Moje odchudzanie (Strona 2 z 10)

Nie tak dawno temu na świat przyszła malutka kuleczka z czarnymi włosami - tak, zgadłyście, ja we własnej osobie.
Kuleczkę wychowywały praktycznie prababcie. Wszyscy wiemy, jakie są babcie, ale moje biły wszystkie na głowę.
Cukiereczki, ciasteczka, lody, obiadki, przy czym prześcigały się jedna przez drugą, jako że miałam to szczęście być prawnuczką numer 1.
Kuleczka urosła troszkę, głównie w szerz, poszła do szkoły. Dzieci się z niej śmiały, ale dla niej to nie był problem - dostał jeden z drugim po twarzy i był spokój.

ALE! Gdy ta nasza kuleczka poszła do najgorszego rodzaju placówki oświaty, jakim jest gimnazjum poznała kolegę, który dla niej przestał być zwykłym kolegą, niestety bez wzajemności, która to przyszła kilka lat później dopiero.
I wtedy dziecko ze średnią 5.0, wagą powyżej normy i okularkami na nosie(ojj tak, wyglądałam jak typowy kujon ) powiedziało dość! Chciała schudnąć, żeby chłopak ją nie rzucił.. Nie zdążyła, rzucił wcześniej.
Ambicja pozwoliła jednak naszej już wtedy Kuli nadal kontynuować dietę, ćwiczenia i tym podobne. I proszę! Z 74kg zrobiło się 62.

Było pięknie. Poznała kolejnego faceta, który.. tuczył ją! Tak, wmuszał na siłę czekoladki, ciasteczka i tym podobne pyszności. Do tego doszły tabletki antykoncepcyjne i.. BUM! Półtora roku później waga pokazała 78 kilo, trochę się ograniczyła i było 75.
Tak więc nie zrażając się niczym spróbowała raz jeszcze.
Żeby zbyt pięknie nie było, wymyśliła sobie(jako że za miesiąc była 18) kopenhaską. Nie dość, że błąkało się to takie po świecie głodne, a co za tym idzie - wściekłe to jeszcze wszyscy kusili słodyczami. Ale na wadze ubyło do 68.
Bajka nie trwała długo, na jedzenie się rzuciła jak wygłodniałe zwierze i... Czary mary znowu 78.

I kolejny raz, kolejne podejście. Tym razem zdrowo, musi się udać! Póki co schudłam prawie 13 kilo, ważę 65,5kg.
I co najważniejsze - jem smacznie. Spaghetti? Nie ma sprawy, razowe z owocami morza. Pizza? Tak, otrębowa z patelni. I da się bez tych wszystkich debilnych głodówek, to jest piękne!

Głodzenie się to nie jest dieta!!! Kto dał tej pani uprawnienia?!?

Kurczę, uwielbiam ziemniaczki, ale tańczyć też lubię, to może jakoś się wyrówna...?

Odchudzania tańcem też próbowałam, ale jakoś zabrakło odpowiedniego partnera na dłuższą "kurację"...

Najlepsza dieta to NŻD

[quote=monidecor]Kiedyś wybrałam się do pewnego centrum dietetyki. Miła pani dietetyczka pomierzyła mnie, poważyła i stwierdziła że będzie dobrze aby zrzucić 10 kg. Co?! Pomyślałam sobie. Myślałam że wystarczy 5 kg i będzie okej. No ale pani dietetyczka zarządziła inaczej. Wydrukowała pierwszy tydzień diety i mam sie stosować. Za tydzień się ważymy! Proszę ściśle przestrzegać diety!
No i zaczęło się. Dostałam listę czego nie mogę jeść. Hmmm... W zasadzie wszystkiego. Kawy nie, herbaty nie, słodyczy nie, niektórych owoców i warzyw też nie! Załamałam się lekko. Po pierwszym tygodniu byłam taka przegłodzona że pomyślałam sobie: jak tak dalej będzie mnie głodzić ta pani to potem nie wytrzymam i rzucę się na żarcie ze zdwojoną siłą. No i dałam sobie spokój z taką dietą...[/quote]

To ja miałam jeszcze lepszą sytuację... Poszłam do takiego centrum odchudzania w moim mieście, bo szukałam pracy. I ta cała właścicielka powiedziała, że zrobi mi taki przykładowy test, w którym sprawdziła moją wagę, tkankę tłuszczową itd. Z wyników wyszło, że mam niedowagę, a pani powiedziała, że byłoby dobrze gdybym jeszcze schudła jakiś 1 kg czy 2...

[quote]To ja miałam jeszcze lepszą sytuację... Poszłam do takiego centrum odchudzania w moim mieście, bo szukałam pracy. I ta cała właścicielka powiedziała, że zrobi mi taki przykładowy test, w którym sprawdziła moją wagę, tkankę tłuszczową itd. Z wyników wyszło, że mam niedowagę, a pani powiedziała, że byłoby dobrze gdybym jeszcze schudła jakiś 1 kg czy 2... [/quote]

To faktycznie, skoro wyszło Ci BMI poniżej 20 to przesadziła z tym odchudzaniem, chyba że wykryła coś jeszcze u Ciebie co miało podstawę do takiego stwierdzenia, żeby zrzucić ten 1 kg lub 2, ale to mało prawdopodobne przy takiej wadze.

Właśnie - to mięśnie ważą najwięcej...

Jestem Anonimowym Żarłokiem ! Po wielu latach prób i błędów muszę się do tego przyznać. - facet się zmienił, kumple się zmienili, zwierzak się zmienił, a dobre jedzenie i kosmetyki kocham od lat niezmiennie. Jem raczej zdrowe produkty, ale niestety w dużych ilościach. Kilogram fasolki szparagowej to dla mnie pikuś Nie jestem może otyła, ale wskazówka na wadze zawsze niebezpiecznie zbliża się ku nadwadze... Jestem typem " wieczna wymówka " - kupiłam buty do biegania, spodnie dresowe i... nadal leżą w szafie. Żaden dzień nie był odpowiedni by zacząć. Jestem również niewolnicą przyzwyczajeń - jak mogę wypić kawę bez mojego ukochanego, francuskiego croissanta z czekoladą ? Wiem, że muszę wreszcie lepiej zbilansować swoje posiłki, a przede wszystkim zacząć jeść regularnie. Jeśli ktoś wie co to znaczy wstawać w nocy i po omacku wędrować do lodówki to witam w klubie. Nie jest to nagminne, ale zdarza się, choć nie powinno. Szukam motywacji do zadbania o figurę, bo wiem, że za rok czy dwa mogę już nie bać się o nadwagę lecz o otyłość...

Od pisania też można schudnąć... w palcach - więc powodzenia

A tak poważnie - chyba tylko systematyczność daje tu efekty, no i silna wola - bo odmówić sobie słodyczy nie każda z nas potrafi, przyznajmy się...

Mój dzień zaczynam od soku i kończę szklanką wody mineralnej - dzięki temu czuję się lekko. Wszystkim polecam!