Po poronieniu bardzo ważne jest poznanie jego przyczyny – którą w większości przypadków okazują się geny. Odpowiednie badania mogą pomóc pogodzić się ze stratą i odzyskać nadzieję na urodzenie zdrowego dziecka w przyszłości. Trafna diagnostyka umożliwia zminimalizowanie ryzyka i zwiększa szanse pomyślnego przebiegu kolejnych ciąż.
Poronienia – genetyczne przyczyny są najczęstsze
Przyczyną poronień – szczególnie w I trymestrze – najczęściej okazują się czynniki genetyczne. W ponad 60 % przypadków potwierdza się, że poronienie było wynikiem wady genetycznej samego zarodka. Na jej powstanie zazwyczaj ani rodzice, ani lekarze nie mają wpływu, ponieważ podobne wady tworzą się już w chwili zapłodnienia i często są wynikiem przypadku.
To jednak nie jedyna możliwa przyczyna. Do poronień w I trymestrze mogą się przyczyniać także zaburzenia zdrowotne rodziców – w przypadku kobiet m.in. trombofilia wrodzona (towarzyszące jej zmiany genetyczne mogą powodować trudności z utrzymaniem ciąży i rozwojem dziecka) czy wady narządów (np. nieprawidłowa budowa macicy lub zespół policystycznych jajników). Nie bez znaczenia pozostaje również tryb życia kobiety (stres czy nałogi).
Poronienia nawykowe – co to znaczy?
Poronieniami nawykowymi nazywane są poronienia powtarzające się co najmniej trzykrotnie. Są wyraźnym wskazaniem do podjęcia badań, które mają na celu ustalenie przyczyny powracających problemów z utrzymaniem ciąży. Coraz częściej lekarze sugerują jednak, by takie badanie wykonać już wcześniej – zwłaszcza, jeśli poronienia mają miejsce w I trymestrze. Wczesna diagnostyka może bowiem pozwolić na zminimalizowanie ryzyka utraty kolejnej ciąży.
Poronienie – objawy
Najczęstsze objawy poronienia to silny ból w podbrzuszu i okolicy krzyża, a także plamienie lub krwawienie z dróg rodnych. Dodatkowo może dojść do odejścia płynu owodniowego, zapalenia błony śluzowej macicy czy wzrostu temperatury. Ich nasilenie uzależnione jest m.in. od wieku ciąży. Poza tym niektóre z objawów nie muszą świadczyć o poronieniu – i tak np. krwawienie bywa naturalnym efektem rozwijającej się ciąży. Zawsze więc przy podejrzeniu poronienia konieczna jest konsultacja z lekarzem!
Poronienie – co robić i jakie badania genetyczne wykonać?
Po poronieniu warto przede wszystkim wykonać badanie kariotypu dziecka i rodziców. To da odpowiedź na pytanie, czy przyczyną poronienia była wada genetyczna zarodka i czy geny rodziców mogły mieć na nią wpływ.
Wyniki badań najlepiej oczywiście skonsultować z genetykiem, który je wyjaśni i oceni, czy dalsze badania są konieczne. Może zaproponować np. testy pod kątem mutacji genów MTHFR, czynnika V Leiden i protrombiny, czyli obecnych przy trombofilii wrodzonej zmian wpływających na przebieg ciąży. Jest to jednak uzależnione od wywiadu i specyficznej sytuacji danej kobiety – może się okazać, że przyczyną poronienia była przypadkowa wada zarodka i ryzyko poronienia w kolejnej ciąży nie jest wysokie.
Z kolei badanie płci pozwala rodzicom uzyskać akt urodzenia dziecka i na jego podstawie wyegzekwować należne im prawa – do otrzymania zasiłku pogrzebowego i uzyskania 8-tygodniowego urlopu macierzyńskiego. Badanie genetyczne w celu ustalenia płci płodu po poronieniu można zrobić niezależnie od czasu trwania ciąży.
Poronienie – co dalej?
Poronienie nie przekreśla szans na urodzenie zdrowego dziecka. Wczesna diagnostyka i odpowiednie działania profilaktyczne lub leczenie mogą zminimalizować ryzyko niepowodzenia. Określenie przyczyny poronienia może wręcz pomóc odzyskać nadzieję – kiedy np. okaże się, że nie wyniknęło ono z powodu zaburzeń zdrowotnych rodziców. Konsultacja wyników badań ze specjalistą również będzie pomocna, bo pomoże ocenić szansę na urodzenie zdrowego dziecka, a także zdecydować, kiedy będzie można podjąć staranie o kolejną ciążę.
Autor: Kamila Rogowicz, testDNA, www.testDNA.pl
Zdjęcie: ©Dangubic/Depositphotos.com
