nadmiernego owłosienia twarzy prawdopodobnie mógłby zostać zredukowany za pomocą nowoczesnych metod, takich jak na przykład zabiegi laserowe bądź środki farmakologiczne stosowane w celu usuwania niechcianych włosków. Jednak pozostałe schorzenia kobiety mogłyby stanowić wyzwanie nawet dla współczesnej medycyny.
Anna Demków
