Zespół „chodzącego trupa” lub Zespołu Cotarda

6 listopada 2014, dodał: Adrianna Kaczuba

Artykuł zewnętrzny

Zespół „chodzącego trupa” lub Zespołu Cotarda, po raz pierwszy opisany w XIX wieku przez Jules’a Cotarda, to rodzaj zaburzenia psychicznego przejawiającego się tym, że osoba cierpiąca na nie myśli, że nie żyje. Dlatego, choroba ta może budzić w nas skojarzenia z „zombie”.

Objawy

Zespół Cotarda nazywany jest również „urojeniem śmierci”. Choremu wydaje się, że nie żyje, a jego ciało lub jego część ulega rozkładowi. Doświadcza on dwóch rodzajów urojeń:

Urojeń nihilistycznych– z przekonania chorego o tym, że nie żyje wynika jego przeświadczenie, że nie może ponownie umrzeć. Często wiąże się to ze zmniejszonym odczuwaniem bólu. Następstwem tego są zachowania autoagresywne, które w skrajnych przypadkach kończą się śmiercią osoby chorej.
Urojeń negacyjnych– chory neguje swoje istnienie.

Osoby cierpiące na Zespoł Cotarda mają wrażenie zaniku lub nie fizyczności swojego ciała. Stąd występuje u nich przeświadczenie o zniszczeniu lub nieistnieniu ich organów wewnętrznych, krwi czy nawet części ciała.

20-letni pacjent, leczony z powodu tej przypadłości, opisywał swój stan tymi słowami:

„Nie mam mięśni”, „Moje serce nie bije” , „Moja wątroba i żołądek zostały zniszczone”.

Prócz tego, chory jest pobudzony psychoruchowo, co objawia się charakterystycznym sposobem poruszania (podobnym do tego, które znamy z filmów o zombie). Dodatkowo odmawia on jedzenia, picia czy snu jako niepotrzebnych osobie nieżyjącej. Dlatego skrajne wycieńczenie organizmu i głód są drugą po samobójstwach przyczyną śmierci chorych.

Przyczyny i leczenie

Przeświadczenie o własnej śmierci często towarzyszy schizofrenii oraz ciężkiej depresji. Ma to również swoje powiązania z próbami samobójczymi wśród chorych.

Badacze spierają się, co do bezpośredniej przyczyny występowania Zespołu Cotarda. Jedni twierdzą, że jest to związane z uszkodzeniem dróg neuronalnych, które objawia się zaburzeniem zdolności rozpoznawania twarzy. Inni przekonują, że może to być wynikiem zatrucia albo zaburzeń metabolicznych.

Leczenie bazuje przede wszystkim na obserwacji psychiatrycznej, która ma zapobiegać samookaleczaniom oraz podejmowaniu przez chorego prób samobójczych. Wykorzystywanymi metodami leczenia są tabletki przeciwpsychotyczne oraz terapia elektrowstrząsami.

Jednak to czy uda się wyleczyć chorego, zależy od stopnia zaawansowanie zaburzenia.