Kryzys w zwiazku - co robić...? (Strona 2 z 13)

najtrudniej się przyznać do tego ze coś jest nie tak.Mężczyźni lubią przechodzić nad tym do porządku dziennego, co najwyżej zapić smutek w samotności i jakoś leci

Alkohol to zło i zguba ludzkości. Wielu ludzi nie potrafi sobie radzić bez niego i myślą, że dopóki nie są żulami to wszystko ok, tymczasem nie potrafią zorganizować spotkania towarzyskiego bez alkoholu, potrzebują go do weekendowych zabaw, korzystają z niego, żeby w sztuczny sposób wpłynąć na emocje, np. pijąc dla poprawy humoru. To wszystko jest baaardzo zdradliwe.

[quote=niechcemisie]Alkohol to zło i zguba ludzkości. Wielu ludzi nie potrafi sobie radzić bez niego i myślą, że dopóki nie są żulami to wszystko ok, tymczasem nie potrafią zorganizować spotkania towarzyskiego bez alkoholu, potrzebują go do weekendowych zabaw, korzystają z niego, żeby w sztuczny sposób wpłynąć na emocje, np. pijąc dla poprawy humoru. To wszystko jest baaardzo zdradliwe.[/quote]

Takie czasy, że człowiek się może wyluzować dopiero po wypiciu... Na trzeźwo musi być uczesany, odpowiedzialny i przezorny:)

Niby tak. Znajomym, którzy się rozchodzą zawsze powtarzam: "żyłeś jakoś przed nią to będziesz i po niej" (wersja for women analogiczna).
Z doświadczenia wiem na pewno, że im więcej mamy swoich spraw w życiu, tym łatwiej i dojrzalej przechodzimy rozstanie. Popełniłam kiedyś duży błąd zaniedbując przyjaciół, znajomych na rzecz tych, którzy byli tylko wspólni, rezygnując z niektórych zainteresowań, więc po rozpadzie związku czułam pustkę i usiłowałam utrzymać związek jak najdłużej, bo nie miałam do czego wracać, że tak to ujmę. Było mi źle, ale poza nim miałam niewiele. Dziś mam do tych spraw zupełnie inne podejście. Dziś chcę mieć swoje życie i dzielić je z kimś, a nie dostosowywać je do kogoś.
Myślę, że często ten błąd, który ja popełniłam, trzyma ludzi w związkach, w których kryzys jest zbyt duży aby się z nim uporać lub ludzie zbyt niedojrzali, aby rozwiązać problemy, a może po prostu nie są dla siebie i tak sobie tkwią nie mogąc sobie poradzić z kryzysem ani nie mogąc się rozejść.

Ostatnio edytowany przez niechcemisie (2014-09-02 13:20:35)

Oj, bardzo przebolałam zakończenie pewnej znajomości, która wniosła w moje życie mnóstwo energii i optymizmu... poza tym potrafiliśmy przegadać nawet 12 godzin!!! Kiedy wstawał co 3 dni  o 4 rano do pracy zawsze wymienialiśmy sms-y i po kilku miesiącach tak do tego przywykłam, że raz, gdy jechał o 5, obudziłam się o 4 SAMA Z SIEBIE i widząc, że nie ma sms'a opierniczyłam go haha, a on na to, że przecież mi mówił, tylko tak go słucham ;p Potrafił zrobić tak, że ciągle miałam poczucie jego obecności przy mnie i kiedy to się skończyło to był to jakby wstrząs. Za duża i zbyt nagła zmiana. Ktoś mi pomógł, ale gdyby nie było przy mnie wtedy ludzi to myślę, że długo bym się mogła z tym męczyć.

To był babiarz, o którym własnie napisałam w innym wątku, internetowy romans. Sugerował, że może chciałby się kiedyś związać, ale ja nie chciałam i nie potrzebowałam w tym czasie związku. Myślę, że on też się do takich rzeczy nie nadaje, tylko mu się tak wydaje...

Babiarze zwykle mają ciekawe życie, choć oczywiście wolę ich obserwować z boku i czekać co wyniknie z ich działania:)

...chyba że to np. Przemysław Babiarz i tylko tak się nazywa

Ciągnięcie za włosy... Dziś widzę jakie to urocze, kiedy wiem już o co chodzi

Czasem takie czule gesty, nawet trochę dziecinne pozwalają przełamać stagnację czy niechęć jaka się pojawiła...

Bo to małe gesty o wielkim znaczeniu

Moja nauczycielka powiedziała, że modelki muszą być chude i mieć chłopięce kształty, bo większość projektantów to zniewieściali mężczyźni. ;p