Jak nakładać róż i korygować kształt twarzy?

Róż, zwany zabawnie „zdrówkiem”, nadaje twarzy młodzieńczego, naturalnego rumieńca, świeżości i zdrowego wyglądu. Może odgrywać pierwszoplanową rolę lub stanowić akcent. Można też różem zrobić cały makijaż, malując policzki, powieki i usta. Jednak błędnie umiejscowiony może zniekształcić twarz i przekreślić walory estetyczne całości. Poznaj tajniki perfekcyjnego nakładania różu przedstawione przez Luizę Lenartowicz – wizażystkę, stylistkę i międzynarodowego konsultanta kolorów.

Dobór konsystencji różu do rodzaju cery jest tak samo ważny jak dobór koloru. Dla tłustych cer poleca się wyłącznie róże pudrowe i matowe. Dla cer bardzo suchych – płynne i kremowe. Róż w piance pasuje do każdego rodzaju cer. Należy wiedzieć, że konsystencje kremowe łączy się z kremowymi, a suche z suchymi. Wyjątek stanowi nowatorska konsystencja różu w piance. Można stosować go przed pudrowaniem i po nim.
W zależności od konsystencji różu możemy go aplikować na kilka sposobów: pędzlem, gąbką, palcami, odpowiednią częścią dłoni, a także sprayem. Pędzle do różu są różnej wielkości, należy jednak wybrać te o odpowiednio dobranym włosiu i ułożeniu. Stosuje się pędzle duże, średnie i małe, o kształcie okrągłym, owalnym i skośnym, z włosia wiewiórki, kozy lub kucyka. Pędzel z włosia wiewiórki zostawia bardzo delikatny kolor, pędzel z kozy – bardziej intensywny. Należy wiedzieć, że włosie z kozy miewa różne kolory i twardości, bywają szlachetne jego odmiany zbliżone do włosia wiewiórki.

Istnieją trzy techniki aplikowania różu:
– I technika: przed utrwaleniem makijażu,

– II technika: po utrwaleniu makijażu;

– III technika: zastosowanie I i II techniki.
1. Technika na mokro. Róż o konsystencji płynnej, kremowej aplikujemy bezpośrednio na make-up, czyli fluid, kremy tonizujące, koloryzujące koloryzujące, a także kompakty czy kamuflaże, przed pudrowaniem. Pierwszą aplikację różu zalicza się do tzw. repigmentacji, która należy do tzw. pseudomakijażu, czyli „konstrukcji”, na której opiera się właściwy makijaż. W tej technice wykorzystuje się do aplikacji różu pędzla do make-upu, gąbki syntetycznej i części dłoni. Róże najczęściej stosowane w technice na mokro to: w płynie, w żelu, w piance, w sztyfcie, w kredce, w kremie, w kompakcie i w sprayu. Należy unikać gąbki lateksowej, której nie można oczyścić z czerwonego pigmentu.
2. Technika na sucho. Róże w postaci stałej – sprasowanego pudru w kamieniu, w kulkach, a także w postaci pudru sypkiego bogatego w pigment – aplikuje się zawsze na przypudrowaną skórę. Róże najczęściej stosowane w technice na sucho to: pudrowe sypkie, pudrowe w kamieniu, tzw. sprasowane, w kulkach i  w suchej piance.

Istnieją dwie szkoły o zupełnie odmiennych poglądach na kolejność nakładania różu. Jedna twierdzi, że róż aplikujemy jako pierwszy już po przypudrowaniu twarzy, a druga – że róż nakładamy po pomalowaniu oczu, przed nałożeniem pomadki. Wybór techniki jest zależny od rodzaju makijażu, konsystencji kosmetyków i rodzaju cery. Można stosować jedną wybraną, np. do makijażu dziennego, lub obie jednocześnie dla wzmocnienia efektu, np. w makijażu wieczorowym, scenicznym czy fotograficznym. Jednak niezależnie od wybranej techniki należy pamiętać o zasadzie „mniej znaczy więcej”. Warto też wiedzieć, że jeżeli naniesie się pudrowy róż (suchy) na fluid, powstaną plamy, róż się przyklei i będą problemy z roztarciem. Jeżeli nałoży się płynny lub kremowy róż na przypudrowaną twarz, „rozpuści się” w tym miejscu utrwalony makijaż.

Sposób nałożenia różu zależy od kształtu twarzy. Najlepiej dokładnie zorientować się, gdzie on ma być położony, sugerując się mapą twarzy, wyznaczonymi liniami i punktami.
Jak znaleźć właściwe miejsce aplikacji różu?

1. Metoda manualna. Polega na wyczuciu palcami najgłębszego miejsca pod kością policzkową i najwyższego miejsca na policzku. Przyłóż palec środkowy i serdeczny pod kością policzkową. Powtórz to, ale najpierw pomaluj opuszki palców delikatnie czerwoną pomadką i dociśnij je w tym samym miejscu. Wcześniej trzema palcami wraz ze wskazującym określ najwyższy punkt policzków dotykiem. Teraz rozetrzyj kolor czerwony z zagłębienia ku górze policzków, tak aby pozostawić najwyższy punkt policzka bez różu.

2. Metoda Luizy Lenartowicz zwana „La róż”. Zaczep za ucho zwykłą gumkę recepturkę i pociągnij do odpowiednich punktów na twarzy zademonstrowanych na załączonych rysunkach. Wyznaczone pole wskaże, gdzie pomakijaż stawić barwną plamę. Teraz zdejmij gumkę i czystym pędzlem rozcieniuj róż w kierunku wnętrza ucha i kącika ust, tak aby się dyskretnie rozpływał. Niebieskie linie są granicami dla różu.

Aby dobrze nałożyć róż, należy znaleźć jego centralny punkt, który na każdej twarzy znajduje się w innym miejscu. Do wyznaczania punktów różu służy nam także kilka pomocnych linii: pionowych i poziomych. Dzięki nim wyznaczamy 4 punkty: zewnętrzny, centralny, wewnętrzny i najwyższy. Nie należy wychodzić poza wyznaczone linie.
a) Twarz owalna: linia pionowa przecina się z linią poziomą i powstaje punkt centralny różu. Róż nanosimy od nasady włosów do punktu centralnego.

b) Jeżeli chcesz twarz wyszczuplić, nakładaj róż w górnej części nad uchem w kierunku skroni, w dolnej części w kierunku zewnętrznego kącika ust. Róż ma przypominać linię bardziej pionową niż poziomą.

c) Jeżeli chcesz poszerzyć zbyt wąską i małą twarz, róż nakładaj prawie poziomo w kierunku środka ucha.

Poszczyp policzek po jednej stronie twarzy, a następnie po drugiej stronie dobierz i nałóż kosmetyk w identycznym kolorze. Kolor różu powinien odpowiadać barwie ust lub z nią harmonizować.

1. Róż na dzień to język barwy. Odpowiednia jest kolorystyka jasna i naturalna. Używa się bardzo umiarkowanej ilości, aplikując go szerokim pędzlem z wiewiórki na tzw. linię różu. Do wyrafinowanych akcentów należy tzw. pogłębianie różu, które stosuje się w zasadzie na wieczór, ale możemy także zastosować w makijażu dziennym, modelując policzek w delikatnej monochromii. Podkreślona i wydobyta trójwymiarowość policzka jest szczególnie cenna. Nawet na najbardziej płaskiej powierzchni możemy osiągnąć podobny efekt, stosując odpowiedni trik: 3 kolory różu na jednym policzku. W zagłębienie pod kością policzkową nakłada się odcień chłodny, w górnej części policzka róż cieplejszy, a na najwyższym punkcie kości policzkowej aplikuje się światło. Róż na dzień: naturalny, na kości policzkowej, jasny, cieplejszy niż zimny, zgaszony, matowy, odcienie z gamy pomarańczowych i różowych. Jeżeli wybierasz kolory zimne, lepiej, aby były jasne lub w odcieniach brązów. Jeżeli wybierasz kolory ciepłe, mogą być ciemniejsze.
2. Róż na wieczór to język formy. Odpowiednia jest kolorystyka intensywniejsza i chłodniejsza. Modelujemy i uplastyczniamy owal twarzy poprzez większy kontrast i kształt uzyskany techniką zginania okrągłego pędzla z włosia wiewiórki. Odkształconym szerokim pędzlem barwi się policzek resztką koloru. Róż na wieczór: dramatyczny, pod kością policzkową, kontrastowy, zimniejszy, jaskrawy, błyszczący, odcienie z gamy pink i czerwień. Należy pamiętać, że ciemne kolory postarzają! Jeżeli masz okrągłą twarz i widoczne wypryski, wystrzegaj się stosowania różu lub ziemi afrykańskiej w ciepłym, żółtawym odcieniu i z połyskiem. Jeżeli chcesz zastosować zimny kolor, pamiętaj, że zimne kolory postarzają i nawet jeśli jesteś typem zimnej zimy, cała kolorystyka powinna być „ocieplona”, zarówno w makijażu, jak i w garderobie. Jeśli koniecznie chcesz, możesz użyć odcienia bezpiecznego – jasnego pastelowego. Aplikując róż na kości policzkowej, trzeba uważać, aby jej najwyższy punkt pozostał bez zabarwienia. Na wieczór wybieramy róż chłodniejszy i ciemniejszy z indywidualnej palety kolorów, aplikując go najpierw w zagłębieniu policzka, czyli pod kością policzkową, co nazywa się techniką pogłębiania różu, a potem łączy się z górną częścią policzka.
Za: Luiza Lenartowicz: Róż – techniki aplikowania i kolorystyka, Cabines, październik – listopad 2008, s. 64-69.