1

Temat: Zamartwiam się przyszłością

Mam problem. Nie jest to depresja, nie jest to zwykła zimowa chandra. Jest to coś głębszego, co zalega mi w ustroju. Zamartwiam się przyszłością. Nie potrafię momentami podchodzić do życia bardziej „na surowo”, nie przejmować się wszystkim – nachodzą mnie ciężkie myśli o przyszłość, o to, że będę biedna i że sobie nie poradzę. Brakuje mi pieniędzy, mimo że nie jestem typem rozrzutnym, który lubi marnować środki na nowe buty dla kaprysu, ciuchy czy kosmetyki. Ale minimalna pensja na umowę zlecenie to za mało, żeby godnie żyć, opłacić wszystkie rachunki na czas i sobie spokojnie egzystować. Brakuje mi jakiejś wewnętrznej równowagi, żeby przymknąć może oko na pewne niedogodności. Wiem, że pewnie można by z tego opisu wywnioskować, że może doskwiera mi początek depresji, ale ja jednak – mimo wewnętrznej goryczy – jestem na co dzień zbyt „twarda”, nie czuję się depresyjnie, to nie to. Chciałabym po prostu jakoś lepiej żyć, przytłacza mnie ten realny brak perspektyw dla młodych ludzi w naszym kraju, to że nasz kraj się wyludnia, że ludzie w takich ogromnych ilościach wyjeżdżają za granicę. Jestem „już” po trzydziestce, więc chciałabym już gdzieś osiąść bardziej na stałe, bezpiecznie, w jakiejś normalnej pracy... Nie widzę na to najmniejszych, żadnych wręcz perspektyw. Tęsknię za ojcem, który już niestety nie żyje. Za moimi pogodnymi chwilami dzieciństwa, kiedy siedziałam sobie z tatą i sobie byłam, kiedy troszczył się o wszystko, bardzo doceniam dzisiaj tamto bezpieczeństwo i radosną, dziecięcą, ufną „lekkość bytu”. Nie, nie jest tak, iż unikam odpowiedzialności, która jest naturalną konsekwencją dorosłości – lubię być dorosła, rozporządzać swoim życiem, wcale nie chciałabym cofnąć się w czasie i być z powrotem dzieckiem; to nie tak. Chciałabym zostać mamą, dać to ciepło i poczucie bezpieczeństwa nowej istotce – tak jak kiedyś to ciepło rodzice zapewniali mi. Ale jak odważyć się na macierzyństwo, kiedy to wszystko wokół jest takie niepewne? Jak zapewnić bezpieczeństwo dziecku, skoro sama czuję się „w niebezpieczeństwie”? Są tu może jakieś kobiety, które czasami mają podobnie? A jak radzicie sobie z takim obniżonym nastrojem – jakie są na to sposoby, co tu ze sobą zrobić?...

2

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Zamartwianie się jeszcze niczego nikomu nie rozwiązało... Myślisz o wyjeździe za granicę? Może trzeba spróbować tam - jak się nie odważysz, to będziesz tkwić w tym marazmie...

3

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Życie na własną rękę jest tutaj... trudne. Niestety z moich obliczeń wynika, że do życia potrzebne są dwie takie wypłaty, o jakich pisze Autorka, wtedy są pieniądze na utrzymanie się. To takie minimum niestety.
Mam podobne do Twoich Fallov obawy, z tym że ja nie chcę zakładać rodziny, a przeraża mnie zwyczajnie to, że tutaj sama ze sobą żyć nie będę mogła chyba nigdy i to tylko i wyłącznie ze względów finansowych (chyba że mieszkałabym na stancji, ale za to dziękuję, mieszkałam już na dwóch).
Takie życie, w którym przytłacza codzienność, potrafi zdołować do tego stopnia, że nie czujemy nawet siły, aby poszukać nowych rozwiązań lub stworzyć sobie nowe perspektywy, bo... właśnie w tym sęk czasami, że szukamy możliwości i nie widzimy ich, albo widzimy, ze ich NIE MA i wtedy to my powinniśmy sami je sobie stworzyć.

Ostatnio edytowany przez niechcemisie (2015-01-21 22:06:13)

4

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Też myślę, że najlepiej myśleć pozytywnie...a może właśnie powinno się w coś inwestować np. taka [url=http://www.mennicaskarbowa.pl]www.mennicaskarbowa.pl/mennica_sklep[/url] ma sporo kruszców może złoto?to chyba bezpieczna lokata prawda?

5

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Żeby inwestować, trzeba mieć za co. Jeśli ktoś kombinuje jak rozłożyć wypłatę, aby wystarczyło na najpotrzebniejsze rzeczy, nie zainwestuje, choćby miało mu to przynieść zyski.

6

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Widać jakie są u nas zarobki, skoro więcej niż polowa Polaków nie ma żadnych oszczędności. Stąd kwitną takie firmy, które pożyczają na wysoki procent...

7

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Lichwiarstwo kwitnie, bo ludziom tutaj nie wystarcza na określone cele w określonym czasie, a wielu z nich zwyczajnie nie potrafi zaczekać do wypłaty albo sobie czegoś darować, tylko musi mieć już. Inni z kolei, nie mając oszczędności, nie są zabezpieczeni na taką ewentualność jak wypadek, leczenie i inne nagłe zdarzenia. Wtedy albo:
- biorą pożyczkę i potem sobie czegoś muszą odmówić, żeby spłacić i to odmówić sporo, bo przecież %
- czekają aż przyśle im ktoś zza granicy
- wpadają w długi, które spłacają kolejną pożyczką.
Znam i takich, którzy lekkomyślnie się zadłużyli, choć mogli sobie darować ten lepszy telefon, telewizor czy coś innego, albo przynajmniej zaczekać, uzbierać i takich, którzy potrzebowali JUŻ, bo coś się stało i były potrzebne pieniądze na leczenie.

8

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Myślenie o przyszłości jest naturalną czynnością, ale należy pamiętać, że jeśli myślimy, że nam się nie uda, nie wystarczy pieniędzy to sami na siebie ściągamy te wszystkie kłopoty własnie takim myśleniem. Nastawiając się bardziej optymistycznie dużo łatwiej jest znaleźć rozwiązania problemów.

9

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Fajnie, tylko od samego myślenia pieniędzy niestety, nie przybywa:/

10

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Chyba każdy się tym zamartwia w dzisiejszych czasach w tym kraju. Jest naprawdę ciężko, ale wierz mi, że ludzie są w gorszej sytuacji niż Ty. Ja również radzę wyjazd za granicę, jeśli nie masz żadnych zobowiązań i nic Cię tu nie trzyma. Do pracy tam nie trzeba mieć szczególnych kwalifikacji.

11

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Tak dokładnie, za granicą to trzeba mieć tylko chęci do pracy. Nic się więcej tam nie liczy. No może czasem jest wymagana znajomość języka obcego ale to chyba tylko na papierku bo tak to wcale nie trzeba jej mieć jak się złapie jakąś taką prostą robotę.

12

Odp: Zamartwiam się przyszłością

takie zmartwienia ma wielu ludzi, brak dobrej pracy, brak szans na samodzielność, psycholodzy śmieją się, że trzydziestolatkowie mieszkają z rodzicami, bo nie są zaradni, przyczyna często jest inna - kiepska praca, ogromne problemy ze znalezieniem stałego zatrudnienia, o kredycie na mieszkanie już nie wspomnę, oszczędza się, ale przecież też trzeba za coś żyć, a nie ciągnąć od rodziców, bo to nie na tym polega, mnóstwo młodych wyjeżdża, bo nie chcą wegetować, znam ludzi, którzy dali sobie radę tu w Polsce, mają fajną pracę, nie boją się jutra, ale prawda jest taka, że mieli bardzo dobre "zaplecze" ktoś im pomógł wybić się, ktoś ich polecił itp. to najpewniejszy sposób na to, żeby się jakoś ustawić

13

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Ja się nie dziwię, że niektórzy mieszkają z rodzicami nawet mając pracę, bo dziś praca jest, a jutro zarząd powie, że mamy kryzys itd., w związku z czym firmę czeka redukcja etatów. Potem przez kilka miesięcy można zostać bez kasy.
Poza tym mnóstwo osób pracuje na umowę zlecenie.

14

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Umowa zlecenie to jeszcze pół biedy, gdyż przynajmniej ma się opłaconą składkę na ubezpieczenie zdrowotne z automatu. Dużo zależy też od tego co będzie do tej umowy wpisane, nie ma przeszkód, żeby wpisać tam długi okres wypowiedzenia, ale rzeczywiście takie umowy nie sprzyjają stabilności życiowej.

15

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Właśnie. W takiej sytuacji albo podejmuje się mniejsze ryzyko i pozostaje z rodzicami odkładając cześć pieniędzy, o ile jest z czego, albo chociaż zabezpiecza się na wypadek nagłej utraty pracy możliwością powrotu do rodziców.

16

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Osobiście staram się nie myśleć o przyszłości w czarnych barwach,  dopóki jest zdrowie, to jakoś sobie poradzę, nawet bez pomocy rodziców...

17

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Ech... właśnie... zdrowie sad

18

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Dziewczyny, pomyślcie, ile osób ma większe problemy ze zdrowiem niż Wy... Myślcie pozytywniej!

19

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Jakoś nie pociesza mnie fakt, że ktoś ma jeszcze gorzej...

20

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Skup się na myśleniu, co zrobić, żeby mieć lepiej niż inni:) Drobne kroczki prowadzą do dużych celów.

21

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Ja się zamartwiałam kiedyś, ale zaczęłam działać. Poczytałam o [url=http://superobligacje.pl/rynek-obligacji-korporacyjnych-w-polsce/]rynku obligacji korporacyjnych w Polsce[/url] i zainwestowałam w pewną firmę. Szybko mi się to zwróciło.

22

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Polaków wymówka - małe zarobki. Ale niewielkie nawet inwestycje prowadzą w ostatecznym rozrachunku do sporych oszczędności. Jeśli chcemy zadbać o nasza przyszłość, choćby emeryturę, która z ZUSu będzie mierna, to warto zacząć pomnażać oszczędności. Inwestycja w złoto i inne metale szlachetne, z dobrym partnerem, choćby nimi [url]http://www.mennicastaropolska.pl/[/url] - poczytajcie opinie, przyniesie efekty po latach. Złoto od wielu lat ma się dobrze i nic nie zapowiada, by było inaczej. Zresztą w mennicystaropolskeij jest gwarancja bezpieczeństwa. To mniej ryzykowne niż inne np. agresywne fundusze inwestycyjne czy giełda.

23

Odp: Zamartwiam się przyszłością

To miał być inny rok- lepszy, ciekawszy, bogatszy wewnętrznie. Chciałam się cieszyć latem, słońcem, uczuciem do Ktosia, marzyć, planować, realizować, żyć pełnią życia i dzielić się dobrą, pozytywną energią. Tak to widziałam ostatniego dnia starego roku i pierwszego w nowym. Miał przynieść znaczącą zmianę, dać impuls do działania, nowych emocji, wrażeń. I tegoroczne lato,  obietnica przełomu. I on nastąpił, choć nie od razu i nie w tę stronę, co miał.
Zostałam ze złamanym sercem, natłokiem myśli ze znakami zapytania, brakiem odpowiedzi na jakiekolwiek pytania i relacją niby-to-koleżeńską, ze sporadycznym zapytaniem Ktosia, co słychać, jak sobie o mnie przypadkiem przypomni. Ale on już snuje swoją własną historię, wizje i cele, gdzie ja - bez licznych, korzystnych znajomości, pokaźnego zaplecza finansowego, żyłki ryzykantki, a tylko ze wsparciem duchowym, emocjonalnym - okazałam się
nieprzydatna. Koniec długich rozmów, telefonów, spotkań, burzy emocji. Muszę jakoś iść dalej, tworzyć nową rzeczywistość i robić dobrą minę do złej gry. Lato w tym nie pomaga, oj nie...

24

Odp: Zamartwiam się przyszłością

A dlaczego lato nie pomaga? Czyżby za bardzo naznaczone wizją, jaką snułaś? Może spróbuj spojrzeć na nie na czysto i wykorzystaj to, co Ci daje. Ten rok się jeszcze nie skończył, jesteśmy w połowie. Jeśli zmarnowano część roku na podążanie w kierunku, który okazał się drogą donikąd, to najwyższy czas zmienić trasę. Też nie jestem zadowolona z tego, jak to pierwsze półrocze rozegrałam. Czas wysnuć wnioski i przeplanować resztę miesięcy smile Powodzenia!

25

Odp: Zamartwiam się przyszłością

Trzeba patrzeć na jasną stronę życia, ze jednak nie jest tak źle, jakoś się wszystko ułoży...