Konkubinat - za i przeciw (Strona 2 z 2)

Myślę, że większość młodych ludzi bierze ślub nie z własnego przekonania, ale z powodu oczekiwań rodziny, żeby nie było 'na kocią łapę"... Głównie rodzice dziewczyn o to zabiegają, żeby wnuki nie były nieślubne...

Myślę, że Lipstick nie to miała na myśli, choć nie chcę wypowiadać się za nią.
Ja bardziej tę wypowiedź i w ogóle zagadnienie postrzegam tak: jeśli ktoś oficjalnie w świetle prawa zobowiązuje się do starań o dobry i trwały związek (tekst przysięgi obowiązujący od 1 marca 2015:"Świadomy/Świadoma praw i obowiązków wynikających z zawarcia małżeństwa uroczyście oświadczam, że wstępuję w związek małżeński z ................................. i przyrzekam, że uczynię wszystko, aby nasze małżeństwo było zgodne, szczęśliwe i trwałe.", a tekst przysięgi kościelnej jest jeszcze bardziej zobowiązujący) to taka deklaracja i przyjęcie formalnych zobowiązań jest dla drugiej strony w pewnym, może i niewielkim stopniu gwarantem, że ktoś ma do związku poważniejszy stosunek. Taka pewność wynika z tego, że osoby, które nie chcą trwałego związku, nie wezmą na siebie takiego zobowiązania, będą unikać ślubu. Nie znaczy to, że nie mając papierka ludzie są nielojalni względem siebie, ale jeśli ktoś zamierza być nielojalny, papierka będzie raczej unikał.

Zalegalizowany związek? .. kiedyś. Chyba że dojdę do wniosku że chcę być sama. I wtedy nie będę się ciągle zastanawiała i zamartwiała różnymi rzeczami wynikającymi z małżeństwa. Tak więc kochani, nie szukam męża, tym bardziej w internecie. Nigdy nie szukałam, raczej wybierałam. Kolejek nie było ale raczej nie mogłam narzekać na brak zainteresowania. Ale teraz po 9- letnim ciężkim związku , powinnam i robię sobie przerwę.

I słusznie Mi się taka przerwa spodobała. Więcej swobody, mniej problemów.

Oj tak... to rodzi komplikacje, bo kiedy zaczyna się wyłaniać jakieś uczucie, to zwyczajnie człowiek nie chce tego przerywać, nawet jeśli czuje, że powinien.
A właściwie... czy powinien? Dlaczego powinien? Czy jeśli wie, że nic z tego nie będzie to zobowiązany jest nie dopuszczać do większej zażyłości? Na pewno?
A może w jego obowiązku jest jedynie uświadomić drugą stronę, a potem przestać się ograniczać, bo przecież nigdy nic nie wiadomo, jak się dalej potoczy...
Sama nie wiem. Czułam już kiedyś, że powinnam zastopować relację, ale koniec końców machnęłam ręką i weszłam w to raz i drugi. Popłacze się i przestanie boleć

no dokładnie tak, życie lubi sypać piasek po oczach, nie ma co.

ja mam dokładnie takie samo podejście co Ty.

aha,spoko nie mam pytań

trochę dobrego humoru nie zaszkodzi.

Dla mnie to bez sensu, skoro można wziąć ślub i oficjalnie być parą.. Sama jestem z moim narzeczonym już 4 lata i myślę, że to już za długo, a ślub planujemy na styczeń 2017

Ale ślub nie daje żadnej gwarancji, że ktoś z Tobą zostanie na lata... Wręcz przeciwnie, czasem po ślubie właśnie się psuje.