Smak orientu, czyli enigmatyczny teatr japoński | Wszystko dla zdrowia i urody, porady kulinarne Uroda i Zdrowie - serwis nie tylko dla kobiet!

Smak orientu, czyli enigmatyczny teatr japoński

21 kwietnia 2011, dodał: milkar
Artykuł zewnętrzny

Share and Enjoy !

Shares

Tajemniczość, różnorodność, kultywowanie tradycji, a zarazem otwartość na nowoczesność – to wszystko składa się na kwintesencję teatru japońskiego, który zachwyca swą unikatową formą odbiorców na całym świecie.

Klasyczny teatr japoński składa się z kilku gatunków teatralnych. Najstarszym teatrem jest bugaku. To swoisty taniec dworski, który przedstawia sceny z legend, bądź dawnych bitew w połączeniu z instrumentami dętymi i perkusyjnymi, z maskami lub nie. Teatr no również jest jednym z najstarszych teatrów na świecie. Obecna jego postać została ukształtowana już około 600 lat temu. Sama nazwa no oznacza pewną zdolność, talent, sztukę, umiejętność naśladowania. Jego rozwój przebiegał zupełnie inaczej niż to miało miejsce w przypadku teatru zachodniego, który sukcesywnie ewoluował. Teatr no uzupełniał istniejące już formy nowymi, które funkcjonowały wspólnie z formami starymi. To wpłynęło niewątpliwie na jego oryginalność. Oprócz tego teatr no jest połączeniem obcej tradycji – chińskiej, koreańskiej i indyjskiej z rodzimą, religijną – shintoizm, buddyzm zen, a także świecką, ludową oraz dworską. Zaskakujące jest również to, że teatr no w zasadzie w większości zachował tematykę, a nawet kostiumy i scenografię. Jest on ubogi w dekoracje, które na scenie jedynie symbolizują budowle, czy krajobraz. Zdecydowanie większą uwagę przywiązuje się do masek i kostiumów aktorów, które zdobione brokatem, haftem są prawdziwym dziełem tkactwa. Istotnym elementem jest również wachlarz, którego odpowiednie ułożenie symbolizuje określone przedmioty. Mimo że teatr no jest ograniczony pod względem dekoracji i rekwizytów, to posiada on bardzo złożoną formę, jest on swoistym zestawieniem dramatu, tańca i muzyki. Do najczęściej poruszanych przez niego tematów są opowieści o bogach, wojownikach, zwłaszcza samurajach, oraz przedstawienia o demonach i ludziach opętanych przez nie.

Do pozostałych odmian klasycznego teatru japońskiego zalicza się również bunraku, czyli teatr lalek oraz kabuki, który łączy ze sobą wcześniej wymienione gatunki, czyli bugaku, no i bunraku.

O niezwykłości teatru japońskiego będzie można się przekonać już niebawem, gdyż od 28 kwietnia do 28 maja br. w Warszawie odbędzie się Festiwal Japońskiej Wiosny, który przeniesie nas do kraju orientu. Oprócz spektakli przewidziane są również warsztaty teatralne. Niesamowitą grę aktorską i kulturę japońską będzie można zobaczyć w Teatrze Na Woli, w Centrum Promocji Kultury, a także w Muzeum Etnograficznym. Bilety są dostępne w kasie teatru i poprzez e-bilet. Szczegółowe informacje znajdują się na stronie www.marebito.pl.

Źródło: www.konnichiwa.pl, www.e-teatr.pl, www.marebito.pl.

Share and Enjoy !

Shares


Możesz śledzić wszystkie odpowiedzi do tego wpisu poprzez kanał .

Dodaj komentarz